"FUCK! FUCK! FUCK!" Sunod-sunod na mura ni Wilson habang walang habas sa pagbayo sa pagkababae ni Samantha. Sinusuklian naman ni Samantha ng masarap sa pandinig na ungol ang bawat pagbayo niya. Lahat ng gigil niya pagkatapos niyang mabitin kanina nang bigyan siya ng blow job ni Samantha ay ibinuhos niyang lahat ngayon.

"Oooh! Fuck!" sabay na ungol ng dalawa nang kapwa abutin ang sukdulan. Nag-ulap ang paningin niya sa matinding sarap. Hinihingal niyang ibinagsak ang katawan sa kama sa tabi ni Samantha.

"This is one hell of a fuck," he uttured, trying to catch his breath. Mula sa kisame ay ipinaling niya ang ulo kay Samantha. Humangos ito habang ang mata ay nakatuon sa kisame. He looks tired but completely satisfied. Her face still flushed from orgasm. Tumagilid siya, inabot ang kabilang dibdib ni Samantha at lumamas ang kamay roon.

"It felt good inside you." Inilapit ni Wilson ang katawan kay Samantha. Mula sa dibdib ay humaplos ang kamay niya sa leeg nito hanggang sa abutin niya ang pisngi. Masuyo iyong hinaplos ni Wilson. Pumaling ang mukha ni Samantha sa kanya kaya mas nagkaroon siya nang pagkakataon para matitigan ang magandang mukha nito.

Bawat parte at anggulo ng mukha ng asawa ay dinaanan ng kanyang mata hanggang sa dumako iyon sa mga mata ni Samantha. Maganda si Samantha. Magandang-maganda pero bakit hindi man lang siya na attract dito noon? Siguro tingin niya kasi rito ay boring. Masyadong tahimik at wala man lang silang interestanteng napag-usapan. But now is different. Nagkaroon siya bigla ng matinding pagnanasa rito. Halos sa araw-araw na magkasama sila ay araw-araw rin niyang inaasam na maangkin ito sa kabila ng galit niya dahil sa pagpayag nito na makasal sila; sa hindi nito pagtupad sa unang plano nilang magpapakalayo ito.

Habang matagal na nakatitig si Wilson sa mga mata ni Samantha ay may kakaiba siyang napansin. Ngayon lang niya napansin ang pagkakahawig ng mata nito sa mata ni Sasahh. Iyong hugis na parang sa isang manika, mapungay na may malalantik na pilikmata. Isa sa madalas niyang puriin kay Sasahh ay ang mga mata nito. Gandang-ganda siya sa hugis at kulay niyon. She has hazel eyes; a combination of gold, brown and green hues. Habang sinusuri niya ang mata ng asawa ay may napansin siyang ikinakunot ng kanyang noo. There is something wrong with her iris. Para iyong contact lens na nawala sa pwesto kaya nakikita ang ilalim niyon; ang natural na kulay but it's weird kasi hindi iyon brown.

"There's something wrong with your eyes." Samantha blinked her eyes immediately, bigla rin itong tumalikod.

"Are you wearing contact lens?"

"Ahm... yes. I'm wearing extended contact lens so it's safe to wear overnight. Medyo malabo kasi ang mata ko. I want to wake up every day with clear vision, sayang naman ang kagwapuhan ng mister ko kung hindi ko makikita nang malinaw sa umaga."

Marahang natawa si Wilson. Ang gusto pa sanang itanong tungkol sa kulay ng mata nito ay hindi na nagawa pa nang makuha ang atensiyon niya ng likod ni Samantha. Naalala niya ang video. Ang pinagdaanan nito. Masuyo niyang pinadaanan ng mga daliri ang makinis na likod nito. Walang bahid ng karahasang pinagdaanan. Hindi naman kataka-taka ang bagay na iyon. Madali nang burahin ng mga makabagong paraan ang pilat pero sigurado siyang ang takot at trauma na pinagdaanan nito ay dala-dala pa rin hanggang ngayon.

Isiniksik ni Wilson ang sarili sa katawan ni Samantha at niyakap ito mula sa likuran. Isiniksik niya ang mukha malapit sa likod ng tainga nito. Ngayon ay naiintindihan na niya. Nauunawaan na niya kung bakit hindi ito tumupad sa naging kasunduan nila. Marahil sa takot sa sariling ama. Nahikayat niya lang naman si Samantha sa planong iyon nang sabihin niya ang totoo niyang nararamdaman niya para kay Sasahh. Marahil naisip nitong wala ng dahilan para umurong pa sa kasunduan ng pamilya nila dahil wala na rin naman si Sasahh.

