Sabah kalkıp hep beraber kahvaltı ettik. Annem kapıdan çıkarken "Oğlum kızım Ajay dikkat edin yavrum." Dedi. "Anne İzlanda'ya gitmiyoruz bir trenle Delhi'ye gidicez." Dedim. Ajay "Aisha teyze Rahul'a oğlum Rohini'ye kızım Ajay'a neden Ajay aşk olsun ben Rahul'un çocukluk arkadaşıyım oğlun sayılırım artık ve sen bana Ajay diyorsun kırıldım." Dedi. Annem "Ajay oturaklı çocuk iyi çocuk Rahul'ü dize getirir diyordum ama şuraya bak birdiler iki oldular. " dedi. Güldüm "Aşk yaramamış buna." Dedim. Annem güldü. Rohini'ye baktım ve gülümseyerek elini tuttum. "Ama bana yaradı." Dedim. Rohini güldü. "Yarasın yarasın." Dedi. "Anne bu varya standartların dışında şimdi başka bir kız olsa utanır kafasını öne eğerdi." Dedim gülerek. "Sen önce kendine bak oğlum sen standart mısın?" Dedi annem. Annemi öptüm ve taksiye bindik. Önce evime gidip Rohini'nin eşyalarını aldık ordan Tren istasyonuna gittik. Trene binerken "En son bindiğimde geri inmiştim." Dedim gülerek. Rohini "Yemezler canım bi daha olmaz o sahne o laflar bir kere edilir." Dedi. "Tüh be." Dedim. Trene bindik yerimizi bulup oturduk. Rohini ve ben cam kenarına karşı karşıya oturmuştuk benim koltuğumun diğer tarafına oturup ayaklarını karnına doğru çekerek telefona gömülmüştü. Rohini camdan bakıyordu. "Yok ben dayanamıyıcam olmaz zaten öyle." Dedim. Ajay telefona Rohini dışarıya o kadar dalmıştı ki ikiside beni duymadı. "Baylar bayanlar beni iki dakika dinleyebilir misiniz." Diye bağırdım birden. Rohini gözlerini açtı şaşkın ve kısık bir ses tonuyla "Rahul ne yapıyorsun iyi misin?" Dedi. Ajay'de şaşırmıştı. Ben ise ne yaptığımı bilmiyordum galiba. "Baylar ve bayanlar şu görmüş olduğunuz yok bu pazarlamacı gibi oldu. Abilerim ablalarım ve kardeşlerim ben çok büyük bi eşeklik ettim sonra cezasını çektim ama şimdi ödül alıyorum yok yok buda olmadı abilerim ablalarım........" "Rahul napıyorsım hıhıhı otursana canım iyi misin?" Rohini'nin gözlerinin içine bakarak "Abiler Ablalar Tam 4 ay önce aklımda başka bir şeyle yanına gittim ama sonra aşık oldum beni sevmesi veya sevmemesi umrumda değildi sadece yanında olmak istiyordum. Şimdide aynı şeyi istiyorum bir ömür boyu benimle olmasını benimle evlenmesini." Dedim. Ajay "Evlilik teklifi bile film sahnesi gibi be şuraya bak tren gidiyor herkes dinliyor." Dedi şaşkın bir şekilde. Rohini şaşkın şaşkın yüzüme bakıyordu. Herkes Rohini'ye bakıyordu. Bizi göremeyenler önlere doğru gelmişti. Rohini "Rüya mı görüyorum yoksa sen?" Dedi. Rohini'yi elinden tutup ayağa kaldırdım. "Yok Rüya değil bu." Dedi gülerek. Herkes Rohini'den cevap bekliyordu. O sessizliğin içinden ufak bir çocuk sesi duyuldu. "Rohini abla hadi kabul et " Dedi. Rohini'yle birbirmize bakıp gülerek bağırdık. Bu sesi tanıyorduk. "Rishiiiiiiiii!!" Rishi birden kucağıma atladı. "Rishi!" Dedim. Rohini "Bende istiyorum." Dedi. "Dur önce biz bi sarılalım ortağımla bekle." Dedim gülerek. Rohini "Areee yâar onu değil o dediklerini yani seninle bir ömür boyu olmayı seninle evlenmeyi." Dedi. Donup kalmıştım. "Ortak kuralcı abla evet mi dedi." Dedim Rishi'ye, Rohini'ye bakarak. Rohini güldü. "Rahuuull." Dedi. Rishi'yi yere bıraktım. "Yani sen kabul ettin dimi?" Dedim. "Evet Rahul." Dedi Rohini sabırsızca. Rohini'nin evet demesiyle ona sımsıkı sarıldım. Rohini Rishi'yi kucağına aldı. "Bana Rishi gibi bir çocuğumuz olursa çok güzel olur demiştin bencede çok güzel olur." Dedi. Rohini'ye tekrar sarıldım. Ajay'e döndüm. "Yâr napıyorsun?" Dedim. "Video çekiyorum Farha'ya göstericem." Dedi. "Rahul'ün en yakın arkadaşı yani ben Rohini'nin en yakın arkadaşıyla ve benim en yakın arkadaşımla Farha'nın en yakın arkadaşı vay be." "Ajay ikiside aynı şey kardeşim." "Uzatmak istedim neyse ben bunu Farha'ya gönderiyim hemen." Rohini araya girdi. "Hayır hayır gönderme ufak bi oyundan sonra gösterebilirsin." Dedi. Rohini'ye göz kırptım. Tren hareket ediyor olduğundan oturduk. Rishi'yi ise yanımıza almıştık. "Rishi senin ne işin var burada?" Dedim. Rishi "Delhi'de ev bakmaya gidiyoruz. Babam işlerine Hindistan'da devam edicek. Annemde kardeşimi burada doğuracak." Dedi. Rohini bana döndü. "Rishi'nin babasının bir aile şirketi var. Pakistan'da akrabaları olduğu için onlarla ortak olarak yönetiyorlardı Adi abi buraya neden geliyorsunuz peki." Dedi. "Rishi burayı hiç görmedi insan kendi ülkesini özlüyor bir yandan tamam oradaki mahalle tam burası gibiydi ama yinede başka bi yer. Pakistan'da şirketin durumu iyi babam oraya ufak kardeşimi göndermek istedi benide buradaki şirkete aldı. " dedi Aditya abi. Rohini "Bildiğim kadarıyla burada pek boş ev olmuyor." Dedi. Adi abi cebinden bir adres çıkarıp Rohini'ye uzattı. "Burada boş evler varmış." Dedi. Rohini birden heyecanlanarak ayağa kalktı. "Areee burası bizim mahalle." Dedi. Tren hızlı gittiğinden az kalsın düşüyordu. Kolundan tuttum. Rohini oturdu. "Fazla heyecan yaptım ama bu kadar güzel şeyler üst üste gelince tuhaf oldum Rahul her şeyin bu kadar güzel gitmesi korkuyuyor beni." Dedi. "Merak etme her şey güzel olucak hiç bir şey bozulmayacak hem benim Rishi'ye sözüm var bozulmasına izin veremem." Dedim. Rishi'ye göz kırparak.
