Xandra's Pov.

10 years later

SERYUSONG nakaupo ako sa loob ng office ko habang nagbabasa while checking my patients's record for today. Kakatapos ko lang kanina sa dalawang operation na hina-handle ko ngayong araw. It was indeed serious and dangerous but I did it successfully.

Tch!

"What the h*ck!?" Galit na sigaw ni Keith nang tumama sa noo nito ang ibinato kong ball pen.

Sinamaan ko siya nang tingin habang papalapit sa table ko. I was busy checking with my patient's record then he's just interrupt me. I was so annoyed with him.

'Really? Ang sabihin mo, nagselos ka lang dahil nakita mong nay kausap itong babae.'

Kontra ng isip ko. Napairap na lang ako.

"Ako? Magseselos? No way!" Naibulalas niya na sana ay dapat sa isip niya lang iyon.

Napatingin si Keith sa kaniya habang nakakunot ang noo. He look at me as if I say something that makes him look like that.

"What are you looking at?" Matalim ang matang tanong ko.

Pero imbis na matakot ito ay bigla itong napa-smirk bago ibinaba sa front chair ang briefcase na dala nito.

"Who are you jealous with?" Nakangising tanong nito.

Napatigil ako habang nakatingin sa kaniya.

He look so manly with his law suits. His figure was so perfect to look at. His handsome face without beard, his thick eyebrows and eyelashes, his long nose, his kissable lips, his soft skin and---

"Do I look handsome, sweetheart?" Nakangising tanong nito dahilan para mapaiwas ako ng tingin.

"Y-you wish!" Nauutal na sabi ko bago nag-focus sa ginawa ko.

Bigla itong humahalakhak ng tawa kaya napatingin ako sa kaniya.

'Shit! Makalaglag panga pa rin kapag tumatawa ang tukmol na 'to!'

Busisi nang isip ko. Napapailing na umupo ito sa ibabaw ng table ko. Mumurahin ko sana siya nang bigla niyang ilapit sa akin ang mukha niya.

"Stop being so harsh on me, ok?" Anas noto bago ngumiti.

Nahigit ko ang hininga ko dahil sa pagngiti nito. Ten years ago ay bibihira lang ito ngumingiti at lagi pa kaming nagbabangayan at murahan.

"B-bakit naman ako makikinig sa 'yo?" Nakaiwas tinging balik tanong ko.

He didn't talk while looking at my eyes. My heart beat so fast when he smiled softly.

'Shit! May sakit ata ako sa puso.'

"Do you really want me to get hurt in every harsh words you dare to threw on my face?" Balik tanong nito na nagpakurapkurap sa akin.

Sa sampung taon na lumipas ay napapansin kong parang wala lang sa kaniya kapag minumura o babatuhin ko siya ng mga masasakit na salita.

'Does he really feel hurt everytime I am being mean to him?'

"Yes, Sweetheart, I'm really hurt." Biglang bulalas nito.

Ayan na naman siya sa lintik na 'sweetheart' na 'yan!

Mabilis na napalayo ako sa kaniya nang mas ilapit pa nito ang mukha sa akin, pero agad niyang nahawakan ang batok ko dahilan para hindi ako makalayo.

"B-bitawan mo nga ako!" I shouts.

"Tsh! You wish," he whispered and the next thing I knew was his soft lips landed on mine.

Para akong natuod sa kinauupuan ko habang nakadilat ang mga mata. Mahigout na hinawakan nito ang batok ko at mas inilapit sa kaniya.

'Tangina! Ang sarap humalik ng tukmol!'

Asik nang isip ko at napapikit. Wala sa sariling napasabay ako sa bawat halik nito sa akin. Pero mabilis na naitulak ko siya nang may kumatok sa pinto.

"The h*ck!?" He shouted when he fell on the floor.

Napakagat-labi ako bago tumayo at tinulungan siyang makatayo. Pero imbis na tumayo ito ay bigla niya akong hinila dahilan para mapahiga ako sa sahig. Nanlaki pa ang mga mata ko nang walang isang segundong pumaibabaw ito sa akin.

'What the...'

"W-what are you doing?" Kinakabahang tanong ko.

"What do you think?" Balik tanong nito.

