Napakurap kurap ako saka napahawak sa sintido. Tinignan ko ang mga kalat na nasa lamesa saka ang mga papel na blangko pa rin hanggang ngayon.

Malakas akong napabuntong hininga at napailing. Tumayo ako saka niligpit ang mga gamit ko. Itinapon ang mga lata sa basurahan at marahang inilagay ang babasaging bowl sa lababo. Naghugas ako ng kamay saka bumalik sa sala.

Iniyakap ang mga gamit at umakyat ng hagdan. Before I could enter the room my sister's door opened. Nagsalubong ang tingin namin. Tinaasan niya ako ng kilay at umismid, ako naman ay napaiwas nalang ng tingin.

Pagkapasok ko sa kwarto ay kaagad akong sumalampak ng higa. Ipinikit ang mga mata saka inisip ang mga dapat gawin. Pero kagaad nangunot ang noo ko ng maalala ang lalaking patalikod na siyang nagbigay sa akin ng panyo noon.

Napanguso ako. "Sino kaya siya?"

"Ano ba!" Naiinis na sigaw ko ng maramdaman ang paggalaw ng isang kamay sa balikat ko

"Gumising ka na diyan!" I heard her hissed.

"Ate! Shut up! Naantok pa ako!" I shouted, still avoiding her movement.

She tsked and next time I knew ay nasa baba na ako ng kama. Oo! Hinulog niya ako! Kumuyom ang kamao ko saka matigas na iminulat ang mga mata ko. Matalim na tingin ang ibinigay ko kay ate ng maka-recover sa pagkahulog.

"What the heck ate?!" Tinaasan niya lang ako ng kilay, darn it! Inis kong kinuha ang unan at binato sa kanya.

"Stop, may bisita ka—"

"Sino naman ang bibisita ng ganito kaaga?!" Nakapamewang na sabi ko at sumulyap sa wall clock. It's 6:45 am. Dapat ang gising ko ay 9 or 10 am dahil nagpuyat ako kagabi sa kakaisip ng kung anu-ano.

"Just get down there Hazelchocolate." She tsked and was about to turn around when I shouted.

"Sino nga?! O baka naman nang-iinis ka lang!" Singhal ko, nambibintang.

Hinarap niya ako, nanliit ang mata. "Stop shouting will you?!"

"Just tell me kung sino will you?!" Nanggaya ng boses na sabi ko.

Hindi na ako nagulat pa ng kunin niya ang unan na nasa lapag at pinagbabato sa akin. Umilag naman ako at sinamaan siya ng tingin. Huminga siya ng malalim, tila pinapakalma ang sarili. 'You're really stressing me.. Big time' I heard her mumbled as she rolled her eyes.

"Nandoon 'yung attorney mo—"

"W-What?"

Inirapan niya ako. "Bumaba ka na lang," tinignan niya ang mukha ko saka sa suot kong damit. "And please maligo ka, kahapon ka pa walang ligo. Mahiya ka naman."

Napanguso saka napailing, narinig ko ang pagsara ng pintuan. I easily went to the closet and chose what to wear. Nalito lito pa ako dahil kung ano ano nalang ang kinuha ko. It's been a week na hindi ko siya nakikita ng personal. Napakagat ako sa ibabang labi at mabilis na nagtungo sa pinto ngunit bago 'yun ay kamuntikan pa akong madapa dahil sa nakakalat na kumot.

"Damn." I hissed then violently picked up the blanket and threw it on the bed. I went to the bathroom and took a shower, this was probably my fastest bath.

Pagkababa ko ay naabutan ko silang naroon sa sala. Nakita ko ang likod ni attorney, kausap niya sila mommy. Nakaupo sila sa sofa. Nanliit ang mata ko ko at napakurap ng makita ko sa likuran niya ang lalaking nagbigay sa akin ng panyo noon.

"Imposible naman 'yun." Mahinang bulong ko.

"Bumaba ka na rin sa wakas." Napatingin sila sa akin ng magsalita si mommy ganda.

"Good morning!" I show my bright smile as I glanced at them and stared at him.

He's looking at me, seriousness is visible in his eyes. Napalunok ako ng palihim at napatingin kay mommy ganda na tumikhim. Ngumiti siya ng matamis kay Louie saka niyaya si ate na pumunta sa kusina. Naiwan kaming dalawa. My chest throb for no inexplicable reason. 

"A-Ahm, hi." Hindi makatingin na sabi ko sa kanya. When he didn't say a word, I was even more nervous. Tumingin ako sa tv para iiwas ang tingin sa kanya pero hindi ko din matiis. Masyadong malalim ang mga tingin niya, sinasabing may ginawa akong kasalanan.

"Come here." He said, so freaking serious!

"Ahm.." Binasa ko ang labi ko saka tinignan ang kaharap na sofa. I was sitting on the other sofa, away from him.

"Don't make me repeat what I said." Malumanay ang boses niya, pero ramdam ko dun ang pagtitimpi.