_______

1 saat sonra Delhi'deydik. Rohini özlemişti buraları anlaşılan 2 ayda bir gelsede ona buradaki sıcaklığı veren kimse yoktu çünkü kimse onun Rohini olduğunu bilmiyordu ama şimdi kendisiydi ben geldim diyebilicekti. Hep beraber bir taksiye bindik ve mahalleye gittik. "Yurdum." Dedi Rohini gülümseyerek. "Annemle babamı görücem Rahul çok mutluyum." Dedi. "Bende." Dedim gülümseyerek. Rohini'lerin evinin kapısına geldik. Rohini kapıyı vurdu. İçerden bir ses geldi "Aree geldim bekle geldim." Rohini gülüyordu aynı zamanda gözlerinden yaş geliyordu. "Annem." Dedi sessizce. "Aesma kim?" Dedi başka bir ses. Rohini aynı sessizlikle "Babam" dedi. Rohini'nin annesi kapıyı açtı. Donup kalmıştı. Mutluluktan ağlıyordu. Rohini demeye çalışıyordu ama diyemiyordu. "Ro-Ro...." Rohini "Anne?" Dedi gülümseyerek. O sırada Rohini'nin babası geldi. "Kızım?" Dedi aynı şaşkınlıkla. Rohini ikisinede sarıldı. "Ben geldim." Dedi. İçerden 15-16 yaşlarında bir kız çocuğu geldi "Ablaaa!!!??" Dedi. Rohini sımsıkı sarıldı. "Nandi
?" Dedi. "Ne kadar büyümüşsün güzelleşmişsin." Diye ekledi. "Ablammm." Dedi Nandini. Rohini'nin annesi "Hoş geldin kızım evine. Bu arkadaş?" Dedi. "Merhaba teyze merhaba amca." Deyip ayaklarına dokudum. "Bir soluklanalım her şeyi anlatıcam anne." Dedi Rohini. Rohini Ajay'e döndü. "Sende geliyorsun Ajay gidip her şeyi yumurtlarsın Farha'ya gel buraya." Dedi. Rohini'nin ailesi Ajay'i tanıyorlardı sonuçta Rohini'nin en yakın arkadaşının sözlüsüydü. Aesma teyze "Hoş geldin Ajay sende hoş geldin oğlum." Dedi. Hep beraber evin arka avlusuna çıktık. "Anne baba Nandi bu Rahul. Rahul senarist hani şu diğerlerinden. Hikayenin sonunu öğrenmek için bana gelenlerden. Rahul sonunu öğrendi başardı yani ama bende sonunu öğrendim." Dedi gülümseyerek. Her şeyi bir bir anlattı. İstasyon kısmında ben utanmıştım ama Rohini gayet güzel anlatıyordu ve sıra trene geldiğinde Rohini benim kıpkırmızı olduğumu gördü. "Neyse devamı daha sonra anlıyacaksınız biz bazı şeyleri yanlış biliyormuşuz. Rahul cesaret etti sonuna kadar direndi ve bana bunları gösterdi." Dedi gülümseyerek. Ibraheem amca bana sinirli sinirli bakıyordu. Sonra bıyık altından gülüp "Saol Rahul kızımı getirdin ya bana dile benden ne dilersen." Dedi. "Kızını." Demek istedim bi an ama . "Ne demek efendim." Dedim utangaç bir şekilde. Rohini "Ben şimdi Farha'ya gidiyorum hesabını kesmem gerek tabi önce bi mahalleliyle selamlaşayım. Biz gidiyoruz Nandiiiii takıl peşime." Dedi. Aesma teyze "Allah yardımcın olsun oğlum biz seni anladık merak etme utanmana gerek yok rahat ol bu kız fazla utanmaz birazda delilik var kolay gelsin sana şimdiden." Dedi. İçimi ferahlatmıştı. "Saolun." Dedim. Ibraheem amcanında aynı yumuşak bakışını görünce iyice rahatlamıştım. Rohini elini Nandini'nin omzuna attı. Zıplayarak yürüyordu. Şimdi hesabı kesilecek kişi Farha'ydı. Ama önce Rohini mahalleyi eskisi gibi gezip eğlenmeliydi....