ÖMÜR BOYU..

Eve gidip annemlerin eşyalarını yerleştirdik. Annem,Aesma annem,büyük annelerim, Farha, Rohini'nin büyük anneleri ve Rohini yarın alışverişe çıkıcaktı. Ha tabi yanlarında birde ben; Damatlık mevzusu.. Evimiz 2 ay önceden hazırdı. Hatta evlerimiz. Daha çok Mumbai'de olucaz. Rohini Pakistan'daki adliyeden buraya transfer oldu. Benim işlerim daha çok Mumbai'de olacağı için oda oradaki bir adliyeyi tercih etti. Bu yüzden benim kendi evimi tekrar dekore ettik. Ama tabiki Delhi'dende vazgeçemedik. Mahallede son boş kalan evide biz aldık. Burada daha az kalacağımız için daha küçük bir ev istedik.
Annemleri yerleştirdikten sonra Rohinilere gittik. Daha doğrusu onlar gitti. Çünkü benim gitmem ile çıkmam bir oldu. Ev bayanlara kalmıştı. Ibraheem babamıda bizim yanımıza gönderdiler. Benim ev erkekler malikhanesi Rohinilerinki ise bayanlar malikhanesi.
Evde babam ve Ibraheem babam çoktan konuşucak konu bulup Ajay ve beni unuttu.
"Yâr benim anlamadığım bir şey var." Dedim
"Nedir."
"Neden onlar orda biz burda?"
"Yâr bu iki hafta kritik hafta. Tüm bayanlar bir yerde ve bunların 4 tanesi seni çok iyi tanıyor. Annen Büyük annen babaannen ve Rohini annen... özür dilerim Rohini. Anne kısmı yanlışıkla geldi. Bak şimdi kardeşim aslında Rohini seni en iyi bilenlerden ama kalbini diğer üçü ise her şeyini çok iyi biliyor. Küçüklüğünü bebekliğini ergenliğini yani bu kadar bayanın bir araya gelmesi demek senin tüm bu evrelerin ortaya dökülücek demek. Kritik yanı ise Rohini'nin diğerlerinin etkisinde kalması. 2 haftada çok az görüşüceksiniz ve birden bi bakarsın Rohini evlenmekten vazgeçmiş." Ajay arkadan korku filmi fonu açmıştı ve dedikleriyle uyuşan bir fon olduğu için korkmadım değil.
"Ajay kapa şu fonu. Saçmalama."
"Neden korktun mu? Yüzün bembeyaz olmuş. Ama bunlar seni korkutmasın daha korkunç şeylerde olabilir"
"Nasıl yâr"
"Mesela biraz sonra telefonun çalabilir Rohini seni havuz başına çağırabilir ve senden ayrılmak istediğini söyleyebilir yâr."
"Ajay şu fonu kapat öyle bir şey olmaz. Hem şurda ne kadar oldu ki nasıl beynini yıkasındlar kızın"
"Annenler buraya 12.00' da geldi ve şu an saat 17.00"
"O kadar olmuş mu?"
"Dikkat et telefon çalabilir."
Ajay cümlesini bitirdikten sonra telefonum çaldı.
"Rohini." Dedim korkmuş bir biçimde.
"Aç yâr ve dikkatli ol!"
"Çenenide şu fonuda kapat."
Telefonu açtım. Rohini sinirli bir şekilde
"Rahul şu telefona ne zaman anında cevap vericeksin!" Dedi.
"Özür dilerim Ajay'la konuşuyorduk. Açamadım."
"Ajay bi kere çenesini kapatsa şaşarım zaten neyse süs havuzunun başına gel. Bekliyorum seni"
"Ta-ta-tamam." Telefonu kapadım.
Ajay "Ne oldu yâr yüzün bembeyaz oldu." Dedi
"Yâr Rohini süs havuzunun başına çağrıyor."
"Hoo dikkatli ol."
"AJAY!" Babamlar bize döndü.
"Tamam şampiyon sakin ben bir şey demedim."
Babamlara dönüp"Baba ve baba ben iki dakika dışarı çıkıyorum. Size Ajay'le kolay gelsin hemen dönerim." Diyip çıktım.
Rohini beni bekliyordu. Acaba nasıl bekliyordu. Sinirli mi? Sakin mi? Sevgiyle mi? Nefretle mi? Ajay kafamı karıştırdın yâr boşuna kuruntu yapıyorum.
"Rohini?"
"Rahul nerdesin sen?"
"Burdayım."
"Gerçekten mi hiç farketmedim."
"Rohini affet beni."
"Ne!? Neden?"
"Bilmiyorum neden?"
"Rahul iyi misin sen?"
"Bilmem iyi miyim? Rohini ayrılma benden."
"Ne!? Ne ayrılması."
"Sen beni ayrılmak için çağırmadın mı buraya."
"Rahul sen gerçekten iyi değilsin yâr. Ne ayrılması ben seni görmek için çağırdım buraya. Kaç saattir görüşemiyoruz diye."
"Gerçekten mi?"
"Evet."
"Ohhh bende sandım ki ayrılmak için." Dedim ve Rohini'ye sarıldım. Rohini şaşkın bir şekilde yüzüme bakıyordu.
"Yâr Ajay korkuttu beni. Eşşek herif." Dedim.
Rohini güldü. "Rahul öyle bir şey mümkün değil. Sen nasıl kandın ona."
"Ne biliyim yâr o kadar korkunç konuştu ki bi de arkadan fon açtı. Bende hipnotize oldum."
"Ben hafızamı kaybettiģimde bile sadece senin aşkını hatırlayabildim Rahul seni bırakacağımı nasıl düşünürsün. Haa diyorsan ki ben seni bırakırım bunu yapmak istemezsin zira sonuçları kötü olur çünkü tüm çocukluk bilgilerin ve anıların artık bende yani bunları yaymak benim için pek zor olmaz." Dedi gülerek.
"Bu konuda haklıymış demek Ajay."
"Kendisi yaşadığı için biliyor."
"Rohini onlardan kimseye bahsetme olur mu?"
"Bilemiyorum."
"Rohini lütfen yâr eminim sana en rezil ve en komik hallerimi anlattılar. Hatırlayınca içim kötü oluyor."
"Sen bunları bana anlatmayarak cezayı haketmiştin ama neyse."
"Nasıl anlatayım yâr çoğu utanç kaynağı."
Rohini gülerek "Delisin ama seviyorum seni." Dedi.
Tekrar Rohini'ye sarıldım.
"Her zaman yanımda ol." Dedi.
"Ömür boyu seninleyim."
"Annemler beni bekliyor. 1 saat sonra yemek saati gelmeyi unutmayın lütfen ve Ajay'in seni korkutmasına izin verme." Dedi Rohini gülerek.
Ve Ajay gibi "Dikkatli ol!" Dedi gülerek ve eve doğru yürüdü. Tam gülmeye başlıyordum ki.
"Bir dakikaa. Rohini Rohini siz anlaştınız deģil mi?" Diye bağırdım Rohini'nin arkasındsn gülerek döndü.
"Bilmem."dedi ve eve girdi. Ajay elimden kurtulamazsın yâr (!).
__________

