Muntik na 'kong matumba nang magtama ang mga mata namin. Nanginginig akong ngumiti.

Time changed her. She's now more beautiful woman. Halos matulala ako sa kagandahan niya. Dati pa naman, palagi na 'kong natutulala sa kagandahan niya. Ano pa ba'ng bago?

My knees are trembling! And I can't even uttered a single word!

My heart ache. How can she do this to me? How can she makes my heart beats so fast and hurts it at the same time?

What if's came again. What if I fought for her?

Dapat hindi ko na lang inintindi ang insecurities ko. Sana may pamilya na kami ngayon. But it's too late.

I can't even look at her without crying.

Siya pa rin talaga. Siya pa rin talaga ang mahal na mahal ko.

I silently inhale before I can finally looked at her.

Kinamusta ko siya at masaya akong malaman na masaya na siya ngayon.

Hindi ko tuloy maiwasan na tanungin ang sarili ko. Naging masaya kaya siya sa 'kin noon?

Siguro hindi. Puro sakit lang naman ang binigay ko sa kanya.

Nagulat ako nang kinamusta niya ang girlfriend ko.

Oo nga pala. Muntik ko na siyang makalimutan.

Ang babaeng pinalit ko sa kanya.

Ang babaeng masasaktan sa oras na malaman niya ang tunay kong nararamdaman.

Ang gago ko talaga.

But before I can stop myself, I told her that I miss her.

Halata sa mukha niya na hindi siya naniniwala. Hindi ko naman siya masisisi.

Mas lalo akong nanghina. Huli na talaga ang lahat.

Huminga ako nang malalim at hinila siya upang yakapin.

Kahit sa huling pagkakataon. Kahit sa papamigitan lang ng yakap ko, maramdaman niya na siya pa rin ang pinakamamahal ko.

She turned her back and walk away. Not only in me also in my life.

Habang palayo siya nang palayo, unti-unti akong nahihirapang huminga.

I know this is for the best but why it hurts so much?

She thinks na masaya na ako so I need to pretend that I'm really happy now.

And right now, my heart is falling into pieces because I lost her, forever.

-End