"Kilidi açalım istersen annen yada baban gelip yanlış anlayabilir." Dedi Rohini.
Gülümsedim.
"Sen kim nasıl anlarsa anlasın önemli olan bizim ne yaptığımızı bilmemiz dersin hep." Dedim göz kırparak.
Rohini "Onlar senin ailen Rahul değer verdiğim insanlar." Dedi. Alnından öptüm. Kapının kilidini açıp masaya oturdum. Rohini'de yanımdaki sandaleyeye oturdu.
"Rahul bak şimdi Sen çalış ben seni izliyim nasıl fikir ." Dedi sevimli bir şekilde. "Ben çalışıcam sen beni iziliyiceksin.. Senin için güzel fikir olabilir sonuçta yakışıklı bir çocuğa bakıcaksın. Benim için güzel fikir olmasının sebebi ne" dedim haylaz bir şekilde
"Yanında oturmam, yanında olmam.. Sen mi yakışıklısın güldürme beni tatlım?"
"Ee o zaman neden aşık oldun?"
"Tipine bakıp olmadık heralde tipine baksaydık ohooohoo." Rohini'nin sandaylesine yaklaştım.
"Neyime bakıp oldun o zaman?" Dedim.
Rohini gülümsedi. "Kalbine.." dedi göz kırparak ve sandalyemi itti. Tekerlekli olduğundan odanın diğer tarafına gitmiştim ve pek sağlam bir şekilde gidemeyip sandalye duvara çarpınca düştüm.
Rohini acaleyle yanıma geldi yere yanıma çömdü. "Rahul bir şeyin var mı??" Dedi korku dolu bir sesle.
"Kolum.... Rohini.... Kolum.... çok fena.... uıuııııuufff...."
"Rahul çok özür dilerim..." dedi gözünden yaş gelerek. Kafamı kaldırdım.
"Ağlıyor musun sen?"
"Ya ne önemi var şu an benim yüzümden kolun kırıldı."
"Aaa eveet.... uff koluuuumm...... Aslında bi sarılsan geçer....di... amaa...." Rohini tam sarılmaya yelteniyordu ki
"Kandırıkçı! Benim ödüm patladı burda bi yerine bir şey oldu diye bide dalga geçiyor." Dedi sinirli bir şekilde ve arkasını döndü
"Aré yâr yapma ufak bir şaka idi.." dedim sevimli bir şekilde.
"Çok ufaktı gerçekten. Bide salak gibi ağlıyordum."
"Rohini...." dedim yine aynı sevimli ses tonuyla.
"Rohini..."
"Bir daha düşersen bakmam zaten...."
"Rohinii.."
"Konuşma benimle."
"Rohini..."
"Ne Rohini Rohini ismimi ezberliyorsun?."
"Dön bana bir."
"Dönmiyicem."
"Lütfen."
"İyi tamam ne oldu?"
"Sence..?"
Rohini gülümsemesini saklamaya çalışarak
"Bakma bana öyle." Dedi.
"Nasıl?"
"Haylaz,sevimli,tatlı ve aşıkmış gibi..."
"Haylazım sevimliyim tatlıyım...... birde ne vardııı....."
Rohini koluma vurdu.
"Haaa aşık... tıhh aşık değilim...... çok aşığım "
Rohini gülümseyerek sarıldı.
"Yâaar artık yerden kalkabilir miyiz ayağım uyuşmaya başladı."
"Haklısın... Rohini.."
"Efendim."
"Yarın...bir gününü bana verir misin?" Rohini gülümsedi.
"Her günüm senin olsun." Dedi. Alnından öptüm.
"Aree hadi çok kaytardın işinin başına."
"Emredersiniz komutanım." Rohini'yle masaya oturduk. Akşam yemeğine doğru işim anca hafiflemişti.
"Bi yemek yiyelim mi?" Dedim.
Rohini "Bende acıktım." Dedi.
