YUKI

Nakasusulasok. This is the familiar feeling whenever I am doing this. Hindi lang dito sa M.I.C.E.S. Minsan sa bar, sa mga condomenium, even for some of my group of friends from school.

May mga nakapili na sa mga kasama ko. Nakayuko lang ako, hoping that no one notices me. May mga pamilyar na kliyente sa labas ng salamin. Lahat sila ay naka tuxedo halos. The aura they emit is as if they could buy the entire building if they want to. But I'm here, dahil kailangan kong kumita. I slowly lifted my head in attempts to sell myself again.

Sell myself? Ang pangit pakinggan.

Binebenta ko ang sarili ko. I thought I'm already slowly leaving this life noong makilala ko si Ivan. I was about to enter a fresh start in life. Pero ang sakit lang, he never has any plans of including me in his after all.

At this moment, tila gustong bumaliktad ng sikmura ko. It's as if my last meal has trouble being digested. This is the feeling of being in an exam in school. The agonizing feeling of waiting before taking a test.

Nakababaliw.

You know that your heart is pumping so hard that you just want it to get done rather than experience prolonged agony.

"Ren!" That's my escort name. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o manlulumo when a familiar voice called my name from the clients' area. I heard a familiar chime of a small bell from that one piece of earring on his right ear. He barged into the room. Grabbed me by the hand, sabay hatak sa akin palabas ng aquarium.

"Treble Alarcon?" I called him pero ayaw niyang bitawan ang kamay ko.

"Why are you back here?" Napahinto kami nang ipasok niya ako sa private room niya.

"I just need extra income—"

Hindi niya ako pinatapos. Isinandig niya ako sa pader ng kuwarto sabay itinaas ang mga kamay ko and pinned them to the wall. Sinimulan niyang romansahin ng maiinit na halik ang leeg ko slowly down my chest.

"You should have never come back here, Yuki," sabi niya while trying to catch his breath as he went down on my treasure trail. He knows my real name. I opened up to him one time. He respected my privacy after that.

Hindi ako makasagot. Bigla niya akong hinila sa sofa sabay patong sa akin.

He rushed to unbotton his coat. Pinilas niya ang long sleeves niya. I heard the buttons scatter to the floor in that dark room. Muling umalingawngaw ang mga halik niya sa balat ko.

"Treb—"

"You know how crazy I was rushing here when the owner told me that you're back?"

He immediately went down for my underwear. Hindi niya inalis ang corset vest ko dahil iyon ang fetish niya.

Agad niyang nginudngod ang mukha niya sa brief ko. He was smelling it so well. He was even licking, caressing it with his hand, waiting for me to be turned on. Pero nakatulala lang ako sa kisame. He was rubbing his face on it. Every movement of his head made his earring chime more hanggang sa nakakabingi na.

He paused. "Yuki? May problema ka ba?" Nasapagitan pa rin siya ng mga hita ko. He was looking at me with his dopey eyes while still stroking his prize inside that thin cloth.

"Wala naman, Treb."

"I've been playing with it pero hindi ka pa rin tinitigasan."

"Sorry."

Tinabihan niya ako. He asked me to sit down. Sinunod ko siya pero nakatingala pa rin ako. He put back his pants. He leaned back on the sofa at sinamahan ako sa pagbibilang ng mga pattern sa kisame. He lit a cigar, took one hit, and blew it into the space above us. My view became hazy.

"You shouldn't be here," saad niya. "You should not have come back here if you're already... in love."

"Ha?"

"Bawal ang mga may jowa na rito."

"May jowa?" Sinimulan kong ayusin ang sarili ko. Kinuha ko ang isang unan sa gilid at itinakip sa harapan ko.

"Oo, ikaw. May jowa."

"Wala akong jowa, Treb—"

"Eh, bakit hindi ka tinitigasan?"

"Hindi lahat ng hindi tinitigasan ay may jowa. May iba riyan kahit may partner na ay sumisiping pa sa iba." Pareho kaming natigilan sa sinabi ko. Tinignan niya ang mga labi ko as if he could see the regrets as they shook.

"You know what you said ain't true."

"I know what I said Mr. Alarcon."

"If I know, nasa ibang lugar ang isip mo ngayon."

