Chapter 20

"Saan ang punta mo?" He asked. I turned to him and raised an eyebrow.

"Ikaw ba? Bakit sinunsundan mo ako?" Hindi mapigilang giit ko saka tinignan ang kabuuan niya. He shrugged saka nilampasan ako—nakahinga ako ng maluwag ngunit isang impit na singhap ang ginawa ko ng isama niya ang braso ko. He pulled me by the arm while running! What the..

"Let me freaking go!" Salubong ang kilay na singhal ko sa kanya ngunit inilingan niya lamang ako at umasik ng makita ang likuran ko.

"Hurry up! Nakita tayo ng guards!" He hissed kaya nanlaki ang mata ko. Umuwang ang bibig ko ng ma-realize kung ano ang nangyayare! I heard some footsteps behind me! Sa takot ko ay napatakbo na rin ako kasama siya.

I can't be caught by the guards! Malalagot ako kung sakaling malaman nila ate ang ginagawa ko. They don't like it when I neglect my studies. Kahit na sabihin nating ngayon ko nalang ulit ito ginawa ay alam kong wala pa rin akong kawala.

I felt his hand slide on my wrist but I didn't pay attention to it.  Hingal man ay talagang nakipagsabayan ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa tawiran sa isang kalsada. Hindi ako pamilyar sa lugar but I breathed a sigh of relief dahil wala na akong narinig pang mga yabag sa aming likuran.

Sabay kaming naupo sa waiting shield saka habol ang hiningang sumandal sa kinauupuan. Para kaming nakipagkarera sa isang racer! I grabbed my sinuses and wiped the sweat there.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko at ramdam ko pa rin 'yon hanggang ngayon.

"Muntik na tayo dun!" I heard him hissed.

Napalingon ako sa kanya at laking gulat ko ng makitang naglabas siya ng bubble gum. Tinanggal niya ang cover nito saka isinubo. Ngumunguya siyang sumulyap sa akin saka ngumisi ng nakakaloko.

I tsked. "Ang tanda mo na pero gumaganyan ka pa rin?"

His lips parted. "What? May edad ba ang pagkain ng bubbe gum.. Miss Hazel?"

My eyes narrowed as I looked at him intently. "How did you know my name?!"

He just shrugged his shoulders, umiling saka nang-aasar ang matang pinasadahan ako ng tingin. I sighed then looked at the floor, still speechless. Ang mga paa ko ay pantay na nakaapak sa lupa. Fortunately, the sandals I was wearing when I ran earlier hadn't been an obstacle, otherwise I would have been ruined.

I quietly pouted.

The silence that prevailed over us was reason enough for me to say that the situation was awkward. Bakit nga ba ako nagpahila sa lalaking 'toh? I don't even know his name! I silently shook my head then looked at him. The white uniform he was wearing was not decently arranged.

Almost all of its buttons are open and wrinkled. The white sando inside his uniform was a sight to behold while the necktie that should have been hung around his neck was hanging on his head. Mukha siyang.. Ewan.

"Alam ko kung gaano ako ka-gwapo, you don't need to express it visibly Miss." Umuwang ang bibig ko, nagsalubong ang kilay sa narinig.

"Are you.. joking right?" Mahina siyang natawa saka tumayo na. Pinagpagan niya ang kanyang suot saka tinignan ako sa mata.

He tilted the necktie to the other side of his head and then started breastfeeding me.

"I'm hungry, gusto mong sumama?" Parang batang tanong niya sa akin. Pinakiramdaman ko ang sarili ko. I'm not hungry yet and it's too early to eat.

I was ready to shake him and refuse his offer nang hablutin nalang niya ang braso ko. Napamura ako ng sunod sunod at napipilitang sumunod sa kanya! Is he freaking crazy?! Nasa kalsada kami at kung hilahin niya ako ay parang gamit lang na kaylangang itapon! Bwesit.

"Ano, masarap diba?" He asked, teasing me. Nilagyan niya ng maraming ihaw ihaw ang paper plate ko. "Kumain ka pa ng marami.." Nakakunot ang noong utos niya saka muling nagsalita, "mukha ka ng kawayan.."

I angrily took the two sticks and then threw all the meat skewered there. My eyebrows met as I looked at him sharply. Bulgaran ko talagang pinapakita na nagagalit ako sa ginagawa niya pero ang lalaking 'toh ay walang pakialam. He even laughed then continued eating.

"Argh! You're annoying!" I exclaimed in a low voice. We are here in the open area and it'sl embarrassing in case I get into a scandal.

I'm not familiar with the place but I can say that I can pocket the money to pay for what we eat. There is a grill on our side and next to it is a carenderya. There are a lot of monoblocks in the middle at isa na kami sa mga nakaupo dito. Kahit na umaga ay maraming customer, bagay na kinabilib ko.