T*ngina! Parang naalala ko tuloy Ashi at Drix tuwing magbabangayan sila. They're just exchanging a question.

Narinig ko uli ang katok sa pinto kaya tinulak ko ang tukmol pero dahil malakas siya, walang silbi ang ginawa ko.

"Aalis ka o tatadyakan kita?" May inis sa boses na anas ko.

Baka makita pa kami ng assistant secretary ko. Naluko na talaga. Lagi pa naman akong tinutukso ng babaitang iyon.

Nakangiwing umalis ito sa ibabaw ko at tinulungan akong makatayo. Saktong bumukas ang pinto at pumasok ang assistant ko.

Nanlaki pa ang mga mata nito habang nakatingin kay Keith na nakawak sa kamay ko.

'Oh-no!'

"Nakaistorbo ba ako?" May panunukso sa boses na tanong nito.

"Hindi!" Mabilis na sagot ko.

"Yes, you are." Sagot naman ng tukmol.

Napa-'O' ang bibig nito sa sinabi ng katabi ko kaya mabilis na kinuha ko ang briefcase nito bago itinulak palabas ng pinto.

"Hey!" Angil nito.

"Umalis ka na bago pa kita mapatay." Nagbabantang sabi ko.

"Sa halik o sa kama?" Nakangising tanong nito.

"Sa kabaong!?" Galit na sigaw ko bago isinara ang pinto.

Narinig ko pa itong tumawa kaya napahinga na lang ako nang malalim. Minsan talaga may bipolar disorder ang lalaking yun. Hindi naman 'yan ganiyan noon.

Kung hindi ako nagkamali ay naging ganiyan yun noong minsan na nagkaroon ako ng pasyente na saksakan ng kagwapuhan at inimbita akong mag-dinner sa labas. Tapos nakita niya kami.

Tch!

"Kyahhh! Kinikilig ako sa inyong dalawa ni Attorney Keith Evans!" Patiling sigaw ng assistant ko.

Nginiwian ko na lang siya bago bumalik sa pagkakaupo sa upuan ko.

"You're 28 years old and acting like a teenager was so disgusting." Napapailing na sabi ko sa kaniya.

Napaingos ito bago naupo sa kaharap na upuan.

"Kahit kailan ka talaga! Pareho lang kayong dalawa ng pinsan mo, ang bitter!" Angil nito.

Hindi ko na lang siya pinansin. And speaking of my cousin. After we graduated in college ay pumunta ito sa ibang bansa para doon pag-aralan ang pagiging doctor nito.

Our hospital director send her to America for a med training as a cardiac specialist surgery.

Take note, hindi lang pagiging doctor ang kinuha nito. Nag-aral din ito ng abogado at ngayon ito babalik sa pinas.

Sa sampung taon na lumipas ay wala itong ipinagbago. In fact, mas lumala ata ang pagiging tahimik nito. Hindi nga namin alam kung papaanong naging doctor at abogado ang pinsan kong iyon, eh.

Pero hindi namin siya masisisi. Masyadon masakit ang nangyari 10 years ago. Mula nang araw na iyon ay bumalik siya sa dating siya.

She seldom to talk to anyone even in her family. She's always want to be alone. Sometimes, I accidentally caught her, crying in silent. Every Christmas, she never mind to celebrate it. Well, we knew that, 25 of December was their anniversary.

Instead of celebrating, she went out to get busy with her works. We tend not to interrupt her. We also quit for being a rank one in RTT organization.

Gusto na namin nang normal na buhay. Kahit sila Keith ay nag-quit na rin. Wala naman na kasing silbi para sa kanila ang pagiging rank two kung hindi sila kompleto.

Maybe, what happened 10 years ago is the most difficult situation we all experience. We didn't expect it either.

Hayst!

"Doc, ayos ka lang?" Bigkang tanong ng assistant ko.

"Yeah. What's my schedule this afternoon?" Tanong ko rito.

"Wala naman na, Doc. Ako na lang ang bahalang tumingin sa mga pasyente mo mamaya." Nakangiting sabi nito.

Tinanguan ko naang siya. Nag-focus ako sa ginagawa ko bang biglang nag vibrate ang cellphone ko. Nang tingnan ko ay text mula kay Keith. May gaganaping party pala mamaya dahil nakabalik na si Ashi sa pinas.

