Hey people, even snel van voor. Dingen via de mindlink doe ik vanaf nu schuin en met een streep. Veel lees plezier ♡☆♡

"2 dagen, dan moet mijn keuze gemaakt zijn. Wie moet ik ooit kiezen?"

POV Jasmine

Ik kruip de tent uit. De zon schijnt fel in mijn ogen. 'Goejemorgen Doornroosje.' Zegt Sandra plagent. (I know, het is goedemorgen maar ik zeg altijd goejemorgen ♡☆♡)
'Hoelaat is het dan?' Vraag ik. 'Het is half 2 in de middag.' Zegt ze. "Heb ik echt zo lang geslapen?" Denk ik bij mijzelf.
'Goejemorgen sweety.' Zegt Marck en geeft me een kus oo mijn voorhoofd.
Ik loop naar de kampvuurkuil en ga naast Mickel zitten. 'Goejemorgen prinses.' Zegr hij. Hij slaat een arm om me heen en trekt me in een knuffel. 'Prinses, ik moet je iets vertellen.' Ik knik en kijk hem nieuwschierig aan. 'Het gaat allemaal niet zo soepel bij het kasteel, ik ben bang dat ik weg moet en morgen ochtend pas terug ben. Vind je het heel erg?' Vraagt hij een beetje bang om mijn antwoord. 'Is goed, als het moet, moet het.' Zeg ik en gewf hem een kus op zijn wang. 'Dan gaan we morgen wel iets leuks doen, oke?' Zegt/vraagt hij. Ik knik. Hij geeft me nog een knuffel, staat op en rent weg. Ik sta ook op en zwaai hem uit.
Als hij uit het zicht is, voel ik 2 armen rond mijn middel. Ik kijk op en kijk recht in Marcks mooi bruine ogen. Ik geef hem een kus op zijn kaak. 'Zullen we wat leuks doen?' Vraagt hij. Ik knik. 'Wat dan?' Vraag ik nieuwschierig. 'Kom maar gewoon over 10 minuten naar het meer in het bos, verder vertel ik niks.' Zegt hij en geeft me een kus op mijn hoofd en rent weg. Ik ren naar de tent en trek het jurkje aan dat ik van Mex had gekregen. (Media).
Ik doe mascara op (niet al te dik) en een perzik kleurige lipgloss. Ik doe witte balarina's aan. Ik doe mijn haar in een schuine vlecht over mijn linker schouder. Ik doe een licht blauwe roos in mijn haar. Ik doe de ketting om die ik van Marck had gekregen en ik doe de nep zilveren oorbellen met blauwe diamantjes in en een nep zilveren armband met blauwe diamantjes om.
Ik loop de tent uit.
Ik loop richting het bos, ik ren terug en kijk nog even snel hoe ik eruit zie. Ik zie de ketting van Marck stralen in het zonlicht. Ik vind het zo lief van hem dat hij mij deze ketting gaf, voor mijn verjaardag. Mijn vader zou gezegt hebben, dat ik nu op mijn moeder lijkt, op deze leeftijd. Ik mis hem. Ik hoop dat alles goed gaat.
Ik loop weer naar het bos, hopelijk ben ik op tijd.
Ik zie het meer al. Als ik er aan kom, zie ik niemand. Ik ga op een steen zitten en wacht. Na een minuut of 3 heb ik Marck nog niet gezien.
Ik ruik wat? Het is een bekende geur?
Ik draai me om en zie wolf Marck zitten. Ik lach en geef hem een aai over zijn kop. Ik loop naar een boom en zet er mijn balarina's neer. Ik leg mijn sieraden en de roos in mijn balarina's en verander. "De jurk en ketting rekken echt mee!" Denk ik blij.
Marck geeft me een wolven knuffel en hij rent weg. Ik ren snel achter hem aan.
Na een minut of 5 ben ik Marck kwijt. "Waar kan hij ooit zitten?"

*nog weer 5 minuten later*

"Daar is hij eindelijk weer, hoe komt hij aan die rugtas?"
Marck komt de bosjes uitlopen. Hij kijkt me aan en rent weer verder. Ik vraag niks en ren maar weer achter heb aan.