"Oh, really?" Smiling, he said more — definitely ignoring my anger!

"Yes!"

"I've known that for a long time Miss Hazel." He laughed as he bit the isaw he was holding. My eyes glazed over, kung nakamamatay lang ang tingin ay paniguradong bulagta na siya ngayon.

"Bwesit ka talaga!" He laughed and then looked around, a mysterious grin brushed to his lips.

"Yes babe! Sinasagot na kita!" He shouted so my eyes almost widened. The people around us whispered their comments and then looked at us teasingly.

"I-It's not true—"

He touched my cheek and then spit the rest of the isaw on his stick! "H'wag ka ng mahiya babe.." Malambing na boses na sabi niya kaya halos suminghap ako, "ang tagal mo akong niligawan at ngayon —sinagot na kita."

"What the hell!"

"And yes, I heart you too!" Muli niyang isinigaw 'yon kaya halos palakpakan kami ng mga tao.

Tang ina! Hindi ko halos alam kung ano ang ipinapakita kong reaksyon pero isa lang ang alam ko! He really pisses me off! He laughed and sneezed then smiled before glanced around.

Damn this guy! Nakakainis! Gusto kong sigawan siya pero nakakahiya lalo na't 'ayiiee ng 'ayieee 'yung mga taong napaniwala niya. There are many more rumors and I can say that they all agree on this man's side! Many women are thrilled while the men are whistling. The elderly just laughed but you can seen the amazement to it. Mukhang bilib sila sa lalaking 'toh! Bwiset.

"Kain well, girlfriend ko." He even whispered then took a dozen grills na inabot ng lalaking nang-iihaw sa ihawan.

I glared at him, and just like before —he just shrugged. Napipilan ako, bakit ba nagkaroon ng lalaking gaya niya sa mundo?! Nakakagago lang kase! Napailing nalang ako at bumuntong hininga saka tahimik na kumain. Humanda siya sa akin mamaya!

"Walangya ka! Kung ano-ano ang sinasabi mo kanina! Nakakahiya! Bwiset ka! Bwiset!!" Nangangalaiting sigaw ko habang panay ang bato sa kanya ng sandals na suot ko. Siya naman ay natatawang umiwas.

"Sorry na! Hahaha! I'm just teasing you—Ouch!  Masakit 'yon ah!"

"Wala akong pake! Dapat ikaw ang tinutuhog sa ihawan eh!"

"Oh, napaka-hot ko ba talaga para sa'yo? Sabi ko na nga ba at attractive ka sa akin—"

I angrily threw my mini bag at him and he caught it. He was holding my sandals and my bag. Gulo gulo ang buhok niya dahil sa pananabunot ko kanina. Pumirmi ang labi ko para pigilang mapahalakhak sa itsura siya. Mukha siyang kawawa! Now, I'm satisfied kaya inirapan ko nalang siya.

"Tapos ka na?" Hinihingal na sabi niya kaya napatango ako.

"Oo."

"Nice! Halos kalahating oras mo akong kinawawa.." He tsked sarcastically saka tinuro ako gamit ang takong na nasa kanya ngayon. "You heartless woman!"

"Deserve mo naman kase.. Kleo!" Mapang-asar na sigaw ko pabalik sa kanya, napakamot nalang siya sa sintido.

"Oo na!" Napipilitang sabi niya at bumulong. Hindi ko naman 'yon narinig kaya hindi ko nalang din pinansin.

Nauna akong naglakad sa kanya habang nakapaa. Mabuti nalang at pantay ang lapag na tinatapakan ko. Napatingin ako sa tabi ko, mukhang nakahabol siya. Napailing ako saka tinignan ang paligid. Hindi ko napansin ang pagdidilim ng kalangitan. Gumagabi na.

"Pasan ka sa'kin." Utos ni Kleo kaya napahinto ako.

Napipilan ako ng makitang nasa harapan ko na siya at handa na akong pasanin. Dahn dahan akong napatingin sa paanan ko at napatango.

Pumasan ako sa kanya ngunit natigilan siya ng maramdaman ang bigat ko. "Fuck! You're so skinny but you're too heavy! Anong klaseng katawan 'yan!"

Natawa ako. "Unique ang tawag diyan."

He sighed saka walang nagawa kung hindi ang pasanin na talaga ako. Pinahawak niya sa akin ang sandals na binato ko sa kanya kanina habang nakasuot naman sa harapan niya ang mini bag na dapat ay nasa likuran.

Hindi ko ma-imagine ang isura namin ngayon habang pasan-pasan niya ako. He lifted me up quietly, ako naman ay napasandal ng tuluyan sa balikat niya.

Parang naantok ako, i silenty thought.

