Simula. . .

Mula rito sa aking kinauupuan ay tanaw ko ang napakagandang tanawin. Mula sa mabagal na paglubog ng araw at ang unti-unting pagdilim ng kalangitan. Ipinikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ang paligid. The leaves fell on the trees because of the strong breeze as they dance in rhythm.

A smile crept across my lips before standing up.

I peeked at my wristwatch.

"3 seconds before 6 pm," while mentioning the time, I halted.

I think I just saw a beautiful man. 

His face was grizzled with a manly five o'clock shadow. 

Nang igilid niya ang mukha niya ay malaya ko siyang napagmasdan. He had a marble jaw that was rugged and masculine. Napahawak ako sa dibdib ko nang mapalingon siya sa akin. 

Ang pag-aayos niya sa botones ng sleeves na suot ay natigil.

Ang paglubog ng araw at ang pagdilim ng kalangitan ang siya lang na nakagalaw sa amin. Ang hangin ay tila huminto, at ang paggalaw ng tuyong dahon sa paligid ay tumigil. 

Tumahimik ang paligid at wala akong marinig. 

Hindi ko maipakalma ang puso kong kumakabog sa bilis. The two of us gazed at each other, but it ceased when someone called him.

"Louie! You brute! Bakit nang-iiwan ko doon?" salita ng isang lalaki at binangga siya gamit ang balikat.

"Kaiwan-iwan ka naman kase," seryosong sabi ng lalaking nakakuha ng atensyon ko. 

Louie is his name? Hmm.

"Ouch, that's hurt." Ma-dramang hinawakan ng bumangga sa balikat ni Louie ang sarili nitong dibdib, umaarteng nasaktan.

"Just being honest lunatic.." Habang sinasabi ni Loue 'yon ay napatingin siya sa harapan, kaya napatingin siya sa akin.

Ako naman ay napaiwas ng tingin. Binasa ang pang-ibabang labi saka tinanggal ang kamay na kasalukuyan pa ring nasa dibdib. 

Nagmumukha na siguro akong tanga sa harapan niya!

Kinuha ko ang bag ko saka tumalikod, tatlong hakbang na naglakad, saka mabilis na tumakbo. Nakakahiya!

Lakad takbo ang ginawa ko.

And when I felt like i'm out ouf breath, I plucked my chest, and resisted. 

Napatingin ako sa likuran ko kung saan ko sila tinakbuhan. And seeing how far away he is from me, I sighed deeply and then sauntered peacefully. Pero habang naglalakad ay kinakastigo ko ang sarili ko. Like what just happened? Why did I react like that, huh?

I picked up my cellphone, at sakto namang pagpindot ko ng lock ay ang paglitaw ng pangalang kilalang 'kilala ko.

"Girl! I have a news!" Magiliw ang pagkakasabi niya ng mga salitang 'yon, tila may natuklasang makakuha ng atensyon ko.

"Really? Ano 'yun?" Tumingin ako sa harapan, lumiko saka naglakad.

"Wait, you didn't know?!"

"Ang alin?" natatawang sabi ko.

"Pst.. the website that only acknowledge some accounts to entered. It's so damn popular on social media. And almost everyone has tried it but only a few have entered."

"That's interesting, huh? Send the link best!"

"Sure, I'll hang up! Hope you can get in!" I nodded.

Sana nga.

Ilang minuto lang ang hinintay ko ay tumunog na ang message me app ko. The application for all people who want to communicate adopting a chat, video call, call, voicemailing and whatever that clearly for conversing. It's an application that have a great rates in the apkstore too.

I connect to Sunshine's avatar as I look at her messages that just popped a while ago.

https://m.L0v3.com/ph1L13/01430000

The link have an odd ruddy line, it's like a heartbeat I guess? Whatever is it, I need to click it. Not just because of Sunshine, it's because I felt something that made me fascinated, intriguedd and thrilled. 

I scroll down nang makitang mamatay ang brightness ng cellphone ko.

I tap the link. Mabuti nalang at malakas ang internet ngayon sa labas kaya kaagad na bumukas. Sinakop ng pulang wall ang phone ko. Naguguluhan man ay naghintay ako. 