*20 minuten rennen later*

Hij stopt ineens met rennen. Ik kijk hem vragent aan. Hij pakt de rugtas en legt hem op de grond. Hij maakt hem voorzichtig open. (Voor zover een wolf dat kan). Als ik erin kijk zie ik mijn balarina's en sieraden. Als ik nog beter kijk zie ik dat er ook ondergoed in zit. 'Sinds wanneer zit jij aan mijn ondergoed?' Vraag ik plagend. Hij kijkt beschaamt omlaag. 'Wat ben je toch een schatje.' Zeg ik. Hij loopt naar me toe en geeft me een lik over mijn neus. (Of ook wel een wolven kus).
Ik pak de tas en loop naar een boom. Ik verander terug. Ik trek het ondergoed aan en doe de sieraden in. Ik loop terug en zie Marck al aangekleed staan. 'Wat zie jij er net uit?' Vraag ik plagend. 'Dit is voor de verrassing.' Zegt hij. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Kom, dan gaan we verder, maar niet je ogen openen.' Zegt hij mysterieus. Ik doe mijn ogen dicht en voel gelijk zijn arm om me heen.
Na wat wel uren leek, stopen we met lopen. Ik reuk bekende geuren, maar kan ze niet plaatsten. 'Open je ogen.' Zegt Marck naast me. Ik open mijn ogen en kan mijn ogen niet geloven. Ik moet huilen van blijdschap. 'PAPA' Roep ik en ren op hem af. 'Hey kunstenaaresje van me.' Zegt hij. 'Ik dacjt dat je dood was? De oorlog... Je bewoog niet meer!' Roep ik huilend. 'Ssshhhh, ik zal je nooit verlaten meis. De Beta zag me nog net optijd en barcht me naar de packdokter. Ik ben het net overleeft.' Zei hij en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd.

*na alles*

'Marck, dit was echt de beste verrassing ooit! Je bent een schat!' Zeg ik en geef hem een kus op de mond. Ik weet niet waarom, maar ik voelde een explosie van vreude. Het was geweldig.

*bij het kamp*

We komen lachent aanlopen. Ala we bij het kampvuur zijn, zie ik iedereen, zelfs Mickel, zitten. 'Ik ga naar bed, het is een drukke dag geweest en ik ben erg moe. Truste iedereen.' Zeg ik en loop weg. "Morgen is Mickels kans. Daarna, kijken wie mijn Mate wordt."

POV Mickel

Ik zie Jasmine zo gelukkig met Marck, ik wordt er somber van. Morgen is mijn kans, hopelijk vind ze het wat. Anders ben ik bang dat mijn hart gebroken word... Alweer.

POV Marck

Jasmine loopt glimlachent weg. Ik zie Mickel naar haar staren. "Ze is van MIJ!" Roept mijn wolf in mijn hoofd.
Ik ga bij het kampvuur zitten, maar Mickel staat op en loopt weg. Ik zucht. 'Ik weet niet hoe of wat je gedaan heb, maar je bent goed bezig.' Zegt Thomas. 'Ik heb haar nog nooit zo blij gezien.' Zegt Tim blij.
En zo kletsen we nog een beetje. "Overmorgen zal ze voor altijd van MIJ zijn! Voor altijd!" Roept mijn wolf nog blijer en hebberiger dan eerst. Maar hij heeft gelijk. Overmorgen is ze van MIJ!

