'Waarom wilde Sabina je zien?' vroeg Talia nieuwsgierig toen Livia die avond bij haar vriendin aan tafel plaatsnam. Op datzelfde moment kwam Vita ook de eetzaal binnen. Vita, die zo oplettend en nieuwsgierig was, had Talia's vraag gehoord en ze kwam naar de meiden toegelopen.

'Wilde Sabina je zien?' vroeg ze verbaasd. Vita was een aardige meid, maar sinds Livia haar openlijk had vernederd bij Sabina – al was dit niet haar bedoeling geweest – was ze zich anders gaan gedragen.

Livia knikte en haalde haar schouders op. 'Ze heeft me gewoon wat kleding gegeven.' Ze durfde niet te vertellen wat voor kleding het was.

Duidelijk teleurgesteld door dit antwoord, draaide Vita zich weer om en ging ze ergens anders zitten.

Talia's andere vriendinnen – Kenna, Teegan en Selene – voegen zich bij hen aan tafel. Livia had ontdekt dat voornamelijk Kenna altijd veel praatte, maar vanavond keek zij net als de rest van de Desalto in spanning naar Sabina, die niets losliet.

Pas tegen het einde van het avondeten kwam er een mysterieuze glimlach op haar gezicht. Ze keek iedereen één voor één aan en hun geduld werd op de proef gesteld.

'Jullie willen dat ik het vertel, nietwaar?' vroeg ze opeens aan de groep en het werd muisstil in de zaal. Sabina lachte. 'Goed, goed. Aeryn, geef me mijn lijstje.'

Aeryn haalde iets uit haar zak en overhandigde dit aan Sabina.

'Zoals jullie allemaal weten begint morgen onze nieuwe Tour, waar we via Dragmar, Unas, Larmondur en Pomtar naar Yta reizen, waar onze Tour eindigt in het koninklijke paleis. Jullie weten dat dit geen gewoonlijke Tour is. Nog niet vaak heeft onze eigen koning ons uitgenodigd in zijn paleis.'

De woorden zorgden voor enig enthousiasme.

Livia kon alleen maar knarsetanden toen Sabina het woord koning liet vallen. Velantre had zichzelf afgescheiden van Rhâga en had twee jaar geleden één of andere man tot koning uitgeroepen. Maar hij was niet haar koning. Nee, haar koning zat in Vales.

'Het belooft een bijzondere Tour te worden,' ging Sabina verder, 'waar men hopelijk nog lang over blijft praten. Om deze reden is het belangrijk dat alleen de beste van jullie meegaan. Dus, mijn selectie is als volgt. Van de zangers gaan de volgenden mee...' Er viel een doodse stilte en Sabina keek glimlachend door de kamer voordat ze iedereen uit de spanning haalde. 'Trish... Kenna... Nathan... Selene... en Rachel.'

Zowel Kenna als Selene haalden opgelucht adem en de vrouwen werden door hun vriendinnen gefeliciteerd.

Kenna pakte stevig Selene's hand vast. 'We gaan mee,' fluisterde ze enthousiast.

Nadat de zangers waren gefeliciteerd, keek iedereen weer naar Sabina. Livia merkte dat haar hart iets sneller begon te kloppen.

Wat als Sean toch gelijk had?

'Gefeliciteerd aan jullie vijf,' zei Sabina glimlachend. Toen het weer stil was, wachtte ze even voordat ze weer begon te praten. 'En van de acrobaten mogen de volgende acht mee: Daron, Dorothy, Maya, Bryan, Layla, Remco, Percey en Giana. Ook aan jullie gefeliciteerd.' Livia kon de namen nog niet aan de gezichten koppelen, maar op verschillende plekken in de zaal, werden mannen en vrouwen gefeliciteerd. Sommigen vielen elkaar in de armen, anderen gaven elkaar alleen een hand.

Snel draaide Livia zich weer om naar Sabina, die, nadat het rustiger was geworden, opnieuw begon te praten. 'En dan de magiërs, waar ik dit jaar heb besloten er drie van mee te nemen. Dit zijn... Teegan, Quinci en Bowen. Gefeliciteerd!'

Livia draaide zich om naar Teegan en feliciteerde de vrouw, die rood begon aan te lopen, enthousiast.

Zodra Sabina weer begon te praten, draaide Livia zich trillend om naar het Hoofd van de Desalto. 'En dan nu de danseressen...'

Talia ging nerveus verzitten. Kenna had haar hand vastgepakt en kneep deze fijn.

'We gaan dit jaar groots uitpakken,' ging Sabina verder, 'dus ik heb ervoor gekozen om zestien meiden mee te nemen in plaats van acht.' Iedereen hapte naar adem en Sabina keek weer naar haar lijstje. 'De gelukkigen zijn geworden: Ronna, Yamie, Tatiana, Talia...'

Talia juichte niet zo uitgebreid als de andere meiden, maar de opluchting was zichtbaar op haar gezicht. Kenna gaf haar een grote knuffel en ook haar andere vriendinnen feliciteerden haar. Het moment dat ze weer los werd gelaten, legde Livia haar hand op Talia's schouder.

'Gefeliciteerd,' fluisterde ze trots tegen de jonge vrouw, die rood begon aan te lopen en breed glimlachte.

Sabina was ondertussen doorgegaan en Livia hoorde net Vita's naam vallen. De vrouw werd gelijk omhelst door haar vriendinnen. Bij iedere naam die opgenoemd werd, werd de stemming meer gespannen. Nu de groep dansers groter was dan normaal, hadden meer mensen het idee dat ze misschien mee mochten, waardoor iedereen aan Sabina's lip zat geplakt.

