Stormy

7 Μ Η Ν Ε Σ Μ Ε Τ Α . . .

"Είσαι σίγουρη πως θες να πάμε στους γονείς σου;Εννοώ δεν θες κάτι πιο ήσυχο;",με ρώτησε ο Grayson,καθώς έστρωνε το κρεβάτι μας.

"Ναι εξάλλου η μαμά μου έχει φτιάξει φαΐ και για τους δικούς σου.Θα έρθει η Annie και η Emma σωστά;",τον ρώτησα και έκατσα σε μια καρέκλα.

"Γίνεται να λείψει η Emma κάπου που θα είναι και ο Aaron;",με ρώτησε ρητορικά και πέταξε τα μαξιλάρια πάνω στο κρεβάτι.

"Σωστό και αυτό.",απάντησα και γέλασα.

Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ακούμπησα την τεράστια πλέον κοιλιά μου.Ειχα μόλις μπει στον ένατο μήνα και περιμενα να γεννήσω περίπου σε μια βδομάδα.Σήμερα ήταν η μέρα των Χριστουγέννων και αποφασίσαμε να την περάσουμε στο σπίτι των γονιών μου.

"Είσαι έτοιμη;",με ρώτησε μόλις μπήκε στο δωμάτιο φορώντας ένα μαύρο πουλόβερ και ένα μαύρο παντελόνι.

Έγνεψα καταφατικά και σηκώθηκα από την καρέκλα μου ακολουθώντας τον.Τους τελευταίους μήνες είχαμε βρεθεί σε μια κατάσταση τρεξίματος.Απο τότε που τελείωσε το ταξίδι μας στην Ιταλία,την Ελλάδα και στην συνέχεια την Γαλλία μόλις γυρίσαμε πίσω στο Λονδίνο ξεκινήσαμε να ψάχνουμε ένα μεγάλο σπίτι για να χωράμε και οι τρεις μας.Για καλή μας τύχη βρήκαμε ένα αρκετά ευρύχωρο διαμέρισμα στο Ανατολικό Λονδίνο που θα αποτελούσε το τέλειο οικογενειακό σπίτι.

"Βάλε μπουφάν δεν θέλω να κρυώσει ο γιος μου.",είπε ο Grayson και με βοήθησε να βάλω το παλτό μου.

Πριν 2 μήνες μάθαμε και το φύλο του μωρού.Απο τότε ο Grayson δεν έχει σταματήσει να με πρήζει να προσέχω τον γιο του.Δεν είχαμε σκεφτεί βέβαια ακόμη το όνομα που θα το δίναμε αλλά είχα κάποιες ιδέες στο μυαλό μου.

Από την άλλη σκέφτομουν πως θα ήταν η ζωή μου με δυο Grayson μέσα σε αυτήν.Πιστευα πως μόνο ο ένας ήταν αρκετός.Αλλα τελικά ο δεύτερος βρισκόταν ήδη στον δρόμο και από τις κλωτσιές που μου έριχνε κάθε μέρα καταλάβαινα ποσό θα έμοιαζε στον μπαμπά του.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο του Grayson και εκείνος ξεκίνησε να οδηγάει.

"Κρυώνεις;Θες να ανάψω κλιματισμό;",με ρώτησε ανήσυχα.

"Gray είμαι μια χαρά αλήθεια αν χρειαστώ κάτι θα σου το πω.",απάντησα και του χαμογέλασα.

Εκείνος έπιασε το χέρι μου και το φίλησε χωρίς να παίρνει το βλέμμα του από τον δρόμο και στην συνέχεια το ακουμπησε πάνω στις ταχύτητες.
Μόλις φτάσαμε στο σπίτι της μαμάς μου εκείνη όπως πάντα με περίμενε ήδη από έξω.

"Επιτέλους ήρθατε!Καλά Χριστούγεννα.",είπε και με αγκάλιασε.

Ανταπέδωσα την αγκαλια και μόλις απομακρύνθηκα της χαμογέλασα.

