Epilogue

Lahat ng babae hinangad magkaroon ng prince charming. Lahat ng babae gustong maging masaya. Paano mo nga ba malalaman kung nasaan na yung taong itinakdang makasama mo habang buhay?

Paano kung nakasabay mo na pala siya sa jeep? Paano kung kaharap mo na pala siya pero iniwas mo yung tingin mo dahil may nabangga ka? Paano kung kaklase mo pala siya o katrabaho?

Walang makakapagsabi diba? Pero isa lang ang alam ko kung kayo talaga, kayo talaga hanggang sa huli.

Ang dami kong sinayang na pagkakataon dahil sa mga akala ko at alam kong tama. Kay Joshua umikot ang mundo ko, ni hindi ko alam na may nasasaktan ako ng paulit-ulit.

Masyado akong nabulag sa nakasanayan ko, ni hindi ko man naramdaman na nasa tabi ko lamang si Josiah.

Natapos na ang inakala kong fairytale namin ni Joshua. Akala ko magkakaroon din kami ng happy ending tulad ng mga napapanood ko sa tv.

Pero nakalimutan ko, fairytales don't exist. Walang princess. Walang knight in shining armor. Walang prince charming. Walang happy ending. This is reality.

Masyado akong nabulag. Ni pati sarili kong damdamin hindi ko na alam. Ni pati puso ko hindi ko na alam kung sino ang tinitibok. Teka ang lalim ko na dun ah.

Tama si Joshua. Matagal nang wala ang puso ko sakanya. Matagal na palang ninakaw ni Josiah iyon without me realizing it. It took me long enough to realize how much I love him. Bakit ngayon pa kung kelan handa na siyang pakawalan ako?

"Manong malapit na ho ba tayo?"

"Malapit na iha.."

Saka ko lang nakita na malapit na nga kami. Kinuha ko ang panyo at pinunasan ang kamay ko. Sobrang pawis ng kamay ko dahil sa nerbyos. Nagawa ko pa ngang magrosary eh sa sobrang kaba at panalangin na sana umabot ako.

Binigay ko na ang bayad at hindi na kinuha ang sukli. Pumunta na ako sa loob at hinanap ang lalaking kilalang kilala ko kahit nakatalikod.

"Josiah! Josiah nasan ka?!"

Wala akog pakialam kahit pa pagtinginan ako sa loob. Ako lang ang nakakaalam kung gaano ako kanerbyos ngayon dahil pag hindi ko siya naabutan ngayon, ikamamatay ko.

"Josiah! Wala namang ganyanan! Nasan ka?! Magpakita ka naman sakin oh?!"

"Ma'am. You're not allowed to shout here. You are disturbing-"

"So ano na Josiah?! Natitiis mo na ako ngayon?! Nasan ka na? Nandito na nga ako di ba? Magpakita kanaman sakin oh! Josiah!"

May mga humawak na saking guard pero sinubukan kong makawala sa kanila. Pinakikiusapan parin ako nung babae na wag ng mag-ingay pero the hell I care! Hindi ako titigil hanggat hindi ko siya nakikita.

"Bitawan niyo ko! Josiah! Please! Magpakita ka naman oh! Josiah. Mahal kita!"

There i said it. Pero wala pa rin. Hindi parin siya nagpakita. Patuloy parin nila akong ikaladkad sa labas pero lumalaban parin ako. Nakatingin na sakin ng lahat ng tao sa loob. Pero gaya nga ng sabi ko wala akong pakialam-

"Hera?"

Napatigil ako ng marinig ko ang boses na yun.

"J-joshua?"

"Sir, pasensya na. Okay na. Bitawan niyo na siya."

Binitawan naman ako ng mga guards at umalis na sila kasama nung babae.

"Joshua, nasan si josiah? S-sumulat siya sakin kanina." Lumingon ako sa paligid bago tumingin ulit sa kanya.

Wala akong natanggap na sagot sa kanya maliban sa ngiti niyang yun.

"I knew you would come."

