CHAPTER 9 — Hunter

VIRGO groaned as she came awake. Nang magmulat siya ng mga mata, kadiliman ang sumalubong sa paningin niya. Gabi pa pala. Ipinikit NIYA ang mga mata ulit at tumagilid ng higa. Akmang matutulog siya ulit nang naramdaman niyang may braso na yumakap sa beywang niya.

Handa na siyang sumigaw ng rape ng may tumakip na kamay sa bibig niya.

"Shhh... it's me, Lucien."

Nakahinga siya ng maluwang ng marinig ang boses ng binata.

"Gising ka?" Pabulong niyang tanong ng tanggalin nito ang pagkakatakip ng kamay sa bibig niya. "Bakit ang dilim? Teka, paano mo ba nalaman na sisigaw ako? Why are you even awake? And why are you here in my room?"

 Lucien chuckled. "So many questions." He clucked his tongue and then he felt his lips behind her ears. "Una, madilim kasi ayoko sa liwanag. Pangalawa, naramdaman kong gumalaw ka kaya nag-assume ako na gising ka na at nag-iba ang paghinga mo. Pangatlo, paano ako makakatulog niyan kung katabi ko ang babaeng gusto ko? And lastly, you are in my room, babe."

Nanlaki ang mga mata niya at humarap siya sa binata. "Ano?!"

"Shhhh... quiet, please."

"Anong quiet? Bakit mo ako dinala rito? The last time I remember, I saw a man with red eyes—" Hindi niya itinuloy ang sasabihin dahil inatake ng takot ang buo niyang pagkatao.

Isiniksik niya ang katawan sa katawan ni Lucien at nagpapasalamat siya na narito sa tabi niya ang binata. Mas lalong dumdagdag sa takot niya ang madilim na kapaligiran. Wala siyang makita ni katiting na liwanag man lang. At nasa loob ng isip niya na bigla nalang may hihila sa kanya sa paa at makikita niya ang lalaking pumatay sa mga magulang niya.

Niyakap ng binata ang nanginginig niyang katawan. "Shhh... huwag kang matakot." Alo nito sa kanya. "'Yong nakita mong lalaki kanina, naka-costume 'yon. Lumabas nga ako ng sasakyan para kausapin. Tapos pagbalik ko tulog ka na. Hinatid kita sa bahay mo pero nakasara."

"Nasa bag ko lang ang susi. Sana kinuha mo nalang." Nanginginig ang boses na aniya.

Virgo felt Lucien thumb making circle on the side of her waist. Napapalitan ng kakaibang sensasyo ang takot na nararamdaman niya.

"Ayokong pang himasukan ang mga personal mong gamit." Sagot nito sa tanong niya.

"Bakit hindi mo ako ginising?"

"Kasi ang himbing nang tulog mo."

"So, ano? Ibinalik mo ako rito sa bahay niyo para rito matulog?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

Her fear is now slowly fading away. Mas nagiging aware siya sa kamay ni Lucien na nasa beywang niya at nagpaparamdam sa kanya ng kakaibang kiliti.

"Oo." His thumb stopped making circled on her waist.

Seconds later, Virgo felt Lucien's hand unhooking her bra. Bago pa niya ito mapigilan, natanggal na nito ang bra niya at nilalaro na ng dila nito ang mayayaman niyang dibdib.

"Lucien!"

Napasinghap siya sa gulat ng maramdaman niyang kinubabawan siya ni Lucien. Wala siyang makita dahil madilim kaya naman hindi niya alam kung anong ginagawa ni Lucien.

"Lucien—" hindi natuloy ang sasabihin niya dahil sinilyuhan ng labi ni Lucien ang mga labi niya.

Nang yumakap siya rito, lumakas ang tibok ng puso niya ng makapang wala na itong pang-itaas na damit. Virgo can feel his bicep and ripped abdomen against her soft hands.

God. Ang kisig naman ng lalaking 'to.  Pero ang hindi niya maarok sa isip niya ay kung bakit niya ito hinahayaang halikan at masahiin ang mayayaman niyang dibdib.