"Why can't we just stay like this?"

"What do you mean?"

"Let's just stay married until we grow older."

"For what?"

"For Ryke. I want to be his father, Samantha. Not for just temporary. I want to be his father permanently." This is not his plan. Balang araw ang plano niya ay ang hiwalayin din ito. Pero naisip niya, bakit hindi na lang nila subukan? Mukhang malabo na rin naman nilang matakasan ang mga nangyayari. Sa oras na sumuway sila ni Samantha sa kagustuhan ng kanilang pamilya, hindi lang sila ang magsa-suffer kundi pati na rin ang mahal nila sa buhay.

Paano kung pati si Ryke ay gamitin ng kanyang lolo at ni Robert. Ang bata ang saktan ng mga ito. Wala na rin naman si Sasahh.

"I can't love you, Wilson."

"Hindi sa lahat ng oras kailangan ng pagmamahal sa isang relasyon. There are just some people you shouldn't be with kahit gaano mo pa sila kamahal. There are many things more important in a relationship than love... we only have to do is to give each other respect and trust... and of course a good communication and... having a good sex is one of the sole reasons to be in a relationship. Mayroon tayo niyon, Sam. We satisfied each other in bed and that's more important than love. Happiness... there is Ryke. Siya ang source of happiness natin. Hindi man natin mahal ang isa't isa pero nandiyan si Ryke. Sa kanya natin ibuhos ang pagmamahal natin."

"Safety. Kaya mo ba 'yan ibigay kay Ryke?"

"I'll do everything to protect him."

"Hindi ba mas kaya siyang protektahan ng kanyang tunay na ama. Mas magiging safe siya kung nasa puder siya nito." Bumitaw mula sa pagkakayakap si Wilson at tumiyaha. Irritation started bubbling within him.

"Here we go again, Samantha!" Sinapo niya ang noo at hindi mapagilan ang pagtagis ng mga bagang dahil sa itinatakbo ng kanilang usapan.

"I saw the video, Samantha. I didn't intend to tamper your stuff but I got curious when I saw you crying... look, Sam. If your father was capable of such violence maaari niya ring saktan si Ryke sa oras na hindi tayo sumunod sa gusto nila."

Pumihit paharap sa kanya si Samantha. May galit na mababanaag sa mukha nito.

"Exactly my point. Hindi ko hahayaang pati ang bata ay saktan ng hayup na 'yon!" Wala siyang makitang kahit na katiting na respeto kay Samantha para sa ama. Punong-puno ito ng galit at hindi nito iyon ikinubli. Mas matindi pa siguro ang pinagdaanan nito sa video na napanood niya para tuluyan itong mawalan ng respeto sa sariling ama.

Muling tumagilid si Wilson. "I won't let that happen. Ryke doesn't deserve to grow in the brutal world we had at balang araw makakawala rin tayo sa mundo nila, Sam. Hindi tayo magiging mga drug lord katulad ng gusto nilang mangyari sa atin."

Nagsalubong ang mga kilay ni Samantha at confuse itong tumitig sa kanya. "Drug lord?"

"Iyon ang gusto nila 'di ba? Tayong dalawa ang magpatuloy ng mga ilegal nilang gawain kaya tayo ipinipilit na makasal."

Hindi umimik si Samantha. Nahulog ito sa malalim na pag-iisip. Humawak ito sa leeg at marahang minasahe iyon na para bang nahihirapang huminga. Tumayo si Samantha at tinungo ang banyo.

Ibinangon ni Wilson ang sarili mula sa pagkakahiga, hinablot ang boxer short at isinuot iyon. Tinungo niya ang salaming sliding door na konektado sa veranda, binuksan iyon saka bumalik sa kama. Inabot niya ang kaha ng sigarilyo sa night stand at nagsindi ng isa. Inabot niya ang remote na nakapatong sa night stand at binuksan ang telebisyon. Komportable niyang isinandal ang likod sa restboard saka dinala ang sigarilyo sa bibig at humithit.

Inilipat niya ang channel nang hindi magustuhan ang palabas, inilipat muli at inilipat pa hanggang sa natigil siya sa pagpindot nang madaanan ang isang flash news. Mula sa pagkakasandal ay naiangat niya ang likod. Kunot-noo habang maiging pinakatitigan ang nasa news.