I'm very excited to see her again. Sana nga lang at may kunting pagbabago na sa kaniya. Nakakumay ang pagiging cold nito. Dinaig pa ang kalamigan ng Antarctica.

'She careered of being a cold person due to what happened 10 years ago.'

****

Kyla's Pov.

NAGING BUSY ako sa pagluluto sa kusina nang sarili kong restaurant dahil sa madaming customer na kumain. Araw-araw akong busy sa pagluluto dahik patok na patok ang mga niluto ko. I am the head chef of my restaurant. Naka nagtataka kayo kung bakit naging chef ako imbis na med. Well, nag-switch ako ng course sa second year college. I realized that, I am much more than better when it comes to cook than being a doctor.

Dream ko maging doctor dati pero nagbago na dahik sa hilig ko sa pagluluto. Kaya heto, naging chef na ako sa sarili kong restaurant.

Thanks to fiancèè who help me with my business.

"Chef Ky, may naghahanap sa 'yo sa labas." Biglang sabi ng assistant ko.

"Sino?" I asked.

"Sino pa ba? Eh 'di yung fiancèè mo." Sagot nito.

Natawa ako sa sinabi nito. Hinubad ko ang suot kong apron at gloves bago luamabas ng kusina. Dumeretso ako sa office ko para magbihis.

Nang makapasok ako ay gulat na napasigaw ako dahil sa biglang yumakap sa akin.

"Mahal, ba't ka nanggugulat?" Nakahinga nang maluwag na tanong ko.

Tinawanan lang ako nito bago hinalikan sa labi.

"It's 'myloves," pagtatama nito sa endearment namin.

"Asus! Mas gusto ko 'mahal' masyadong clingy ang 'myloves' eh 28 years old na tayo for pete's sake." Natatawang sabi ko bago umalis sa pagkakayakap niya.

Narinig ko pa ang angil nito na ikinailing ko. Pumasok ako sa kwarto ko rito sa office upang magbihis.

I was about to changes my clothes when Keart open the door and locked it.

"Hey! Lumabas ka muna!" Sigaw ko sa kaniya.

Pero hindi ito nakinig. Nakangiting humiga ito sa kama paharap sa akin. Napakamot na lang ako ng batok sa katigasan ng ulo nito.

After 10 years, he's so hardheaded and possessive with me. But I love it though.

Minsan iniiwan nito ang mga blueprint na ginagawa kapag nalaman niyang may kasama akong lalaki. O kaya kapah ay nangangailangan ako ng tulong.

"Myloves---"

"It's 'mahal',"

Pagtatama nagkibit-balikat na lang ito kaya nagpalit na lang ako ng damit. Sanay naman na ako magbihis na nandiyan siya, eh.

"Bakit ka pala nandito, Mr. Engineer?" Tanong ko sa kaniya.

"Masama bang dalawin kita dahil na-miss kita?" Nakangiting sabi nito.

Tinaasan ko na lang siya ng kilay na ikinatawa niya bago bumangon at hinila ako matapos makapagpalit ng damit. Pinaupo ako nito sa lap niya.

"Sa pagkakaalam ko ikaw naghatid sa akin kaninang umaga rito." Wika ko pa.

"Sa na-miss kita, eh." Malambing na sagot niya.

He gave me a smack kiss and spoke.

"By the way, I am here to fetch you. We have a party to attend tonight, right?" Pagpapaalala nito sa akin.

Napatango ako. May party na inihanda si Ate Lyka para sa muling pagbalik ni Ashi sa pinas.

Hayst.

It's been 10 years. Lahat kami ay professional na at may kaniya-kaniyang trabaho. Ang iba nasa ibang bansa tulad nila Theresa at Stella kasama ang mga fiancèè nila. Pinili nilang doon magrarabaho dahil mas malaki ang kikitain doon kesa rito sa pinas.

Marami na rin ang nagbago sa sampung taon na lumipas. Kung meron mang walang nagbago iyon ay ang kaibigan namin. Since what happened then, Ashi became a cold and straightforward when she talk. She talk less nor communicate.

