Haar vader was niet thuis. Hij had vandaag eigenlijk vrij genomen, maar moest voor onverwachte dringende redenen toch naar zijn werk. Nu wist ze die redenen. 

Toen ze in een leeg huis aankwam, voelde ze zich eenzaam. Misschien had ze stiekem gehoopt dat er een verassingsfeestje georganiseerd was in haar huis met slingers en ballonnen en nog meer taart... Maar zo populair was Sam niet. Haar verjaardag was iets waar ze altijd mega hard naar uitkeek, maar ook iets wat altijd tegen viel. Ze mocht al blij zien als ze een stuk of vijftien gelukkige verjaardags kreeg ge-sms't. Dus stuurde ze haar voetbal team, The Red Dragons, of dat ze tijd hadden voor een partij. 

Binnen een half uurtje stonden ze bijna compleet op het veld. Voor twee uur lang speelden ze intensief. Op het einde trakteerde Sam iedereen op een Cara. Want voor iets duurder had ze niet genoeg geld, of daar gaf ze het liever niet aan uit, maar dat dierf ze natuurlijk niet toe te geven.

's Avonds had ze afgesproken met een gast, Sebastian, van haar school. Hij had overduidelijk een crush op haar en speelde ook voetbal. Het was hun tweede "date" (zoals hij het noemde) en Sam had beloofd hem op te pikken. 

Om acht uur stond ze met haar mini voor zijn huis.
'Hey Sam, gaaf dat jij nu al mag rijden.'
Ze onderdrukte een klein glimlachje: 'Ja, het is wel cool.'
'Dus, waar breng je ons naar toe?'
'Wel... er is een streetrace in Los Angeles waar ik graag aan mee zou doen. Het is mijn eerste race en ik heb iemand nodig voor te supporteren. Hou je van auto's?'
'Ja natuurlijk', antwoordde Seb afwezig.
Maar Sam was nog niet helemaal overtuigd van zijn antwoord. Het was namelijk standaard voor jongens om te zeggen dat ze van auto's hielden, ook al was dat niet helemaal waar.
Sam was al vaker op een streetrace geweest om te kijken, maar ze had nog nooit echt mee gedaan. Meestal omdat de meesten niet toestonden dat iemand onder de zestien meedeed. 
Op de heenrit praatte Seb en zij over koetjes en kalfjes: zij over haar praktijkexamen en hij over de voetbal. 

Toen ze aankwamen in het meer verlaten deel van Los Angeles, stonden er al heel wat auto's opgelijst. Allemaal enorm getuned en gepaint. Sam zag uit haar ooghoek dat Sebastian wat beangstigend uit het raam keek. Gelukkig vond ze een plekje naast een gekende nissan r33. 
'Hey Sam! Da's lang geleden, tof je hier te zien', riep een lange blonde slungel die Elijah heette haar toe. Ze schonk hem een warme glimlach.
'Vandaag is mijn eerste race. Ik ben nu zestien weet je', zei ze trots. 'Oh gelukkige verjaardag!' 
Seb vond het blijkbaar maar niks dat ze tegen andere jongens praatte. Maar het tegengestelde was nogal moeilijk, aangezien 80% van de menigte mannelijk was. 
'Is het wel slim om in dat bakske te gaan racen?' vroeg de iets oudere gast tegenover haar die het gesprek had gehoord. 
'Het is de bestuurder die de race wint, niet de auto', viel Samantha hem in de rede.
'Ja, daar heb je een punt. Maar de auto maakt toch wel al een groot verschil.' 
'Chill maat', onderbrak Eli hen, 'Ik fix wel dat je tegen de junioren mag hoor Sam.'
'Thanks bro', glimlachte ze dankbaar.
'Geen moeite. Ik veronderstelde al dat je niet te veel wou wedden op je eerste race. Meestal wedden wij maar voor 20 dollar.'  'Perfect'
'Zullen we eens rondlopen? Het duurt toch nog even voor het racen begint', stelde ze aan Seb voor. Die knikte. 
Samen liepen ze door de auto's om die te bewonderen terwijl Sam bijna overal uitleg gaf en soms wat bekenden zag. Maar na een tijdje had ze door dat Sebastian zich duidelijk niet op zijn gemak voelde. 'Vind je dit wel leuk? Want anders gaan we wel iets anders doen hoor', maar ze wist dat ze dat niet meende.
'Heb spijt me Sam, maar ik denk niet dat dit helemaal mijn ding is. Maar jij hebt hier zo lang naar uitgekeken en ik wil dat je je eerste race rijdt. Alleen zal ik er niet zijn om je te supporteren. Jij bent de enige die ik hier ken en als jij in die auto zit, waar moet ik dan heen?'
'Maar hoe geraak je thuis?' 'Geen zorgen, mijn pa komt mij wel oppikken. Veel succes, ik stuur je nog!' Ze wist nu al dat hij dat niet zou doen. Zo namen ze afscheid.

