Ik ben nooit echt die-hard fan ergens van geweest. Volgens mij ging ik maar gewoon met de menigte mee. Niet dat ik gevoelig ben voor groepsstromingen hoor, maar het duurde erg lang voordat ik mijn eigen muzieksmaak wist te ontwikkelen. Top 50 was altijd wel oké. 

Toen ik uiteindelijk mijn echte liefde voor Ed Sheeran vond, besloot ik dat ik ook naar zijn concert wilde. Nou ja, wilde, ik zou het geen ramp vinden als het niet zou lukken. Maar ik was onjuist. Inderdaad, het mislukte. Ondanks dat ik ziek was en dus prima kaartjes kon kopen voor het concert, was ik te laat en ging alles aan mijn neus voorbij. Ik vond het niet erg, en bovendien was ik blij dat het grote bedrag aan geld in mijn portemonnee was blijven zitten en niet naar ticketmaster was gegaan. Pas weken later kwam ik er achter dat ik veel harder voor de kaartjes had moeten knokken.

Overal zag ik foto's en filmpjes van hoe geweldig het concert wel niet was. Tegen die tijd was mijn liefde voor zijn muziek ook enorm gegroeid, dus baalde ik nog meer. Ik had oprecht heel veel spijt dat ik niet meer moeite in het kaartjes bemachtigen had gestoken en beloofde mezelf dit de volgende keer wel te doen.

Toch kan ik mezelf geen echte fan noemen. Ik volg Ed Sheeran niet overal en ik zal zeker niet gaan gillen bij een concert. Ja, ik vind bijna al z'n liedjes leuk en ja, ik wil graag naar een concert, maar toch kan ik mezelf niet beschouwen als een fangirl. 

Het Wattnews team.