MERRY MERRY CHRISTMAS GUYS!

☃ ☃ ☃ ☃ ☃  

So how did HunHan celebrate Christmas this year? 

December 25, 10:00 am...

'kring kring'

Gumulong ng isang beses si Luhan sa kama niya, pilit na tinutuloy ang tulog. Napuyat kasi siya kagabi kasi buong magdamag na katawag niya si Sehun, ang kanyang boyfriend. Wala naman silang matinong pinag-usapan. Pero ganun naman yun diba? Kahit walang maayos na plot ang usapan, makausap mo lang siya, ayos na.

'kring kring'

Tinakpan ni Luhan ang ulo niya ng unan. Ayaw niyang magising. Antok pa siya. Antok na antok. At walang kahit na sino ang makakapigil sakanya sa pagbalik sa dreamland. 

Maliban sa isang tao. 

"Luhan!" tawag ni Baek sakanya at inalog ito. "May tumatawag sayo!" 

'kring kring'

Umiling si Luhan at nagtaklob ng kumot. "Five minutes." antok na bulong nito at pumikit sabay talikod kay Baekhyun. 

"O sige, ako na muna kakausap kay Sehun." sabay kuha sa cellphone ni Luhan at pinindot ang "Accept".

Agad naman na bumangon si Luhan at inagaw ang cellphone mula sa kamay ni Baekhyun. Nawala agad ang antok sa pagkatao niya at nagpunas ng mukha, inaalis ang tulog mula dito. Kita niyo na. Yan tayo eh. 

"H-hello?" medyo paos pa na sabi nito, kasi nga, kagigising niya. 

Narinig niya ang mahinang pagtawa ni Sehun mula sa kabilang linya. "Good morning, sleepy head." bati niya dito na nagpangiti kay Luhan. Napa-eyeroll naman si Baek at nagsuklay. Pati siya ay kagigising din. Mas maaga nga lang kesa kay Lu-ge. "Merry Christmas!" 

Natawa si Luhan. "Good morning and Merry Christmas din, Sehun." sagot niya habang nakangiti ng malaki at nakatingin sa kawalan. 

"So... Kyungsoo would be there to pick you up in an hour." biglang sabi ni Sehun at kasabay nun ang pagkunot ng noo ni Luhan. Napatingin siya kay Baek na may hawak nang tuwalya at nagtoo-toothbrush na din sa banyo.

"B-bakit?" takang tanong ni Luhan. 

Sehun grinned. "Come on, babe! It's Christmas! Let's spend the day together, okay?" 

Luhan smiled. "Sure." sagot nito at tumayo para ayusin ang kama. "See you in an hour." 

"I love you." bulong ni Sehun at halos lumabas naman ang puso ni Luhan mula sa dibdib niya sa sobrang bilis ng tibok nito. Sehun's words are too genuine. 

"I love you, too." sagot ni Luhan at isang malaking ngiti ang lumabas mula sa labi nito. Sehun sighed in contentment at matapos magpaalam ay nag-ayos na silang dalawa. Big day daw kasi ngayon. 

Alam kong iniisip niyo kung bakit magkasama sina Baekhyun at Luhan sa iisang kwarto at kung bakit hindi si Sehun ang kasama niya. Asan si Chanyeol? Si Kai? Si Kyungsoo? 

First year college palang sila at lahat, nag-aaral sa HM University. Dahil nakulong ang tatay ni Luhan, "inampon" siya ng pamilya nina Baek. Pero at the same time, pinapa-aral siya ng mga ito. 

Nagulat din si Luhan noon nang i-offer ni Baekhyun na tumira nalang siya sakanila. At dahil may mabuting kalooban ay tumutulong si Luhan sa pamilya nina Baek sa ibang gawain. Nagpa-part time din siya para umiwas sa binibigay na allowance ng parents ni Baek sakanya. Nakakahiya daw kasi. 