*volgende dag*

POV Jasmine

"Vandaag is het Mickels kans. Is zien wat hij gepland heb." Ik ga rechtop zitten en doe de ketting van Marck af. Ik doe mijn haar in een hoge staart met daarin een vlecht. Ik doe dezelfde make-up als gister en doe verder een rood jurkje aan met de sieraden die ik in mijn vampier tijd van Mickel heb gekregen om. Ik kruip de tent uit en zoek Mickel. Ik vind hem bij de kampvuurkuil. 'Goejemorgen prinses.' Zegt hij en geeft me een knuffel. 'Wat gaan we doen?' Vraag ik, en voor ik nog iets kan zeggen pakt hij me bruids-styl op en begint op vampier snelheid te rennen. Een klein gilletje verlaat mijn mond.
Na nog geen 2 minuten stoppen we, en zet hij me neer. Ik kijk rond en kan mijn ogen niet geloven. Overal, maar dan ook echt OVERAL, zijn.....
EENHOORNS! Ik ben gek op eenhoorns! 'Dit zijn wees eenhoorns, je kan er eentje adopteren als je wilt?' Vraagt hij. Ik kijk hem met grote glinsterende ogen aan. 'Meen je dit?!' Vraag ik. Hij knikt. Ik sla een blij kreetje en geef hem een knuffel. Als ik hem loslaat, begin ik met het bekijken van de eenhoorns. Na lang zoeken vimd ik er maar geen. Tot mijn ogen vallen op ene blauwe in het water. (Media).
Ik loop voor zichtig naar het water, ik hou mijn handen uitgestrekt naar voren zodat hij/zij kan zien dat ik niks heb. De eenhoorn kijkt op, maar blijft rustig staan. Ik zet een stap ik het water, en zie dat de eenhoorn dat geen goed plan vind. Ik stap weer naar achter en laat mijn armen langs mijn lichaam hangen. De eenhoorn komt voorzichtig dichterbij. 'Rustig maar jongen, ik doe je niks.' Zeg ik kalm. 'Mag ik vragen naar je naam?' Vraag ik zacht. De eenhoorn knikt. 'Mijn naam is Blue.(spreek je uit als: Bloe). Mag ik vragen wat u hier komt doen?' Klinkt ineens een stem in mijn hoofd. 'Aangenaam Blue. Mijn vriend zegt dat jullie wees zijn. Is dat waar?' Blue knikt. 'Maar wat doet u dan bij mij? Alle veulens en schattige eenhoorns staan daar.' Zegt blue somber en verward. 'Ik kom hier voor jou. Ik heb niets te zoeken bij die andere eenhoorns. De enige die ik wil ben jij.' Zeg ik. Ik zie hem opkijken. 'Meent u dit? Komt u echt voor mij?' Vrsagt hij verbaast. Ik knik. Blue komt als een blij dartelent veulen op me af. 'Ik heb een thuis! Eindelijk een thuis!' Roept hij blij. 'Dank u! Dank u! Dank u!' 'Zeg maar gewoon 'je'.' Zeg ik blij.
'Kom, dan gaan we naar Mickel en dan naar huis.' Zeg ik en geef hem een aai. We lopen naar Mickel. 'Ben klaar. Dit is Blue.' Zeg ik blij. Mickel draait zich op en zijn ogen worden groot. 'Ik dacht dat je voor zo een klein veulen zou gaan. Maar dit is gewoon een volwassen eenhoorn! Wel een hele mooie, je heb goede smaak. Blue gaat in een trotse houding staan en sprijd zijn vleugels. Mickel valt bijna om van verbazing. 'Kom op uitslover. Dan gaan we naar huis.' Zeg ik lachent tegen Blue. Ik klim op zijn rug en hij vliegt weg. 'Tot zo Mickel!' Roep ik nog snel. Op naar huis!
Als we terug komen, kijkt iedereen ons met grote verbaaste ogen aan. Blue maakt een trotse landing. Hij is zo blij dat hij eindelijk een thuis heb. 'Jongens, dit is Blue. En van af nu hoord hij bij de familie.' Zeg ik blij. In zie Blue's ogen stralen van blijdschap. Sandra en Tim komen vol verwondering Blue aaien, terwijl Marck mokkend tegen een boom aan leunt en naar ons sta te kijken. Hij loopt naar me toe. 'Ik ga even een stukje lopen.' Zegt hij somber. 'Ik ben wel even weg.' Zegt hij snel. Mijn lach verdwijnt en tranen vullen mijn ogen. Dat hij weg gaat doet veel meer pijn dan toen Mickel weg ging. Hij draait zih om en loopt weg. "Alsjeblieft, blijf bij me." Denk ik, ik de hoop dat hij het hoord. Maar helaas. Hij loopt gewoon door. Blue heeft door dat ik verdriet heb, en loopt naar me toe voor en knuffel. Hij buigt en ik klim op zijn rug. Blue stijgt op en we vliegen weg.

Ik weet niet waar we zijn, maar het is hier echt prachtig. Het is een uitgesterkt bloemen veld. Overal waar je kijkt zijn bloemen met de meest heerlijke en kalmerende geuren. Blue land op een heuvel onder een grote boom met hangende takken. "Zo een boom zie je meestal alleen in sprookjes." Denk ik bij mijzelf. Ik stap af en ga tegen de boom zitten. Blue gaat naast me liggen en legt zijn gehoornde hoofd op mijn schoot. Ik sla mijn armen om zijn nek, en de tranen beginnen te stromen.
Zo zitten we nog een half uur. Het begint langzaam aan donker te worden. De lucht wordt rood/roze.
Er komen 2 schimmen aan gerend. Als ze dichtbij zijn, worden ze goed zichtbaar en krijgen ze vorm. Nigra en Levittown gaan voor me zitten. 'Meiden, zijn jullie niet te vroeg? Het is toch pas morgen?' Vraag ik verbaast. Ze schudden hun koppen. 'Wij zijn het wachten zat. We willen het weten. Ik hou het nog geen dag langer uit meer Haar.' Zegt Nigra, ze zegt het woord 'Haar' spottend.
Ik knikte. Ik moet mijn keus maken. Ik kan het niet langer uitstellen.
'Blue, wil je iemand halen voor me?' Blue knikt. Ik fluister in zijn oor en hij knikt weer, staat op en vliegt weg.