I heard him giggle. He offered me a stick even though he knows that I don't smoke. Umiling ako.

"I can still perform."

"Not in your case, Yuki." Bumuga ulit siya. This time sa mukha ko. "I've slept with so many people at alam kong iba ka." He burried his stick in the ashtray. Tumayo siya at sinimulang pulutin ang polo niya. "You can't get someone off your head, can you?"

Despite the loud music coming from the bar, I could hear my throat swallow.

"See, silence means yes."

"I'm not in love."

"Oh, yes you are. Yes you are." Hindi na ako nakasagot. Sa tagal ng pinagsamahan namin ng kliyente kong ito, kilalang-kilala na niya ako. "So who's he or she?"

I kept quiet. Hindi ko alam ang isasagot ko. Napayuko ako at sinubsob ang mukha ko sa mga palad ko.

"What's the problem?" He reached out for my ear and started playing with it in his fingers. "Nalaman niya ang tungkol sa kondisyon mo?"

"Yes."

"Kaya ka niya iniwan?"

"No!" I jumped off my seat at napatayo sa harapan niya.

"Easy there, big guy. I'm just asking." Tinapik ni Treb ang balikat ko. He guided me back to the sofa. Tinabihan niya ako. He is fully dressed now. "Kwento ka nga, sayang bayad ko sa'yo."

Ako naman ang natawa.

"I should be the one consoling you. Like we always do. Not the other way around." It's true. Madalas ay inaarkila niya ang mga serbisyo ko just so that we could talk. So that he could vent out his day.

"Well, I have nothing to share. Pero ikaw parang pasan mo ang mundo mula nang makita kita sa aquarium."

"Ganoon ba kalala ang itsura ko?"

"Medyo." Kukuha sana ulit siya ng sigarilyo mula sa lamesa pero agad kong inagaw ito. I gave him that usual look. It's not good for him. "Fine. Magkuwento ka na lang kasi."

Pinagbigyan niya ako na hindi muna siya maninigarilyo so kailangan ko rin siyang pagbigyan sa tanong niya. I released some hot air from my mouth.

"He doesn't like me. Akala ko all this time, mahal niya ako."

Treb is now putting his shoes back on.

"Ang swerte niya sa'yo. Ang tanga niya dahil pinaasa ka niya."

"Hindi siya suwerte sa akin. Malas nga siya at isang gaya ko ang nakamabutihan niya."

"I hate it when you always sell yourself short."

"Because I am."

"So where is he now?"

"With his fiancee."

"Damn. He knows that you're a person living with HIV pero nagkamabutihan pa rin kayo?"

Madilim pa rin sa kuwarto. But I could feel that Treb is smiling habang sinasabi iyon.

"I guess? But he has a fiance at the same time."

Bigla siyangh naubo. Tila ang mga tirang nicotine sa baga niya ay kusa niyang nailabas dahil sa sinabi ko.

"Hindi mo ba naririnig ang sarili mo, Yuki?" Nagsimula siyang humalakhak. Pinapalo na niya ang sofa katatawa. "PLHIV ka, may fiance siya, pero nagkamabutihan kayo. Ang daming at risk. Hindi ko alam ang dahilan niya, pero mahal ka noon."

Napatingin ako kay Treb. Napakagat ako ng labi ko. I was staring at him with all the universe in me and he looked like he's studying me. What he said is like an ember of hope in my eyes.

Bigla siyang tumawa nang malakas.

"Pakshet Yuki, ang sakit! Sa buong maghapon nating magkasama, ngayon lang nagkabuhay ang mga mata mo."

"Sorry."

"Don't say that. Go get your man back. At huwag ka nang babalik dito. I won't always be here for you, Yukihero."

"Pero 'yung kontrata ko."

May inilabas siyang papel mula sa bulsa niya. "Here, punitin mo pag desidido ka nang huwag bumalik rito. Null and void naman 'yan sa mga taong in relationship na."

"Paano mo nakuha ito?"

"Dami mong tanong. Magbihis ka na and I'll send you a check."

Bigla ko siyang niyakap. "Salamat, Treb."