Sina Chanyeol at Kai naman ay siyempre, nasa mga bahay nila. Si Kyungsoo naman, nagtatrabaho parin kina Sehun pero pinapa-aral din siya ng Daddy nito. Oo. Okay na sina Sehun at Mr. Oh. Medyo nagbago na daw ito matapos malaman at paniwalaan ang lahat ng nangyari. 

After 30 mins...

"Saan pala ang lakad mo?" tanong ni Luhan kay Baek nang lumabas siya mula sa banyo, bihis na at almost ready to go. 

Tinignan naman siya ni Baekhyun at ngumiti ng malaki. "May date kami ni Yeollie ngayon eh." sagot niya habang naka-eye smile. "Christmas date, kumbaga. Magla-lunch kami sa labas." 

Tumango-tango naman si Luhan habang nakangiti. "Ingat ka ah!" sabi nito. "Baka ma-Kyungsoo ka din diyan." 

Napakunot noo naman si Baekhyun. "Anong ma-Kyungsoo?" tanong nito habang nag-lalagay ng eyeliner. 

Umiling si Luhan at kinuha ang suklay sa may bedside table. "Wala, wala." sagot niya habang natatawang inaalala ang nangyari kay Kyungsoo nang ma-stranded sila ni Jongin sa isang malayong lugar. "Never mind." 

Napa-shrug nalang si Baek at tinuloy ang pag-aayos ng sarili niya. Maya-maya pa, ayos na ayos na silang dalawa at sabay na ding lumabas ng kwarto. Sinalubong naman sila ng sobrang daming Christmas decorations sa loob ng bahay nina Baekhyun. Mahilig kasing mag-decorate ang Mama niya. 

"Ma, alis na po kami ni Luhan." tawag ni Baek sa nanay niyang inaayos ang mga regalo sa ilalim ng Christmas tree nila. 

Napatingin sakanila si Mrs. Byun. "Bat san ang lakad niyo?" tanong nito. 

"May date po kami ni Chanyeol ngayon, Ma." pagpapa-alam ni Baek. "Si Luhan naman po, kasama si Sehun." 

Napa-pout naman ang Mama ni Baek. "Paskong-pasko, iiwan niyo akong dalawa dito." malungkot na sabi nito na nagpangiti kina Baekhyun at Luhan. Nagtinginan sila at sabay na niyakap si Mrs. Byun. 

"Ma..." simula ni Baek habang pinapat ang likod ng Mama niya. "Kung magsalita naman kayo, parang wala si Papa dito ah. Andiyan pa si Hyung! Hindi naman kayo mag-isa!" 

"Oo nga, Tita." sabi naman ni Luhan. "Uuwi naman po kami at dito magdi-dinner." sagot niya. 

Napangiti naman ng malaki si Mrs. Byun at napatingin sa dalawang anak niya. Oo. Tinuturing na niyang anak si Luhan.

"Totoo ba yan?" tanong nito at hinawakan ang pisngi ng bawat isa sakanila. Tumango naman sina Luhan at Baek habang nakangiti ng malaki. "O sige. Tawagin niyo na rin sina Sehun at Chanyeol kung gusto nilang mag-dinner dito. Maghahanda ako!" masayang sabi nito at pinat ang pisngi ng dalawa. 

"Opo, Ma." sabi naman ni Baek at niyakap ang Mama niya. "Merry Christmas po. Alis na kami." pagpapaalam niya at sumunod naman si Luhan. 

Paglabas ni Luhan ay agad nang sumakay ng taxi si Baek. Magkikita nalang daw sila ni Chanyeol sa mall kung saan sila gagala. Samantala, hinihintay ni Luhan ang sundo niya. Napayakap siya sa sarili niya dahil malamig na. December na nga diba? 

Maya-maya pa, isang itim na kotse ang tumigil sa harap niya at bumaba ang bintana. Nakangiting tumingin sakanya si Kyungsoo mula sa loob at kumaway. "Halina Luhan! Dali!" tawag nito at agad namang sumakay si Luhan sa kotse. 

