Κεφάλαιο 26ο:[Ας Φύγουμε]


Stormy

"Επιτέλους σπίτι..",μουρμούρισε ο Grayson και έπεσε με τα μούτρα πάνω στον καναπέ του.

Χαμογέλασα με αυτή την εικονα μπροστά μου και έκατσα στην πολυθρόνα απέναντι του.

"Πείνας;Θες να σου φτιάξω κάτι;",τον ρώτησα και εκείνος σήκωσε το κεφάλι του.

"Δεν ξέρω αν θέλω κάτι γλυκό ή αλμυρό αυτή την στιγμή.",είπε και ξεκίνησε να σκέφτεται.

"Μήπως είσαι εσυ έγκυος τελικά;",ρώτησα και γέλασα μαζί του.

Εκείνος σηκώθηκε από τον καναπέ και με πλησίασε σηκώνοντας με από την πολυθρόνα.Εβαλε μια τούφα πίσω από τα μαλλιά μου και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στα χείλη.

"Το μωρό μου θα έχει την καλύτερη μητέρα.",είπε και με κοίταξε γεμάτος περηφάνεια.

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.Μπορει να είχα τις αμφιβολίες μου αν θα τα κατάφερνα να κάνω οικογένεια αλλά με τον Grayson στο πλάι μου όλες αυτές οι σκέψεις έφευγαν μακριά.

"Ο πατέρας σου θα νευριάσει τόσο πολύ που είσαι έγκυος πριν παντρευτείς.",σχολίασε και γέλασα μαζί του.

"Grayson Martin δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να σκύψω εγώ στα γόνατα να σου κάνω πρόταση γάμου.Αυτο είναι δίκη σου δουλειά.",τόνισα και εκείνος με σήκωσε στην αγκαλια του και με ακουμπησε πάνω στον πάγκο της κουζίνας.

"Θα το κάνω σύντομα.Δωσε μου απλά λίγο χρόνο,γιατί δεν θέλω να είναι κάτι πρόχειρο.",με διαβεβαίωσε και ξεκίνησε να με φιλάει στον λαιμό μου.

Το φιλί του ήταν γεμάτο πάθος σε κάθε σημείο του σώματος μου.Μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση.Μου είχε λείψει η αίσθηση στοργής και ασφαλείας που ένιωθα μόνο όταν ήμουν κοντά του.

"Πάμε να φύγουμε.",είπε και έμεινα να τον κοιτάζω.

Σήκωσα το ένα μου φρύδι και γέλασα για μια ακόμη φορά.

"Τι-τι εννοείς να φύγουμε;",τον ρώτησα.
"Που να πάμε;"

Τα μάτια του έλαμψαν αμέσως και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο μου.

"Δεν ξέρω.Παμε να δούμε στο αεροδρόμιο που είναι η πρώτη πτήση.Παμε εκεί,να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο και να πάμε παντού.Αυτο θέλω να κάνω μαζί σου εδώ και πολλά χρόνια.",είπε γρήγορα λες και το σκεφτόταν εδώ και πολλή ώρα.

"Μα πρέπει να μαζέψουμε πράγματα.Ποσο καιρό θα λείψουμε;Grayson πρέπει να πάω να κάνω και κάποιες εξετάσεις σύντομα.-"

"Σταματά.Θα τα φροντίσω εγώ όλα αυτά.Απλά άφησε με μια φορά να χαρώ μαζί σου.Καθε φορά που βρισκόμασταν κάτι μας χώριζε.Θελω να βεβαιωθώ πως τίποτα πλέον δεν μπορεί να μπει ανάμεσα μας.",είπε και μου έπιασε τα χέρια μου φιλώντας τα και σφίγγοντας τα στο στήθος του.

Τον κοίταξα με ένα βλέμμα ικανοποίησης και έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι γελώντας.

"Ωραία.Μαζεψε τα πράγματα.Φευγουμε.",του ανακοίνωσα και εκείνος ξεκίνησε να χοροπηδάει σαν παιδί.

[...]

Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο κοιτάξαμε τον πίνακα με τις πτήσεις.Η πρώτη πτήση είχε κατεύθυνση την Ιταλία.Ηταν ένα μέρος που είχα προηγουμένως επισκεφτεί και το είχα λατρέψει.

"Λοιπόν τι λες;",με ρώτησε ο Grayson,που από το ένα του χέρι κρατούσε την βαλίτσα του και από το άλλο εμένα.

"Είμαι μέσα.Εσυ;",αποκρίθηκα και εκείνος μου χαμογέλασε γνέφοντας καταφατικά.

Πλησιάσαμε το γκισέ και ο Grayson κανόνισε τα εισιτήρια μας,ενώ εγώ εβγαλα από την τσάντα μου τα διαβατήρια μας.Μολις τακτοποιήθηκαν και αυτά ξεκινήσαμε να κάνουμε βόλτες στο αεροδρόμιο,καθώς το αεροπλάνο θα έφευγε σε μια ώρα.

