CHAPTER 28 - Red String Bond

DAHAN-DAHAN ang bawat hakbang ni Virgo palapit kay Lucan na natutulog sa kama nito. Sampong oras na ang lumipas simula ng ipasok si Lucien sa basement at halos wala na ang marka sa palad niya. Kaagad niyang nakita ang susi. Kinakabahang kinuha niya iyon at mabilis na tumalilis ng alis sa silid ng binata.

Virgo runs towards the basement.

Nang buksan niya ang pinto ng basement, nanuyo ang lalamunan niya ng makita ang hitsura ng pinakamamahal niya. He's sitting on the floor, naked, his eyes were red, fangs are out and he's ready to pounce at anyone who neared him.

"Lucien?" She called out in a whisper. "Lucien, it's me."

Lucien's red eyes glared at her. Hindi niya nakakitaan ng binata ng bakas na kilala siya nito, na naaalala siya nito. Nakatingin ito sa kaniya na para bang kakainin siya ng buhay at gugutay-gutayin ang katawan niya.

"It's me, Virgo." Pumasok siya sa basement saka isinara iyon mula sa loob para walang makapasok.

Hindi gumalaw o umimik si Lucien. Nakatitig lang ito ng blangko sa kaniyang mukha habang lumalapit siya rito.

Akala niya hindi ito gagalaw, akala niya hindi siya nito aatakihin. Pero nagkamali siya. The moment she steps closer, Lucien stands up, rushed to her side, grabs her arms and slammed her back on the nearest wall.

Virgo's body arched as pain caused by her broken rib lashed through her.

"L-Lucien..." she gasped when he grabbed her arms again and pinned her on the wall.

Naiipit ang nabari niyang buto at napakasakit niyon. Pero bago pa siya makasigaw, bumaon na ang matatalim na pangil ni Lucien sa leeg niya.

A muffle painful groan came out from her mouth as pain reined her every senses. Hindi siya puwedeng sumigaw sa sobrang sakit baka marinig ng mga bampira sa taas at malalaman ng mga ito ang binabalak niyang gawin. Sumisigid sa bawat himaymay ng kaniyang katawan ang sakit na dulot ng pagbaon ng pangil nito sa leeg niya. Hindi siya makagalaw. Wala siyang lakas para makawala kay Lucien. Napakabilis na mawala ng lakas niya habang iniinom ni Lucien ang centro at ugat ng kaniyang lakas.

At habang ang pangil nito ay nakabaon sa leeg niya, naramdaman niyang pinunit nito ang lahat ng damit niya. At ang mahahaba nitong kuko ay bumabaon sa balat niya, dahilan para magdilim ang paningin niya sa sobrang sakit na nararamdaman.

"L-Lucien..." mahinang sambit niya habang nakapatong ang walang lakas niyang kamay sa balikat nito. "T-Take me, p-please... m-make l-love to m-me."

They have to mate. She can't forget Lucien. She just can't!

Lucien let go of her neck and a feral growl came out from his mouth. He snarled at her then bit her again. Sa pagkakataong iyon, sa braso na naman siya kinagat ng lalaki, tapos sa balikat, tapos sa mayayamang dibdib, tapos sa gilid ng beywang niya. Then Lucien pulled her down, sprawled her on the floor then bit her outer thigh.

Nakapikit lang siya habang tinitiis ang sakit na dulot ng pangil ni Lucien. Naramdaman niyang itinaas ni Lucien ang isang binti niya saka kinagat ang hita niya.

"Uhmmp!" Pain cut through her thigh.

Lucien tightly gripped her other thigh, his nails were digging into her flesh, and then in one swift movement, his fangs embedded on her inner thigh, near her womanhood.

Napaliyad siya ng makaramdam ng pinaghalong sarap at sakit sa ginawa nito. She gasped when Lucien sucked a blood out from her thigh. Nagdidilim na ang paningin niya dahil sa dami ng dugo na nawala sa kaniya.

Paisa-isa nalang ang paghinga niya... nahihirapan na siyang humugot hininga.