Ajay bana oyun oynadığına göre bunun bi cezası olmalı. Eve gittim.
"Rahul ne oldu yâr ne konuştunuz?"
"Ajay şöyle geçelim mi kardeşim babamlar duymasın."
"Tamam geçelim gel."
"Ajay bunu ailelerimize nasıl açıklıyıcaz bilmiyorum. Rohini artık bana güvenmiyor inanmıyor zaten aramızdaki aşkta azaldı. Biz ayrılmaya karar verdik en mantıklısı bu."
"Rahul sen manyak mısın oğlum. Sizin aşkınız film oldu."
"Benim filmim Ajay başkası yazmadı onu."
"Olsun yâr tüm hindistan biliyor."
"Sorunda bu ya sadece biz bilirken güzeldi. Pakistan'da o kadar mutluyduk ki. Tamam sizin bilmenizde güzel oldu ama sevgimizi diğerleriyle paylaştık ve azaldı. Artık yürümez hem Rohini bana göre biri değil."
"Rahul saçmalama yâr siz birbiriniz için varsınız. Bak benim dediklerimi ciddiye aldıysan o şakaydı yâr Rohini'de işin içindeydi. Nasıl olur."
Gülmeye hatta kahkaha atmaya başladım.
"Rahul ne oluyor yâr."
"Oyun öyle oynanmaz böyle oynanır kardeşim kusur bakma öğretmem lazımdı."
"Sen var ya çok pislik bi herifsin boğucam seni Rahul kaçamazsın elimden."
"Asıl ben seni boğucam oğlum Rohini'nin önünde nasıl saçmaladım ben."
"Rahul senin filmlerinde oyuncuya gerek yok kardeşim sen oyna gerçekten bak."
"Dikkatli ol Ajay karşına nasıl çıkacağım belli olmaz." Dedim gülerek.
Her ne kadar kandırsada onun gibi dostum olduğu için çok şanslıyım yolun ilk başını hatırlıyor musunuz? Beni cesaretlendiren oydu. Ne günler geçti..
_________
Son 3 bölüm kaldı dostlar. Hepinize desteğiniz için teşekkür ederim :))

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top