Niet veel latet kwam de ambulance al en rende ze naar boven. Ik had mijn vader voor die tijd al losgemaakt.

Ik keek toe hoe ze aan m voelde. "Het ziet er naaruit dat hij nog leeft." Zeiden ze ineens. Geschrokken keek ik nog op. "Meen je die." Vroeg ik spontaan. De dokters knikten. "We nemen hem mee naar t ziekenhuis we zien daar wel verder." Ik knikte en liep achter ze aan.

Met een kleine glimlach keek ik naar mijn vader die op de brankade lag. Ik streelde met mijn had over zijn wangen. "Het komt wel goed pap.." begon ik. Ik luisterde naar zij hartslag. Zijn hartslag liep volkomen normaal. "Ik hoop dat het goed komt pap." Zei ik ik stond op en wilde net de deur uit lopen totdat iemand me tegen hield.
Het was Pascall.

"Pascall? Wat doe je hier?" Vroeg ik geirriteerd. "Wat ik hier doe? Tja.. Ik ben t nog steeds zat dat jij hier rond loopt kleine smurf." Ik schrok een beetje van zijn gedrag. "Uhm. Oke??" Zei ik verbaasd. "Je weet vast wel wat er gaat komen he?" Vroeg hij. Ik knikte. "Yup sowieso dat het pesten opnieuw gaat gebeuren maar dit keer 100x zo erg." Zei ik streng. Hij keek me raar aan. Alsof ik gelijk had. "Wow. Oke dat had ik even niet verwacht." Ik lachtte. "Mij krijg je echt niet klein hoor. Nee nee." Zei ik en nam nog snel afscheid van mijn vader. Ik hoorde dat Pascall naar me toe snelde en draaide me snel om waardoor hij gilde, als een wijf. Ik begon te lachen. "Hahah, daar had ik je goed te paken." Lachtte ik. Hij lachtte mee. "Nogal ja." Zei hij terug. Ik stopte gelijk met lachen en liep verder naar buiten.
Oke 1 ding wat the fuck doet hij hier eigenlijk? Ik negeerde me gedachte en liep verder naar huis toe.

Toen ik thuis aankwam zag ik de buren voor ons huis staan. Ik keek een beetje raar naar ze. Wat zullen zij hier wel niet ooit doen? "Uhm hall9 mevrouw, kan ik u ergens mee helpen?" Vroeg ik. De mevrouw draaide zich om. "Oh sorry! Ik wist niet dat jullie weg waren. Maar ik wilde je deze bloemen brengen om je te troosten. Ik had net een telefoontje gekregen van het ziekenhuis dat je vader was overleden." Zei ze. "Wat? Maar ik ben er net nog geweest! En waarom bellen ze de buren?" Zei ik. "Ik heb ook geen flauw idee." Zei ze. Ik knikte en liep nasr binnen. "Ehm, bedankt voor de bloemen!" Zei ik. De vrouw knikte en liep weer terug naar huis. Wel een vriendelijke vrouw hoor. Ik belde het ziekenhuis op en....