She couldn't breathe... she couldn't move ... her vision was dark. She's dying... she's gasping for air but nothing.

Mamatay siya na hindi natatapos ang pag-iisa nila ni Lucien. Pero mas mabuti na iyon kaysa buhay siya pero hindi naman niya kasama ang mahal niya.

Nararamdaman ni Virgo na nag-aagaw buhay na siya. The only reason why she's still alive was because Lucien hadn't ripped out her throat yet.

Virgo lay still on the floor, dying. Hinayaan niya si Lucien na gawin ang gustong gawin sa katawan niya. She let him drank her blood, her life. Pinagdarasal lang niya na sana pagkatapos nito, maging maayos na ito.

And as she lay on the floor, she can hear shouts. Wala siyang pakialam kung sino man ang sumisigaw sa pangalan niya. Nang maramdaman niyang kumubabaw sa kaniya si Lucien, inilagay niya ang buong lakas sa kaniyang nga braso ay niyakap ang binata. At gamit ang natitira niyang lakas, iginiya niya papasok ang kahabaan ni Lucien sa loob ng pagkababae niya.

Kasabay ng sakit nang pagkapunit ng kabirhenan niya, Lucien's long and sharp fangs penetrated the skin on her upper breast, making her experience a hellish pain again. As pain reined her being, she felt it ... that so called bond.

Is it possible that she can feel the two red strings coming together, connecting, being one. And as they connected, her hands fell into the ground, weak, spent and nearly lifeless. Then she lost her consciousness.

"LUCIEN! Stop it! Stop it!" Lucien can hear number of voices but he doesn't care. He wants blood... he wants death... he wants to ripped a flesh. Mas hinigpitan pa niya ang pagkakahawak sa beywang ng kung sino man ang taong nasa ilalim niya at mas lalo pang ibinaon ang pangil sa malambot na balat.

As he sucked that thick, hot blood, he felt his power growing. At habang patagal na patagal ang pag-inom niya ng dugo, he felt like something was tugging him from his very deep soul.

Habang nagdadalawang isip siya sa kung anong gagawin, habang naglalaban ang dalawang bahagi ng isip niya, may humawak sa magkabilang braso niya saka itinulak siya ng malakas dahilan para tumama ang likod niya sa semento.

Akmang tatayo siya pero may pumulupot na kadena sa leeg, sa beywang at sa mga braso niya.

"No, Lucien! You'll kill her!" Sigaw ng isang boses ba pamiyar sa kaniya. But he didn't heed that voice any attention.

His bloodlust was so palpable, his fangs lengthen even more.

Lucien growl from the top of his lungs and try to pounce at the person lying on the ground. Naamoy niya ang mabangong dugo ng kung sino man ang taong nakahiga sa semento at nauulol siya sa amoy na iyon.

"Blood!" He groaned. "Blood!"

Pero hindi siya makagalaw. Something, a chain, was reining him, stopping him.

"Blood!"

NAPATITIG si Vixor sa maputlang mukha ni Virgo habang nakahiga ito sa kama. There's no hint of blood in her skin. Kung hindi lang niya naririnig ang mahinang pintig ng puso nito, baka mapagkamalan niya itong patay na.

Hinawakan ni Vixor ang kumot saka ibinaba iyon hanggang sa makita niya ang marka ni Lucien sa may bandang taas ng dibdib ni Virgo.

They actually mated. Hindi niya alam kung anong itatawag kay Virgo. Isa ba itong matapang o baliw? She actually mated with the Rogue Lucien who has no intention of taking her gently.

Napailing-iling nalang siya. Hindi maarok ng isip niya ang pagmamahal na mayroon si Virgo para kay Lucien. Wala itong pakialam kung mamatay man ito, ang importante ay hindi nito nakalimutan si Lucien.

That kind of love is so hard to find these days. Too much love can really kill someone. At si Virgo ang patunay no'n.