"Tyler," usal niya. Ang kapatid ni Sasahh. Inaresto dahil sa panggugulo sa isang bar. He shoved the cigarette against a near-by ashtray before grabbing the phone from the night stand. Agad niyang tinawagan si Alford. Sinagot naman agad ng kaibigan ang tawag niya.

"Pare, nasa presinto ngayon si Tyler. Nanggulo sa isang bar sa Tomas Morato. Can you go and bail him out of the jail?"

"Got it, buddy."

"Oh, God! Tyler!" Suot ang isang kulay peach na silk robe, lumabas si Samantha sa banyo at nilapitan ang telebisyon. Nagpaalam si Wilson kay Alford na nangakong tutulungan si Tyler. Ibinalik niya ang aparato sa kung saan iyon nakapatong at binalingan si Samantha na balisang-balisa. Panay pa ang sulyap nito sa telebisyon habang paroo't parito kahit tapos na ang flash-report.

"Samantha," tawag niya sa asawa.

"Tyler is in jail! What happened?"

"Nanggulo raw sa bar."

"Oh, God!" She clamped her both hands over her mouth. She seems like she's on the verge of tears. Apektadong-apektado ito.

"Tinawagan ko na si Alford. He will bail him out."

"Talaga?" Tumango si Wilson. Medyo nakahinga ito nang maluwag sa ibinalita niya. Umupo si Samantha sa gilid ng kama.

"You look so affected, Samantha."

"Of course. Kaibigan ko si Sasahh." Siguro ay nage-guilty ito dahil sa pagkamatay ni Sasahh. Si Samantha ang kasama ni Sasahh nang maaksidente ito. Samantha is the one who's driving the car.

"I need to go to Manila tomorrow."

"But why?"

"Um... I have an appointment with my handler. May pag-uusapan lang kami tungkol sa project na gagawin ko."

"You want me to go with you? Isama na natin si Ryke para makapasyal naman."

"No! No! Ano kasi... wala rin akong time para mamasyal, Wilson. Trabaho ang ipupunta ko roon." Hindi na lang siya kumontra pa. Ipinagkibit-balikat na lang niya iyon.

"WHAT are you doing here?" Tyler was, quite deliberately, making the visitor feel unwelcome.

"I just thought I'd check in on you and your sisters."

"Definitely I'm not fine! We aren't fine!" Ihinilahad ni Tyler ang dalawang palad para ipakita ang sariling wala sa ayos. Magulo ang mahaba ng buhok. Ibang-iba sa dating itsura nito.

Sumimangot ang bisita. "Yeah, you look misserable," anito saka deretsong pumasok ng kabahayan kahit walang pahintulot ng may-ari.

"Hey!" sita ni Tyler pero walang pakialam ang babae. Tumuloy ito sa sala saka umupo sa pang-isahang sofa. Salubong ang kilay ni Tyler na sumunod.

"Sino ang nagsabi sa 'yong pwede kang pumasok. Hindi ka welcome rito. Namatay si Sasahh ng dahil sa 'yo."

"Ang gulo ng bahay," the visitor sighed as she's staring at all the bottles scattered on the table with a grimace, ignoring his grumpiness.

"Where are the twins, Tyler?" Ang madilim na emosyon na mukha ni Tyler ay unti-unting nahalinhinan ng lungkot. Matinding kalungkutan na ikinabahala ng bisita.

"Where are your sisters?" Muling tanong nito. Hindi na nasagot pa ni Tyler ang tanong na iyon nang marinig ang pagtunog ng doorbell. Iniwan ni Tyler ang bisita at tinungo ang pinto para mapagsino ang tao sa labas.

"Lyca?" Si Lyca at Alford ang nasa labas.

"Pumunta kami para kumustahin ka at para kumpirmahin na rin sa 'yo ang itinawag sa 'kin ni Yaya Sita. Where are the twins?" Nilakihan ni Tyler ang pinto para papasukin ang dalawa.

"Tyler, huwag mong sabihing dinala mo nga sa ampunan ang kambal?" Sa hindi pa lang pag-imik ni Tyler ay alam na ni Lyca ang sagot kaya nagsimula na itong mag-hysteria.

"Oh, God, Tyler! Why did you do that?" Hinawakan ni Alford ang asawa sa balikat nang sumigaw na ito. Inilapit ni Alford ang sarili sa asawa at bumulong.

"Giliw ko, sabi mo kakausapin mo nang mahinahon."

"Paano akong hihinahon, eh, nakakagigil 'to!" Galit na binalingan ni Lyca si Tyler.

