Mark Tuazon, he's the one who always understands me. He's the person I always run to when dad scolds me. With him, I became comfortable because we were both in the same situation. He's dad is so strict too. When it comes to family, we both relate.

Lahat 'yata ng bagay ay ni minsan —hindi namin pinag-awayan. Lagi kase kaming magkasundo. Umabot sa puntong nagpasya kaming magkaroon ng relasyon. He's my first boyfriend, I'm happy because he's not hard to get along with. As my brain works, so does his. It's nice to stay with someone who understands you, with someone who can relate to what you're going through. Hindi naging hadlang ang edad namin. He's 24 or 25 I think? And I am 16, It was as if I had an ally as a partner.

Nag-umpisa kami bilang tropa, buddy in crime. Halos lagi kaming magkasama palagi, araw-araw. I personally go to the place he wants. I'm cutting classes for him, minsan kase hindi nagtutugma ang schedule namin at hindi ko 'yun pinapaalam. I want to be the best girlfriend kaya lagi akong sumasang-ayon sa kanya. Siya 'yung naging sentro ng buhay ko. Hanggang sa hindi ko namalayan pang napabayaan ko ang mga nasa paligid ko.

"Hazel where are you going again!? Hindi ka pa tapos kumain—" I didn't finish what my dad is talking about and just kissed mom's cheek.

I waved at them and quickly grabbed my bag. "Bye! Maybe I'll be late later, we need to focus on our project—"

Dad sighed, looking at me coldly. "Project again?!"

"Yes dad."

"Wag mo akong niloloko Hazel Duro!" Bumuntong hininga ako saka inilingan nalang si dad. Umalis at hindi na siya pinansin pa. Ano pa ba ang sense kung makikipag-argu pa ako sa kanya? Wala. Mas maganda ng umiwas.

"Mark!" I called happily and hugged him from behind. Kaagad naman siyang humarap sa akin saka hinawakan ako sa balikat. Magkaharap na kaming dalawa.

"Haze, why you took so long?" He asked, nakakunot ang noo.

Nagkibit balikat ako saka naupo sa sofa na narito sa rooftop. "Ano pa ba ang dahilan?"

"I knew it, your dad again? Hindi na ba kayo magkakasundo?"

Umirap ako at ngumuso. "You wish."

"Why not? Kahit naman anong mangyare, he still your dad." Umakbay sa akin matapos umupo sa tabi ko.

"I know, someday siguro. If he want us to be fine. Kung ako lang naman, I can do anything for him. Tulad ng sabi mo, he's my dad. I love him so much, hindi ko lang maipakita dahil puro mali ang nakikita niya sa akin." Sabi ko habang nagtatanggal ng sapatos.

"Silly."

"Totoo naman, ikaw ba? Kamusta kayo ng dad mo?"

"Nothing changed." He said silently as he took a deep sighed.

"Ganun pa din kayo?"

"Exactly." Mahina nalang akong natawa.

The exam ended at pinatawag ako sa faculty. Ma'am scolded me because of my low grade. She told this to my dad, so when I got home, my dad's glaring eyes opened up to me. I just bent down and couldn't speak anymore.

"Lagi kang busy sa projects?! Assignments?! Groupings?! Pero napakababa naman ng grade mo! Saan ka ba talaga nagpupunta huh? How many times have you been absent this year even though you come every day! If we haven't checked your card —we won't know!"

"Oh? Tinignan niyo na pala? It's been a years simula ng huli niyong kunin 'yun. Hindi kayo umaattend kapag card day diba? That's why no one saw my grade." I said bitterly, that's true. Before, I tried to do everything to make them proud of my grade. Kaso kapag nalalaman kong hindi pala nila tinitignan ay tila nawawalan na ako ng gana.

"Bastos ka talaga! Bakit ba hindi ka gumaya sa ate mo?! Nung nasa edad mo naman siya, hindi siya naging sakit ng ulo namin ng mommy mo!" Sigaw niya, halos magsilabasan na ang ugat niya sa leeg para ipamukha sa akin ang sinasabi niya. Hindi ako kumibo kaya galit siyang umalis sa harapan ko. Tumakbo naman si ate para habulin si dad.

"Sweethazel, what's going on? You're not like this child." Mom said calmly, sitting next to me.

"I'm sorry mom.." I whispered softly, enough for her to hear.

"Be patient with your dad, mainit lang talaga ang ulo 'nun."

"Yeah, lagi naman." I just said and stood up.

"I'm going up to the bedroom mom,  magpapahinga na ako."

Nagpatuloy ang mga araw na 'yun, umabot sa punto na natutong akong mag-rebelde. Kung saan saan ako pupumunta para lang makahinga ng maluwag. Gumagala sa kung saan. Minsan kasama ko si Mark, pero napansin ko na ang pagkawala niya araw-araw.