"Ano bang pinagsasasabi mo? Nasan ba si Josiah? Hindi siya pwedeng umalis."

"Alam ko."

Napanganga na lang ako sa huli niyang sinabi.

"Ako lang ang aalis, Hera."

Pinakita niya ang luggage niya sakin tapos ngumiti ulit. Mga ngiting minahal ko noon.

"A-anong ibig mong sabihin?"

"I was the one who sent you the letter. Gaya ng sinabi ko sa'yo noon, I was trying to help you realize what you really want. It took you long enough, Hera."

Hinanpas ko siya sa kabilang braso kaya napaouch siya. "Ano na naman bang trip mo at ginawa mo yun? Nagpanggap ka pang si Josiah sa sulat! Nakakainis ka!"

"But at least you know now what you really feel about him, right?"

"Tss. Pero kahit na. Bakit ba ang hilig mong magsinungaling sakin?"

"Minsan sa buhay kelangan mong magsinungaling para maging masaya na ang dalawang tao."

"So aalis ka na? Iiwan mo na ko?"

"Gusto ni Mama na magpagamot pa ko. Ang sabi ko nga wag na kasi hindi na naman ako gagaling-"

"Wag ka ngang ganyan."

"That's why I left you right? Kasi alam kong kahit anong gawin ko iiwan at iiwan parin kita. Yun nga lang pinadali ko. Pero kung hindi ko naman ginawa yun, hindi mo rin makikilala ang kapatid ko di ba? Kaya it's better this way."

"So i guess this is goodbye?"

"Nah. It's not really goodbye after all."

Napangiti kami parehas. Niyakap niya ako at hinalikan sa noo. I can't deny I really loved this guy. At mamahalin ko pa rin siya habang buhay.

"Josiah's at the park. Pinapunta ko siya dun after niya akong ihatid kaya kung pupuntahan mo siya.."

"Thank you."

Niyakap ko ulit siya tapos naglakad na siya papunta sa loob.

Salamat sa kanya. Siya na nakakaalam ng lahat pati ang nararamdaman ko.

Sumakay na ulit ako sa taxi at nagpahatid sa amin. Pagdating ko sa subdivision namin, nagmadali akong pumunta sa park.

Napatigil ako ng makita ang isang pamilyar na likod. Ang kaisa-isang likod na hinding hindi ko malilimutan.

"Josiah!"

Tinawag ko siya sabay takbo papunta sa pwesto niya. Nakita ko siyang ngumiti. Ngiting alam kong para sakin lang.

"Josiah!! I-I'm sorry. Sorry."

"Shhh. It's okay."

Hinagod niya ang likod ko at hinalikan ako sa ulo. I'm so lucky to have this guy. I'm so lucky to be loved by him.

"Hmm! Nakakainis ka naman eh! Niloko niyo na naman ako!!"

Pinaghahampas ko siya kaya todo ilag naman siya.

"A-aw. Wait lang. Aw. Teka tama na. Si kuya- Aray ko! Si kuya ang sisihin mo. Siya ang nakaisip nito eh."

"Nagpauto ka pa rin naman sa kanya eh! Ikaw talaga!"

"May magandang dinulot din naman yun ah?" Ngumisi siya tapos hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Bakit ka umiiyak? Uy!"

Pinahid ko ang luha ko tapos tumingin sa kanya, "Bakit ba umiiyak ang isang tao?"

"Kasi nalulungkot siya?"

"Mali! Kasi masaya siya at mahal niya ang taong iniiyakan niya."

This time siya naman ang ngumiti at hinawakan ulit ang kamay ko, "Ano? Pakiulit nga? Nabingi ata ako dun.."

"Eeeeh. Narinig mo naman eh papaulit mo pa!"

"Hindi ko nga narinig eh may dumaang kotse."

"Kotse ka diyan! Eh wala namang nadaan eh!"

"Dali na. Please? Please?"

He pouted. Yuck. Hindi bagay! Hahahaha.

"Sige na nga tatanungin na lang kita. Mahal mo ba ko?"

