Beast 17




~Oh Sehun~




Another petal fell this morning. It's too fast. The pain was unbearable.
















Nanlaki ang mata nina Baekhyun, Luhan, at Kyungsoo nang makita akong pababa ng hagdan. Wait. Wala namang masama kung bumaba ako mula sa kwarto ko diba? This is my house, right? 



I looked at the three of them. "What's with the reaction?" i asked when i reached the tiled floor. 



Nakatingin lang sila sakin. Para bang nananaginip sila o di naman, multo ako na bigla nalang mawawala. 



"Master?" tanong ni Kyungsoo habang nakakunot noo. "Bakit ka bumaba?" tanong niya at napatingin kay Luhan na para bang siya yung sagot. 



Well... he's part of it. 



Ngumiti ako ng maliit, trying not to show my fangs. "Is it wrong to join you here? Nababato na ako sa itaas no." sagot ko naman. 



With Kyungsoo completely over it, he smirked and put his hands on his hip. "Weh, Master?" tanong niya sabay tingin ng mabilis kay Luhan. "Yun ba talaga ang dahilan o... may gusto ka lang nakikita parati?" tanong niya sabay lapit sakin at sundot sa tagiliran ko. 



Agad naman na ngumiti ng malaki si Baek. "Oo nga." singit niya habang natatawa. "Kumpleto naman kwarto mo sa mga gamit Master ah." pang-aasar pa niya. Kung hindi lang sana puno ng fur ang mukha ko, makikita nila kung gaano ako namumula. And Luhan's not this lucky. 



Tumingin siya sa baba at medyo namula. Umiwas siya ng tingin sa aming lahat at nanatiling tahimik. I heard Baekhyun and Kyungsoo grin behind my back. 



"Ay teka!" masayang sabi ni Kyungsoo at hinawakan ang kamay ni Baek. "Baekhyun, tulungan mo akong i-set up yung table nang makapag-lunch na tayo. Baka dumating na si Chanyeol mamaya." sabi nito sabay hila sa tutor ko. Agad naman na tumango si Baek habang natatawa. 



"Tulungan ko na kayo!" sigaw ni Luhan at tatayo na sana para sundan sila pero...



"HINDEEE!!!" nakakagulat na sigaw nina Baekhyun at Kyungsoo. Halos mabasag naman ang eardrums namin ni Luhan dahil doon. Napatingin nalang sakin si Luhan habang naka-ngiwi pa. I laughed at him. 



"Diyan ka na!" sigaw ni Kyungsoo mula sa kusina. "I-entertain mo si Master Sehu-- este, Seth! Baka magbago ang isip at bumalik sa kweba niya!" I rolled my eyes and tried not to look nervous. Kyungsoo really is helping but... SOBRA NAMAN! 



"OO NGA!" sigaw din ni Baek. "Minsan lang yan Lulu! Grab the opportunity!" 



Luhan gaped at them, expression full of shock. "A-ano raw?!" gulat na bulong niya sabay napa-facepalm nalang. I grinned and walked papunta sa sofa kung saan nakaupo siya. 



"Don't mind them." i muttered and he looked at me and blushed. He always blush and i find it cute.


Umayos siya ng upo at tumango. "Hindi ko sila maintindihan." sabi niya habang nakangiti. "May mga pagkakataon na parang nilalapit nila ako sayo, Seth." umiling-iling siya na para bang may naalala siya. Sobrang laki ng ngiti niya and i can't help but smile also. 



"What's the problem with that?" tanong ko at napatingin siya sakin. He raised his eyebrows na para bang may mali sa sinabi ko. "What's wrong with you being close to me?" tanong ko ulit. 



"W-wala." bulong niya. "But..." 



Napakunot noo ako. "But what?" i asked. "You even saw me cry noong isang gabi. That's... something." i said which made his eyes wide. i know i'm being straight forward but... 



"About that." simula siya and he pursed his lips. "Hindi mo sinabi sakin ang dahilan." tinitigan niya ako sa mata at puno ng pag-alala ang mukha niya. I stared back and admired his face. 



He's so beautiful and i could stare at him all day if he let me. 



"Seth!" tawag ni Luhan sakin and waved his hand in front of me, getting my attention. "Nakikinig ka ba?" tanong niya. May halong pagtataka yung mukha niya. 



I swallowed and felt my face heat up. "Uh... no... Ah! Yes, yes. I'm listening." i stammered and flashed a smile. Which i know... is really fake. He does this to me , though. He makes me forget everything else.