Mabilis ang pagpapatakbo ni Kyungsoo ng kotse dahil hinahabol daw niya ang date nila ni Kai. Tignan mo na. Tatlo talaga silang may date ngayong Pasko eh. Buti pa sila.

Matapos ang ilang minuto ay nakarating na sila sa patutunguhan. Dumungaw si Luhan sa bintana at napangiti. Matagal na siyang hindi nakabalik dito dahil sobrang busy sa college life. Tulad parin ng dati ang lugar, malayo sa kabihasnan at tahimik. 

Pero ngayon, puno na ng Christmas decorations ang mansyon. 

Ang lugar kung saan una niyang nakilala si Master Seth. At ang lugar kung saan nahanap niya ang tunay niyang pag-ibig. 

"He's waiting for you." sabi ni Kyungsoo sa tabi niya. Tumango siya at binuksan ang pinto. Lumingon siya kay Kyungsoo at nagpasalamat bago pinanood ang pag-alis nito... papunta kay Kai, syempre. 

Naglakad siya ng mabilis papunta sa main door at binuksan ito. Tulad ng dati, mabigat parin ang double doors dahil gawa ito sa mabigat na kahoy. Yun nga lang, hindi na creepy ang lugar tulad ng dati.

Magiging creepy pa ba kay Luhan, kung dito naman nagsimula ang love story niya? 

Sumilip siya sa loob at hinanap ang taong mahal niya. Napatingin siya sa bawat sulok ng mansyon at napansing puno ng bulaklak ang paligid, roses to be exact. May mga balloons at Christmas lights. Sobrang bango ng hangin, amoy Chirstmas.

"Sehun?" tawag ni Luhan at tuluyan na ngang pumasok sa loob. Sinara niya ang pinto dahil pumapasok na ang lamig mula sa labas. "Asan ka ba?" tanong niya ulit at nilibot ang paningin. 

"I really tried to imitate Baek's mastery on making romantic settings." sabi ng isang boses at napatingin siya kay Sehun na nakatayo kaharap ng isang flower stand. Hindi niya ito napansin dahil hindi naman siya nagsasalita at parang natakpan pa siya ng matangkad na stand. "But... i don't do well, i think." 

Napatingin siya kay Luhan at ngumiti. May hawak siyang isang rose na malaki at pulang-pula. Kamukhang-kamukha ng rosas na binigay sakanya ni Sulli noon. Naglakad siya papunta sa taong mahal niya at iniabot ito sakanya. 

"Merry Christmas again, Lu Han." masayang bati ni Sehun. 

Napatingin si Luhan sa rosas at kinuha ito. Ngumiti siya kay Sehun at tumango. "Merry Christmas din... Master Seth." 

Sehun grinned and reached to hold Luhan's hand. Hinawakan niya ito ng mahigpit at tumingin ulit sa mga mata niya. "Glad you're here... i won't be celebrating Christmas alone." 

Natawa ng mahina si Luhan at tumango. "Ini-invite ka ng Mama ni Baek, actually. Kayo ni Chanyeol. Dinner daw sakanila kung gusto niyo." sabi ni Luhan at hinawakan din ang kamay ni Sehun. Then he intertwined their fingers, staring directly at each other. 

Lumaki ang ngiti sa labi ni Sehun. "Really?" medyo gulat na tanong nito. "I've been waiting for such invitation!" then he laughed, pulling Luhan's hand, leading him to the kitchen. Sumunod naman si Luhan at napakunot noo. 

"Ha? Bat naman?" tanong niya sa kasintahan. 

Sehun shrugged. "Since they're your parents now, i want to at least, be close to them." sagot niya. "I already met them before. Pero hindi kami masyadong nakapag-usap." 

Luhan nodded and pursed his lips. Umupo siya sa isang stool nang bitawan ni Sehun ang kamay niya. Napatingin siya kay Sehun na kasalukuyang nag-lalabas ng pagkain mula sa ref. Napangiti siya at napatingin sa paligid. He can somehow imagine life with this young man in front of him. 

