CHAPTER 29 - I'm Sorry

NAKATITIG lang si Lucien sa maputlang mukha ni Virgo. Dalawang araw na ang lumipas mula ng bumalik siya sa tamang pag-iisip at dalawang araw na siyang nasa tabi palagi ni Virgo. Gusto niyang kapag nagising ito, kaagad siya nitong makita.

Sabi ng mga Wicce, gagaling din si Virgo at gigising din ito, pero hangga't hindi niya nakikita ang pagmulat ng mata ng dalaga, hindi siya mapapakali.

Napatitig siya sa marka na nasa taas ng mayayaman nitong dibdib. He runs his finger over it.

"You actually mated with me in that state I'm in." Lumapat ang labi niya sa nuo ni Virgo. "Noon, nagdadalawang isip ako kung mahal mo ba ako o kung kaya mo ba akong mahalin. And now, you've proven me your love. I feel unworthy of your love, Virgo. Hindi ko na maalala ang ginawa ko sayo, pero nasisigurong kong nasaktan kita. I'm sorry. I didn't mean to hurt you. I'm sorry."

In that deafening silence of the room, a weak whisper filled his ears.

"I-I love y-you, L-Lucien."

Nahigit niyang ang hininga at bahagyang inilayo ang mukha kay Virgo at pinakatutugan ang mukha nito. She has a small smile on her pale lips; her eyes were twinkling in happiness as she stared at his.

"Mahal kita, Lucien." Mahinang bulong nito pero dinig na dinig niya ang sinabi niya.

His heart was filled with overwhelming happiness. "I want to say i love you more, pero nahihiya ako sayo. Kasi sa ginawa mo, parang napag-iwanan ang pagmamahal ko sayo." He chuckled. "I feel like a worthless mate. But i promise i will do everything to be worthy of your love. Salamat, Virgo. Salamat sa pagmamahal mo. Mahal na mahal din kita. Sobra."

She smiled and slowly, her hand reaches for his face and touched his cheek. "Huwag ka na ulit mawawala ha? Hindi ko kakayanin kapag may nangyari pang masama sayo. Hindi ko kayang mawala ka Lucien. Kaya kong gawin lahat manatili ka lang sa piling ko."

"I love so much, Virgo."

"Kiss me." Utos nito na kaagad naman niyang ginawa.

Lucien pressed his lips on Virgo's soft ones and snaked his tongue in. Kumawala si Virgo sa halik niya saka niyakap siya ng mahigpit.

Napapikit nalang si Lucien ng maramdaman niyang bumaon ang pangil ni Virgo sa leeg niya. In every sipped, she can feel Virgo's hunger and her need to be with him. He didn't need to reach for her emotion, their emotions are now one.

As Virgo bites him, he can feel her hunger as his own. And it feels new ...it feels good.

Virgo's fangs withdraw from his neck. Nagtama ang mga mata nila, may mga ngiti sa kanilang mga labi.

"May utang ka sakin." Anito.

Tumaas ang isang kilay niya. "Ako?"

Tumango ito. "Oo. May utang ka." May kislap na kapilyahan ang mga mata nito. "When we mated, all i could feel was pain. I want to erase that memory, Lucien. I want us to be one again. But it should be pleasurable this time, Lucien."

That made him grin. "'Yon lang naman pala, e. Magpagaling ka at ihahatid kita sa rurok ng langit ng paulit-ulit."

Gumuhit ang matamis na ngiti sa mga labi ni Virgo. "Magpapagaling na po. But I'm wondering..." may kislap na hiya ang mga mata nito. "Ano mo ba ako, Lucien. Am i your girlfriend? Your special someone? Your beloved? Am i your wife? Ano mo ba ako?"

Masuyo niyang hinaplos ang pisngi ng pinakamamahal niyang babae. "You are my everything, Virgo. Without you, i will seize to exist. I'll perish and I'll die from the inside and out. Para sakin, we don't need label. All we need is each other."

Dumapo ang kamay ni Virgo sa pisngi niya. "I was once a human, Lucien. 'Yong mga paniniwala ko nuong tao pa ako, nadala ko pa rin ang iba. At isa roon ay ang tanong ko sayo ngayon. I know that we love each other, i know that we're mated and are now one, but, i still need label."

"So human." Masuyo siyang ngumiti at inilapat ang mga labi sa labi ni Virgo. "In our world, being mated means getting married. You're my wife now, Virgo, and i am your husband."

Virgo gathered him in her loving arms. "I love you, Lucien, my beloved husband."