De laatste naam werd opgenoemd en een opgeluchte zucht verliet Livia's mond. Ze draaide zich weer om naar de meiden aan haar tafel, die, net zoals de rest van de zaal, enthousiast met elkaar begonnen te praten. Mensen probeerden elkaar te feliciteren en anderen bleven verslagen zitten. Een enkeling zag Livia zelfs in tranen.

Talia draaide zich om naar Livia. 'Zoals beloofd ga ik je schrijven.'

Livia glimlachte. Dat was iets waar ze naar uitkeek.

Sabina schraapte plotseling haar keel en het werd weer stil. Iedereen draaide zich om naar de vrouw. Er stond een kleine mysterieuze glimlach op haar gezicht. Alsof zij iets wist en de rest nog niet... Een knoop vormde zich in haar maag.

'Natuurlijk gefeliciteerd aan deze die het tot de selectie gehaald hebben,' zei Sabina, nog altijd met diezelfde glimlach op haar gezicht, 'maar ik snap niet waarom jullie al feestvieren. Ik heb namelijk tot nu toe vijftien namen opgenoemd. Geen zestien.'

Iedereen keek weer met grote ogen naar Sabina. Hierna keken ze snel naar enkele personen wiens naam nog niet gevallen was, maar niemand had zijn of haar ogen gericht op Livia.

Zelf keek ze naar Sean, die ze achter Sabina zag staan. Heel even keek hij haar aan, waarna hij vervolgens zijn hoofd liet zakken.

Livia schudde haar hoofd. Nee, dit kon niet kloppen. Ze was er niet klaar voor...

Ze wilde het blijven ontkennen, maar diep van binnen wist ze dat Sean gelijk had. Sabina hield van spektakel en dat kreeg ze nu.

'Het zestiende meisje...' Sabina keek door de zaal heen en haar ogen bleven hangen bij Livia. 'Het zestiende meisje...' Livia schudde nog steeds haar hoofd, 'is Livia.'

Ze had geweten dat haar naam uitgesproken zou worden, maar alsnog kwam het als een schok.

Ze had de laatste twee weken vooruitgang geboekt, maar ze was bij lange na nog niet goed genoeg. Bij de Goden, ze kende nog niet eens alle pasjes uit haar hoofd!

Meer van hen leken hetzelfde te denken. Iedereen keek naar Sabina alsof ze gek was geworden, maar niemand durfde enige tegenspraak te leveren.

'En als laatste gaan ook alle muzikanten mee. We kunnen jullie deze Tour allemaal goed gebruiken.'

Nog een laatste ronde aan felicitaties ging de zaal door, maar deze waren minder uitbundig dan eerder. De meesten hielden hun ogen gericht op Sabina.

'Gefeliciteerd aan deze die de selectie hebben gehaald,' zei het Hoofd van de Desalto. 'Deze die niet meegaan, misschien de volgende keer beter. Zoals jullie weten heeft de heer Bedi hier de leiding zodra ik weg ben. Behandel hem met respect. Voor nu, als jullie me willen excuseren, trek ik me terug voor vanavond.' Sabina stond op, maar ze liep nog niet weg. 'Deze die meegaan raad ik hetzelfde aan. Er moet nog veel gepakt worden en ik houd er niet van om te wachten.' Sabina kwam in beweging en ze liet haar Desi verbaasd achter in de eetzaal.

Iedereen draaide zich nu met grote ogen om naar Livia, die het niet kon hebben dat alle ogen op haar gericht waren. Talia had haar hand op haar schouder gelegd, maar had ook geen woorden om te spreken.

Een enorme chaos brak los.

'Zelfs Julia had het nog eerder verdiend om mee te gaan!' riep iemand luid. Diegene was opgestaan en keek boos naar Livia.

Iedereen begon door elkaar te praten.

'Waarom mag zij mee?' riep een ander boos.

'Ze kan er niets van!'

Voordat er nog meer pijnlijke woorden haar kant op geslingerd konden worden, rende Livia achter Sabina aan de eetzaal uit. Ze had geen zin om hier naar te luisteren. Zij had er niet om gevraagd om mee te gaan... Ze wilde juist niet mee. Ze had Braxshire in willen gaan, maar dat hele plan viel nu in duigen...

Onderaan de trap zag ze Sabina verschijnen. Livia trok snel een sprintje om bij haar in de buurt te komen.

'Sabina!' riep ze luid. Al haar goede manieren liet ze nu achterwege.

Halverwege de trap draaide Sabina zich naar haar om. Aan weerszijden van de vrouw stonden Sean en Aeryn, die haar allebei aankeken alsof ze beter haar mond kon houden, maar daar was het nu te laat voor.

'Goedenavond, Livia. Nog gefeliciteerd natuurlijk.' De arrogante glimlach, die Livia zo haatte, stond op haar gezicht geplakt.

'Maar waarom?' riep ze verbaasd uit. 'Waarom ik? Iedereen, zowel u als ik, weet dat ik er niets van kan.'

Voornamelijk Sean keek haar nu streng aan, maar Livia koos ervoor hem te negeren.

Sabina overbrugde de afstand tussen haarzelf en Livia. Voorzichtig liet de vrouw haar hand door haar rode haren gaan. Een enkele vinger bleef liggen onder haar kin, waar ze haar dwong om op te kijken.

'Soms gaat het niet alleen om talent, meid. Het dansen leer je nog wel, maar met jouw prachtige haren laat je iedereen toch al versteld staan. En dat is wat ik deze Tour wil.' Sabina liet haar hand weer zakken. 'In onze wereld draait alles om uiterlijk. Ooit zal je dat nog wel leren.' Met die woorden draaide het Hoofd van de Desalto zich om en liet ze Livia alleen achter op de trap.