"Saang ampunan mo dinala ang mga bata? Jusko, Tyler, kanina pa ako nanggigigil sa 'yo! Kung ikaw kaya ang ipaampon ko!"

"Lyca, please! Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ubos na ubos na ako. Said na said na. Wala nang natira sa amin. Lahat ng properties namin nailit na ng bangko. Itong maliit na bahay na lang na ito ang natitira pero malapit na rin marimata. That is the last option para mabuhay ang mga kapatid ko." Tinungo nito ang sofa at para itong nauupos na kandilang umupo roon. Ang galit na nararamdaman naman ni Lyca ay parang biglang tinangay ng hangin nang makita ang frustration ni Tyler. Ang kawalan nito ng pag-asa.

Pagtataka naman ang gumihit sa mukha ni Lyca nang mabalingan ang babaeng nakatayo, nakamasid sa kanila.

"Samantha? Ano ang ginagawa mo rito?"

"W-wala naman. Gusto ko lang sanang kumustahin..." binalingan nito si Tyler na nakayukyok. Salo ang ulo ng mga palad, "...sila."

Tumango lang si Lyca saka umupo sa tabi ng binata. Hinawakan ito ni Lyca sa balikat.

"Tyler, nandito ako, kami. Bakit hindi mo sinabi sa 'kin na may ganitong pinagdadaanan ka pala?" Pinisil ni Lyca ang balikat ni Tyler at unti-unti ay nanginig ang mga balikat nito, indikasyon ng pag-iyak.

"Tyler?"

"Hindi ko na alam ang gagawin, Lyca. I lost everything. Wala ng natira pa. Hindi ko na alam kung paanong bubuhayin ang mga kapatid ko." Tuluyang naluha si Lyca, kinabig nito si Tyler at niyakap.

"Everything will be okay, Tyler. Magtiwala ka lang." Para itong batang umiyak sa balikat ni Lyca. Si Samantha na tahimik na nanonood ay nag-iwas na lang ng tingin at mariing ipinikit ang mata.

"Gusto ko silang magbayad! Pinatay nila ang pamilya ko! Kinuha nila ang lahat-lahat sa amin. Wala silang itinira. Mga hayup sila!"

"Ano ang ibig mong sabihin? Sinong sila?" tanong ni Lyca habang masuyong hinahaplos ang likod ng binata pero hindi ito sumagot. Mahigpit lang itong yumakap kay Lyca nang makaramdam ito ng comfort sa yakap nito. Comfort na inasam nito pagkatapos mamatay ang mga magulang at kapatid.

"Nandito lang ako, Tyler. I will help you but please, help yourself, too. Magpakatatag ka naman para sa mga kapatid mo." Bumitaw si Lyca mula sa pagkakayakap kay Tyler.

"Now fix yourself. Clear your mind at pupuntahan natin ang kambal. Sa 'kin muna sila."

"Thank you, Lyca. Thank you!"

LUMABAS si Lyca ng hardin habang hinihintay si Tyler na nagbibihis. Iniisip nito kung paanong matutulungan si Tyler. Nag-usap ito at ni Alford na bibigyan ng trabaho si Tyler. Hindi rin nito akalain na ganito na pala katindi ang pinagdadaan ni Tyler. Ang alam nito ay nagtayo si Tyler ng isang bar at ayos naman ang takbo ng negosyo nito. Maliban doon ay may sideline ito sa pagiging photographer. Ang negosyo ng pamilya nitong food manufacture ay iba na ang nagmamay-ari.

"Lyca." Nanigas si Lyca mula sa kinatatayuan nang marinig ang pamilyar na boses. Nayakap niya ang sarili at totoong pinanindigan siya ng balahibo.

"Lyca." Tuluyang napatili ang babae at mabilis na pumihit. Napahawak ito sa sariling dibdib sa matinding takot at relief na rin nang makitang si Samantha lang pala ang nandoon.

"God, Samantha, ikaw lang pala! Ginugulat mo ako. Akala ko minumulto na ako ni Sasahh, eh." Lyca rubbed her chest, trying to calm herself.

"Ikaw ba ang tumawag sa 'kin?" Tumango si Samantha.

"Weird. I heard my best friend's voice." Bigla na lang niyakap ni Samantha si Lyca na bahagyang ipinagtaka ni Lyca lalo na ng humikbi ito.

"Samantha, what's wrong?"

"It's me.... It's me, Lyca. It's me!" Tuluyan itong humaguhol na ipinagtakang lalo ni Lyca.