Niet veel later komt hij terug met iemand op zijn rug. Hij land voor me en de jongen stapt af. Ik begin met praten als hij voor me staat.
'Mickel, ik heb mijn keus gemaakt.' Ik zie de hoop in zijn ogen. Blue, wil je Marck ook halen? Ik vind dat hij hier bij moet zijn.' Blue knikt en vliegt weer weg. Dit keer is hij sneller terug. Hij land en Marck stapt af. Hij gaat gespannen voor me staan. Hij zit Mickel trots glimlachen en ik zie allehoop uit zijn ogen verdwijnen. Ij kan er niet tegen om Marck zo te zien. Ik kan gewoon geen mensen of beter gezegt, wezens geen pijn doen.
'Jongens... Ik heb mijn keuze gemaakt.
Ik zeg al van tevoren, dat al heb ik je niet gekozen. Je blijft altijd als een broer voor me. En wees niet teleur gesteld, je zal je Mate echt nog wel vinden. Dan nu, mijn keus.' Ik zie de spanning bij Marck en Levittown. Ik ben zelf ook erg gespannen voor hun reactie. Mickel en Nigra staan er zelfverzekerd bij. Ik ben zo gespannen... 'Ik zeg het maar snel, ik... kies... voor....... Marck.' Marcks ogen beginnen te stralen terwijl Mickels mond openvalt van verbazing. 'Het spijt me, Mickel en Nigra. Maar mijn keus is gemaakt. Jullie zullen jullie Mate vinden. Ik geloof in jullie, en ik zou het erg fijn vinden als je zou blijven Mickel. Maar ik snap je als je even weg wilt.' Mickel knikt en loopt weg. Ik kijk naar Nigra die langzaam vervaagt. "Het spijt me." Denk ik. Ze laat nog een kwade grom horen en is weg. "Je keuze is gemaakt. Ik zal weer moeten gaan. Het was erg gezellig om je wolf te mogen zijn. Ik hoop tot snel." Hoor ik Jewel zeggen. "Erg bedankt voor al je hulp. Ik hoop je nog vaker te kunnen zien." Zeg ik terug. Ik voel dat Jewel uit me verdwijnt en ik zie nu alleen nog maar Levittown. 'Dankje, dankje voor je keus. Je zal er geen spijt van krijgen.' Zegt ze blij. 'Ik weet dat ik geen spijt zal krijgen.' Alles wordt wit en Levittown en ik 'smelten' als het ware samen. Als het licht weg is, voel ik me sterker en compleet. 'Ik laat jullie wel even alleen.' Zegt Blue en loopt weg. Marck en ik kijken elkaar diep in de ogen aan. 'Je heb een goede keus gemaakt.' Ik bloos. 'Weet ik.' Zeg ik terug. Hij loopt langzaam naar me toe en legt zijn handen op mijn heupen. Ik klem mijn armen rond zijn nek. Hij begint me te zoenen. We vallen op de grond maar dat boeit me niet. Hij gaat steeds lager naar mijn nek. Het is tijd. Hij kan me eindelijk markeren.

POV Marck

"Ze kiest voor mij! Er gaat een geweldig gevoel door me heen. En nu nog. Ik mag haar eindelijk markeren. Eindelijk is ze van MIJ! Helemaal van MIJ!"

Ik ga langzaam naar haar nek. Ik voel gewoon dat ze ervan geniet. Ik schraap zachtjes met mijn tanden over haar markings-spot heen. Een kreun van genot verlaat haar mond. Ik lach. Ik ga er nog 1 keer met mijn tanden over heen. En dan stop middel op haar spot en bijt in haatr nek. Niet hard ofzo. Nog een kreun van genot verlaat haar mond. Ik lach weer en begin haar weer teder te zoenen. Vanavond is De avond. Vanavond maken we het Matings proces af.