"I love you too, Virgo, my beloved wife. Thank you. Salamat at minahal mo ako. Salamat at hindi mo ako sinukuan, at salamat dahil ginawa mo ang lahat, hindi lang ako makalimutan."

"Kaya kong gawin lahat para sayo, Lucien. Ganoon kita kamahal. And if i have to do what i did just so we could mate, I'll do it in a heartbeat."

Tuluyan niyang kinubabawan si Virgo, pero nang umigik ito, mabilis siyang umalis sa pagkakakubabaw dito at nag-aalalang tumingin sa pinakamamahal niya.

"Ayos ka lang?"

Nakangiwing tumango si Virgo. "My broken rib still hurts."

Pinagsiklop niya ang kamay bilang dalawa saka kinuha ang sakit na nararamdaman nito. Hindi kang siya basta-basta nakakaramdam at nakaka-impluwensiya ng emosyon. Kaya rin niyang kunin ang emosyon na nararamdaman nito at angkinin iyon.

"Ito lang ang kaya kong gawin para sayo." Aniya.

Napalitan ng gulat ang nakangiwi nitong ekspresyon sa mukha. "What did you do?"

"Sakin muna ang sakit na nararamdaman mo—"

"No, give it back." Humigpit ang hawak nito sa kamay niya. "Ibalik mo sakin ang sakit—"

"Ayoko. Mas doble ang sakit kapag nakikita kong nasasaktan ka."

Lumambot ang mukha ni Virgo. "Lucien..."

"Mahal na mahal kita, Virgo. Let me endure this pain for you. Alam kong mas sobra pa ang naranasan mong sakit ng dahil sakin."

Virgo sighed. "Sige na nga. Sayo na 'yan." She patted the space beside her. "Higa ka rito tapos yakapin mo ako. Gusto kong maramdaman na narito ka at hindi ito isang panaginip lamang."

Lucien quickly obliges and cuddled Virgo until they fell asleep.

MAHIMBING ang tulog ni Lucien. Virgo traced the line of Lucien's nose with a sweet smile on her lips. Sa wakas, maayos na ang lagay nito. Natutuwa siya at bumalik na ito sa dating Lucien, ang Lucien na mahal na mahal siya. It made her heart swoon in happiness.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata nang maramdamang parang nagdidikit ang nabali niyang buto. Nakita niyang nalukot sa sakit ang mukha ni Lucien. Ito ang nakakaramdam sa sakit na dapat ay nararamdaman niya ngayon.

Niyakap niya ng mahigpit si Lucien at inilapat niya ang mga labi sa labi nito.

"I love you, Lucien." Bulong niya sa mga labi nito saka inilapat ulit ang labi sa labi nito.

Nang makita niyang hindi na ito mukhang nasasaktan, nakahinga na siya ng maluwang. Mamaya, pagkagising nito, tatanungin niya ito kung saan ito dinala ng mga hayop na kumuha rito.

Nakailang-buntong hininga siya bago pumikit ang mga mata niya. Hindi niya alam na nakatulog pala siya, namalayan lang niya ng magising siya na may humahalik sa gilid ng labi niya.

Virgo opened her eyes and smiled when she saw Lucien.

"Nasa sala si Vixor. Gusto tayong makausap." Ani Lucien habang hinahalikan pa rin ang pisngi niya at ang gilid ng mga labi niya.

Nag-isang linya ang kilay niya. "What for? Kung balak ka na naman niyang isali sa mga kalokohan niya, i swear Lucien, kapag pumayag ka, mag-aaway talaga tayo."

Lucien just smiled. "Hindi ako papayag na walang pahintulot mula sayo."

"Good." Masaya siya na binibigyan nito ng halaga ang desisyon niya. "Mahal kita kaya hindi kita basta-basta na ipapahiram kay Vixor. Kakatayin ko siya kapag may nangyaring masama sayo ulit."

Bumangon siya saka nagbihis. Magaan na ang katawan niya, wala na siyang iniindang sakit.

Bigla niyang naalala na ang sakit pala na dapat niyang naramdaman ay nasa kay Lucien ngayon.

Virgo looked at Lucien. "Masakit ba?"

Umiling ito. "Hindi na."

"Thank heavens."

Habang nagpapalit siya ng damit, nakatingin sa walang saplot niyang katawan si Lucien. Lihim siyang napangiti ng maging pula ang mga mata nito.

"Horny?"

Lumunok si Lucien habang nakatingin sa mayayaman niyang dibdib. "Y-Yeah."