Namalayan nalang ni Virgo, wala na siyang damit na pang-itaas. Pareho sila ni Lucien na parang hinihingal habang walang patid na naghahalikan na para bang mga uhaw sila sa isa't-isa.

Naglulumikot na ang mga kamay ni Lucien patungo sa pantalon na suot niya. Nang buksan nito ang butones ng pantalon niya, kinain ng takot ang puso niya.

"Stop!" What the hell am I doing?

Virgin pa siya at walang karanasan. And Lucien is not even her boyfriend! Bakit ba niya hinahayaan ito na hubaran siya at romansahin ang katawan niya? Hindi niya alam kung ano ba siya ng binata at wala siyang balak na magtanong. Oo nga at naghalikan na sila kanina pero sapat na ba iyon para ibigay niya ang pinakaiingatan niyang pagkababae rito?

"Sorry." Anito at umalis sa pagkakakubabaw sa kanya. Humiga ito sa tabi niya at niyakap siya nito ng mahigpit. "I shouldn't have move that fast." Naramdaman niyang lumapat ang labi nito sa pisngi niya. "Sorry kong natakot ka."

Virgo gulped. "We shouldn't be doing this." Sabi niya. "Wala tayong relasyon para gawin na'tin 'to."

LUCIEN gritted his teeth. Walang relasyon? They shouldn't be doing this? Really? Pagkatapos nitong mapusok na tugunin ang mga halik niya? Pagkatapos nitong hayaan siyang sambahin ang mayayaman nitong dibdib? Pagkatapos nilang mag-enjoy na dalawa sa halik na pinagsaluhan nila, saka nito sasabihin na hindi nila dapat ginagawa 'yon?

Ano 'to? Lokohan?!

Naiinis na bumangon siya at umalis sa kama. Binuksan niya ang ilaw para makakita si Virgo kahit nga masakit iyon sa mga mata niya. He could perfectly see in the dark, but Virgo couldn't.

"Magdamit ka." Sabi niya habang naghahanap ng maisusuot na t-shirt sa closet niya. "Ihahatid kita sa bahay mo."

Ayaw niyang dito ito matulog o magpalipas ng gabi kung ganoon naman pala ang takbo ng isip nito.

Masakit din palang umasa. Akala niya okay na sila. Akala niya pagkatapos nitong tugunin ang mga halik niya, magiging maayos na ang relasyon nilang dalawa. Pero hindi pa pala.

Bakit ba kasi ako umasa? Naghalikan lang naman sila.

NANG BUMUKAS ang ilaw, kaagad na hinanap ng mga mata ni Virgo ang binata na umalis sa kama.

Nakita niya si Lucien na nakatalikod sa kanya at nakaharap sa closet nito.

"Magdamit ka." Wika ni Lucien habang nakatalikod pa rin sa kanya. "Ihahatid kita sa bahay mo."

 Wala sa sinabi nito ang atensiyon niya kundi sa likod nito na may tattoo. Halos buong likod nito ay natatakpan ng black tribal tattoo. It looks so surreal yet breathtaking. Siya ang klase ng babae na ayaw sa may tattoo na lalaki pero ang tattoo na mayroon si Lucien sa likod nito ay napakaganda. Hindi iyon marumi tingngan.

Umalis siya sa kama at naglakad palapit sa binata. Tumaas ang kamay niya para hawakan ang tattoo nito.

When her finger touched his tattoo, he groaned and Virgo saw how Lucien's knuckles fisted.

Mas lalong naging makisig ang binata sa paningin niya. His tattoo hugged his back muscles, up to his shoulder blades and down to his lower sexy back.

Parang may sariling isip ang katawan niya. Inaakit siya ng tattoo na iyon para lumapit at ilapat doon ang mga labi niya.

Narinig niyang dumaing si Lucien ng hawakan niya ang magkabilang beywang nito at hinalikan niya ang likod nito. Then Virgo trailed her tongue on his tribal tattoo that leads to his nape.

"Virgo." Lucien's voice sounds tortured.

Tumigil siya sa ginagawa at humarap sa kanya si Lucien. Madilim ang mukha nito.