Η ώρα ήταν περίπου τέσσερις το πρωί και θα φτάναμε στην Ιταλία στις οκτώ με την δίκη τους ώρα.Ο Grayson αποφάσισε να καθίσει σε κάτι καναπεδακια αναμονής και να ξεκινήσει να ψάχνει κάποιο ξενοδοχείο για να μείνουμε λίγες μέρες στην Ιταλία.Δεν ήθελε να μου αποκαλύψει που θα πηγαίναμε μετά,ενώ ήξερε ποσό περίεργη ήμουν και ποσό δεν μου άρεσαν οι εκπλήξεις.

Εγώ έκοβα βόλτες στα μαγαζιά του αεροδρομίου και χάζευα διαφορά αρώματα και βιβλία.Καποια στιγμή το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα πολύ όμορφο ρολόι με δερμάτινο καφέ λουράκι.

Αναρωτήθηκα αν θα φορουσε ποτέ ο Grayson κάτι τέτοιο,καθώς δεν συμβάδιζε και πολύ με το στυλ του,αλλά γνώριζα την λατρεία του για τα ρολόγια.

Χωρίς δεύτερη σκέψη το πήρα και κατευθύνθηκα προς το ταμείο.

"Είναι αντρικό το ρολόι.",εξήγησε η κοπέλα που δούλευε εκεί.

"Δεν είναι για εμένα.Αν μπορείτε να μου το κάνετε δώρο.",ζήτησα ευγενικά προσπερνώντας το σχόλιο της.

Εκείνη χαμογέλασε και το έβαλε μέσα σε ένα κόκκινο κουτάκι και στην συνέχεια σε ένα μαύρο τσαντάκι.Της έδωσα την πιστωτική μου κάρτα και πλήρωσα,καθώς έφυγα από το μαγαζί και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το μέρος που καθόταν ο Grayson.

Όμως δεν βρισκόταν εκεί.Ξεκινησα να πανικοβάλλομαι,καθώς το κινητό μου το είχα αφήσει σε εκείνον και σε ένα τεράστιο αεροδρόμιο δεν υπήρχε περίπτωση να τον βρω.

Ένα ζευγάρι χέρια έκλεισε τα μάτια μου και χαμογέλασα,καθώς αμέσως ένιωσα την ζεστασιά που ένιωθα όταν ήμουν κοντά του.

"Σε έχασα.",είπε και με γύρισε προς το μέρος του.

Στα χέρια του κρατούσε δυο σοκολάτες γίγας.Η μια ήταν με καραμέλα που ήταν το αγαπημένο του και η άλλη με κομμάτια μπισκότου που ήταν το δικό μου αγαπημένο.
Έτεινε την μια προς το μέρος μου και μόλις πήγα να την πάρω την ξανατράβηξε.

Χαμήλωσε στο ύψος μου και του έδωσα ένα φιλί,ενώ εκείνος χαμογέλασε και στην συνέχεια μου έδωσε την σοκολάτα μου.

"Σου πήρα κάτι.",του είπα και εβγαλα από την τσάντα μου το δώρο του.

"Γιατί μου πηρες κάτι;",με ρώτησε και έπιασε το σακουλάκι στα χέρια του,ενώ το άνοιξε.

"Γιατί όταν το είδα σκέφτηκα εσένα.",εξηγησα και τον είδα να βγάζει από μέσα το κόκκινο κουτάκι.

"Τελικά θα μου κανείς εσυ πρόταση γάμου;",με ρώτησε και τον κοπάνησα στον ωμο γελώντας.

Μόλις το άνοιξε τα μάτια του έλαμψαν.

"Φυσικά.Ποσο καλά με ξέρεις.",είπε και με αγκάλιασε σφικτά.

"Σου αρέσει;",τον ρώτησα και εκείνος χωρίς να χάσει χρόνο το φόρεσε.

"Ότι είναι δικό σου μου αρέσει Stormy πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβεις.",απάντησε και χαμογέλασε.

"Η πτήση προς Ιταλία με την αεροπορική εταιρεία British Airlines να επιβιβαστεί στην πύλη 27.",ακούστηκε από τα μεγάφωνα μια γυναικεία φωνη και σηκωθήκαμε από τις θέσεις μας.

Έπιασα το χέρι του Grayson και την βαλίτσα μου{a/n:είναι μέγεθος χειραποσκευης όποτε μπορεί να μπει στο αεροπλάνο με αυτήν.}και το ίδιο έκανε και εκείνος καθώς ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς την πύλη 27.Μολις φτάσαμε εκεί μετά από αρκετό περπάτημα ένας κύριος έλεγξε τα εισιτήρια και τα διαβατήρια μας.Μπηκαμε στον διάδρομο που οδηγούσε στο αεροπλάνο και μετά από λίγο βρήκαμε τις θέσεις μας και καθίσαμε.

Έγειρα το κεφάλι μου στον ωμο του Grayson και έκλεισα τα μάτια μου.

"Καλό μας ταξίδι και επιτέλους μια νέα αρχή.",μου ψιθύρισε εκείνος και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί στο κεφάλι μου.

Αχ επιτέλους έχουμε και ένα ρομαντικό κεφάλαιο με τίποτα στην μέση!

Εύχομαι να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο και το τέλος πλησιάζει όλο και περισσότερο!

Σας στέλνω την αγάπη μου!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top