2 weeks later

*Caithlyn point of view*

"Heb je alles?" Ik kijk nog een keer in mijn appartement rond. Gisteren waren Harry en ik hier ookal, om mijn koffer te pakken, nu ben ik hier voor het geval dat ik hier iets ben vergeten wat waarschijnlijk niet het geval is aangezien ik sinds de inbraak van twee weken terug nu nog steeds bij Harry logeer.

"Ja ik heb alles." Het is bijna 1 uur s 'nachts, over 2,5 uur zal ons vliegtuig vertrekken richting Amerika. Dan zullen we zo rond 9 uur in de ochtend aankomen. Mijn god, wat heb ik zin in die week.

Ik loop samen met Harry mijn vervloekte appartement uit en sluit de deur grondig. Zodra ik dat heb gedaan en de sleutel in mijn zak steek, slaat Harry een arm om me heen en loop ik met hem mee naar buiten, naar zijn auto. Ik zucht een keer diep als ik het autoportier dichtsla en mijn gordel om doe. Toch spannend en frustrerend tegelijk.

Sinds ik Stacey probeerde te bellen laatst nam ze niet op, waardoor ik me eigenlijk heel veel zorgen maak.
"Cat. Als wij terug komen volgende week, mag je Stacey weer bellen maar probeer de komende week eventjes niet aan al die ellende te denken. Die inbraak, die brief, dat telefoontje met die horrorgil en die ruzie, okay?"
Hij heeft nog gelijk ook. Ik laat me iedere keer opzadelen door alles wat er om me heen gebeurt en nu krijg ik eindelijk de kans het voor 7 dagen lang eventjes naast me neer te leggen.

Ik knik een keer met een gemaakte lach, ik ben nog steeds zenuwachtig, om zijn familie te ontmoeten. Maar pas als Harry zijn auto start en aanrijdt dringt het pas echt tot me door. Wat als ze mij niet leuk vinden? Wat als ze mij niet bij Harry vinden passen? Wat als... weet ik veel, ze mijn jurk voor het feest niet leuk vinden? Misschien had ik toch die rode moeten pakken...

Damn ik haat dit zo.

Ik laat het even van me afwaaien als ik door het raam kijk. London slaapt, alles is pikdonker, hier en daar brand er een lichtje ergens bij iemand binnen en de lantaarnpalen verlichten de donkere straten van London. Van al dat denken wordt ik moe, en kost het me veel moeite om mijn ogen open te houden. Tot dat ik langzaam in slaapkukkel wat ik opzich wel sneu vind voor Harry aangezien hij nog minstens 3 kwartier moet rijden.

...

Gekriebel op mijn wang laat me wakker schrikken. 3 kwartier lijkt lang maar als je slaapt  besef je pas als je wakker wordt dat het helemaal niet zo heel lang is.
"We zijn er." Ik zucht een keer als ik de slaap uit mijn ogen wrijf en me tegelijkertijd even uitstrek.  "In het vliegtuig kun je weer verder slapen, schat."

Hij aait een keer over mijn achterhoofd als ik de gordel losmaak en het portier openmaak. Als Harry zijn autosleutels afgeeft aan airport parking. Onze koffers worden voor ons uit de kofferbak gehaald en aan ons overhandigd. Ik grijp mijn loeizware koffer en mijn handbagage stevig vast, mijn andere hand word vastgepakt door Harry & samen lopen we naar binnen.

Na het inchecken, paspoort en douane controle nemen we plaats in de wachthal van het vliegtuig waar we het komende uur tot anderhalf uur moeten wachten. Het is druk in de wachthal, veel mensen reizen deze tijd van het jaar naar Amerika had ik gelezen op internet met een grote waarschuwing voor terroristen en aanslagen maar dat is het laatste waar ik me zorgen om zal maken aangezien ik bij Harry ben.

Er is nog 1 stoel vrij in de wachthal naast een wat ouderstel ergens in de hoek van de kamer. Harry pakt mijn hand en neemt me mee naar die plek en trekt me op zijn schoot als hij gaat zitten. Hij duwt me stevig tegen hem aan. De nabijheid van onze lichamen is zo dichtbij en intens dat ik zijn ademhaling en hartslag kan horen. Mensen kijken ons aan door het feit dat we zo close tegen elkaar aanzitten, niet dat ik er iets om geef of zo.