Para ngang hindi namin ito kaibigan mula noong araw na iyon. Parang hindi niya alam ang salitang communication dahil ayaw niyang makipag-usap sa kahit kanino. Makakausap mo lang siya kapag importante, pero kung hindi, snob ka lang sa kaniya.

Hayst.

Buhay nga naman. Hindi natin alam ang takbo ng panahon. Kaya sabi nga nila, cherish your life while you were alive. Hindi mo alam kung ngayon, bukas, o sa susunod na araw ay  katapusan mo na.

In life we all have an unspeakable secret, an irreversible regret, an unreachable dream and an unforgettable love.

Live your life the way that you want to live it, don’t let other people live it for you.

Hayst! Nawala na ata ako sa passing, eh.

"Hey! Are you alright?" Pukaw ni Keart sa 'kin.

Himinga ako nang malalim at tumango. Binigyan ko siya ng smack kiss bago umalis sa pagkakaupo sa kandungan nito.

"Let's go. Baka bungangaan na naman ako ni ate kapag late tayo." Sabi ko bago siya hinila palabas ng office ko.

Kinausap ko pa ang assistant ko at ibang mga chef na sila na mina ang bahala. Mamayang 12: 00 pm pa naman kami magsasara.

Pasado alas-sais pa naman ng gabi. Sa pagkaalam ko ay kaninang tanghali nakarating si Ashi galing sa U.S kaya siguradong pupunta yun mamaya sa party.

NANG MAKARATING sa KJMAX resto bar ay sumalubong sa amin ang malakas na tugtog na umalingawngaw sa apat na sulok ng bar. Medyo maraming taong nandito. Mukhang nag-effort talaga ang ate ko sa pag-imbita ng mga kaklase namin noon at mga kaibigan nito.

"Hey!" Sigaw ni Keart.

Napatingin sa amin sila Lyle na nakaupo sa malaking table na puno ng alak at pagkain.

"Buti naman at nandito na kayo. Kanina pa kayo hinahanap ng ate mo, Ky." Sabi ni Bella.

Napanhiwi na lang ako. Kahit kailan takaga 'to si Ate. Lumaout kami sa kanila at naupo. Sakto namang pumasok sila Xandra kasama nito Keith.

Napangiti ako. Sa sampung taon na nagdaan ay naging malapit sa sia't isa ang dalawa. Hindi nga lang mawala ang bangayan nila minsan.

And I'm pretty sure that they have feelings towards each other. If I'm not mistaken, I saw them kissing last night in Keith's car when he sent home my friend.

Noon pa man halatang may gusto sila sa isa't isa. Hindi nga lang nila maamin sa sarili nila.

"Yooww!" Bati ni Keith.

Nakipag-fist bump silang magkakaibigan bago ito naupo. Si Dwayne naman ay kaakbay nito ang asawa niya habang umiinom.

"Mga bakla!" Biglang sigaw ni Mello.

Napalingon kaming lahat sa kaniya habang pakembot-kembot itong naglalakad. Napapailing na lang ako sa inakto nito. Walang pinagbago ang baklang 'to.

"Oh? 'Di ba nasa Paris ka?" Tanong pa ni Bella.

"True! Kahapon pa ako nakauwi," baklang sagot nito.

Natawa na lang sila. Napatingin kami sa stage nang biglang tumugtog ang theme song naming lahat noong highschool.

Napatingin pa ako kay Ate nang makita ang salubong nitong mga kilay habang nakatingin sa pintuan ng bar. Napalingon ako roon at napangiwi ako ng makita kung sino ang pumasok.

It was Jiro with a sexy girl beside him. Sumunod na pumasok ay si Liam at Kaye Zenn habang magkahawak kamay.

Well, long story ang tungkol sa dalawang 'to. Pero ikliin ko na lang. Naging sila mula nang makatapos sila sa course nila. And now, magkakaroon na sila nang baby.

"Sino 'yan?" Biglang tanong ni ate kay Kuya Jiro sabay tiro sa babaeng katabi nito.

"None of your business." Sagot ni Kuya Jiro.

Lahat kami ay napaiwas ng tingin. Walang pinagbago si Kiya Jiro, sinusungitan pa rin nito si Ate.

"Hi, I'm Hazel," nakangiting pakilala ng babaeng kasama ni Kuya Jiro.

