Iedere dag maar bang moeten zijn voor wat mensen zullen zeggen. Elke keer weer moeten nadenken over hoe je jezelf neerzet tegenover de menigte. Prachtige vriendschappen mislopen, omdat de sociale druk je niet laat zijn wie je werkelijk bent en je niet laat omgaan met mensen die anders zijn. 

Jezelf zo te voelen, iedere dag weer, moet verschrikkelijk zijn. En toch kennen we het allemaal, die enge, onderdrukkende en misselijkmakende gevoelens zodra je weer eens een keer niet geaccepteerd wordt. Waarom zouden we eigenlijk allemaal moeten buigen onder die sociale druk van deze complexe samenlevingen? Het is iets waar menig individu geen antwoord op kan geven, simpelweg omdat veel mensen het uiteindelijk toch wel accepteren. That's life, right?

Geen idee, ik heb werkelijk geen idee. Het enige wat ik wel weet, is dat ik probeer te strijden voor een samenleving waarin iedereen zichzelf durft te en mag zijn. Waarin iedereen sociaal gelijk wordt beschouwd zonder vooroordelen. Dat is wat ik zou willen, want samenlevingen met complexiteit is iets waar niemand echt een voorkeur voor heeft, ook al durven de meesten het niet toe te geven.