Natatawang bumalik siya da kama saka kumadong sa hita nito. Wala siyang suot ni isang damit habang nakaupo siya sa hita nito, nararamdaman niya ang pagkalalaki nito na buhay na buhay sa loob ng suot nitong pantalon.

"Lucien..." dumako ang bibig niya sa tainga nito at dinilaan ang gilid niyon. "Uhmm..."

Lucien audibly gulped. "Virgo..." dumako ang mga kamay nito sa maliit niyang beywang saka bumaba iyon sa mga hita niya, pumipisil.

The tip of Lucien's fangs was scrapping the skin on her shoulder. Nararamdaman niyang ibabaon na nito iyon ng may magsalita sa labas ng pinto ng silid.

"Lucien, mamaya na 'yan. Kakausapin kayo muna ng Prinsipe." Anang boses ng ama ni Lucien.

Malutong na napamura si Lucien saka ihinilig ang ulo nito sa balikat niya kapagkuwan ay mahinang napatawa.

"We really don't have privacy in this freaking house." Wika ni Lucien. "Mukhang kailangan kitang dalhin sa gitna ng kagubatan para lang maangkin kita ng walang isturbo."

Lucien words sent excitement to every nerve of Virgo's body. Naramdaman niyang nabasa centro ng kaniyang pagkababae. She felt it tingle and throbbed.

"Gusto ko 'yan." Nanunudyo at nangaakit ang ngiti sa mga labi niya. "Kailan mo ako balak dalhin sa kagubatan?"

"As soon as we get rid of Vixor."

Natawa siya ng mahina saka umalis sa pagkakaupo sa hita ni Lucien saka tuluyan nang nagbihis.

Nang makalabas sila sa silid ni Lucien, kaagad silang nagtungo sa sala para kausapin si Vixor.

"Sino ang gumawa niyon sayo?" Iyon kaagad ang unang tanong na lumabas sa bibig ni Vixor.

Lucien sighed. "Wala akong nakitang mukha. I was shot by an arrow. I was unconscious. Nang nagising ako, nasa loob na ako ng isang kuweba. I always passed out. I have earplugs on my ear to not hear a word they're saying. Ang hindi ko makakalimutang ginawa nila sakin ay nang tanggalin nila ang tattoo sa likod ko. They carved out my skin and it was a hellish pain. And after that, i can't remember a thing. Nagising na ako rito sa basement."

Pinisil niya ang kamay ni Lucien. His hands were shaking. She can feel that the pain still lingers in his mind. Nakakaawa naman ito.

"Wala akong maalala pagkatapos nilang tanggalin ang tattoo sa likod ko. I assumed that i become a monster that i really am."

Hinalikan niya ang likod ng kamay ni Lucien para iparamdam dito na kahit ano pa ang mangyari rito, hinding-hindi niya ito iiwan.

Vixor sighed. "Wala rin pala tayong lead kung sino ang may kagagawan ng lahat ng ito. Kung ang mga magulang ko man 'yon, hindi naman 'yon lumalabas sa bahay e. Sino kaya ang inuutosan nila?"

Napailing-iling ang ama ni Lucien. "We won't assume. False accusation is considered a high treason to the Royal Family. Baka may makarinig sa inyo, makulong pa kayo at mapatawan ng kamatayan."

Nawalan silang lahat ng imik. Tama ang ama ni Lucien. Isang kasalanan na akusahan ang Royal Family ng kung ano-ano kung wala ka namang pruweba.

Tumayo si Vixor. "Sige, aalis na muna ako." Tumingin ito sa kaniya. "Can i take Lucien with me? I need him to—"

"No. Magpapahinga pa siya." Sansala niya sa iba pang sasabihin ni Vixor.

Vixor sighed again. "Please, Virgo, kailangan ko ng katulong—"

"Let him rest for a while, Vixor." Nakikusap ang boses niya. "Kapag nakapagpahinga na siya ng mabuti, hahayaan ko na siyang tulungan ka."

Walang nagawa si Vixor kundi ang tumango. "Okay."

"Okay."

Umalis si Vixor.

Mahinang natawa si Lucien. "You actually said no to Prince Vixor."

Umingos siya. "Shit kasi siya. Nagpapahinga ka pa nga, pagta-trabahoin ka agad."

Hinalikan siya sa mga labi ni Lucien. "I love how you talk back to that Prince."

Virgo grinned. ""Sanay na akong sagutin ang Prinsipe na 'yon/

Lucien just shook his head. "Halata nga."

A/N: Hope you like it :)