CHAPTER 10 - RETURN

NANG pumasok si Virgo sa opisina, laking gulat niya ng makita ang Tito Leo niya sa loob ng CEO Office. Nasaan si Lucien? Iyon kaagad ang unang pumasok sa isip niya ng makita ang Tito niya.

"Tito?" Paninigurado niya.

Her uncle looked up at her. "Oh. Hello there, Virgo." Ngumiti ito. "Kumusta ka na? Buti naman hindi ka tinanggal sa trabaho."

"Ikaw ang kumusta, Tito?" Balik tanong niya. "Saan po kayo nagpunta? Nag-alala po sa inyo si Lea."

Her uncle just smiled. "May convention akong pinuntahan." Simpling sagot nito.

"Anong nangyari kay Lu-Sir Lucien?" Tanong niya na hindi nakapagpigil.

Her uncle shrugged. "Hindi ko alam. Bakit mo naitanong?"

"Wala naman po. Sige po. Magta-trabaho na ako." Isinara niya ang pinto ng opisina ng CEO at nagtungo sa mesa niya.

Naguguluhan siya ng maka-upo sa mesa niya. Nasaan si Lucien? Bakit ang tito na niya ang CEO ulit? Wala namang sinasabi si Lucien kagabi nuong ihatid siya nito sa bahay niya. Wala ba talaga siyang halaga rito para hindi magsabi sa kanya na hindi na ito ang CEO? At 'yong nangyari sa kanila. Ano 'yon? Isang biro lamang?

Parang pinipipit ang puso niya sa sobrang sakit. Biniro lang ba siya ni Lucien? Was that all a lie too? Buti nalang pala at hindi niya ibinigay ang pagkababae niya rito kagabi. In the back of her mind, alam niyang mangyayari ito kaya hindi siya bumigay kagabi. At wala silang relasyon si Lucien kaya sino siya para question-nin ang pagkawala nito?

They just kissed and ... touched.

Oh god...

Huminga siya ng malalim at inihanda ang sarili na harapin ang buong araw. Parang biglang sumama ang pakiramdam niya bigla. Naiinis siya kasi may ganoong epekto si Lucien sa kanya.

"Virgo." Anang boses ng Tito niya.

Tumingin siya sa pinto ng CEO's office kung saan nanggaling ang boses. "Yes po, Tito?"

A smile appeared on his lips. "Nag-agahan ka na ba? Kung hindi pa mag-order ka na, ako nalang ang magbabayad."

Tumango siya. "Okay po."

"O sige. Huwag magpapagutom." Pagkasabi niyon ay bumalik ito sa loob ng opisina.

Sa ilang araw na si Lucien ang boss niya, nasanay na siyang hindi ito lumalabas ng opisina at palaging madilim sa loob. Pero ngayon, nakabukas lahat ng kurtina at sobrang liwanag. Nakakapanibago lang.

Nang sumapit ang uwian, walang buhay na umuwi si Virgo. Ipinarada niya ang sasakyan sa labas ng bahay. Twilight is coming. Wala na ang araw sa kalangitan pero maliwanag pa rin. Virgo went inside her house with a heavy feeling. Pakiramdam niya magkakasakit siya.

Virgo was already in the middle of the staircase when she heard a knock on the door. Mabilis siyang naglakad pabalik sa pinto at binuksan iyon.

Virgo's eyes widen in shock when she saw the man that'd been occupying her mind the whole day. "Lucien..."

Lucien instantly hugged her and roughly pinned her on the nearest wall and in an instant, his lips were kissing and nipping hers.

Virgo moaned at the rough touched of Lucien's lips. Ang mga halik nito ay parang sabik na sabik sa kanya. Lucien kissed her deeply, roughly and passionately at the same time. Ganun din naman siya. Inilagay niya sa halik niya ang nararamdaman. Her need and desire for him. The depressesion she felt earlier when she didn't see him. She put all that in the kiss.

Ang mga kamay nito at naglalakbay sa bawat parte ng katawan niya. And when his hand reached her thighs, he gripped them and pulled her up. Virgo instantly wrapped her legs around Lucien's waist.

Mas lalong lumalim ang halikan niya. Virgo was shamelessly rubbing her covered mound against his crotch making Lucien moan. As their kiss intensified, Lucien's hand where on her breast ... palming and massaging them and making her moan in pleasure.

Lucien's lips moved down to her neck, his tongue were licking, nipping and sucking her skin making her moan loudly.

"Ohhhhh..." Virgo fisted a handful of Lucien hair when he scrapped his teeth against her neck.

Nagsitayuan ang balahibo niya sa ginawa nito. Parang mas dumadagdag pa iyon sa masarap na sensasyong nararamdaman niya. And then a sharp thing pierced her skin making her so wet and needy. Wala siyang sakit na maramdaman. Kasalungat ang nararamdaman niya sa mga sandaling iyon. She wanted Lucien to fill her, to own her and to claim her. In that moment as Lucien sucked her neck, Virgo wanted to surrender and let Lucien take all of her.