"What do you think of this house, babe?" tanong ni Sehun nang ilapag ang isang malaking bowl ng ice cream sa harapan ni Luhan. 

Napakunot noo si Lulu. "This house?" tanong nito at napa-gesture sa paligid. 

Tumango si Sehun at tinabihan si Luhan sa kitchen counter. Kumuha siya ng dalawang spoon at binigay kay Luhan ang isa. Kumuha siya ng ice cream at sumubo. "Yes. This house." sagot niya. 

"Ah... pretty?" unsure na sagot ni Luhan. 

Sehun chuckled and shook his head slowly. "Pretty?" he mimicked habang natatawa parin. "Give me a more mature description, Luhan." 

Luhan's brows furrowed in concentration. "It's grand, Sehun." he answered, scooping some ice cream and shoving it carelessly into his own mouth. Sehun then grinned and reached out to wipe some ice cream along the side of Luhan's lips. 

"And?" he asked. 

"And... majestic?" Luhan said with a frown. "It's one of the most beautiful houses I've ever seen, Sehun. Why are you asking anyway?" tanong niya pa habang takang nakatingin kay Sehun. 

Sehun shrugged and scooped more ice cream. "Eat this first." he muttered at tinapat sa bibig ni Luhan ang ice cream na hawak niya. "Come on." he said and smiled sweetly. Luhan sighed and opened his mouth, letting Sehun feed him. 

"You're so perfect." Sehun suddenly blurted out, staring directly at Luhan. 

Luhan rolled his eyes. "You always say that." bulong niya habang iniiwas ang tingin. "You first told me that the night you nearly died." then he shook his head, trying to remove the thought from his head. 

Sehun grinned. "It's the truth." he said. "I wonder why i never noticed you before." 

Napatingin sakanya si Luhan at ngumiti ng maliit. "Siguro dahil busy kang 'nakikipag-laro' sa mga babae mo." he said and sighed. "You're too busy being the cold-hearted Oh Sehun." 

"Are you afraid, Luhan?" biglang tanong ni Sehun. 

"Afraid of what?" Luhan asked, confused. 

Sehun looked down at the ice cream, pretending to play with it. "Are you afraid that i will hurt you? Natatakot ka bang bumalik ako sa dating Sehun? Natatakot ka bang isang araw, hindi na ako ng Sehun na kilala mo?" he asked seriously. "Are you... afraid of me, Luhan?" 

Luhan didn't speak for a while, thinking hard about Sehun's question. 

Natatakot nga ba siya? 

"Yung totoo?" he asked. 

Sehun nodded. 

"Natatakot ako." Luhan admitted. "Natatakot akong saktan mo ako at bumalik ka sa dati. Natatakot akong malaman isang araw na isa din pala ako sa mga taong niloko at sinaktan mo. I am afraid of the pain you might cause me Sehun. Pero... mas takot akong mawala ka." 

Luhan then gave a small smile. "Naisip ko na dati yan. Tuwing hindi ako makatulog at busy ka naman sa pagrereview." he said. "But whenever i remember all the pain and challenges we surpassed, i know you'll never be the same again, Sehun. I know you'll never hurt me and when you do, i know it's not because you're selfish. Hindi naman maiiwasan yun diba? It's all part of falling in love. But... all the things that happened to us. I know there's a reason for all those. And that is... to find each other." 

Sehun sighed and pulled Luhan for a tight hug. He buried his face into his hair, kissing it softly. "I love you so much, Luhan." he whispered.

Luhan smiled against Sehun's chest, feeling his warmth against him. And suddenly, Sehun stood up and pulled his hand, walking out of the kitchen and to the stairs. Naglakad sila papunta sa balcony ng mansyon, kung saan nakikita ang buong paligid ng lugar. 

Medyo madilim sa labas dahil maulap ang panahon. Makapal din ang hamog at nagkalat na ang snow sa paligid. Luhan shivered at naramdaman niya ang pag-patong ni Sehun ng jacket niya dito.