"Wala iyon, ano ka ba? Sa tagal ng panahon nakikinig ka sa problema ko at pinagbibigyan mo ang mga gusto ko, kulang pa nga 'to."

For the first time in a long time. Iniwan ko ang M.I.C.E.S. na nakangiti. Sa dami ng iniisip ko buong araw, sa dami ng agam-agam ko mula paggising ko sa Batangas, paghalukay ko sa bonfire sa beach, hanggang sa pag-upo ko sa aquarium, I never thought I'd find the most comforting words from a client like Mr. Treble Alarcon.

But my world came crashing down again when I got home. Nadatnan ko ang kapatid ko na may pinapanood sa telebisyon.

"Si Kuya Ivan, si Kuya Ivan!" Kite was pointing at the TV.

***

Bumalik ako sa M.I.C.E.S. the next day. Dala ko ang kontrata ko.

Sinusubukan akong kausapin ng mga kaibigan ko and they were trying to convince me to go home. But I can't lalo na't dahil sa napanood ko kagabi.

I was back in the aquarium. Nakayuko ulit ako. I was hoping that Treble Alarcon would take me back today para may mapaglabasan ulit ako ng mga hinanakit ko.

"Huwag po siya, Mr. Gargasgar."

"He is not fit po to entertain you."

"Sa amin ka na lang mamili, Sir."

I could hear the concerns in my friends' voice as they try to talk to someone na pumasok sa aquarium at sinimulan akong hatakin patayo.

My head has been clouded the entire day. Hindi ako makapag-isip ng wasto. It's harder to think kapag maraming bumabagabag sa puso mo kesa sa utak mo.

Ramdam kong nasa private room na kami. Wala na akong pakialam kung sino ang kliyente ko. I just wanna get this over with at nang mabayaran na ako.

A guy started kissing me. May isinubo siya sa akin gamit ang bibig niya. I felt a pill going down my throat. This familiar feeling. Bago pa umepekto ang gamot, my senses heightened. Kailangan  kong tandaan ang mukha ng kaharap ko dahil hindi ko alam kung anong balak niyang gawin sa akin matapos nito.

"Hello, Yuki. Did you miss me?"

Agad ko siyang namukhaan. Isa siya sa mga pinakabrutal at abusadong kliyente ng M.I.C.E.S. He would use the employees' personal information against them para mahawakan niya sa leeg. Kasing gaspang ng apelyido niya ang ugali niya.

"Aldrin Gargasgar?" My head went blank. I felt cold. Sinubukan kong magpumiglas pero naramdaman ko na lang na nakaposas na sa likod ko ang mga kamay ko. "Pakawalan mo ko!"

Ginamit ko ang paa ko para sipain siya sa bayag. Napadapa siya sa sakit.

"Tarantado ka! Subukan mo ulit manlaban at ipagkakalat ko sa school mo ang sakit mo!"

"Sige lang, wala na akong pakialam!"

Tama, hindi na mahalaga sa akin ang sasabihin ng iba. Kahit hindi na ako mag-aral, masuportahan ko na lang si Kite ang ipinangako ko sa mga taong naghabilin sa kanya.

"Kahit malaman ng buong mundo ang relasyon ninyo ng anak ni Dante So?"

Teka! Paano? Paano niya nalaman?

"Sa itsura mo, parang nagtataka kung paano ko nalaman ang mga iyon, ano? Ganito talaga ang isang Aldrin Gargasgar, kaya kong kumuha ng nga impormasyon sa pinakailegal na paraan at kayang-kaya kong gamitin 'yon para sirain ang kahit sinong gusto ko."

Para siyang demonyong tumatawa sa harapan ko. Nakasusulasok ang itsura niya. Higit na nakakasulasok  kesa sa lugar na ito. Higit na nakasusulasok sa suka ng aso o mga duming dumadaloy sa imburnal.

My sight started to go blank. Marami pa siyang sinabi habang tumatawa. Wala na 'kong maramdaman pero ramdam kong binababoy na niya ang katawan ko.

Muli kong inalala ang taong minamahal ko. Pero ang imahe niya sa telebisyon ang naglalaro sa utak ko.

Ivan and Emerald were guests at a talk show yesterday. They were announcing their wedding date on national TV.

Ikakasal na next week si Ivan Boselli.