🎨vote&comment🎨

{a/n:αγαπημένοι μου ghost readers εμφανιστείτε δεν δαγκώνουμε 💘}

Stormy

"Πραγματικά δεν είχα ιδέα οτι θα ηταν εδω..",ψιθύρισε η May οσο ο Grayson μας πλησίαζε.

Η καρδια μου χτυπούσε τοσο δυνατά που πίστευα πως μπορούσαν να την ακούσουν όλοι γύρω μου.

"Δεν-δεν πειραζει.Δεν φταις εσυ.",την καθησύχασα και κοίταξα στο πάτωμα.

"Αν θες φεύγουμε.",με διαβεβαίωσε και έπιασε το χερι μου.

"Οχι,οχι.Κατσε με τον Ty.Δεν θελω να στο χαλασω..",της εξήγησα και της χαμογέλασα.

Εκεινη πίεσε τα χείλη της μεταξύ τους και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο.

"Εισαι σιγουρη;",με ρώτησε μια ακομη φορα.

Έγνεψα καταφατικά και εκεινη με αγκάλιασε.

"Σε ευχαριστω,αληθεια.Αν χρειαστείς το οτιδήποτε πες μου..",ειπε και πηγε προς το μέρος του Ty.

Κοίταξα ευθεία και ειδα τον Gray να στέκεται πλεον μπροστά μου.Φορουσε ενα γαλάζιο πουκάμισο και ενα μπεζ παντελόνι.Παρατηρησα πως ειχε βγάλει το κρικακι απο την μύτη του.

"Που πήγαν οι μπαντανες και τα δερμάτινα;",τον ρώτησα.

Εκείνος χαμογέλασε και σταύρωσε τα χέρια του μπροστά απο το στήθος του.

"Έπρεπε να ειμαι επισημος σημερα.Που πήγαν τα μακρια μαλλια;",με ρώτησε και τα άγγιξε.
Εκανα ενα βήμα πισω.Δεν ήμουν ακομη ετοιμη για αυτο.

Μα τι λεω.Δεν ήμουν καν ετοιμη να τον συναντήσω.

"Ήθελα μια αλλαγή..",είπα και εβαλα μια τούφα πισω απο το αυτί μου.

"Σε κάνει πιο σέξυ το κοντό.",ψιθύρισε στο αυτί μου.

Τι κανει;

"Grayson αυτό ειναι τοσο λάθος.",τόνισα.

"Ποιος είπε οτι πρέπει να είναι σωστό;",με ρώτησε και έτεινε το χερι του προς το μέρος μου."Ελα εδώ."

Διστακτικά επιασα το χερι του και έμπλεξα τα δάχτυλα μου με τα δικά του.Ενα κύμα ζεστασιάς διαπέρασε αμέσως το σώμα μου.
Ειχα τοσο καιρό να νιώσω ετσι.

Σταθήκαμε μπροστά απο έναν πίνακα του.

"Παντα η καταιγίδα μου θύμιζε εσενα.Εννοω το όνομα σου απο εκει εμπνεύστηκε.",σχολιασε.

Έμεινα να κοιτάω έναν πίνακα του που απεικόνιζε έναν συννεφιασμένο ουρανό.

"Ομως δεν σου εχω δειξει ακομη το αγαπημένο μου.",είπε και τον ακολούθησα.
Ηταν ενα πορτραίτο.Στον πίνακα απεικονιζόταν μια κοπελα να εχει κλειστά τα μάτια της και να ακουμπάει με τα δάχτυλα της τα χείλη της,ενω ήταν ξαπλωμενη σε ένα κρεβάτι.

"Έτσι εισαι καθε βραδυ.",εξήγησε.

Μισο λεπτο.Τι;

"Πως-πως το ξερεις;",ειπα με τις λέξεις να μπερδεύονται.
Εκείνος μου χάρισε ενα μισο χαμόγελο.

"Αυτή η εικόνα να κοιμασαι μου εχει αποτυπωθεί τοσο έντονα στο μυαλό.Την εχω ζωγραφίσει άπειρες φορες.Πανω σε χαρτοπετσέτες,πισω απο αποδείξεις..διάολε ακομη και στον τοίχο της ντουλάπας μου με μολύβι..",εξήγησε και πέρασε το χερι του μεσα απο τα μαλλια του.