"Anneme söyliyelim bir şeyler hazırlasın bize."
"Annemler gittiki hemde baya oluyor ben buraya çıktığımda onlarda hazırlanıyorlardı."
Gülmeye başladım.
Rohini "Neden gülüyorsun?" Dedi."Rohini ben annem bizi yine bölmesin diye kapıyı kitlediğimde bana hiç bir şey demedin üstüne kapıyı açalım annen yada baban gelip yanlış anlayabilir dedin " "Aaa evet..... Areee akıl mı bırakıyorsun ben.....de..... Gülme Rahul gözlerine bakınca dökülüyo her şey... ben aştım kendimi." "Ben sevdim devam edebilirsin." "Dayak yiyebilirsin. Elim ağırdır." "Senin vurduğun yerlerde aşkım tekrar filizlenir. Rohini yarın evlensek mi?" "Açlık beynine vurdu mutfağa gidelim artık." "Olmaz mı ya?" "Rahuul." "Tamam anlaşıldı." "Kocaman mızmız bir çocuksun.." "O zaman bu çocuğun elinden tut." "Mutfağa gidiyoruz Rahul Delhi'ye değil" "Ben kocaman bir çocuğum çocukların ellerinden tutulur." "Ama canım kocamansın." "Rohini?" Rohini elimi sıkıca kavradı. "Oldu mu?" "Olmaz mı." Dedim gülümseyerek. Mutfağa inip yine sandwiç yedik. Az işimiz kaldığı için odaya çıkıp kalanların başına oturduk. İş beklediğimden daha uzun sürmüştü. Bittiğinde kafamı Rohini'ye çevirdim. Rohini kafasını masaya koyup uyumuş. Gülümseyerek izlemeye başladım. "Rohini.." dedim sessizce. Hafiften kıpırdandı. "Rohini boynun ağrıyıcak." Dedim. Burnunu kaşıdı "Tamam." Dedi. Gülümsedim hâlâ uyumaya devam ediyordu. Birden kalktı. Ve yatağıma yattı. "Hadi sende odana git." Dedi gözleri kapalı bir şekilde. Güldüm. "Buras.... tamam iyi geceler." Dedim. "İyi geceler." Dedi. Üstüne yorganı çektim ve saçlarından öpüp odadan çıktım. Rohini'nin odasına gittim. Yorgunluktan yattığım gibi uyudum.. Yada yastıkta Rohini'nin kokusunu koklayarak uyumuştum....
______________

Sabah kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve odadan çıktım. Annem benim odama doğru gidiyordu. "Anne."dedim sessizce. "Sessiz ol Rohini orda uyuyor." Diye ekledim. Annem merakla bana bakıyordu. "Akşam çalışırken uyuya kaldı ben onun odasında o da benim odamda kaldı." Dedim. Annem "Hee tamam. O zaman sen Rohini'yi uyandır kahvaltı birazdan hazır olur." Dedi. "Anne biz bugün Rohini'yle..." "Tamam tamam keyfinize bakın o zaman beklemiyoruz sizi kahvaltıya." "Sen bir tanesin annelerin sultanı." Dedim yanaklarını sıkarak. "Şişş hadi hadi." Dedi gülerek ve aşağıya indi. Yavaşça odama girdim. Rohini hâlâ uyuyordu. Yanına oturdum. Saçlarını okşadım. "Rohini." Dedim nazikçe. "Rohini kalk ha....y....at...ım." Rohini yüzünü bana döndü. "5 saat daha." Dedi. "5 saat mi 5 dakika değil miydi o? Rohini kalk hadi.." "Rahul'sün mü?" "Yok bakkal Rajit'im ben." Rohini gülümsedi hafiften gözlerini açtı. "Rahuuuuull." Dedi sevimli bir ses tonuyla ve gülümseyerek. "Sen bana hayatım mı dedin?" Dedi. "Sen onu duydun mu?" "Evet." Dedi yine aynı sevimlikle. "Hayatım...." dedim gülümseyerek. Rohini'nin gözleri hâlâ tam açık değildi. Kollarını boynuma doladı. "Hiç bu kadar güzel uyumamıştım." Dedi. "Yatağım rahattır." Dedim Rohini gözlerini tam açtı. "Yâr ondan değil. Yastığına kokun sinmiş onu koklayarak uyumuşum birde senin odan her yerde sen varsın sanki." Dedi. "Bende hiç bu kadar güzel uyumamıştım ve hiç bu kadar güne güzel aymamıştım." Dedim. Rohini güldü ve doğruldu. "Ben elimi yüzümü yıkıyım." "Şu cadı halinle bile güzelsin." Dedim. Rohini "Sensin cadı." Dedi gülümseyerek kalktı ve banyoya gidip elini yüzünü yıkadı. "Rohini kahvaltıyı dışarda yapıcaz bugün bizim." Dedim göz kırparak. Rohini gülümsedi. "15 dakika sonra hazır olurum." Dedi.
