Gece herkes 00.00'da süs havuzunun başına geldi. Herkes bir fikir koydu ortaya birleşiminden güzel bir şey olabilirdi. Onları sentezlemek beni görevim. Yaptığım sentezli plan onlarada sürpriz olucak.  Hepimiz evlere dağıldık. Planım şimdiden hayırlı olsun.

2 gün sonra: (Holi günü)
Sabah erkenden kalkıp dışarıya çıktım. Millet şimdiden dışarı çıkmaya başlamıştı. Rohini hâlâ uyuyordu. Bu gürültüye nasıl uyuyabiliyor anlayamadım. Rohinilere gittim.
"Nandi ablan uyandı mı?"
"Sanada günaydın enişte."
"Günaydın günaydın."
"Uyanmadı daha."
"Tamam fıstık ben bi gidiyim yanına." Dedim göz kırparak.
Rohini'nin odasına gidip yavaşca kapısını açtım. Rohini uyanmaya çalışıyordu anlaşılan çünkü burnunu kaşıyordu.
"Rahul." Dedi gözleri kapalı bir şekilde. Gözlerini açtı. Etrafına bakındı sanırım beni görmedi.
"İlk defa yanlış hissettim Rahul gelmemiş."
Kapıdan içeri girdim.
"Rohini?"
"Rahuull." Dedi ve boynuma atladı Rohini bana daha önce bu kadar sıkı sarılmamıştı sanırım.
"Günaydın." Dedim gülümseyerek.
"Günaydın."
"Rohini her seferinde hissetmeyi nasıl beceriyorsun?"
Parmağıyla kalbimi gösterdi.
"Orda seninle beraber geziyorum yâr."
Cebimden çıkardığım hediye kutusunu Rohini'ye uzattım.
"Doğum günün kutlu olsun Mutlu yıllar." Dedim gülümseyerek. Rohini tekrar sarıldı. Paketi açtı.
"Yapboz parçası mı? Bu ne Rahul?"
"Bunu sen bulucaksın." Dedim göz kırparak.
"Ha!?" Dedi şaşkın bir şekilde. Avluya çıktım benden bir iki dakika sonra Rohini geldi.
Nandi "Ablammm mutlu yıllar." Dedi Rohini'ye sarılarak ve hediyesini verdi. Rohini heyecanla açtı.
"Bu da mı yapboz parçası bunlar ne yàr."
Nandi'yle aynı anda
"Onu sen bulucaksın yâr." Dedik. Rohini şaşkın bir şekilde bize bakıyordu.
"Ta-ta-tamam." Dedi. Aesma annem ve Ibraheem babamda hediyeleri verdiler ve annem ve babamdan gelenleride verdik. Diğerlerindede yapboz parçası çıkınca Rohini şaşkına döndü. Kahvaltı bittikten sonra dışarı çıktık.
"Are bu karton.... Puzzle parçaları için mi?"
"Doğru cevap Bayan Rohini." Dedim gülerek. Rohini elindeki parçaları yerleştirmek için gidiyorduki
"Parçalar tamamlanmadan olmaz." Dedim. Holi için eğlenceler başlamıştı. Elinden tutup dans edenlerin içine girdik.
"Rohini beraber ilk holimizi hatırlıyor musun?"
"Nasıl unutabilirimki."
"Immm sen beni orda kıskanmıştın dimi?"
"Hatırlatma hâlâ aklıma geldikçe sinir oluyorum sana bir tane kızı gösterdiğimde o değil ama olabilir demiştin. Sevdiğin kızı yani beni yok sayıyordun neredeyse."
"O sadece şakaydı. Senin tepkini görmek için."
"Aldın mı istediğin tepkiyi peki."
"Fazlasıyla efendim." Dedim gülerek. Raj Rohini'nin arkasından gelip elindeki boyayı Rohini'nin yüzüne sürdü.
"Mutlu holiler ve mutlu yıllaaaarr." Dedi ve elindeki Paketi Rohini'ye verdi.
Rohini "Dur tahmin edeyim Puzzle parçası."
"Ohohhooo zeki kız seni."
Tina "Mutlu yıllar Rohini." Dedi ve o da elindeki paketi verdi. Arkadan Ajay ve Farha'da geldi. Farha'yla Rohini sıkı sıkı birbirlerine sarıldılar. İkiside elindeki paketleri verdiler. Daha sonra Rishi, Aditya abi ve Alia ablada hediyeleri verdiler. Puzzle parçaları artık tamamdı.
"Rohini kartona gidebiliriz puzzle parçalarımız tamamlandı" dedim göz kırparak. Rohini gidip hepsini yerleştirdi.
"Rahuul." Rohini sabahkinden dahada sıkı sarıldı.
"Seni seviyorum." Dedi.
"Mutlu ve benli yıllar hep benimle ol."
"Sensiz nasıl olabilirim ki."
Puzzle Rohini ve benim fotoğrafımdı ve bizim repliğimiz "Sen benim filmimsin."
"Hayatımı hep güzelleştiriyorsunuz Bay Khan."
"Hayatım siz olunca güzel olmaması elde değil Bayan Khan."
Raj "Romatizminizi bozuyorum ama pastayı yesek artık."
Rohini gülerek bana sarıldı. Rohini mumları tam üfliyicekken Raj
"Duuurrr üfleme ne diledin söyle sonra tekrar dileki diledikten sonra söylememiş olursun."
"Raj dalga mı geçiyorsun."
"Hayır ben bu yöntemi bulmak için kaç kişiyi denedim."
Tina "Hayatım Rohini'nin ne dilediğini hepimiz biliyoruz bence." Dedi göz kırparak.
"Haa evet." Dedi Raj gülerek. Rohini pastayı kesti ve hepimize eliyle bir parça yedirdi.
"1 hafta da olsa sizi çok özliyicem."
"Bizde seni özliyicez." Dedi Tina gülümseyerek. Hep beraber sarıldık.
Holi günlerini anlatmama gerek yok sanırım. Dans ve renkler ve Rohini'nin şakaları. Gece geç saate kadar eğlence sürdü tabiki . Bizde ise yorgunluk  zor çıkan boyalar ve gülümseme kaldı. ;)