"Stormy..συγγνώμη.Πραγματικα όσες φορες και να το πω πιστευω δεν θα είναι αρκετό.",είπε και γύρισε προς το μέρος μου.

"Gray..αυτοί οι σχεδον επτά μήνες ηταν μια κόλαση για εμενα..",εξήγησα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

"Το ξέρω...ήμουν εκει.Απλά δεν με έβλεπες.",ειπε και χαμογέλασε.

Κοιταξα μια ακομη φορα τον πίνακα.

"Δηλαδή αυτη ειμαι-"

"Εσύ.Είσαι εσυ.Σε ό,τι εχω ζωγραφίσει απεικονίζεσαι εσυ.",ομολόγησε.
Έστρεψα το βλέμμα μου πανω του.

"Είναι τοσο κρίμα.",σχολίασα και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Είναι ο μοναδικός τρόπος να σε νιώθω κοντα μου.",είπε ψυχρα.

Λιγο ακομη διπολικοτητα και θα τον σκότωνα.

"Γιατί μου το κανεις αυτο;Εμφανίζεσαι καθε φορα απο το πουθενα και οι κινήσεις σου με κάνουν να σε ξανά ερωτεύομαι παλι απο την αρχη..",ομολόγησα.
Εκείνος έμεινε απλα να με κοιταζει.

"Είμαι το πρωτο άτομο στην λίστα των λάθος ανθρώπων που πρεπει να ερωτευτείς Stormy.",ειπε και συνέχισε να περπατάει.

"Το ξέρω.Αλλα ποιος είπε πως πρεπει να ειναι σωστό;",τον ρώτησα και οι άκρες των χειλιών του ανασηκωθηκαν.

"Θα μπορούσαν να έχουν γινει διαφορετικά τόσα πραγματα..",ομολόγησε και συμφώνησα μαζι του."Έχεις φτιάξει την ζωη σου,πλεον ομως."

"Απο την μια πλευρά ισως ναι.Βρηκα δουλεια,σπίτι και μια πολυ καλη φιλη.Απο την αλλη νιώθω ενα τεραστιο κενό.",εξήγησα και στάθηκα μπροστά απο έναν πίνακα με μια κοπελα που εκλαιγε.

"Είμαι τοξικός για εσενα Stormy.Όταν είμαι κοντα σου άσχημα πραγματα συμβαίνουν.",είπε και στάθηκε δίπλα μου.

"Αξίζει ομως το ρίσκο για εμενα.Αλλά καταλαβαινω αν δεν νιώθεις το ιδιο.",είπα και εκανα κίνηση να φύγω απο κοντα του.
Με μια κίνηση έπιασε το μπράτσο μου και με τράβηξε κοντα του.

"Ποιος είπε πως δεν νιώθω το ιδιο;Είμαι ερωτευμένος μαζι σου.Παντου εισαι μπροστά μου.Με καθε τροπο.",ομολόγησε και ένιωσα την καρδια μου να χάνει έναν χτυπο.

"Σταματα.Με σκοτώνει να ακουω τετοια λόγια απο έναν άνθρωπο που δεν μπορω να ειμαι μαζι του.",είπα και έκλεισα τα μάτια μου.

"Άφησε με να σε βγαλω εξω.",πρότεινε.

"Grayson τι λες;Εσύ δεν ήσουν αυτος που μου είπε να απομακρυνθούμε;",τον ρώτησα καθώς σταυρωσα τα χέρια μου μπροστά απο το στήθος μου.

Μια κυρία περίπου πενηντα χρόνων μας πλησίασε.

"Αχ μα πόσο μεγάλη χαρα να βλέπω εδω τον αγαπημένο μου μαθητή.",είπε και κοίταξε τον Grayson.

"Κυρία Sullivan,μεγάλη μου τιμή.Να σας γνωρίσω ομως την πηγή της έμπνευσης μου,την μούσα μου."εκανε μια παύση και γύρισε προς το μέρος μου."Απο εδώ η Stormy."

