'Ik heb een belangrijke taak voor je.' zegt hij. Hij negeert alles wat er net is gebeurd. Ook hij schittert als diamanten.
'Jij moet alvast kijken wat de vampiers met de gele ogen aan het doen zijn.' zegt hij. Waar komt dit nu ineens vandaan? Waarom moet ik ineens weg? Net nu Riley en onze maker zijn bedreigd door de donker geklede vampiers en we dus snel moeten aanvallen. Ik snap niet waarom hij dit doet maar het is beter voor ons. Voor Bree en mij. Nu kunnen we vluchten, zorgen dat we dit overleven.
'Oke uhm, ik haal Bree en dan gaan we.' Ik voel me een beetje ongemakkelijk, maar ik probeer het niet te laten zien.
'Dat dacht ik dus niet. Jij gaat nu.' onderbreekt hij mij. Hij is iets van plan. Maar wat? Zonder Bree? Dat dacht ik dus niet!
'Ik ga niet zonder Bree!' zeg ik. Riley grinnikt.
'Ik denk wel dat je gaat.' Riley loopt dichter naar me toe. Ik blijf dood stil staan, maar klaar om aan te vallen.
'Als jij Bree nog levend terug wil zien.' Ik zie dat Riley zijn lach in moet houden. Ik schrik. Hij bedreigt me gewoon! Hij mag Bree niets aan doen. Ik denk na. Ik heb natuurlijk geen kans om eerder bij Bree te komen dan Riley. Hij doodt me gelijk. Maar anders moet ik Bree achter laten. Dat kan ik ook niet doen. Omdat ik niets zeg gaat hij verder.
'Dat dacht ik al.'

'Wat doen we nu?' zegt Fred naar een stilte. Ik schrik op uit mijn gedachte. Ja wat nu?
'Ik weet het niet. Zonder Bree...' Ik stop met praten. Het doet zo veel pijn.
'Heb je gezien wat er gebeurd is met Bree?' vraagt Fred.
'Ja... Ik was net te laat. Ik...'
Ik wacht even.
'Ik zag het. Ze werd in het vuur gegooid door donker geklede vampiers.'
'Bree heeft me verteld over hen voor ik weg ging.' zegt Fred.
'Daar moeten we voor oppassen.' Ik zag haar op gaan in de vlammen. Als ik nou niet getreuzeld had. Ik had niet met onze maker moeten praten maar rechtstreeks naar Bree moeten gaan!

De bomen vliegen me voorbij. Riley en zijn groep zijn al aan het aanvallen. Ik ga niet naar het veld, maar ik sla rechts af. Vanaf daar zou ik de strijd in de gaten kunnen houden en uiteindelijk met Bree ontsnappen. Ik kijk om me heen en spring dan in een boom. Vanaf hier kan ik het veld goed zien. Ik zie iedereen vechten. Ik zie onbekende vampiers, maar ze hebben gele ogen in plaats van rood. Dat heb ik nog nooit gezien, ook al heb ik nog niet veel van de vampier wereld gezien. Ik zoek naar Bree en dan zie ik haar. Ze rent op de vampiers af, maar word gelijk omsingeld. Dan hoor ik dicht bij me iets. Gelijk draai ik me om. Ik moet naar Bree toe, ik moet haar redden! Er komt een vampier aan rennen maar stopt onder me. Ik blijf dood stil zitten ook al is dat moeilijk. Achter me staat een vampier. Waarom heb ik haar niet opgemerkt?
'Ben je verdwaald?' Ze lacht. Het blijft stil. Ik herken de stem gelijk. Dat is onze maker. Dan draait ze zich om en kijkt pressies in mijn richting. Een beetje verslagen spring ik maar uit de boom. Ik land pressies voor haar.
'Waarom ben jij niet bij de rest?' vraagt ze kalm, maar ze lijkt een beetje onrustig.
'Ik...' begin ik, maar ze onderbreekt me.
'Weet je wat? Laat ook maar, ik heb hier geen tijd voor. Ga terug naar het veld.' Ze wacht niet op mijn reactie en loopt langzaam weg. Ik twijfel maar bedenk me dan dat ik niet hier kan blijven, ze zou me gelijk aanvallen. Dan hoor ik in de verte opeens iemand aan komen rennen. Ik besluit weg te rennen, maar natuurlijk niet naar het veld. Ik begin met rennen naar het veld, maar sla dan links af. Dan merk ik dat het al een tijdje stil is. Het gevecht is dus al afgelopen! Ik moet snel naar Bree! Ik begin met rennen naar de andere kant van het veld, zodat ik ongemerkt met Bree weg kan gaan. Ik zorg er voor dat niemand me kan zien, ik blijf schuilen achter de bomen. Dan zie ik haar met de vampiers met de donkere kleren. Een beeld dat ik nooit meer kan vergeten.

Het is erg lang stil, erg ongemakkelijk.
'Wat nu?' zegt Fred dan.