De tijd tikt voorbij en voordat ik het zelf weet zitten we al in het vliegtuig onderweg naar Amerika. Het is zo stil om ons heen. De meeste mensen slapen, sommige lezen een boek of kijken een film, whatever. Ik lig met mijn hoofd op Harry zijn schouder terwijl Harry zelf ook al ver heen is en ligt te slapen, ik zelf kan bijna niet slapen door de turbulentie, iedere keer als ik net mijn ogen wil sluiten schrik ik weer wakker van het getril.. ik zucht zo zachtjes mogelijk om Harry niet te laten ontwaken, maar ik ben zó ontzettend uitgeput. Op de een of andere manier kost het je echt veel energie om na te denken over het feit dat je straks bij een familie komt van iemand waar je zielsveel van houdt, gewoon omdat je bang bent dat ze je 10 keer niks vinden. Harry probeerde het voordat we het vliegtuig instapten nog uit mijn hoofd te praten, maar het is toch dat duiveltje dat op mijn schouder zit en in mijn oor schreeuwt dat het niks gaat worden met zijn familie en mij.

Af en toe komt er een stewardess voorbij lopen om alles en iedereen te checken of om aan de mensen die nog wakker zijn, waaronder ik dus, of ze iets willen drinken. Mijn buik zit vol van zenuwen en angst. Ik heb het sinds die verkrachting van vroeger altijd al moeilijker gevonden om 100% zeker van mezelf te worden. Nu ik iets met Harry heb komt dat oude meisje van vroeger met dat pittig karakter en onzekerheid weer bij me op. Ik realiseer me ook iedere keer weer dat ik hoogstwaarschijnlijk verslaafd ben geworden aan seks door Harry. Iedere keer weer draait het daar wel op uit. De meeste keren doen we het nog altijd met condoom, die ene keer in de garage was de eerste keer zonder. Ik weet nog zo goed hoe blij ik was toen ik ongesteld werd. Ik was een dag te laat en maakte me zoveel zorgen... Harry zei ook al dat zwanger raken van onveilige seks terwijl je de pil slikt nooit voorkomt, maar tegenwoordig maak ik het onmogelijke mogelijk. Ik vond het nog té riskant om het iedere keer zonder bescherming te doen, ook vanwege de geslachtsziektes die je eventueel zou kunnen krijgen.

Niet dat ik Harry zijn gezondheid onderschat, hij heeft me verteld met hoevelen hij het bed heeft gedeeld, voor zover valt het mij nog heel erg mee. Stacey heeft er meer gehad dat weet ik wel, maar dan nog je kent al die meiden niet, je weet niks over ze en je weet ook hun seksleven niet, wat ik ook graag zo zou willen houden.

....

Een paar uur later landen we dan eindelijk. Harry ontwaakt rustig, en mijn god wat ziet dat er schattig en lief uit. Zijn ogen zijn nog dik van het slaapgebrek en de wallen onder zijn ogen kunnen bijna een verhaal vertellen over hoe het komt dat die wallen daar zitten.

"Heb je lekker geslapen?" Nee.
"Ja hoor." antwoord ik stilletjes. 
Zodra het vliegtuig eindelijk tot stilstand komt, staan we op en verlaten we het toestel.

Wachtend op onze koffers, gaap ik af en toe en kijk ik om me heen, niet realiserende dat ik nu in Amerika ben. Het land waar mijn ouders oorspronkelijk vandaan komen maar waar ik zelf nog nooit ben geweest. Net wanneer Harry en ik het vliegveld willen verlaten met onze bagage en al, laat het horen van een enthousiaste, voor mij onbekende vrouwenstem ons wachten.

"Harry? Wat doe jij hier?!" 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hallllloooo lieve lezerssss
Sorry voor het lange wachten maar life is keeping me busyyyyyyyy
Wauw, toen ik mijn snap en instagram naam hierop gooide kreeg ik iets van 80 volgverzoeken op insta & 15 op snapchat!!! Amazing! Nooit gedacht dat jullie zo benieuwd waren naar mijn dagelijks leven! Ik voelde me even een celeb op dat moment hoor (DAB)

Maargoed voor degene die mij nog niet volgen, doe dat snel!!! Ik ben echt heel actief op snapchat & instagram en ik reageer gewoon op vragen die jullie me willen stellen. Behalve als jullie me vragen hoeveel bed partners IK heb gehad ipv Harry's bedpartners (DAB)
Instagram: xeviwijnennx
Snapchat: xevistylesx

Tot snel
(zaterdag ben ik jarigggggg ;p)  (17 and pregnant) (justkidding)  (DAB)