"I don't care." Inirapan lang ito ni Ate bago tumalikod at lumapit sa tabi ni Clark na tahimik na umiinom.

"Pasensiya ka na sa ate ko," hingi ko nang paumanhin sa babae.

Ngumiti ito sabay tango. Mukhang mabait naman siya.

"It's ok. I know her." Anas pa nito.

Takang tiningnan ko siya. Kilala niya si ate?

"Kilala mo siya? How come?" Curious na tanong ko pa.

Nilingon nito si Kuya Jiro na ang talim ng tingin nito sa gawi nila Ate at Clark. Ehem! I smell something fishy here.

"He told me," turo nito kay Jiro.

Natawa ako sa sinabi nito. I knew it. Ang torpe pa rin ni Kuya hanggang ngayon.

"Ang torpe mo pa rin," kalabit ni Xandra kay Kuya Jiro.

"I'm not." Tanggi nito.

Natawa si Xandra sabay tingin sa gawi nila ate. Nakikipagtawanan iti kay Clark habang umiiinom.

"Really? Eh bakit ganiyan ka makatinhin sa kanila? Selos ka 'no?" Nanunuksong tanong uoit ng kaibigan.

"Knowing my sister, baka magsawa 'yan sa 'yo." Dagdag ko.

Napalingon siya sa akin habang natigilan. Sabay kaming napailing ni Xandra.

"She won't." Confident na sabi nito nang maka-recover.

"Yes, she is." Sabi ko. "I heard her last time that she wanted to find someone who can give his attention to her." Pagpapatuloy ko pa.

Hindi ito nakapagsalita habang nakatiim ang bagang nito. Tinapik pa ni Liam ang balikat nito bago nagsalita.

"Girls are sensitive, bud. If you really love her, you should show it to her." Payo ng kaibigan nito.

"I agree. Girls are not the same but we feel tired of chasing someone who we think are not worth it for our love." Biglang sabat ni Hazel.

"True! Kaya nga kapag nagsawa ako sa asawa ko iiwan ko siya!" Biro ni Kaye Zenn.

Sumama naman agad ang mukha ni Liam.

"Don't you dare." He warned.

Natawa na lang kami maliban kay Jiro na tahimik na umiinom. Kaniya-kaniya nang usapan ang lahat habang hinihintay na dunating si Ashi. Halos pasado alas-syete na at hindi pa rin ito dumating.

"Asan na ba ang lola niyo? Bakit ang tagal dumating?" Naiinip na tanong ni Mello.

"Yeah. Mukhang hindi ata pupunta ang babaeng yun tulad noon." Nakangiwing sabi pa ni Bella.

Pero lahat kami ay napatingin sa pintuna nang bumukas iyon at pumasok ang hinihintay namin.

Napako ang paningin naming lahat kay Ashi habang nakapamulsang naglakad palapit sa table namin.

She look very serious. She wore a black t-shirt with a black leather jacket. Black leather pants and black canvas shoes. She look very cool with his attire.

Para siyang isang tomboy sa unang tingin pa lang. Kaya lang...

"Sa lamay ba ang punta ng lola niyo?" Nakangiwing bulong ni Mello.

Lahat kami ay mahinang natawa pero agad ding tumahimik nang makalapit ito sa amin. Napatingin ako sa kasama nito.

"Shit! Ang pogi!" Bulalas ni ate habang nakatitig sa kasama ni Ashi.

Kahit ako ay napatitig sa lalaki. Ang gwapo nga niya. Mukha siyang Hollywood model.

"Hi, Ash!" Nakangiting bati ni Bella kay Ashi.

Tinanguan lang siya nito na ikinangiwi ko. Mukhang tama ang himala kong wala pa ring pinagbago ang isang 'to.

Pinaghila siya ng upuan ng lalaki kaya naupo ito. Tumabi rin sa kaniya ng upo ang kasama nitong pogi.

"He's Jace Vance Halston," pakilala ni Ashi sa kasama nito.

Oh-no! I smell something fishy.

A/N: Yow! May bago tayong character. Ano kayang meron sa dalawa? Wala na nga ba talaga si Drix? Ano kaya an  magigibg papel ni Jace Vance Holston sa story na ito? Well, proceed to the next chapter.