"K-Kase ano.." I said softly, enough for him to hear

He sighed loudly, stared at me and stood up. I looked up and followed his movements.  Naramdaman ko nalang ang pag-upo niya sa tabi ko at ang marahan niyang paghila sa akin.  I squinted and cleared my throat. My heartbeat quickened, it seemed to want to get out of my chest. Darn.

"Look at me." I heard him said, wala sa sariling napatingin nga ako sa kanya. Nagtama ang mata naming dalawa. Hindi ko mabasa ang emosyong pinapakita niya. I gasp as I felt his kiss on the side of my forehead.

"Louie..."

"Bakit mo ako iniiwasan?" Mahinahong sabi niya. Hindi ako makapagsalita. Hindi ako makanahap ng dahilan. I silently tsked, ang gulu-gulo ko talaga.

"May nagawa ba akong mali?" Umiling ako.

"May nasabi ba akong hindi mo nagustuhan?" Nagbaba ako ng tingin.

"Tell me.." Nanunuyong sabi niya.

"W-Wala.." Naramdaman ko ang paggalaw ng kamay niya sa bewang ko. Hinigpitan ngunit may pag-iingat. Nagtitimping may masabing hindi maganda.

"Then what?" Maririnig ko ang frustration at kaguluhan sa boses niya.

Napapikit ako ng mariin. "I just.."

"You just? Tell me.. Tell me please." Nakikiusap ng sabi niya, handang humingi ng tawad kung sakali mang may nagawa siya kinagalit ko.

"I-I'm. I'm sorry.." Nakagat sa ibabang labing sabi ko. Sumulyap sa kanya at guilty ko itong tinignan. Ang kaguluhan sa mga mata niya ay dahan dahang nawala. Huminga ng malalim at niyakap ako. I hugged him back, snuggling on his shoulder.

"I'm sorry.. I just want to—damn. I'm sorry.. I'm sorry." I said again and again while refraining from crying. I was hurt because he was having a hard time with me.  Hindi ko kase maintindihan ang sarili ko, naguguluhan ako at natatakot.

"Sshh.." He calmed me down as he caressed my back. Naramdaman ko ang paghalik halik niya sa ulunan ko. Hindi ko man aminin ay nakatulong 'yun. Unti unting natanggal ang takot at pangamba, napayapa ang puso ko.

"I'm sorry attorney.." Nakatingin na sa matang sabi niya.

Tintigan niya ako, maya maya pa ay masuyo niya akong nginitian. He stroked my cheek with one of his hands. I bit my lower lip so hard and touched the back of it.

"Forgiven, j-just don't do it again okay?"

Napatango ako. "O-Okay.."

"Don't ignore me like I did something bad.."

"I'm sorry.."

"You scared me as fúck.. Wag mo akong iwasan kung kaya naman nating pag-usapan," seryosong sabi niya. "Sabihin mo lang kung ano ang problema mo... At makikinig ako."

"Don't just keep it by yourself, I told you. I'm always here.. You can tell me everything Hazel." Natahimik ako. Mahihimigan mo ang pag-aalala at kapanatagan sa kanya.

"Now, smile to your sun."

"S-Sun? Why?" Naguguluhang sabi ko.

"I'm your sun, and I can't rise if you're blocking the lightness." Natigilan ako, napanguso.

"Louie.."

"I'm your sunrise.. And you're my sunset. You always have the righ to end me in the end, to take me down for the meantime. But I know deep inside that you can let me rise again."

Napangiti ako ng matamis sa sinabi niya. "Of course.. I will."

Nagtitigan kami, nagliwanag ang mga mata niya. Nagustuhan ang sinabi ko. Tumikhim siya at mahinang natawa. Natutuwa. Napailing naman ako saka inangat ang kamay ko para yakapin siya ng biglang may malakas na umubo.

Nanlaki ang mga mata ko at kaagad na napalingon sa likuran ko. "Looks like you two are enjoying yourselves."

Mabilis pa sa hangin akong napagalaw sa kinauupuan, napalayo kay Louie. Halos magkadikit na kase ang mga katawan namin! Kulang nalang ay umupo ako sa lap niya! Narinig ko naman ang mahinang mura ni attorney, mukhang gaya ko ay nagitla din.

Tumikhim si mommy. "Agahan ang kainin niyo.. At hindi ang isa't isa."

"Mommy!" Halos humiyaw ng sabi ko.

Pinanlakihan niya ako ng mata. "What?"

"A-Anong kainin ang p-pinagsasabi mo diyan—Wala nga kaming ginagawa!"

Sarkastikong tumawa naman si ate, nang-aasar. "Why? Gusto mong may gawin pa kayo sistah?"

Namula ako at napalunok. Halos patayin ko na sa tingin si ate ngunit inirapan niya lang ako. Mahinang natawa si mommy saka sinulyapan si Louie at niyayang kumain. Nung una ay tumaggi pa siya pero napa-oo nalang ng palihim siyang taasan ng kilay ni mommy. Natakot 'yata. Si mommy talaga, minsan gaya ni ate. Nagmamaldita lalo na kung may concern sa aming dalawa ni ate.