"Μου ελειψες μαμά.Καλα Χριστούγεννα!",της είπα.

"Και εμένα το ίδιο αγάπη μου.Grayson,αγόρι μου εσυ όσο πας και ομορφαίνεις!",σχολίασε με ένα μεγάλο χαμόγελο και τον φίλησε όπως και εκείνος.

"Σε ευχαριστώ Grace.Καλά Χριστούγεννα.",της είπε και την αγκάλιασε σφικτά.

Μόλις μπήκαμε μέσα η Annie καθόταν με τον μπαμπά μου στο σαλόνι,ενώ η Emma με τον Aaron έφτιαχναν το τραπεζι στην τραπεζαρία.

"Καλά Χριστούγεννα!",είπαμε ταυτόχρονα με τον Grayson και όλοι ανταπέδωσαν.

Πήγα και χαιρέτησα τους πάντες όπως έκανε και ο Grayson και έκατσα δίπλα από την Annie.

"Πως είναι ο εγγονός μου;",ρώτησε και ακουμπησε την κοιλιά μου.

"Δραστήριος σαν τον γιο σου.",απάντησα και εκείνη γέλασε.

"Έχετε σκεφτεί όνομα;",με ρώτησε με έναν γλυκό τόνο.

"Κάτι έχουμε σκεφτεί...απλά θα το αποκαλύψουμε μόλις γεννηθεί.",της απάντησα και χαμογέλασα.

"Το φαγητό είναι έτοιμο!",φώναξε η Emma και σηκωθήκαμε όλοι και κατευθυνθήκαμε προς την τραπεζαρία.

Καθίσαμε στις θέσεις μας και ξεκινήσαμε να τρώμε συζητώντας για διαφορά θέματα.

"Aaron τι σπουδάζεις;",ρώτησε ο Grayson και έβαλε μια μπουκιά γαλοπούλας στο στόμα του.

"Διοίκηση επιχειρήσεων στο Southampton.Ειχαμε έναν αγώνα μπάσκετ πρόσφατα με την ομάδα του πανεπιστημίου αλλά χάσαμε.Ένας τύπος έβαλε τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα.",εξήγησε και σήκωσε τους ώμους του.

"Βλέπω πως κάποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για το μπάσκετ παρά για τα μαθήματα που χρωστάει.",είπε ειρωνικά ο πατέρας μου και ξεκινήσαμε να γελάμε.

"Σε μια βδομάδα έχω μια έκθεση σε μια γκαλερί στο κέντρο.Θα ήταν τιμή μου αν ερχόσασταν.",ανακοίνωσε ο Grayson.

"Εννοείται πως θα έρθουμε Grayson!",είπε γεμάτη χαρά η μαμά μου και η Annie της χαμογέλασε.

"Εγώ πάω λίγο τουαλέτα.",είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

Δεν πρόλαβα να κάνω δυο βήματα μέχρι που τα πόδια μου έγιναν μούσκεμα.Ολοι γύρισαν προς το μέρος μου και εγώ έμεινα ακίνητη.

"Ν-νομίζω ότι έσπασαν τα νερά μου.",είπα προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.

"Aaron την καμερα..",ψιθύρισε ο Grayson και ο Aaron πετάχτηκε από την θέση του και το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι.

"Το μωρό ερχεται!",φώναξε η μαμά μου και με αγκάλιασε,όπως έκαναν και όλοι οι υπόλοιποι.

"Είσαι έτοιμη;",με ρώτησε ο Grayson καθώς έριξε το παλτό μου από πάνω μου και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο του,ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν στο αυτοκίνητο του Aaron.

Έγνεψα καταφατικά.Ο Grayson έβαλε μπρος και ξεκίνησε να οδηγάει με το ένα του χέρι,ενώ στο άλλο κρατούσε μια βιντεοκάμερα και τραβούσε την διαδρομή και εμένα.