I heard him chuckled, mukhang nararamdaman ang nararamdaman kong antok.

"You can freely sleep girlfriend ko, I don't really mind." I tsked ng marinig ang tawag niya sa akin.

"Stop calling me that asshole." Halos bulong nalang na suway ko sa kanya.

He just laughed kaya napairap ako, halos isang maghapon kaming magkasama at ni isang segundo ay hindi siya sumunod sa akin. He was tiring to rebuke, too naughty.

Dahil siguro sa sobrang pagod ay nakatulog ako. Wala man kaming ginawang marami ngayong araw ay tila naubos ang lakas ko sa pananaway sa kanya. Napabuntong hininga ako ng maramdaman ang pananapik ng isang kamay sa pisnge ko.

"Wake up babe.." I frowned, babe who?

"Girlfriend ko.. Gumising ka na.." I groaned in annoyance ng mabosesan kung sino 'yon. I tightened the grip on his neck. Bwiset talaga.

"I s-said.. Stop calling me that." I almost hissed saka nagmulat ng mata. Nagtama ang mata naming dalawa at ang nangingiting mukha niya ang sumalubong sa akin. Seriously? Mukha siyang si McDonald.

"Sobrang gwapo ko ba talaga kaya kung makatitig ka sa akin ngayon —wagas na wagas!" Napatitig talaga ako sa kanya, saan niya kaya nakukuha ang mga banatang 'yan?

"Seriously Kleo?" He just sucked and then stared at me. A loud snort made me turn to my side. At halos mapanganga ako ng makita kung sino 'yon! It's Louie! Nakatayo siya sa harapan ng sasakyan niya habang nakatingin sa akin—sa amin ni Kleo.

"A-Attorney.." Mahinang bulong ko, sa mga tingin niya ay tila nakagawa ako ng malaking kasalanan. It's firm and emphatic, 'bagay na ngayon ko lang ding nakita. Nandidilim ang mga mata niya habang tila pinapatay kami sa isipan niya. Shit.

"Put me down..." I slowly whispered, it's a dry throat voice so Kleo quickly followed. Nagtataka ang ekspresyon ng mukha niya as he lowered me.

"Are you okay? You're pale." He stated as he stared at me. Binasa ko ang labi ko at tumango.

"I'm fine." I replied then looked at Louie who is still silent until now. Kanina pa ba siya diyan? "You know him?" My attention went to Kleo.

"Huh?"

"Well, kanina pa 'yata siya nandiyan sa harap ng bahay mo. Kararating lang din natin at naabutan ko na siya diyan." Pagkwento niya saka sumulyap kay Louie na sinamaan siya ng tingin. "Kilala mo?"

"Oum." Tahimik na sagot ko kaya dahan dahan siyang napatango.

"Okay, are okay na? Gabi na rin, baka hinahanap na ako ni mom."

"Ah, oo. Umuwi ka na, salamat sa paghahatid. Nakatulog pala ako." Nahihiyang sabi ko habang nakangiwi.

"Sleepyhead.. Alis na ako, mukhang galit 'yang kakilala mo." Madiin ang pagbanggit niya sa huling salita kaya mahina akong natawa. Napansin niya rin siguro.

Maya maya pa ay umalis na nga siya kaya mahigpit kong hinawakan ang bag na sinabit niya sa harapan ko at ang sandals na nasa isang kamay ko. Muntik ko na daw 'yong mahulog kanina habang natutulog kaya hinawakan niya na.

Napatingin ako sa gate, ang galing ah. Mukhang alam na alam niya ang lugar dito, o baka naman malapit lang din siya dito. Whatever it is, I hope he can go home safely. May kabaitan din pala siyang taglay, sobrang kulit nga lang talaga.

I took a deep breath then looked at Attorney, I could not read the emotion in his eyes. Damn. Wala sa sariling napalunok ako lalo na ng magtama ang mata naming dalawa. Naroon pa din ang pamilyar na bilis ng tibok ng puso ko. At habang tinitignan siya ay masasabi kong hindi ko na lang siya gusto.. Mahal ko na si Louie.

Oo, inaamin ko na. Mahal ko na talaga si Attorney Louie Sovyl, isip ko habang pinagmamasdan ang kabuuan ng mukha niya.

Hindi ko alam kung paano nagsimula ang nararamdaman ko sa kanya dahil alam ko sa sarili kong hinayaan ko talaga. Gusto ko siyang gustuhin, gusto ko siyang mahalin. Gustong gusto ko itong nararamdaman ko attorney —piping sabi ko.

I slowly walked towards his place. I ignored his stare at me, or whatever the expression on his face was. I just opened my arms widely and embraced him tightly. Mahal na kita attorney, sana pangalagaan mo ang puso ko. S-Sana pangalagaan mo ang nararamdaman ko.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top