"At ikaw sweethazel, kahit naman may tiwala ako diyan kay Louie. Hindi ibig sabihin 'nun sumasang-ayon na ako sa kanya."

"Huh?"

"Kaylangan ko siyang kastiguhin—"

"Mommy!"

"What? Just informing you, mabuti nga at siya na ang pumunta dito para masubukan ko siya."

"May pasok 'yan mom!" Mahinang bulong ko habang tintignan ang likuran ni Louie na nasa harapan namin. Pinauna kase siya ni mom at hindi pinasabay sa akin.

"Eh, ano naman?"

"Really mommy?"

"Anak, ako na ang bahala."

Napanguso ako. "Pero mom—"

"No buts, just watch okay? Kung talagang importante ka sa kanya, walang halaga ang iba niya pang gagawin. Mas uunahin ka niya." Natahimik nalang ako at sumang-ayon nalang. Finally is lace in her voice, and she's my mother; she knows what is best for me.

As I shared a meal at the table, I watched my companions. Mommy ganda sat next to my sister while the attorney and I faced each other. Our table was long, two chairs on either side and one chair in the middle; daddy's chair then. The chair and table are made of wood that came from Korea. There was a thick transparent glass on the table so that we could eat well.

"Kumain ka lang." Mahinang bulong ko kay attorney at sinandukan ng kanin.

He silently chuckled saka kumuha ng ulam sa may kalalimang bowl na nasa harapan niya. I wasn't even surprised when he chose the scrambled eggs with vegetables more than the tocino next to it. Pormal niyang hinawakan ang kutsara ang tinidor saka bahagyang nginitian si mommy. Nagpapasikat.

"Vegetarian ka?" She asked stll looking at him.

"Yes auntie." I looked back and forth between the two of them. I secretly smiled as mom's eyes shone. She loves cooking vegetables with different dish. Experimenting it. Sa bahay ako lang 'ata ang madalang kumain ng ganung pagkain.

"Really?" Kunwareng hindi naniniwalang sabi ni mom kaya napailing ako.

"Hmm-mm." I wasn't even surprised when mom stabbed the stewed okra next to her plate and dipped it in the anchovies. She lifted it in the air and with a wide smile —She placed it on Louie's plate. Nagkatinginan kami ng ni ate, ayaw na ayaw ni ate ang okra dahil para raw itong naglalaway; masyado kaseng madulas ang inilalabas nitong katas.

"Nilagang okra with my own made sweet bagoong. Masarap 'yan."  I winced.

Not that I don't eat okra, it's actually delicious. It's one of my favorite vegetable. Kaso maraming nandidiri o ayaw sa gulay na 'yan. Baka ganun din si Louie, ang hindi ito kainin ang inaasahan ni mom kaya auto turn off kung ganun.

Nanghihingi ng pasensya akong tumingin kay attorney na nagkibit balikat lang. Sabay naming tatlo siya pinanood kung ano ang reaksyon niya. Nginuya niya ito at kaagad ngumiwi bagay kinatampal ng noo ko. Okra is my mom and dad's favorite. They are reluctant to ignite the okra or give a negative reaction to it.

"Hmm.. It's delicious but I think nakulangan siya sa paglambot. Auntie.. It's still a little bit tough." Nanlaki ang mata ko, napawi naman ang pag-mamaldita ni mom.. And it was replaced by panic.

Kumuha ng isang okra at tinikman ito. Nagsalubong ang kilay niya saka napatango. Masama niyang tinignan si ate Hershey na nasa tabi niya, "nagmadali kang magpakulo 'noh?"

Nagkibit balikat lang si ate saka napatango. "Sabi mo mom bilisan kaya pinatay ko nalang ang stove, oh diba ang bilis."

Napapikit ng mata si mom saka kinurot sa braso si ate. Mahina akong natawa ng malakas na umaray siyang umaray. Ngumiti naman si mom kay attorney na pinagmamasdan lang kami.

"Sorry my bad, eat well Louie." Tumango si attorney at sumulyap nalang sa akin. Ngintian ko siya ngunit tinignan niya ang gulay na nasa gilid. Tinignan ko naman ang pagkaing nasa plato ko, tocino; my favorite.

"Auntie said that you're over eating again." He said.

Napakagat ako sa ibabang labi. "A-Ahm kase ano.."

"That's bad for you, healthy food right? Eat up." Wala na akong magawa kung hindi ang mapanguso ng lagyan niya ako ng gulay sa plato ko.

"Pero gusto ko din ng chicken.."

"Hazel."

Napaismid ako saka matamis siyang ngintian. "Sabi ko nga masarap 'tong gulay kaysa sa tocino at manok. Yummy."

Napailing siya sa akin at pinaglagyan ako ng orange juice sa baso. I looked at my mom and sister who were just looking at us. Amusement is written to their faces as they watch us. I smiled then glanced at Louie, it looks like mom already knows who is the best for me. Oh, what a nice morning.