Yey! Kolejna sobota i kolejny rozdział Xd

Wczesnym rankiem zeszłam do małego baru na parterze hotelu. Tak Mira przywitała mnie szerokim uśmiechem.

- Słyszałam, że Sting skradł wczoraj twój pierwszy pocałunek. - Zaczyna a ja momentalnie się czerwienie. Nie pamiętam niczego takiego.

- To raczej niemożliwe. - Odpowiadam. - On nie jest w moim typie. - Dodaje po chwili.

- Oddawanie pocałunków mówiło coś innego. - Ten głos. Co on tu robi.

- Ehh... zapewne byłam pijana, albo tak zmęczona po igrzyskach, że nie myślałam racjonalnie. - Odpowiadam.

- Tak? Jak to mówiłaś ,,Twoje usta są takie słodkie Stinguś". Nie pamiętasz? - Cała się czerwienie. Ja miała bym zrobić coś takiego? Niemożliwe.

- Ja? Nie pamiętam tego.- Jeszcze bardziej się czerwienię. - Jestem prawie pewna, że byłam pijana albo... - Patrzę nerwowo na chłopaka, a on robi minę w stylu ,,O co chodzi?". - Czy ty dosypałaś mi czegoś do drinka czy
czegokolwiek co wczoraj piłam? - Pytam ostro.

- Słuchaj mała, nie próbuj zwalić winy na mnie bo... - W tej właśnie chwili ziemia zaczyna się trząść. Przez okno wchodzi potężna czarna, metalowa macka i chwyta mnie. Odurza mnie jakimś dziwnym gazem.

Budzę się w ciemnym pomieszczeniu. Chwila, to to samo miejsce które widziałam we śnie.

- Będziesz wszystko oglądać z pierwszego rzędu, Maroko. - To głos naszego wodza. To on rządził i zapewne dalej rządzi wioską. - A gdybyś tylko zgodziła się nas chronić, wszystko potoczyło by się inaczej. - A więc to moja wina? Ale co się tam tak naprawdę dzieje. Mężczyzna włączył olbrzymi telewizor i to co zobaczyłam, to był koszmar. Ludzi zostali zamknięcie w dystryktach. Jeden z nich próbował wszcząć bunt ale im się to nie udało. I w rezultacie wszyscy zginęli. Zobaczyłam moich przyjaciół. Niezdolni do dalszego używania magii. Wszyscy cierpią. Tak bardzo cierpią przeze mnie, przepraszam przyjaciele. Potem puścił jakiś film gdzie wszyscy się zabijali.

- Co to? - Pytam.

- Głodowe igrzyska. Co miesiąc są takie urządzane. Tylko jedna osoba może przeżyć.

- Chcesz powiedzieć, że wybieracie kilkoro młodych ludzi i wysyłacie na żeź? - Pytam drżącym głosem.

- Dokładnie tak.

- Poco? Dlaczego? - Krzyczę.

- By sprawić ci jeszcze większy ból. - Wódz wioski śmieje się obrzydliwie i przerażająco. - Wiesz, utrzymywanie cię we śnie było bardzo wyczerpujące. Czas abyś ty także dołączyła do jednej ze stron. - Poczułam, że krew odpływa mi z twarzy. - Masz wybór. Albo my albo oni. - Wskazuje na ekran na którym pokazywane są różne dystrykty. Życie tam jest ciężkie, bardzo ciężkie. Ale jednak tam widzę moich przyjaciół.

- To co wybierasz?

- Nigdy nie zamieszkam z demonami! - Wrzeszczę i próbuję się wyrwać z kajdanek.

- To twój wybór. - Wzdycha. - W takim razie pożegnaj się z magią na zawsze. - Co? Chce mi zabrać moją moc? Ale to przecież jedyna pamiątka po Gelu. Po moim smoczym rodzicu. Szarpię się ile tylko mogę ale po pewnym czasie zasypiam.