Hindi na kasing dalas noon, he's always in missing in action. Hindi ko lang masyadong napansin dahil masyadong abala ang pag-iisip ko kung papano o ano ang susunod kong gagawin para makabawi kay dad. Siguro nga, kasalanan ko talaga. Masyado lang akong in denial.

"Can we talk?" Natigilan ako sa sinabi ni Mark sa kabilang linya. Kasalukuyan ko siyang kausap sa cellphone.

"Magkikita na tayo ulit?" Nangingiting sabi ko.

He chuckled. "Yes, I miss you already. I'm sorry, these past few days.. marami akong inaasikaso."

"Small thing, ano ba kase ang inaasikaso mo?" Nakangusong sabi ko. I'm not the type of person who ask questions. I respect his privacy and matters.

"Ahm, It's nothing. Not that important but needed."

"Oh is that so?" I said softly.

"Yeah, that's right. Where's my I miss you too?" I heard him asked.

Mahina akong natawa. "I miss you too.."

"Damn, I miss you more..so damn much." Napahawak ako sa pisnge ko. Ang sexy ng boses niya! Napailing ako saka pinatay na ang tawag ng sabihin niyang ibaba na niya. Someone called him on the other line. If I'm not mistaken. It's a girl.

"Ahm, dad. It's your favorite right? Here." I handed him the grapes I bought.

"Nakakain na ako." Malamig na sabi niya at tinalikurab ako. Napabuntong hininga ako saka nagkibit balikat nalang. Iniligay ang limang kilo sa ref saka uminom ng tubig.

Nagpatuloy ang malalamig na pakikitungo sa akin ni dad kaya wala na akong magawa pa kung hindi ang tanggapin 'yun. Lagi rin siyang umaalis sa bahay kasama si ate, kapag tinatanong ko naman kung saan sila pupunta ay hindi sila sumasagot. Naiingit ako tuwing nakikita ko silang magkasama ni dad at ang saya saya nila. But because I didn't want to feel bad, I went back to my old ways. But I no longer neglect my studies.

One time, nahuli kami ni dad na magkasama ni Mark. Nagalit siya at hindi naniwala ng sabihin kong magkaibigan lang kami. Yes I lied because I knew dad wouldn’t let me go out with Mark anymore. As usual, my heart became more distant from dad, especially when he became angry with me. Bawat galaw ko sinusuway niya kaya minsan hindi ko mapigilang hindi sumagot.

"Stop it dad, Oo na, boyfriend ko si Mark! Happy?" Naasar na sabi ko at lumabas ng bahay.

Binuksan ko ang phone ko ng mag-vibrate ito. Mukhang may bagong notification nanaman ako. Binuksan ko ang PeaceBook saka tinignan ang website ng university namin. At halos manginig ang kamay ko ng makita kung ano 'yun.

'HEADLINE: Miss Rica Noralez, daughter of the owner of Starlight University admits that the rumor that they have a relationship with Don Tuazon's eldest son; Mark Tuazon who is studying law in Moonworth University.. See More'

Mabilis kong pinindot ang 'See More' at nagbasa at kung gaano kalaki ang mata ko kanina ay lumala ito. Halos maluwa ang mga mata ko. Pumatak ang luha sa mga mata ko habang pinakatitignan ang salitang 'ikinasal na nung nakaraang limang buwan'.

Umiling ako. "H-Hindi to totoo.."

I swallowed then looked at the photos that were just uploaded to Rica Noralez's profile. Various congratulations are in the comment section. The photo is the side view of their wedding, the two of them facing the altar while swearing to it. Nanghina ako, parang binuhusan ng malamig na tubig ang buo kong katawan.

I closed my eyes then trembling moved the phone I was holding. I wish I was just mimicking but I didn't. Pagak akong natawa kasabay ng pagbitaw ko sa cellphone ko. Napahawak ako sa bibig ko at napatingin sa harapan. Pinagtitinginan na ako ngunit wala akong pinansin ni isa.

"B-Bakit? Bakit M-Mark? Totoo ba 'to?" Halos wala ng boses na bulong ko.

"Tang ina.. ang s-sakit sakit." Hinawakan ko ang dibdib ko saka sinimulan itong kalampagin. Hinihiling na baka matanggal ang sakit sa dibdib ko. Mawala ang napakasakit na nararamdaman ko. Bakit parang nadurog? Bakit sobrang sakit?! Tang ina Mark! Anong ginawa mo sa'kin?

Minulat ko ang mga mata ko ng marinig ang kaluskos. I looked at the white handkerchief next to me then looked at the man who was leaving. I can only see his back. He was wearing a long sleeve, it was folded up to his elbow. Wala sa sariling hinawakan ko ang panyo at ipinunas ito sa mga mata ko.

"S-Salamat.." Mahinang bulong ko at matamlay na tumayo.