Sehun wrapped his arm around Luhan protectively. "Look." he whispered and stared at the view in front of them. The height of the mansion gave them a very good view of the forest and the city beyond it. Luhan gasped and smiled wide. 

"It's... beautiful." he breathed and it's true. Sehun grinned and touched the other's face gently with the back of his fingers. 

"I can't say that when you're standing right beside me." he muttered which made Luhan blush all red. He looked down and inhaled, trying to control the fast beating of his heart. 

Naramdaman ni Luhan ang pagbuntong hininga ni Sehun sa tabi niya kaya napatingin siya dito habang nakakunot noo. "If you like this place..." simula ni Sehun. "Will you stay here with me for forever?" 

Luhan's frown deepened. "Anong... ibig mong sabihin, Sehun?" tanong niya at tuluyan na ngang nalipat kay Sehun ang buong attention niya. 

Sehun faced the other and held his hands tightly. "Will you... stay here forever, Luhan? With me?" he asked, eyes expectant. 

"T-teka." simula ni Luhan habang nakatitig sa mga mata ng kasintahan niya. "Hindi kita maintindihan, Sehun." 

Suddenly, Sehun pulled out a small object from his pocket and pressed it gently. And the garden was suddenly filled with lights and colors. Luhan looked down from the balcony and into the wide space below them. 

He gasped and felt the built up of tears in his eyes. 

"Marry me, Luhan." Sehun muttered, reading the words formed by the rose bushes below. "Please marry me." 

Luhan looked back at the man beside him. "S-sehun..." 

"I know we're young." singit ni Sehun habang nakatingin ng maigi kay Luhan. Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay nito. "We're still in college and there's so much more to see and experience. Pero hindi ako nagmamadali. I don't want us to get married eventually after this. I just want to... save you." he whispered. "I want to save you for myself." 

Luhan blinked and tears started to flow from his eyes. Sehun then reached up to wipe them off with his fingers.

"I know i'm being selfish here." Sehun said and forced a laugh. "Pero... sigurado na kasi ako, Luhan eh. Sigurado na akong ikaw ang gusto kong makasama habang buhay. Sigurado na akong ikaw ang gusto kong kasama hanggang sa tumanda ako. We would finish college together. And then we'll get married... if you'll say yes today." 

Luhan looked back at the garden and the lights.

Then suddenly, Sehun knelt into one knee and looked up at him. He pulled out a silver ring from his pocket. "Lu Han... I know in my heart that i would go crazy if i lose you." he said and there's begging in his eyes. "I know that i would never ever find someone like you again, even if i travel the whole universe. I know you're the one... you're the spell-breaker... you're my true love." then he inhaled nervously before muttering the words. 

"Please spend forever with me... in this house... with all the memories... Please... marry me." 

The other looked down at him longingly, pursing his lips to stifle his sobs. The smiled and sighed. "Just... promise me that we would look for a job first." he said.

Sehun chuckled and nodded.

"If that's the case..." Luhan whispered and wiped his face with his hands. "Yes, Oh Sehun." he breathed, smiling through the tears. "I would stay with you forever. I will marry you." 

Sehun smiled widely, slipping the ring unto Luhan's finger, kissing it before standing up and looking straight at him. "Thank you." he whispered before pulling him and kissing him on the lips. 

Luhan kissed his prince back, feeling all the love in it. 

They pulled back a few seconds after and settled into a tight embrace. 

"Don't hurt me." Luhan whispered against Sehun's neck. 

The other shook his head. "I would never dream of doing that."

"Thank you for the Christmas gift." Sehun suddenly said, emitting a giggle from the shorter. He kissed Luhan's hair and inhaled his scent. "Merry Christmas." he muttered. 

"Merry Christmas too, Sehun." then he tiptoed to plant another soft kiss on the taller's lips, making both of them smile in happiness. 

Then they both looked back at the silent blur of colors and lights before them.

Best Christmas... ever. 

* * * * * Fin.