____________

15 dakika sonra Rohini odasından çıktı. "Mumbai'deki herkes beni kıskanıcak hatta Hindistan'daki herkes " Dedim. "Nedenmiş o?" Dedi Rohini gülerek. "Çünkü Hindistan'ın en güzel kızı benim sevgilim." Dedim. Rohini'nin koluma girmesi için kolumu uzattım. "Buyrun efendim." Dedim. "Buyurdum efendim." Dedi göz kırparak. Salonun önüne geldiğimizde Rohini kolumdan çıktı. "Ne oldu?" Manasında kafamı salladım. Rohini gülümseyerek göz kırptı. "Anne baba biz çıkıyoruz." Dedim. Babam "Bir şey yeseydiniz." Dedi. "Baba." Dedim göz kırparak. Babam gülerek "Tamam." Dedi. Kapıya doğru yürüdük. Dışarı çıkınca "Seni bir hafta boyunca göremiyicek olmam içimi yakıyor Rohini." Dedim. Rohini gülümsedi. "Her gün seni görücek olmam beni heyecanlandırıyor." Dedi göz kırparak. Elini tuttum. "Rohini?" Dedim. Efendim manasında yüzüme baktı. "Eğer yarın bir gün bir şey olursa..... ne biliyim..... herhangi bir şey..." Rohini yamuk ağızla gülerek. "Rahul sen benden bir şey mi saklıyorsun?" Dedi. "Hayır....Rohini...." "Korkma ben hep senin yanında sende hep benim yanımda olucaksın.. Eeee sadece işte böyle Mumbai-Delhi mesafemiz var onuda halledicez yakında." "Bana kalsa şimdi halledelim de işte." "Yok canım sana kalmasın... Eee yâr beni nereye götürüyorsun?" "Nereye gitmek istersin?" Rohini gülerek "Rahul düşünmedin dimi beni nereye götüreceğini." Dedi. "Yok düşündüm ama senin fikrinide almak istiyorum." "Rahul 18 yaşıma kadar Delhi'den başka bir yere gitmedim ve sonrada Pakistan'a gittim. Yani buraları hiç görmedim ilk defa seninle görücem ve sen bana fikrimi mi soruyorsun canım." "Yâââr düşünmedim." Rohini gülmeye devam ediyordu. "Çok tembelsin." Dedi. "Önce bi kahvaltı etmeye gidelim....... Rohini?" "Efendim?" "Kahvaltıdan sonra seni birkaç kişiyle tanıştırsam." Rohini heyecanla gülümsedi "Oluur kimlerle?" "Sürpriz olsun." Dedim göz kırparak.
_________________
Elimde hazır bulunan bölümler azaldığı için yeni bölümleri daha nadir paylaşıyorum elimdeki bölümleri coğalttıkça tekrar hızlanacaģım :) yorumlarınızı bekliyorum.. :)