Sa bawat hakbang ng mga paa ko, mararamdaman mo doon ang bigat. Sa bawat tingin ko sa paligid ay makikita mo doon ang ka-walang buhay. Bagsak ang balikat ko habang pauwi ng bahay. Ang akala ko makakaramdam ako ng kapayapaan dahil nasa bahay na ako ngunit hindi. Mas malala pa pala doon ang mararamdaman ko. Ang malakas na sampal ni dad ang bumungad sa akin. My eyes widened and my cheeks almost went numb. I seemed to have lost myself, but with all the hurtful words he said. Maybe.. This is the most painful.

"I don't have a child like you! You're a disgrace! Are you really hitting on a married man?! I can't believe this, this is too much. Wala ka ng ginawang tama, puro ka nalang kahihiyan. Tinatakwil na kita bilang anak!" Puno ng galit at dismaya na sabi ni dad, hindi ako nakapagsalita pa.

Maya maya pa ay naramdaman ko nalamang ang pagkasalampak ko sa malamig na sahig. Hinawakan ko ang itim na bag na nasa gilid ko. Laman siguro ay gamit ko. Nakatulala lang ako habang nakatingin sa harapan ng bahay namin. I heard nothing but the violent closing of the gate. Lalo akong nanghina, parang unti unting pinatay ang puso ko. Hindi ko inakalang may isasakit pa pala ang lahat.

Tinawagan ko ang isang taong alam kong makakatulong sa akin, ang best friend ko. "S-Shine.."

"Best! Ano bang nangyayare? Ano 'tong naka-post sa social media? B-Bakit kasama mo 'yung Tuazon? Diba kasal na 'yun? K-Kumabit ka daw sa may asawa na? H-Hindi naman siguro 'to totoo diba? Sinisiran ka lang nung Rica.. right?" Sa boses niya mararamdaman mo ang pag-aalala at kaguluhan.

Mahina akong natawa. "P-pa-sundo ako.."

"B-Best? Anong nangyayare? Umiiyak ka ba?"

"Best.. pinalayas ako ni d-dad." Umiiyak na sabi ko habang panay ang hikbi. I heard her gasp, perhaps surprised.

"I'm coming Hazel, parating na ako."

"T-Thank you.. Hintayin k-kita." Pinatay ko ang phone ko saka tumingin lang sa kung saan.

Napatingin ako sa kalangitan, sa araw na palubog na. Napayuko ako saka nanghihinang napasandal sa kinauupuan ko. Napakuyom ang kamao ko, sana nananaginip lang ako. Sana hindi ito totoo.

"Hazel!!" Naramdaman ko ang yakap ni Sunshine sa akin, kaagad akong napayakap pabalik sa kanya.

Nanginginig ang buong katawan ko habang panay lang ang iyak sa balikat niya. Hindi siya nagtanong, bagay na nakatulong sa akin. Inuwi niya ako sa maliit niyang apartment. Pinagpahinga niya ako at hinayaan akong manahimik. Siya na ang nag-asikaso sa gamit ko. Maliit akong napangiti, atleast swerte ako sa kaibigan.

"Now, tell me.. What really happened?" Her face was serious as she looked at me.

I bowed then told her everything. From Mark then to dad. From the beginning until I landed on her. Panay ang singhap niya, napakuyon ang kamao ko. Nakahanda na ang pandinig ko sa judgment niya. Dahil tama ang lahat sa social media, mayroon kaming affair ni Mark. Sabihin ko man na may relasyon kami, may maniniwala ba? Kasal na sila, girlfriend lang naman ako.

"Funny, ako na 'yung naloko pero a-ako pa 'yung binabatikos nila. Ako na 'yung biktima pero ako pa 'yung nagmumukhang masama sa lahat." Naiiyak na sabi ko habang nakatungo sa harap niya.

"P-Pinalayas ako ni dad.. Tinakwil niya ako, hindi manlang nila kinuha ang side ko. Masakit best. Sobra, nadurog na nga ang puso ko.. Bakit pinatay pa nila?"

"Best.."

"Siguro nga, tanga ako dahil sa batang edad ko palang nito.. Masyado akong nagpadala sa damdamin ko.. Masyado akong nagtiwala sa kanya, ginawa kong sentro 'yung taong may sentro na palang iba," tumingin ako sa mga mata niya. "Nagpakasal siya ng hindi pinapaalam sa akin.. Ako 'yung girlfriend niya, pero may asawa na pala siya. At ang masakit pa 'dun, hindi ako."

I was shocked to see the tears in Sunshine's eyes. I have never seen her cry, just now. I could see so much concern in her eyes. She held my hands and smiled fondly at me.

"Nandito lang ako best.. Hindi kita huhusgahan." Hindi ko mapigilang yakapin siya.

The two of us hugged, crying like fools. I sobbed constantly ass she laid me down. Caressing my back while kissing me on the forehead. At that time, I was thankful I had a friend like Sunshine.. na hindi ako iniwan at hinugsahan. Well, she's really my bestfriend. She's the best.