Małgorzata.

We wnęce muru obraz Matki Boskiej Bolesnej, przed obrazem kwiaty w dzbankach.

MAŁGORZATA

stroi kwiatami obraz

Przed tobą stoję

grzeszna i drżąca,

spójrz na mnie, Matko!

O, Bolejąca!

Miecz w twojej piersi,

Matko Jedyna!

Patrzysz na męki

swojego Syna!

„Ojcze w niebiesiech"

szepczą Twe wargi —

ukój mą boleść,

Usłysz me skargi.

Takam zstrachana

i taka biedna —

Matko Bolesna,

Ty wiesz to jedna!

Wieczny ból we mnie,

ból za mną, ze mną —

oczy spłoszone

już się nie zdrzemną.

Samotna jestem

i przeto płaczę —

łzami dróg nędzę

skraplam i znaczę.

A w Twoim sercu

rany wieczyste —

a na Twych kwiatach

łzy me rzęsiste.

Rwałam je tobie

w dzisiejsze rano,

godziną wczesną

i zapłakaną.

Jeszcze złocista

nie zeszła zorza —

rozpacz mnie gnała

z zimnego łoża.

Spójrz na mnie, Matko,

z gwiaździstej drogi,

ochroń od śmierci,

od hańby srogiej.

Przed Tobą stoję

grzeszna i drżąca,

spójrz na mnie, Matko!

O, Bolejąca!