3 Gün Sonra;
Rohini'yi kaldırmak için erkenden onlara gittim. Evde herkes telaş içindeydi. Sanki Rohini 1 seneliğine Pakistana gidicekmiş gibi hazırlık yapıyorlar. Tamam bende öyle davranmış olabilirim biraz..... Kabul çocuğunlukla öyle davrandım. Ama düşünüyorum da ben Rohini'siz neredeyse hiç zaman geçirmedim. Beni kendine alıştırdı. Daha birbirimizi tanımıyorken bile hergün onun hikayesini dinlemek için buraya geliyordum.
Rohini'nin odasına girdim.
"Rohini..." dedim yatağın kenarına oturarak.
Elini tam burnunu kaşımak için uzatıyordu ki parmağımı burnuna koydum oda eliyle parpağımı tutmuş oldu. Gözleri kapalı gülümseyerek
"Rahul." Dedi ve koluma sarılıp yan döndü.
"Avukat hanım uyunın kahvaltı vaktiniz."
"Biraz daha uyusam olmaz mı?"
"Iııı hayır olmaz lütfen kalkın."
"Bir hafta boyunca böyle uyanamıyıcam keyfini çıkarsaydım."
"Bi güzellik yapabilirim." Dedim gülerek. Rohini gözlerini açıp doğruldu ve sarıldı.
"Bir hafta boyunca Rahul'ün sesiyle uyanmak ve bir hafta boyunca alarmın sesiyle uyanmak arasında aslında hiç bi fark yok ikiside sinir bozucu."
"Öyle mi Rohi ji."
"Öyle Rahul ji."
"Peki bir daha sizi uyandırmam."
"Genellikle ben sizi uyandırdığım için sorun olacağını sanmıyorum."
"Delisin." Dedim gülerek.
"Biliyorum." Dedi haylazca. Tekrar Rohini'ye sarıldım. O elini yüzünü yıkayıp üstünü değiştirmek için banyoya gitti bende avluya çıktım. Rohini avluya çıkınca şok yaşadı.
Annem babam Aesma annem Nandi Ibraheem babam Farha Ajay Raj Tina  Rishi Junior Rohini Aditya abi Alia abla Raj'ın annesi babası kız kardeşi ve büyük annesi herkes buradaydı.
"Ha!? Ben acaba harbiden bir haftalığına değilde bir seneliģine mi gidiyorum?" Dedi şaşkın bir biçimde. Herkes gülmeye başladı. Kahvaltıya oturduk. Herkes bir hafta Rohini'yi göremeyeceģi için üzgündü sonuçta o her yerin neşesi ama hiç biri benim kadar üzgün olamaz...

1 Saat Sonra;
Kahvaltıdan sonra hep beraber otobüs garına gittik gittik.Rohini bu sefer otobüsle gidicekti. herkesle sıra sıra vedalaştı.
"Raj dede nişanlım sana emanet." Dedi göz kırparak.
"Rahul.."
"Yine aynı sahne." Dedim gülerek. Rohini güldü. Gözünden yaş geliyordu.
"Ağlamak yok." Dedim.
"Senden ayrılırken mi? Nasıl başaracağım."
"Rohinii." Dedim sarılarak.
"Sanki bir iki saat sonra görüşücekmişiz gibi hissediyorum ne garip oysa hep doğru hissederdim."
"Biz hep beraberiz Rohini kalbimizle hep beraberiz." Rohini'yle tekrar sarıldık. Rohini otobüse binip bize el salladı. O garip his içimi yine sardı. Rohini gidiyor diye sanırım.
Rahul saçmalama yâr Rohini bir hafta sonra dönücek diyorum içimden ama gönül ferman dinlemiyor..

7 Saat Sonra;
"Alo Rahul... Rohini!"
....