*Caithlyn point of view*

"Heb je enig idee wie dit zou hebben kunnen gedaan?" Die vraag is mij al 100 x gesteld ofzo, en iedere keer is mijn antwoord nee.
Ik schud mijn hoofd als ik nog een keer mijn huiskamer & keuken rondkijk.
Harry is met mijn moeder aan het bellen , om haar op de hoogte te brengen van wat er is gebeurd, niet van de bedreiging, wel van het inbreken.

Ik heb het de politie ook nog niet verteld, iets wat ik eigenlijk wel zou moeten doen. Wat Harry al zei, als dit nog maar het begin is, wat moet ik dan meer verwachten. Ik zucht een keer diep en pak de brief van de tafel af. "Er is nog iets meer." Ik overhandig de agent de brief. "Dit vond ik op tafel." Ik kijk een keer achterom, naar Harry maar hij staat nog steeds met de telefoon tegen zijn oor op de gang. Er zijn ook andere agenten bij mijn buren, aan het vragen of ze iets of iemands verdacht hebben gezien. Welke inbreker/stalker komt op klaarlichte inbreken zou je zeggen, er is vast wel iemand die iets heeft gezien, hoop ik.

"Dit nemen we mee naar het bureau." Ik geef een klein knikje en kijk dan weer moeilijk rond in mijn appartement, maar dan voel ik een hand op mijn schouder en als ik me omdraai, kijk ik in de smaragd groene ogen van Harry.
"Er wordt een onderzoek gestart naar deze inbraak en naar deze brief, u hoort nog van ons." Dat is het laatste wat de agent zegt, mij een hand en Harry een hand geeft en dan vertrekt.

"Wat zei mijn moeder?" vraag ik als de deur in het slot valt.
"Ze schrok en ze wilde eigenlijk meteen hier heen komen." Ik knik een keer kort.
"Ik wil hier niet blijven vannacht." Zeg ik als ik tegen Harry z'n borst kast wordt aangeduwd.

"Wil je een paar dagen bij mij blijven?" Ik durfde het eigenlijk al niet te vragen maar ik ben blij dat hij het zelf zegt. Ik knik een keer als ik hem in zijn ogen aan kijk en een kus op mijn mond krijg.

"Dan ga ik mijn tas even pakken."

Ik voel me sinds dat ik er achter kom dat ik ben bedreigd, op de een of andere manier heel erg down. Ik kan nog steeds niet begrijpen wie dit is, wat ik fout heb gedaan, of ik überhaupt iets fout heb gedaan. Ik moet het voor nu gewoon even vergeten en aan iets anders denken, en dat anders is, wat ga ik allemaal mee nemen naar Harry? Voor hoeveel dagen kleren heb ik nodig?

Ik pak een van mijn tassen uit mijn kleren kast en zonder ook maar te kijken wat ik pak, stop ik er een paar kleren in, met schone lingerie en een paar schoenen. Dan loop ik naar de badkamer om mijn tandenborstel, stijltang, borstel, make-up ook in mijn tas te stoppen. Zonder er goed over na te denken of ik alles wel heb doe ik mijn tas dicht en loop ik terug naar de woonkamer waar ik Harry heb achter gelaten.

"Klaar?"

Ik knik en laat een ontzettend diepe zucht. Dit gaat allemaal heel anders dan gepland, maar ik ben in ieder geval een paar dagen bij Harry.

De ontzettend korte autorit is stil, we zeggen allebei vrij, maar ik voel de trillingen van daarnet nog steeds in mijn benen. Door de schrik ben ik zo moe ineens, zo uitgeput. Ik moet even aan iets anders denken, maar ik weet niet hoe, of wat.

Als we bij Harry zijn huis komen, pakt hij mijn tas, zet die op de keukentafel en tilt me dan op waardoor er meteen een grote lach weer op mijn gezicht verschijnt.

"Probeer er even niet aan te denken." fluistert hij in mijn oor als hij de trap oploopt. Ik voel de zenuwen door mijn lijf gieren bij het idee wat we eigenlijk zouden gaan doen als we thuis kwamen. Mijn hoofd staat daar dit moment totaal niet naar, misschien straks wel als we eenmaal bezig zijn.

Zodra we op de slaapkamer zijn, legt hij me rustig op bed, sluit hij de gordijnen en gaat het nachtlampje aan. Hij komt zelf bij me liggen en als hij ligt ga ik meteen met mijn hoofd op zijn borst liggen.

Het horen van zijn ademhaling en zijn hartslag maakt me rustig, het is kalmerend en rustig tegelijk, vooral als hij ook met zijn hand door mijn haar gaat en mijn haar streelt. Ik kom een beetje omhoog om hem in zijn ogen te kijken en hem een kus te geven. Stel je eens voor dat ik Harry niet had, dan was ik nou thuis, doodsbang, misschien was dit dan wel helemaal niet eens gebeurd. Niet dat ik dit van te voren had kunnen weten.

"Bedankt dat ik hier mag blijven, dat waardeer ik echt heel erg."

"Ja wat denk je, tuurlijk mag je hier blijven, hoef je niet eens dankjewel voor te zeggen." Ik lach een keer naar hem geef hem nog een kus en ga dan weer terug liggen.

"Moet je morgen weer werken?" vraag ik.

"Ja, Dylan komt morgen ook weer, jammer genoeg."

"Ik ben blij dat je het zelf zegt." Harry grinnikt een keer.

"Moet jij ook?"
"Ja morgenvroeg eventjes, van 8 tot 12."

"Oké, dan sta ik tegelijk met je op."

"Dat hoeft niet als je dat niet wilt, je mag van mij gerust blijven liggen ik vermaak me wel."

"Nee." is het enige wat hij terug antwoord met een gruwelijke grijns op zijn gezicht. Ik weet niet wat hij van plan is, of wil gaan doen, maar die gedachten alleen al laten me huiveren.

Het is ondertussen al bijna 10 uur, de tijd is voorbij gevlogen en ik ben bek af. Daarom duurt het niet al te lang voor ik mijn ogen dicht doe en langzaam in slaap val.

~~~~~~~~~~~~~~~

Ben ik weer, terug van vakantie.

Ik moet zeggen, die vakantie was echt leuk op Terschelling Appelhof, maar toch ben ik blij dat ik er weer ben. S'morgens om half 8/8 uur wordt je wakker, snik heet in je tent, je gaat ontbijten, rond 12 uur begin je al aan de drank, met mooi weer ga je naar het strand, dan kom je rond half 8 terug, ga je bbq'en, pizza halen, friet halen whatever, rond 12 uur/half 1 ga je op stap tot 5 a 6 uur en de volgende morgen sta je rond 8 uur weer naast je bed. Zwaar, maar vet lachen vooral als je een kater hebt like a g6. Maar goed, ik ben er weer :D

Maandag ga ik weer naar school, dus dan is het echt druk, maar maakt niet uit

Ik ben er snel weer

xxxxx