Alsof liefde veel meer is dan alleen verliefd zijn, niet? Houden van kan op zoveel manieren ingevuld worden, dat de definitie moeilijk te beschrijven is. En toch voel je het, iedere keer weer. Waarom is het voor zoveel mensen dan zo moeilijk te begrijpen, of te beseffen, dat ze toch echt van iemand houden? En niet zomaar van: 'Ja, we zijn wel close, love you.' Maar eerder het feit dat je diegene mist, terwijl ze naast je zitten. Het gevoel dat je blij wordt als je ze ziet, terwijl je boos op ze bent. Voor ze af te kloppen als je aan iets ergs denkt, omdat je niet wil dat er iets van die dingen met hen gebeurt. 

Nooit durven dromen of hopen dat zulke mensen in je leven zouden komen en, zodra ze er zijn, nog steeds niet durven denken dat ze ooit van jou kunnen houden. Bang zijn, waarom altijd bang moeten zijn? Bang zijn om losgelaten te worden terwijl je dat nog niet wil, bang zijn dat je niet goed genoeg bent en vooral bang zijn dat het niet wederzijds is. Enge gevoelens, wetend dat ze geweldig zijn. Alsof liefde een groot avontuur is waar alleen de dappere zich aan bloot durven te geven. 

En weet je, iedereen is dapper op een andere manier, waardoor dat avontuur dus op veel manieren ingevuld kan worden.