And while waiting ay tumingin ako sa paligid, ilang bahay pa at makakarating na ako sa bahay.

"Welcome to beat your heart website."

"Oh my god, her voice is so angelic!" hindi mapigilang bulalas ko at gumalaw na.

I effortlessly create an account. And when I press the heart bottom..my phone immediately made a weird sound, it rings. Later on, it just died suddenly.

I clasped the control on the side to open it, thinking that maybe the screen just died. But no, something suddenly popped in the screen. The restart sign of my phone abruptly appeared kaya wala akong nagawa kung hindi ang pindutin 'yon. At sa sandaling segundo lang ay nakapasok na ako sa main website.

"W-Wow.." namamanghang sabi ko.

"Do you want to comprehend the real meaning of love? Play the game start." Natigilan ako.

Hindi ko maintindihan pero para akong nag-alangan bigla. Nakatapat ang hinlalaki ko sa game heart avatar ngunit naibaba ko rin ito.

"Bakit parang may kakaiba sa game nila?" Sakto namang nagsasalita ako ay ng ang pag-igtad ko bigla paharap.

Mukhang may bumangga sa likuran ko.

Nagsalubong ang kilay ko doon.

"I'm sorry miss, nagmamadali lang ako."

"Mag-iingat ka naman sa susunod kuya," hindi mapigilang inis na sabi ko.

Napakamot siya sa ulo saka bumulong ng mahina, "Natatae na ako eh, mag-iingat pa ba ako sa pagtakbo? Paano 'yon?"

Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. The heck? Tama ba ang narinig ko? Tinignan ko siya pero tumatakbo na siya paalis. Tanging likod nalang niyang umaalog ang nakita ko. Talagang palayo na ang kanyang bulto. 

I tsked abruptly, grabe. Hindi naman niya sigurong pinarinig 'yon ng sadya hindi ba? 

Napatingin nalang ako sa cellphone ko habang napapailing pa rin.

"What the..I accidentally click the game?!" Naitanong ko dahil hindi ko inaasahan ang nangyare.

"Choose the theme you want." Wala na akong nagawa pa kung hindi pindutin ang araw. Well, my similarity siya sa sunset.

"Your 'sun' theme is approved. You can now freely play the game. Unlocked each level by succeeding the challenge."

"You are in the first spot."

"Oh, not bad pero mamaya na ako maglalaro. Nandito na ako sa tapat ng bahay 'eh." mahinang bulong ko at pinatay na ang cellphone.

Sa akmang paghakbang ko ay naituwid ko ang mga paa ko. Nahinto ako sa pagpasok dahil nag-vibrate ang phone ko. Nakapatay ang screen ngunit isang malamyos na tinig ang nagsalita. Sa website siguro.

"When you love someone, it's like a game that you need to play. A level that you need to succeed, and a happy ending that you deserve to receive."

"Huh?"

"Just a warning." Natahimik ako saka nagkibit balikat nalamang.

"Okay." Today's technology is really numerous, and so are website builders. They do the inconceivable with the internet. And that's really Interesting.

I showed my sweet smile nang makapasok ako sa bahay. "Hello everyone!"

"Hello, dear. Where did you go again?" Mommy ganda asked. Nakasuot ng pink apron habang nakapusod ang kanyang itim na buhok. Ang ganda niya talaga, alam ko na kung saan ako nagmana.

Mahina akong natawa. "Saan pa ba?"

"Mommy, tinatanong mo pa 'yang si Hazel-chocolate—" Napairap ako nang marinig ko naman ang nakakairitang boses ni ate. Saan kaya siya nagmana? Sabi ko na nga ba 'eh, ampon siya. 

"Ate!" I shrieked, naiinis.

Inirapan niya ako. "Whatever, malamang sa malamang nanonood nanaman 'yan ng sunset. Tsk.. Tsk.."

"Sunset calm me ate." I still insist.

"Whatever your reason is." She gawked at me and then concentrated on her laptop. I peeked at what she was doing and I was flabbergast to discern what it was.

"Stalking to your crush huh?" Still fast in the wind, she closed the laptop. Her eye widened while looking at me as she bit her lower lip. 

Grabe, wala talaga siyang patawad.

I can't help but laughed and sat down next to her.

