Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτή η ιδέα. Αλήθεια. Απλώς έφαγα τη φλασιά μια μέρα που γυρνούσα με το ΚΤΕΛ από την πόλη που σπουδάζω στο σπίτι μου. Και μετά είπα γιατί όχι;

Γιατί έχουν γραφεί πάααρα πολλά αστυνομικά με κύριους άξονες τα ναρκωτικά, κυκλώματα μαστροπίας, εμμονικούς καλλιτέχνες ή απάνθρωπους επιστήμονες (και έχω διαβάσει τα περισσότερα τολμώ να πώ). Σε αυτού του είδουε τα βιβλία συνήθως έχουμε και τον κεντρικό επιθεωρητή- αστυνόμο που σίγουρα είναι άνδρας (σόρυ miss Marple, not you), σίγουρα είναι υπερ- παρατηρητικός ή με OCD ή με κάποιου είδους "χάρισμα" που είναι both a blessing (για τη διελεύκανση υποθέσεων) and a curse (για τη ζωή του ήρωα) και σίγουρα έχει και πονεμένο (και μιλάμε για πολύ πονεμένο) παρελθόν... Οπότε ήξερα πως ήθελα την ηρωίδα μου: το ακριβώς αντίθετο! Γυναίκα (αν και ως άντρας οι γυναικείοι χαρακτήρες με "ζορίζουν" λίγο παραπάνω στη δόμησή τους), με savage διάθεση αλλά και girly στοιχεία, φοιτήτρια (για να βγάζω τα εσώψυχα μου και γω), με μια νορμάλ οικογένεια (ναι. η ηρωίδα μου ούτε φύτρωσε, ούτε ορφάνεψε, ούτε χείρεψε) και, χωρίς ιδιαίτερα χαρίσματα ή εμμονες.

Α! και όπως και στα περισσότερα αστυνομικά (οϊμέ εδώ έπεσα σε κοινοτοπίες) έχει ήδη συμμετάσχει σε μια υπόθεση την οποία και έφερε εις πέρας (μην ανησυχείτε όμως, αν αυτό το βιβλίο πάει καλά το επόμενο θα είναι η ρώτη υπόθεση της Λίνας).

Οπότε είχα την ηρωίδα μου (που είναι ένα κολάζ της αδερφής μου, κάποιων φίλων και συμφοιτητριών και με το δικό μου χιούμορ) και μετά ήξερα και την υπόθεση. Τουλάχιστον ένα αδρό σχεδιάγραμμα. Και ορισμένους χαρακτήρες. Αυτά.

Τώρα γιατί μόδα (fashion); Ε... βασικά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα. Εντάξει ξέρω κάποια πράγματα, μοντέλα, brands κλπ αλλά μέχρι εκεί. Α! Έχω δει και το "ο διάβολος φοράει Prada" (καταλαβαίνετε επίπεδο άγνοιας). Αλλά εντάξει, ήρθε το my style rocks και μας μόρφωσε (φυσικά και αστειεύομαι). Σε κάθε περίπτωση η σύγχρονη μόδα (απ'όσο βλέπω και νομίζω ότι ξέρω) είναι περισσότερο "κατασκευάσματα" παρά ρούχα. Για να μην παρεξηγηθώ από τους fashionistas του  wattpad εξηγούμαι: Ναι είναι ρούχα αλλά δεν τα φοράς έτσι χαλαρά, απλά και καθημερινά ακόμη και η Anna Wintour να είσαι (ναι την έμαθα την κυρία. Research, Google και χαρά και τσαχπινιά μάγκες). Οπότε είτε για haute coutoure γράφεις είτε για τέχνη, σε πολλά σημεία είναι το ένα κ το αυτό.

Αυτάααααα... δεν θα πω τίποτε παραπάνω για την υπόθεση και τα πρόσωπα! Ελπίζω να σας αρέσει η πλοκή και οι χαρακτήρες! Άντε καλή ανάγνωση! P.D.

Υ.Γ. Το εξώφυλλο το έφτιαξε ο υποφαινόμενος