"Ohhhh..." daing niya ng lumayo si Lucien sa leeg niya para titigan siya ng matiim. "Lucien..."

Lucien softly cupped her face. "God... i miss you so much..." He kissed her again. "Not seeing you... not smelling you...it's a fucking torture." Pinaulanan siya ng halik sa buong mukha ni Lucien na para bang sabik na sabik talaga ito sa kanya. "I miss you, Virgo. I fucking miss you, baby."

Niyakap siya nito ng mahigpit at ganoon din naman siya. "Na miss din kita, Lucien."

Lucien chuckled. "Yeah? You miss me too, honey?"

Tumango siya. "Oo."

Naglakad ito patungo sa sofa habang siya ay nakapulupot pa rin ang mga binti sa beywang nito. Umupo ang binata sa sofa at siya naman ay sa kandungan nito.

Habang nakaupo at hinihimas ni Lucien ang gilid ng beywang niya, hinahalik-halikan naman niya ang leeg nito at kinagat kapagkuwan.

Lucien chuckled. "That would be better if your fangs can pierce my neck."

Siya naman ang natawa. "I'm not a vampire, moron." She joked and rested her head on Lucien's shoulder.

Tumaas ang kamay ni Lucien patungo sa hook ng bra niya at parang nilaro-laro iyon ng mga daliri nito.

"Do you believe in Vampires, Virgo?" Tanong ni Lucien kapagkuwan.

The memory of that night three years ago flashed through her eyes. That killer. His red eyes. The blood on his chin, hands, clothes. And then those sharp teeth...

Marahan siyang umiling. "Hindi. They're just myth." Tanggi niya sa kaniyang nakita.

"Oh, okay." He sounds disappointed then he took a deep breath. "What if you found out that they are real? Paano kung may makita kang isa? Hindi lang basta nakita, nakausap mo pa. Example, ako. What if you found out that i am a vampire? Anong gagawin mo?"

"I'll run as fast as i can." She answered, honestly.

Lucien went rigid. "Tatakbo ka? Paano kung habulin kita? Hindi mo man lang ba papakinggan ang paliwanag ko? Hindi mo man lang ba susubukang intindihin kong ano ako?"

Umayos siya ng pagkakaupo sa hita ni Lucien at tumingin sa mga mata nito. "Saan ba nanggagagaling iyang mga tanong mo sa'kin?"

Nag-iwas ng tingin si Lucien. "Nothing. Just curious."

"Okay." Humilig siyang muli sa balikat nito. "Bakit pala si Tito Leo na ulit ang CEO?"

Inililis pababa si Lucien ang damit niya at hinalikan ang balikat niya. "May pinapagawa lang si Daddy sa'kin."

"So, hindi ka na babalik sa pagiging CEO?" Tanong niya samantalang ang gusto niyang itanong ay kung makikita pa ba niya ito sa opisina.

"Hindi na." Ang leeg naman niya ang hinalikan nito.

"Ganoon ba?"

"Yes."

Sadness coated her being. "H-Hindi na kita makikita?"

Napasinghap siya ng bigla siyang ihiniga si Lucien sa sofa at kinubabawan.

"Lucien—"

He captured her lips. "You'll see me every night. Pagkauwi mo rito sa bahay mo, nasa labas na ako. Naghihintay sayo." Hinaplos nito ang pisngi niya. "I can't bear not to see you every day. Mababaliw ako, Virgo."

Her heart melted. "Talaga? Magiging busy ka ba?"

"Kind of."

"Ano ba ang gagawin mo?"

"I'm gonna hunt someone."

Her eyes widen. "What?"

Lucien smiled. "May pinapahanap lang sa'kin si Daddy."

"Ah. Sino ba ang—"

"Lucan is here." Biglang sabi ni Lucien na nakatingin sa nakabukas na bintana katabi ng pinto.

She looked at Lucien, baffled. "Ha? Teka, paano mo nalaman na narito siya? At b-bakit siya narito?"

Sa halip na sumagot, umalis sa pagkakakubabaw sa kanya si Lucien at naglakad patungo sa pinto at binuksan 'yon.

Napasinghap si Virgo ng bigla nalang niyang nakita si Lucan na nakatayo roon! Sigurado siyang wala doon ang binata nang buksan ang pinto ni Lucien.

Bumangon siya sa pagkakahiga sa sofa at naglakad palapit sa magkapatid na pabulong na nag-uusap.

"Halika na. Mag-umpisa na tayo." Narinig niyang sabi ni Lucan ng makalapit siya.

Lucan turned to her and hugged her tight. "I'll see you tomorrow. Close all the windows and all the doors. Kapag may nag doorbell o kumatok na dis-oras na nang gabi, huwag mong bubuksan kahit ako pa 'yon."