"Bakit mo ba sa'kin ginagawa 'to?" Tanong nito habang masamang tingin ang ipinukol sa kanya. "Tinutulak mo ako palayo pero kakabigin din pabalik? Ano ba ang problema mo? Ano ba ang gusto mo?"

Nagbaba siya ng tingin. Hindi niya masasagot ang tanong nito dahil kahit siya, hindi niya alam ang sariling gusto.

"Bring me home, Lucien." Pabulong na sabi niya.

"Fine."

Pinag-suot siya nito ng t-shirt na pag-aari nito dahil wala siyang damit na pang-itaas dahil hindi niya alam kung saan nito inilagay iyon ng hubarin nito iyon kanina.

Nang matakpan na ang pang-itaas niyang katawan, hinawak siya nito sa pulsohan at hinila palabas ng silid.

NAGPASALAMAT si Virgo kay Lucien ng huminto ang sasakyan nito sa labas ng bahay niya. It's already past midnight kaya madilim na madilim na talaga. Lumabas siya ng sasakyan ni Lucien at napasinghap siya ng makalabas siya ay biglang naroon na si Lucien sa tabi niya.

Umuklo siya para tingnan ang driver seat pagkatapos ay ibinalik niya ang tingin kay Lucien.

"'D-Di'ba nasa loob ka kanina?" Manghang tanong niya.

Hinawakan ni Lucien ang kamay niya. "I move fast, Virgo."

Iginiya siya nito patungo sa pinto ng bahay niya.

Virgo took out the key from her bag and then used it to open the door. Nang mabuksan ang pinto, kaagad siyang pumasok at binuksan ang ilaw sa loob ng bahay.

Natigilan siya ng hindi maramdaman ang presensiya ni Lucien, kaya naman nilingon niya ang binata.

Kumunot ang nuo niya ng makitang nakahawak lang ito sa hamba ng pintuan at nakatingin sa kanya.

"Anong ginagawa mo riyan?" Naguguluhang tanong niya. "Ayaw mong pumasok? I could make you a coffee before you drive home."

Tumikhim si Lucien at tiningnan ang hamba ng pinto pagkatapos ay ibinalik sa kanya ang tingin. "I, ahm, i can't get in."

Mas lalong lumalim ang gatla sa nuo niya. "Ano? Bakit? Kasya ka naman siguro sa pinto na yan."

Naglakad siya pabalik sa pinto at hinawakan ang kamay ni Lucien. "Get in."

Nagpakawala ng isang malalim na hininga si Lucien at dahan-dahang humakbang papasok.

A wide smile appeared on Lucien lips when he finally enters her home. Napailing-iling nalang si Virgo. Kung maka-ngiti ito parang nanalo sa lotto.

"Thanks for letting me in." Sabi sa kanya ni Lucien.

Weirdo. "Yeah. Sure." Isinara at ini-lock niya ang pinto pagkatapos ay tinuro niya ang sofa. "Upo ka muna. Ipagtitimpla lang kita ng kape—"

"No need." Sansala nito at bumalik sa pinto at binuksan iyon. "Aalis na ako."

Napapantastikuhang tumingin siya kay Lucien na lumabas na ng bahay niya.

"Lock the door." Sigaw ni Lucien bago ito pumasok sa sasakyan nito at pinaharurot iyon paalis.

Mabilis namang isinara ni Virgo ang pinto at ini-lock. Halos tumakbo siya patungo sa silid niya sa ikalawang palapag.

Mabilis siyang nahiga sa kama at nagkumot. At dahil nag-iisa nalang siya, nararamdaman niya ang takot na unti-unting kumakain na naman sa buong pagkatao niya. Kailangan niyang makatulog! Mababaliw siya sa kakaisip sa mga kinatatakutan niya! Walang Lucien na mag-a-alo sa kanya.

Kaya naman inabot niya ang sleeping pills sa bed side table at uminom niyon ng isang tableta. Minuto lang ang binilang niya bago niya naramdaman ang gamot. Her eyes slowly dropped and seconds later, she was already fast asleep.