Έμεινα να τον κοιτάζω μόλις ειπε αυτα τα λόγια και έτεινα το χερι μου στην γυναίκα.

"Χαιρομαι πολυ που σας γνωρίζω.",ειπα και χαμογέλασα.

"Αχ,μα φυσικα θα εμπνεόταν απο εσενα.Βλεπεις ο Grayson ηταν ο αγαπημένος μου μαθητής στην καλών τεχνών.Πραγματικο ταλέντο!",τόνισε.

"Που να δείτε τους πίνακες της Stormy.",ειπε ο Grayson και τον σκούντηξα διακριτικά.

"Αχ,μα φυσικα παω να τους δω.Χαρηκα που σε ειδα και χάρηκα για την γνωριμία κοπελα μου.",ειπε και χαμογέλασε φεύγοντας.

"Αληθεια τωρα;Μούσα σου;",ρώτησα και σταυρωσα τα χέρια μου στο στήθος.

"Νομιζα πως ήταν προφανές.",είπε και γέλασε.

"Μου φαινεται τοσο περίεργο.Δεν εχω κατι το ιδιαίτερο για να εμπνευστεις.",απαντησα και κοίταξα τον εαυτο μου.
Εκείνος κάρφωσε το βλέμμα του πανω μου και με κοίταξε απο πανω μέχρι κατω.

"Εγώ γιατι βρισκω τόσα πολλα;",ρώτησε."Ξέρεις ποια θα ήταν η μεγαλύτερη μου επιθυμία;"

Τον κοίταξα και έσμιξα τα φρύδια μου,γέρνοντας το κεφαλι μου απο την μια πλευρά.

"Να ζωγραφίσω γυμνό..",ψιθύρισε στο αυτί μου και ένιωσα μια ελαφριά αναστάτωση.

Στριφογυρισα τα μάτια μου στο σχόλιο του και εκείνος γέλασε.

"Δεν μου απάντησες.",είπε.

"Στο γυμνό;Δεν υπαρχει περίπτωση.",είπα κοφτά και γέλασα.

"Οχι,όχι.Δεν εννοούσα αυτο.Θα με αφήσεις να σε βγαλω;",ρώτησε.

"Δεν ρισκάρουμε κάπως με αυτόν τον τροπο;",τον ρώτησα.

"Ρισκάρω μονο που σου μιλαω και βρισκομαι δίπλα σου αυτη την στιγμη.Νομιζω μπορω να αντέξω λιγο ρίσκο ακομη.",σχολιασε και ενα μισο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του.

Εκατσα και το σκέφτηκα για μερικά δευτερόλεπτα.

"Ναι Grayson.Θα βγω μαζι σου.",απαντησα.

"Α,εδώ είσαι σε εψαχνα παντου!",ακουσα μια φωνή και γύρισα να δω απο που προέρχεται.
Το ιδιο εκανε και ο Grayson.

Ο Chase στεκοταν μερικά μέτρα μακρυά μας.Μολις ο Gray τον αντίκρισε το πρόσωπο του άσπρισε.
Λες και ειχε δει φάντασμα.

"Matt;",ρώτησε σχεδον ψιθυριστά.

ΛΟΙΠΟΝ ΝΑΙ ΞΕΡΩ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑΤΕ ΛΙΓΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.

{συγγνωμη αν εχει λαθη αλλα ειμαι κουρασμένη πολυ}

Αλλα,λογικα στο επόμενο κεφάλαιο θα εχουμε αναδρομή ή τελος παντων θα εξηγείται κάπως.

Όπως και να εχει,
Γειαααα σας 🌴

Τι κανετε πως είστε;

Ελπιζω να είστε καλα,εγω παλεύω με τις αλλεργίες της άνοιξης.

-Matt;Ποιος ειναι ο Matt οεο;

-Αγαπημένη ταινια;

Ελπιζω να σας αρεσε αυτο το κεφάλαιο!
Θα τα πούμε σύντομα λοιπόν,
-Εβιάννα 💕