Seriously? Nahihiya ako sa anong niya. I'm not the kind of girl na showy katulad ng ibang babae.

"Mahal mo ba ko?"

Ulit niya. Ano ba yan bakit ba ko pinagpapawisan?

"Siguro nga mali ako ng rinig kanina. Hindi mo ko maha-"

"Yes! Oh ayan narinig mo? Mahal kita! Asshole."

Sa sinabi kong yun niyakap na naman niya ako ng mahigpit. Sa yakap niyang yun rinig na rinig ko ang tibok ng puso niya. Napangiti na lang ako.

"I love you. I love you so much! Pinakikilig mo na naman ako! Tss. So gay!"

Napatawa na lang ako sa reaksyon niya. Siya kikiligin? Parang di naman. Hahaha.

"Teka ano to?"

Bigla kasing lumiwanag yung park. May mga fairy lights na umiilaw sa buong park. I find it so romantic. Kitang-kita naman sa mukha ko na namangha talaga ko.

"You like it?"

"Teka ikaw ang gumawa nito?"

"Actually, hindi lang ako. I won't be able to do it without them." Tumingin siya sa likod niya.

"Mama? Papa? Erian?"

Yeah. They're all here smiling at me. At ngayon ko lang napansin na nandito din ang parents ni Josiah.

"I'm sorry iha. I should'nt have blame you. Hindi mo naman kasalanan kung nagkasakit ang anak ko. I'm sorry for that." Niyakap ako ni tita kaya niyakap ko din siya.

Hindi naman ako galit sa kanya. Naiintindihan ko naman yun kasi nanay siya. Walang nanay ang gustong mawalan ng anak.

"I'm sorry din po tita."

I'm so happy that everything is alright. Pupunta din silang America ngayon. Mamaya pa palang 9pm yung flight nila, sabi kasi ni Joshua 6pm eh. Ang advance talaga ang lalaking yun.

Nag-uusap lang kami ni Josiah ng bigla akong napatigil sa pagsasalita ng marinig kong may tumugtog.

Napatingin ako kina papa na nakathumbs up saming dalawa. Huh? Tapos nakita ko na lang silang umalis.

"Can i have this dance?"

Ngumiti ako sa kanya at inabot ang kamay niya.

Now playing: Runaway by Bruno Mars

So easy to forget our love 

The little things we do 

Like calling for no reason 

Just to say the words, 'Baby I love you!'

This is my favorite song and will forever be. Ang saya-saya ko ngayon kasi nakita ko na ang lalaking para sakin. Hindi man sa una, dahil napalingon ako sa iba. Pero I'll make sure, I'll make everything right.

I know lately, I've been busy 

But a second doesn't go by without you crossing my mind 

It's been so long since we had time 

Let's take a day and make everything right.

Inikot niya ako tapos pinakawalan ang kamay ko. Tapos sinabayan na niya ang kanta.

"Just take my hand, fall in love with me again."

I took his hand and then he put his arms around my waist, my hands on his neck. Sobrang romantic ng ginagawa niya to think na may mga fairylights pa sa paligid namin. Ang ganda ganda. I can't stop smiling like an idiot.

Let's runaway to the place where love first found us.

This park. I thank this park because this is where I found him. This is where I found the missing piece of me. This is where I found my heart.

Let's runaway for the day 

Don't need anyone around us

I looked around us. No sign of my parents and his parents. Only us.

When everything in love gets so complicated 

It only takes a day to change it

What I have to say can't wait 

All I need is a day so let's runaway.

Dahil mas matangkad siya sakin, sumandal na lang ako sa may dibdib niya. Enough for me to hear his heartbeat.

Girl, you've been so patient 

Spending nights alone & not complaining 

But I'll make it up to you 

And I promise today I won't keep you waiting

Nagslow dance parin kami at rinig ko parin siyang kumakanta. Ang ganda talaga ng boses niya.

"You still haven't figure it out?"

"What?"

"This."

Please give me this one chance to remind you of everything we had.

Tumingin siya sa paligid niya.

Sinabayan niya ulit yung kanta.