Fear spread through her. "Tinatakot mo naman ako, Lucien, e."

Lucien just smiled at her. "See yah, Virgo."

"Ahm, okay."

Hinintay ni Virgo na may marinig na papaalis na sasakyan pero wala siyang narinig. Did they look for that person on foot? Napailing-iling siya ng ma-weirdo-han sa sariling katanungan. Napaka-imposible naman kasi. Kung maghahanap ka ng tao, gagamit ka ng sasakyan.

Isinara niya ang pinto at ini-lock. Sinunod niya ang sabi ni Lucien na pati mga bintana ay isara. 

Hindi na siya naghapunan. Dumeretso na siya sa kuwarto niya. Pagkatapos magbihis, tinungo niya ang pinto ng terrace para isara iyon. Ganoon na lamang ang panghihilakbot niya sa takot ng makita ang pamilyar na mukha ng lalaking pumatay sa mga magulang niya! Nakatayo ito sa railing ng terrace at nakatingin sa kanya.

Nanginginig sa buong katawan niya sa takot ng makita ang mapupula nitong mga mata. Hindi tulad ng una niya itong nakita noon, wala itong dugo sa kahit na anong parte ng katawan. But Virgo can see his fangs peaking on his thinned lips.

Then he started walking towards her.

"Oh...god..." nabitiwan niya ang pinto ng terrace at umatras. "No... no... please." Tears stream down her eyes. "Huwag kang lalapit sakin. Huwag... please... don't. No..."

Tumigil lang ito sa paglalakad ng makalapit sa pinto ng terrace. Parang may pumipigil ditong makapasok sa loob. Galit na pinagsusuntok nito ang hamba ng pinto pero hindi iyon nasira. His fist just bounced back.

"Fuck!" His bloodshot red eyes held fury in their depths as he looked at her. "I'll be back, Virgo Guano. And even your precious Lucien Kallean cannot protect you from me." He sneered at her making her crazy with fear. His fangs were on show and she was trembling.

She doesn't believe in vampires ... but she does now. Ayaw lang niyang aminin na sarili na may mga ganoon uri ng nilalang sa mundo. Mga nilalang na kayang-kayang pumatay ng tao na hindi man lang nakakaramdam ng konsensiya.

Mabilis na naglakad palayo ang lalaki at ng nakarating ito sa railing ng terrace, tumalon ito sa ibaba.

Pilit siyang tumayo kahit nanginginig ang tuhod niya at isinara ang pinto na patungong terrace. She went to her bed with a trembling body.

Buhay siya! Buhay ang lalaking 'yon!

NAPATIGIL sa pagtakbo ng mabilis si Lucien ng makaramdam ng kakaiba. Napalingon siya sa dereksiyon ng bahay ni Virgo.

"What happened?" Tanong ni Lucan sa kanya na tumigil rin sa pagtakbo.

He looked at his older brother. "Something is off." Mariin niyang ipinikit ang mga mata at nakiramdam. "Hindi mo ba maramdaman?"

Lucan looked at the dark clouds in the sky. "I can feel it in my gut."

Napakislot si Lucien ng bigla niyang naramdaman ang emosyon ni Virgo. Alam niyang sa dalaga iyon dahil tinatawag nito ang pangalan niya. Now that he have drank her blood, madali nalang na maramdaman niya ang nararamdaman nito kahit pa malayo ang dalaga.

Lucien turns to the direction of Virgo's house and ran so fast, only his kind can see him.

Madali siyang nakarating sa bahay ni Virgo. Lucien hastily climbed the terrace. Nang makarating sa taas, natigilan siya. Hindi lang ang mabangong amoy ng dugo ni Virgo ang naamoy niya. There's something different. Someone has been here.

Mabilis na lumapit si Lucien sa pinto ng terrace at kaagad niyang nakita si Virgo na nanginginig sa takot. Shit!

Using his ability to move things, tinanggal ni Lucien ang pagkaka-lock ng pinto pagkatapos ay pumasok siya sa loob. He saw Virgo trembling.

Mabilis niyang tinanggal ang pagkaka-strap ang espada sa likod niya at niyakap ang dalaga.

"L-L-Lucien?" Nginginig ang boses nito.

"Virgo." He hugged her so tight. "Nandito ako."

"N-Nandito s-siya." Umiiyak na sabi nito. "N-Nandito siya. B-Buhay ang l-laking 'y-yon." Her fear was suffocating him. "B-Babalik s-siya."

Napatitig siya sa kapatid niya na nasa labas lang ng terrace at nakatingin sa kanya. "Look for him."

Lucan nodded and jumped off from the terrace. Siya naman ay niyakap ng mahigpit ang dalagang nanginginig sa takot.

Holy hell! What is happening? Hindi puwedeng bumalik ang lalaking kinatatakutan ni Virgo dahil matagal na niyang tinapos ang buhay nito. Kaya napaka-imposible!