"Hindi namin alam kung paano nila ginawa, pero nag-isa na talaga sila." Anang boses ng kapatid ni Lucien na si Lucan. "Nang mabuksan namin ang basement, wala nang malay si Virgo. She was naked. Kaagad naming binalot ang katawan niya ng kumot at dinala rito sa silid. Sabi ni Daddy babalik din sa dati si Virgo pero kailangan ng pag-aalaga. Si Lucien naman, wala pa kaming maisip na gawin sa kaniya. We cannot kill him, maapektuhan si Virgo, lalo na ngayong iisa na sila—"

"Killing Lucien is out of the option." Sansala niya sa iba pang sasabihin ni Lucan. "Virgo risked her life so she could be with Lucien, huwag na nating silang pahirapan pa. Hayaan nalang natin silang maging masaya. At tungkol kay Lucien, kapag magaling na ang likod niya, ibabalik natin ang tattoo sa likod niya para bumalik na ang dati niyang pag-iisip."

Tumango si Lucan. "It's been a week since we found Lucien outside our house. Siguradong maayos na ang likod niya."

"Good. Papupuntahin ko na riton ang mga Wicce para ibalik ang tattoo ni Lucien at para na rin magamot si Virgo." Aniya.

Isang linggo nang walang malay si Virgo, at isang linggo na ring nakakulong sa basement si Lucien. Kailangan nang magkasama ang dalawang 'to. Masyado nang marami ang pagsubok na pinagdaanan ng mga ito para pasakitan pa. Kawawa naman si Virgo.

Ibinalik niya ang ayos ng kumot ni Virgo saka lumabas sa silid na iyon kasama si Lucan.

"Ihanda mo na si Lucien. Susunduin ko ang mga Wicce." Sabi niya kay Lucan bago mabilis na lumabas sa mansion ng mga Kallean at nagtungo sa tirahan ng mga Wicce.

Lucien needs to be sane. Kailangan malaman niya kung saan ito dinala para makapag-plano na siya kung ano ang gagawin para mapuksa ang kademonyohan ng mga magulang niya. He can't let the government broke the treaty. Maraming inosenteng buhay ang madadamay kapag nangyari 'yon.

NAPAKURAP-KURAP si Lucien at hinatak ang kamay na naka-kadena. Sinubukan niyang abutin ang kadena sa isang kamay pero hindi niya magawa.

"Fuck! I need to get out of here—"

"Ayos ka na ba, Kuya Lucien?" Boses iyon ni Lashka.

Nag-angat siya ng tingin at nakita niya ang buong pamilya niya—maliban sa ina niya— at si Vixor na nasa harapan niya at nakatingin sa kaniya.

"Ano?" Nagugulang sambit niya. "Anong nangyari? Why am i here? I was inside a cave—"

"May nag-iwan ng katawan mo sa labas ng bahay natin." Sagot ng kaniyang ama. "A lot of things happened after we chained you and locked you down here in the basement."

Nagsalubong ang kilay niya. "A-Anong nangyari?"

"A lot of things happen," his father voice was grave. "At isa na roon ang ginawa mo kay Virgo."

Fear filled her, his heart pounded inside his ribcage as fear rulled his senses. "No! What did i do to Virgo?! Anong nangyari? Anong ginawa ko sa kaniya?!"

His father sighed and went to unlock his chains. "Sinaktan mo si Virgo, Lucien. Muntik mo na siyang mapatay. At hanggang ngayon, nakaratay pa rin siya sa kama at walang malay."

Mabilis siyang tumakbo patungo sa kaniyang silid. Nang buksan niya ang pinto, bumulaga sa kaniya ang maputlang mukha ni Virgo habang nakahiga ang dalaga at ginagamot ng tatlong Wicce na nakapalibot dito.

"Virgo ... my love."

A/N: Last update na 'to. Next week naman. Hehe. Pasensiya na talaga, rest muna ako. Hehe. Mahal ko kayong lahat. Salamat sa pagbabasa :)

P.S.: What can you say about the mating? Haha. Wala talaga akong alam e.