*Volgende ochtend*

POV Jasmine

Ik open mijn ogen. Ik lig in de tent? Maar gister avond lach ik nog Marck in het bloemen veld. Ik kruip uit mijn slaapzak en zie dat ik mijn pjama aan heb. Ik kruip de tent. 'Goejemorgen sweety.' Zegt Marck en geeft me een kus. 'Marck, hoe kan het dat we gister avond nog in het bloemenveld lagen en ik ben wakker geworden in de tent en heb mijn pjama aan.' Zeg ik verbaast. 'Ik heb je even geholpen. Nadat we het Matings proces haddden afgerond. Was je in slaap gevallen. Ik tilde je op en Blue bracht ons terug. Ik had je pjama bij je aangedaan, om te voorkomen dat je het koud zou krijgen en ben bij je gaan liggen. Lekker geslapen?' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Jij hem Mij aangekleed?!' Vraag ik verbaast. 'Rustig, ik had je daarvoor toch al zonder kleding gezien. Je bent prachtig.' Zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik bloos.
'Zo, komen de tortelduifjes nog eten of hoe zit het?' Vraagt Tim lachent. Voor hij het weet trekt Sandra hem weer aan zijn oor mee. 'Wat zei ik nou over momentjes verpesten?' Fluistert ze boos naar hem.
Marck en ik schieten in de lach.
We lopen naar het kampvuur. Ik heb honger. 'OMG! Jullie hebben het matings proces gedaan!' Roept Sandra blij als ze mijn mark ziet. Ik begin te blozen en Marck moet lachen. Hij slaat een arm om me een en schuift me tegen hem aan. 'Aaaaahwww!' Zegt Sandra. 'Jullie zijn toch ook Mates?' Vraag ik aan Sandra en Tim. Ze knikken. 'Hebben jullie al het Matings proces gedaan?' Vraag ik met ene lachje. Sandra en Tim beginnen te blozen. 'Nog niet.' Zegt Sandra en ze kijkt beschaamt naar beneden. 'Ik wil wel.' Zegt Tim en hij kijkt vol hoop naar Sandra. Ze kijkt hem boos aan.
'Sorry, gevoelig onderwerp.' Zeg ik beschaamt. Verder is het onder het eten stil.

*in de middag*

'Hey Jasmine, gaat het goed?' Vraagt Thomas. Ik knik. 'Kijk.' Zeg ik en laat trots mijn mark zien. 'Hij heeft je gemarkt!' Roept hij blij, en hij geeft me een knuffel. Marck ziet het en trekt Thomas van me af en duwd hem tegen een boom. 'ZE IS VAN MIJ!' Gromt hij kwaad. 'Gast! Doe normaal! Ik gaf haar alleen maar een knuffel! Ik wil niks met haar! Ze heeft jou!' Roept Thomas. 'MARCK! DOE NORMAAL! HIJ GAF ME ALLEEN MAAR EEN KNUFFEL! IK WIL NIKS MET MIJN BROER!' Roep ik kwaad. Ik loop naar hem toe en duw hem van Thomas af, om te voorkomen dat hij Thomas keelt. Marck kijkt me met zwarte ogen aan. Ik leg mijn handen op zijn schouders en kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Marck, kalmeer. Ik ben van jou. Ik heb jou gekozen, niet Thomas of Mickel. Jij was degene die me mocht markeren. Ik ben van jou, en van jou alleen.' Zeg ik kalm. Ik zie zijn ogen weer hun gewone kleur krijgen. Hij legt zijn handen op mijn heupen en zoent me. 'Het spijt me sweety. Omdat ik nu Alpha ben, krijg in ook de hebberigheid van een Alpha.' Zegt hij en trekt zich terug. 'Het geeft niet sweetheart. Zolang je maar niet vergeet dat ik altijd de jouwe zal zijn.' Zeg ik en geef hem een knuffel. 'Zullen we anders een stukje wandelen?' Vraagt hij. Ik knik. Hij kleed zich uit achter een boom en verandert. Ik doe hetzelfde. We rennen een stukje, tot we uitkomen bij het bloemenveld. We gaan samen onder de boom liggen en genieten van het weer. 'Ik hou van je, sweety.'  'Ik ook van jou, sweetheart.'

Hey people♡☆♡
Dit was een XXL hoofdstuk. 3280 woorden. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik zal mijn best doen om te blijven up-loaden. Ik probeer nog goede up-load dagen/tijden te vinden. Alleen was mijn 1e schoolweek een beetje erg druk. Hoe is jullie schoolweek? (Voor de mensen die al naar school zijn)
En waar zou Mickel nu zijn? Zou hij wraak willen of is hij gewoon erg verdrietig of nog erger.
Bye people en bedankt voor alle steun! ♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡
Like? Commend? Follow?
_XRobijntjeX_