Ngumiti siya ng maliit. "Bakit ka umiyak, Seth?" tanong niya and he's really worried. "At bakit hindi mo masabi sakin ang dahilan?" 



I looked down. "Luhan..." 



Hindi ko pwedeng sabihin sakanya and you all know the reason. I can't tell him I am Oh Sehun dahil ang sabi sa spell, kailangan niya akong mahalin bilang isang halimaw. Bilang si Seth Park. 



And if he'll know...



"I don't want something bad to happen to you." i murmured without looking at him. "Something really bad... may happen, Luhan. Ayokong masaktan ka." I stared at him at puno ng tanong ang mukha niya.



Napakunot noo siya at alam kong wala siyang maintindihan sa sinasabi ko. Pero anong magagawa ko? Ayoko siyang mamatay! Ayoko siyang masaktan ng dahil lang sa akin. 



"Anong--"



"Luhan! Sumama pala si-- SETH! Andiyan ka pala!" 



CHANYEOL?! 



Nanlaki ang mga mata ko nang biglang pumasok si Chanyeol kasama ang isang lalakeng sobrang tagal ko nang hindi nakita. 



"Jongin?!" gulat na sigaw ni Luhan. "Anong ginagawa mo dito?!" Napatayo siya nang pumasok si Kai sa mansyon habang nakangiti. Napatingin siya sakin at nagulat ako dahil hindi siya nagulat. Mukhang nasabihan na siya ni Chanyeol tungkol sa itsura ko. 



"Oh hello, Luhan. Sorry kung biglaan. Hehehe." sabi ni Jongin kay Luhan habang nakangiti. Napatingin naman siya sakin. "Ikaw si Seth diba? Yung amo ni Kyungsoo?" tanong niya at tumayo ako at tumango. 



"You must be, Kim Jongin." i said and gave him a tight smile. "Kyungsoo's boyfriend?" i asked and he nodded immediately. 



"Sorry kung biglaan tong pagdating ko, Luhan at Seth." he said and smiled wide. "Gusto ko lang talagang bisitahin si Kyung tutal, wala naman akong masyadong ginagawa. I hope you don't mind." sabi niya at napatingin sakin as if asking my permission. 



Ngumiti ako at umiling. "It's fine." sagot ko. "Kyungsoo's a very nice person and i'm sure he'll be glad you're here." 



Ngumiti ng malaki si Kai at kasabay nun ang paglabas ni Kyungsoo mula sa kusina. 



"Kai?!" gulat na sabi nito. "Anong--"



"Babe!" Jongin said and waved. "Hi! I came to visit you." he grinned and Kyungsoo walked towards him, hugging him by the waist. 



"Grabe, nagulat naman ako." sabi niya habang natatawa. 



Jongin pinched his nose and kissed his forehead. "I know. It's a surprise, by the way." he muttered and they both laughed. 



The scene was too sweet, i have to look away. 



"Where's Baek?" tanong ni Chanyeol kay Kyungsoo. 



"Ah, nasa kusina." sabi ni Kyung at hinawakan ang kamay ni Jongin. "Master, punta lang kaming kitchen." he said and looked at me. 



I nodded in reply and watched the three walked towards the kitchen. 



"CHANNIE~" i heard Baek squeal. Luhan and I grinned, looking at each other.



"My house's getting full of lovebirds." i laughed and Luhan looked at me, smiling from ear to ear. 



"I know." he replied and shook his head. "Maliban satin, syempre." sagot niya na nagpatigil sakin. I looked at him and he did the same. Suddenly, he pursed his lips.



"Sorry... Hindi ko dapat--"



"No." i interrupted him. "Luhan... I..." 



But the pain on my heart pulled me away from my senses. I grasped my chest and fell to my knees. "AHHH!" i screamed in pain. My vision got blurry. 



The pain had gone twice the usual. 



"Seth!" I heard Luhan screamed rushing to me and catching my arm. "Seth! Anong nangyayari?! Seth!" 



"Aaahh!!!" i closed my eyes and grabbed my chest, feeling nothing but pain all over my body. 



"Tulong!" sigaw ni Luhan sa tabi ko. "Kyungsoo!!! Baekhyun!!!" 



I heard footsteps and i felt hands trying to pull me up. But the pain invaded my whole body. And i saw nothing until consciousness escaped me. 



Another petal fell... leaving me with four. 




******



Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top