Prologue

"Sa mundong ito hindi ka mabubuhay kung wala kang pera" Nakatingin ako sa mga kalangitin habang sinasabi ko yan sa kanya.

"Bakit mo naman nasabi?" 

"Tignan mo magulang ko namatay sila dahil sa wala lang kaming pera. Alam mo ba yung pakiramdam na para hangin lang kami noon sa hospital habang ang mga magulang ko nilalabanan ang kamatayan. Nakakaloko lang kasi, mas inuna nila yung may pera na hindi naman mamatay kasi duon sa mga taong mamatay na. Diba nakakagago, kaya alam mo kapag ako yumaman who you ang mga yan sa akin" Galit na galit na sabi ko sa kanya, totoo naman ang sinabi ko ah!

"Mali ka" Nagulat nalang ako dahil sa sinabi niya.

"Sa mundong ito hindi ka mabubuhay kung walang nag mamahal sayo" Dahil sa sinabi niya ay nalito ako, ano daw.

"Ha?" Nag tatakang sabi ko sa kanya. Hindi na siya nag salita pa.

"Kahit kailan ang weirdo mo" nakangiting sabi ko sa kanya.

-------------

Ikaw na nga lang natitira kong kaibigan pero iniwanan mo lang ako katulad ng mga magulang ko, Sana hindi nalang kita nakilala kung iiwanan mo din ako sa huli.

Ganito ang buhay may darating at may aalis sa buhay mo, kaya ako mag iipon lang ako ng mag iipon ng pera hanggang sa yumaman na ako. Makikita natin wahahahahhaha

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top