At dahil sa gamot na ininom nito, hindi nito nakita ang pulang mga mata na nakamasid rito mula sa teresa ng kuwarto.

BAGO pumasok sa opisina si Lucien, pinatawag siya ng kaniyang ama. Kaya narito siya ngayon sa library nito para alamin kung ano ang kailangan nito.

"Dad."

Iminuwestra ng kaniyang ama ang kamay sa upuan na nasa harap ng mesa nito. Mukhang maghabang usapan ito.

"Upo ka, Lucien."

He sat on the chair and waited for his father to speak.

"Parami na sila ng parami." Panimula nito. "Last night, isang bahay ang pinasok ng mga rogue at pinatay ang lahat ng nakatira roon. Kahit 'yong sanggol, hindi nila tinira." Tumingin ito sa kanya. "Do you see what's wrong in that information?"

He nodded. "Rogues' will not enter a house. They are mindless creature who only knows two things, death and blood." Bumuntong-hininga siya. "At saka, hindi tayo makakapasok sa isang bahay hangga't hindi tayo bukal sa loob na pinpapasok ng may-ari. At para pasukin nila ang isang bahay, ang ibig sabihin no'on ay may komo-kontrol sa kanila para gawin 'yon. Pero sino?"

"Yan ang gusto kong alamin mo." Anito na ikinatigil niya.

"But dad, I'm working—"

"No buts." Sansala nito sa sasabihin niya. "Mas mahalaga ito para sa kapakanan ng lahat. Ayaw kong masira ang peace treaty na pinaka-iingatan ng mga kalahi natin. Ayoko nang bumalik sa panahon na tinutugis tayo. Kaya naman, kailangan mo munang ipagpaliban ang kasunduan natin. Pansamantala Lucien, kalimutan mo muna si Virgo."

Walang buhay siyang natawa. "Sa tingin mo kaya ko siyang kalimutan ng ganoon-ganoon na lamang?" Tinuro niya ang puso. "I can feel it dad. I'm changing back to my old self. You see, i bit Virgo for three times yesterday and i controlled it. Hindi lumabas ang halimaw na 'yon. Hindi siya nagparamdam. Kampante ako ng kapag palagi ko lang kasama si Virgo, magiging maayos na ako—"

"Anong gagawin mo kapag may mga rogue na pumasok sa bahay ni Virgo at patayin siya?"

His eyes turn bloody red.

"I thought so." Anang ama niya habang nakatingin sa mga mata niya. "Alamin mo kung sino ang komo-kontrol sa mga rogue. Magiging madali lang 'yon sayo. Alamin mo at sugpuin mo. Para sa lahat ng inosenteng tao na madadamay at para na rin kay Virgo."

Bagsak ang balikat na sinapo niya ang mukha. Fuck!

"Makakasama mo si Lucan at Lucca sa misyong ito." Sabi ng ama niya.

Bumuga siya ng marahas na hangin. "Sino ang papalit sa akin bilang CEO ng Kallean Financial Firm?"

"Ibabalik ko si Leo Guano."

"So what?" Mapakla siyang ngumiti. "I'm a rogue hunter again?"

His father nodded. "Welcome back, Lucien."

Hindi makapaniwalang napailing-iling siya at lumabas ng library. Nagtungo siya sa kaniyang silid na naroon pa rin ang mabangong halimuyak ng dugo ni Virgo.

"Fuck!" He cursed as he takes off his suit.

Nang mahubad niya ang damit, inilabas niya sa closet ang dark faded jeans, black t-shirt and his black leather jacket. Isinuot niya ang mga 'yon at sa ilalim ng closet, natatabunan ng mga damit niya, kinuha niya ang espada na gamit niya noon sa pagkitil ng buhay ng mga rogue.

Lucien put the sword on the scabbard and strapped it on his back. Napangiti siya ng makita ang sarili sa salamin. He looks like a rogue hunter again. Just like before he met Virgo. Before Virgo destroyed him three years ago.

A/N: Last update. HINDI KO ALAM kong maahabol pa ng isang chapter. Hehe. Hindi ako mangangako pero gagawin ko ang makakaya ko para may maihabol akong isa pang chapter.