Eerst werd de serieuste race met de hoogste inzet gereden. (Voor stel dat er politie zou komen opdagen, dat die al gedaan was.) Daarna ging het steeds meer richting amateurracing. Sam was als vierde aan de beurt, samen met Eli, de gast die tegenover haar stond en nog drie jongvolwassenen. Samantha was niet iemand die snel stress had, maar toen ze voor de startstreep stond, begonnen haar handen te zweeten. Een vrouw die volgens haar veel te bloot gekleed was gaf het startschot. Ze duwde haar gas in en schakelde zo snel mogelijk naar het hoogste. De adrealine die ze voelde was machtig. In de eerste bocht drifte net voor haar neus een bmw m3 e46. Na een tijdje had ze geen idee meer hoeveelste dat ze stond. Ze ging zo op in de race. 

Het was een ontlading toen ze over de finishlijn reed. Toen ze stilstond merkte ze dat haar shirt aan haar lijf plakte van het zweet. 'Hoeveelste ben ik?' vroeg ze aan degene die ze dacht dat de organisator was. 'Je bent derde, kiddo.' 
Toen pas zag ze dat er een hele groep stond rond de gast, die daarnet commentaar had gegeven op haar auto, en zijn AMG Line A-Klasse. 
Plots voelde ze een tik op haar schouder. 'Hey Sam, proficiat met je eerste race! Wat zit jij daar nou met een lang gezicht? Je bent derde geworden.' Het was Elijah. 
'Derde is niet eerste', mokte ze. 'Oh kop op, je zit al bij de eerste helft. Dat is kei goed. Bij mijn eerste race was ik laatste.'
 'Ja eigelijk, als hoeveelste ben jij geëindigd?' 
'Euhm... dat maakt niet uit, we hadden het over jou.'
Maar Sam keek hem streng aan. 'Ach goed ik was vierdes so?' keek hij geïriteerd.
'Hey guys, dat was een goede race. Hé groentje, goed gedaan trouwens voor een eerste keer', zei de winnaar toen hij passeerde. Sam kon een glimlach niet onderdrukken. 
'Waaat? En van Drake neem je het compiment wel aan?' zei Eli ironisch teleurgesteld.
'Is zijn naam echt Drake?' Dat moest een te stoere naam zijn om mee geboren te worden.
'Geen idee, waarschijnlijk niet. Maar iedereen noemt hem zo.'

Toen ze om half elf 's nachts thuis kwam, probeerde ze zo geluidloos mogelijk te zijn. Maar toch ontsnapte ze niet aan haar vader. 'Samantha Hobbs! Het betekent niet dat ik overuren moet kloppen dat ik slaap op het werk. Waar in godsnaam heb jij gezeten?' berispte haar vader haar. 'Sorry oké, ik was gewoon wat aan het rondhangen met vrienden, weet je wel voor mijn verjaardag.' 
Luke slaakte een zucht: 'Natuurlijk was je dat... Laat mij intervolg gewoon weten waar je bent en hoe laat je thuis komt oké. Ik was doodongerust.' 
'Het spijt me. Maar alles is oké. Ik zal je intervolg iets laten weten.' Doodop ging ze naar bed, want morgen was de grote dag.