She glared at me. "I'm not stalking him!"

"Oh? Really? That's why I caught you saving his new profile picture. I even guess that you were the first one who react on it."

"Hazel-chocolate I don't know what—"

I tap her shoulder, kunwareng sinosuportahan siya at inaalo. "Don't be too obvious sister okay? I feel like, he'll crush you back too."

Startled, she looked up at me. "Alam mo? May punto ka diyan, feeling ko nga crush niya na ako eh."

Palihim akong napaismid saka matamis siyang nginitian. "Pakiramdam ko lang naman ate, pero hindi ko alam kung kaylan."

"Ano namang ibig mong sabihin diyan?" nakataas na kilay na sabi niya.

"Na nasa pakiramdam ko lang, meaning—Hindi mangyayare. Kaya go, stalk mo lang. Hanggang stalk ka lang."

"What the heck—Hazel chocolate?! Argh!" Humagalpak ako ng tawa kaya kaagad kong naramdaman ang pagtakbo niya. Hinahabol ako.

Promptly, I jogged to the kitchen, turned around at the counter and jerked the table. I stuck out my tongue and shut down her with my goofy grin. And when she halt and shouted at me, I burst out laughing and avoid her. 

I ran until I just realize that we were in the dining area, circled by the living room sofa, the stairs, the veranda until I landed in my bedroom.

I fastened my door instantly. "Hazel Duroooo! Open the door! You twerk!"

I laughed. "Galingan mo sa susunod ate!"

Narinig ko pa ang pagwawala niya roon pero hindi ko na binuksan pa ang pintuan. Instead, I locked my door. Nagpakawala ako ng malakas na hangin. Napahawak ako sa dibdib ko. Grabe! Nakakahingal! Kaya I decided to sat on the mattress and turned on the aircon in the side.

At nang may mapansin ako sa gilid ay iniluhod ko ang isa kong tuhod saka binuksan ang pinakababang bukasan sa cabinet ko. Kinapa ko ang isang notebook. At habang tinatansya ito ay may napansin ako, ramdam ko na ang kakapalan nito dahilan para mapabuntong hininga ako.

"Sa iba nalang muna ako magsusulat." mahinang bulong ko nalamang at napapatango-tango pa.

I walked over to the study table and gazed at another notebook that was just empty. I sat in my chair that made of a wood. A good one that made in Korea. 

I reached for my pink pen and started writing. I smiled as I shifted my hand and wrote down what happened today.

"At dahil bago.. it must be my first day again." I whispered softly.

⋋✿ ⁰ o ⁰ ✿⋌

#1 Sunset

I create an account in the website, at nakapasok ako. Feeling ko may kakaiba doon, ano kaya? Malalaman ko rin 'yan.

PS: Sana hindi i-crush back si ate ng crush niya pfft.

⋋✿ ⁰ o ⁰ ✿⋌

I laughed softly at what I put in and shook my head, I looked at my phone. Emptied it, and then pressed the level /1 that appearing from the side. 

My forehead furrowed when I saw something.

Bakit blangkong mukha ng lalaki ang narito? Tinignan ko ang instructions. Madali lang naman pala! Akala kung ano na. At nang mapindot ko naman 'yung isang blank canva na nasa gilid ay napataas ang kilay ko.

"Oh, automatically? Totoo ba 'to? It will form a face while using the game and when I formed one—He will be the man in my life?" natatawa nalamang na sabi ko. At nang matapos ko sa game ay may nagtanong bigla. 

Napailing ako, at napanguso. Grabe, nakakagulat.

"Are you ready to love again?"

Dumbfounded, bewilder and astounded.. I let go of my cellphone. And it fell on the study table. Mabuti nalang at bumagsak ito sa notebook kaya hindi nabasag. Sinundan ko iyon ng tingin.

And while recollecting what just I heard, my hands trembled and my fist clenched abruptly. Na-blangko 'yung isip ko pero nagawa ko pa ring gumalaw dahil sa pagkataranta. 

I opened my cellphone, at pinindot ang new level pero ayaw na.

"You're not yet ready to love again and because of that, you are muted in 6 days." sabi nalamang ng malamyos na boses saka tahimik na nag-vibrate at tuluyan na ngang namatay.