"I won't give up, I'm too much in love. 

And I want you to know that."

The fairylights. The slow dance. The song. All of it.

Just take my hand fall in love with me again.

I gasped while my tears started to fall. I looked at him and I saw him smile.

Let's runaway to the place where love first found us.

"Took you long enough huh."

Let's runaway for the day 

Don't need anyone around us

He really planned all this. This is my last wish! For god's sake, how can I forget such things? I hate myself.

When everything in love gets so complicated 

It only takes a day to change it 

What I have to say can't wait 

All I need is a day

"I love you!"

I hugged him and I felt him hugging me back. No words nor phrases can really explain how happy I am. It's far beyond any simple word.

"You know how much I love you too."

 So let's runaway for the day

And I'll give eveything in this moment 

And I promise to make everyday

Just like the day

Inalis na niya ang pagkakayakap sakin at mas lalo akong naiyak ng lumuhod siya sa harap ko at nakangiting sinabi, "Hera, matagal ko ng pinangarap na mangyari to. Matagal akong umasa at ngayon hindi mo alam kung paano mo ako pinasaya. Hearing those three words from you, para na kong napunta sa langit."

Let's runaway to the place

Where love first found us

Let's runaway for the day

Don't need anyone around us

"Hindi na ko makakapag-intay mas maging masaya, Hera."

Napaiyak na lang ulit ako ng maglabas siya ng red box sa bulsa niya. Oh My God. Is he?

"Will you make me the happiest man alive?"

When everything in love gets so complicated

It only takes a day to change it

What I have to say can't wait

All I need is a day.

So let's runaway....

Nilabas niya ang singsing, "Will you marry me?"

"Yes!"

Niyakap ko siya ng mahigpit at ganun din naman siya. Nasa balikat ko ang ulo niya kaya alam kong umiiyak na din siya sa saya. I love this man. And I can't wait to spend my time and my life with him.

"YAHOOOOOOO! THANK YOU, HERA! I LOVE YOU!"

"JOSIAH! HAHAHAHA."

Inikot niya ako at pareho kaming tumatawa ngayon. Nung binaba na niya ko, sinuot niya ang singsing sa akin at nagsalita ulit siya.

"Are you ready to our forever?"

"I'm ready." I can't wait.

And with that. He kissed me. Enough for me to feel the love between us.

Ang storya naming dalawa ay hindi pang-fairytale. Lahat kasi ng fairytale natatapos sa happy ending at hanggang dun na lang yun.

Siguro ang meron lang samin ngayon ay love story. Walang happy ending. Siguro happy lang. Ayoko kasi ng salitang 'end'.

I think 'start' is the appropriate word for that :)

This is a story of how we will start our forever. Forever with my one and only Josiah.

[FIN]

--x

A/N:

Waaah! First time kong makatapos ng story. Ang hirap pala talaga! Umm, gusto ko nga palang magpasalamat sa mga nagtyagang basahin to kasi alam kong matagal lagi akong matagal magupdate dito! Thank you so much for the votes and the comments! So yan na ikakasal na sila. Syempre after college. Tagal pa nun. Hahahahaha. Wala na po tong katuloy-as in ito na talaga ang end este ang start ng forever nina Josiah and Hera. Yun lang! I love you guys! Hanggang sa muli!

PS. Sa mga nagpPM sakin tungkol sa softcopy nito o ng ibang story ko, pasensya na po kasi hindi po talaga ako nagbibigay nun. Hindi ko na po kayo rereplayan.

PSS. May ganto ba? Hahaha. Pauso ko lang. Sa mga hindi pa nakakabasa ng iba kong stories, try niyo din ha! Hehe. Punta lang kayo sa profile ko :)

Imaginary Characters:

Bae Suzy- Hera

Myungsoo- Josiah/Joshua

Kim Ji Won- Meredith

Kim Bum-Erian

Joo Ji Hoon- Daddy Henry

Yoon Eun Hye- Mommy Eritte

(Alam ko paiba-iba ako pero final na talaga to.)

(c) girlinparis