Μόλις φτάσαμε στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν πως θα γεννούσα με φυσιολογικό τοκετό αλλά μόνο δυο άτομα θα έρχονταν μαζί μου μέσα.Ετσι κατέληξα στο ίδιο δωμάτιο με τον Grayson και την μαμά μου.

"Πως αισθάνεσαι;",με ρώτησε η μαμά μου και χάιδεψε μερικές τούφες που είχαν πέσει στο κεφάλι μου.

"Είμαι εντάξει νομίζω.",απάντησα και χαμογέλασα.

Ο Grayson μπήκε μέσα στο δωμάτιο με ένα μπλε σκουφακι,μάσκα και μια μπλε στολή και συνέχισε να κρατάει την καμερα στο χέρι του.

"Θα μου πήγαινε πολύ να είμαι γιατρός.",είπε και έκανε μια στροφή δείχνοντας τον εαυτό του.

Αφού οι μαίες με προετοίμασαν έφτασε στο δωμάτιο ο γυναικολόγος μου και μου έδωσε τις οδηγίες ενώ εξήγησε την διαδικασία.Ενιωσα λίγο άγχος μέσα μου αλλά προσπάθησα να μην το δείξω.

"Λοιπόν σπρώξε..",είπε και έκανα όπως μου είπε.

Ο Grayson μου κρατούσε το χέρι μου σφικτά όσο εγώ έσπρωχνα για αρκετή ώρα.Παρατηρησα το άγχος στο πρόσωπο του καθώς κοιτούσε όλη την διαδικασία.

"Αυτός είναι ο λόγος που δεν θα μπορουσα να είμαι γυναίκα.",είπε τρομαγμένος,καθώς με έβλεπε σε μια κατάσταση φρίκης.

"Σπρωξε λίγο ακόμη..",είπε ο γιατρός και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άκουσα το κλαμα ενός μωρού.

Δάκρυα συγκίνησης ξεκίνησαν να τρέχουν από τα μάτια μου και η μαμά μου με φίλησε.Ο Grayson είχε μείνει σοκαρισμένος και παρακολουθούσε κάθε κίνηση των γιατρών με το μωρό.

"Ο μπαμπάς αν θέλει να κόψει τον ομφάλιο λώρο.",είπε μια νοσοκόμα και ο Grayson πλησίασε το μωρό εμφανέστατα συγκινημένος.

Λίγα λεπτά αργότερα μου έφεραν το μωρό στην αγκαλια μου σε μια μπλε κουβερτούλα.Ο Grayson δεν έχασε ούτε δευτερόλεπτο και ήρθε και εκείνος δίπλα ξεκινώντας να πειράζει την μύτη του μωρού.

"Αχ Stormy,είναι ίδιος με τον Gray..",μουρμούρισε η μαμά μου και σκούπισε τα δάκρυα της με ένα χαρτομάντηλο.

"Ευχαριστώ μαμά.",είπα ειρωνικά και γέλασα.

"Μπορώ να τον κρατήσω;",ρώτησε ο Grayson αγχωμένος και μόλις έγνεψα καταφατικά τον έπιασε με προσοχή από τα χέρια μου.

Ίσως αυτή η εικονα να ήταν η πιο όμορφη που είχα δει ποτέ στην ζωή μου.

"Πως θα το ονομάσετε;",ρώτησε μια νοσοκόμα.

Κοιτάχτηκα με τον Grayson και εκείνος μου χαμογέλασε ενώ κούνησε θετικά το κεφάλι του.

"Tyler.Tyler Martin."

Αχ...
Το επόμενο κεφάλαιο είναι ο επίλογος και νομίζω θα κλάψω.

Επίσης ηθελα να ρωτήσω αν θα θέλατε που και που να βάζω bonus κεφαλαία με στιγμές αυτών των δυο από το ταξίδι τους και γενικά.

Αυτά από εμένα!
Θα τα πούμε σύντομα σας στέλνω την αγάπη μου όπως πάντα !