Ah şu gönlüm
Şu yalan dünyadan bi tat almadı
Ömrü geldi geçti mesut olmadı
Bir gün bile dikili ağacı olmadı
Daldan meyveden vazgeçti de
Ayağa dolanan çalıdan usandı

Hepmi kar olur bu  dağların başı
Bi kuru soğan, ekmek garibin aşı
Düğün bayram, umudun olmazı
Saraydan handan vazgeçti de
Bağrına oturan taştan usandı

Kara olur, kara baglayanın başı
Öksüz kalmış var iken kardaşı
Toprağı yakar garibin gözyaşı
Kucaktan  omuzdan vazgeçti de
Ağızdan çıkan kurşundan usandı

vuslat Tuna