Stormy

"O Grayson ζήτησε άδεια να έρθει σήμερα στην κηδεία.",είπε ο Chase καθώς οδηγούσε το μαύρο τζιπ του.

Είχα κάτσει στην θέση του συνοδηγού και έφτιαχνα το μαύρο μου φουστάνι,ενώ το δεξί μου χέρι ήταν δεμένο με έναν λευκό γύψο.

"Και;Τον άφησαν;",ρώτησα.

"Ναι με περιορισμό.Θα είναι μερικοί αστυνομικοί κοντά και θα τον περιμένουν να τελειώσει η κηδεία για να φύγει.",εξήγησε και έστριψε το τιμόνι του προς το νεκροταφείο.

Είχαμε να μιλήσουμε με τον Gray από την μέρα που τον συνέλαβαν και μπορουσα να καταλάβω τον λόγο.

Ένιωθε ντροπή.

Ντροπή και πίστευε πως με είχε απογοητεύσει.Συντομα όμως έφτανε η μέρα της δίκης του στην οποία θα παρουσιάζομουν ως μάρτυρας.

Ο Liam ήταν άφαντος τις τελευταίες μέρες,όμως αυτό δεν με εμπόδιζε από το να τον κατηγορήσω για όλα όσα είχαν γίνει.Οπως είχε πει ο Chase αυτή την φορά δεν θα ξέφευγε.

Μόλις φτάσαμε στο νεκροταφείο ο Chase βγήκε από το αυτοκίνητο και ήρθε από την μεριά μου να με βοηθήσει να βγω.Στην συνέχεια ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς το μέρος νιώθοντας το δροσερό αεράκι να μας χτυπάει και την απόλυτη ησυχία.

Μόλις φτάσαμε κοντά στον τάφο του Ty είδαμε τον κόσμο που είχε μαζευτεί και καθίσαμε στις καρέκλες.Ενιωσα ένα χτύπημα στον ωμο μου και γύρισα να δω τον Grayson να μου χαμογελάει με ένα αδύναμο χαμόγελο.

"Θέλω να μιλήσουμε μετά.",μου ψιθύρισε και έγνεψα καταφατικά γυρνώντας ξανά μπροστά.

Η μαμά του Ty καθόταν δίπλα από την May η οποία ήταν σε μια τραγική κατάσταση.Τα κόκκινα μαλλιά της είχαν χάσει την λάμψη τους,ενώ το δέρμα της φαινόταν χλωμό και τα μάτια της κατακόκκινα από τα δάκρυα.

Λίγη ώρα μετά όταν οι καρέκλες γέμισαν η μαμά του σηκώθηκε στο βήμα και ξερόβηξε για να τραβήξει την προσοχή όλων.Πηρε μια βαθιά ανάσα και έβαλε τα γυαλιά της,ενώ ξεδίπλωσε ένα χαρτάκι.

"Πίστευα πως δεν θα χρειαζόμουν αυτό εδώ το χαρτάκι να μιλήσω,αλλά το μυαλό μου είναι τόσο θολό αυτή την στιγμή που ξεχνάω ακόμη και το όνομα μου.",μουρμούρισε και έκανε μια παύση.

"Ο Tyler ήταν ο καλύτερος γιος που θα μπορουσα ποτέ να ζητήσω.Οταν ήταν μικρός σκαρφάλωνε έξω από την κούνια του και άνοιγε την κούνια της αδερφής του για να δραπετεύσουν.Ηταν πάντοτε δίκαιος,έντιμος και ειλικρινής.Το χαμόγελο του φώτιζε την ζωή μας.Ηταν καλόκαρδος,συμπονετικός και πάντοτε νοιαζόταν περισσοτερο για τους άλλους παρα για τον εαυτο του.Η καλοσύνη του μερικές φορες άγγιζε την υπερβολή.Αλλά για αυτο μας άφησε.Ήταν πολυ καλός για αυτόν τον κρυο κοσμο.Η καρδια του έκαιγε στην ψυχρότητα του κόσμου.Και ακομη καίει.Παντοτε θα ειναι μαζι μας.",είπε και μερικά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της.

Ο πατέρας του Ty σηκώθηκε από την καρέκλα του και πλησίασε την γυναίκα του αγκαλιάζοντας την για να της δώσει θάρρος.

"Η μεγαλύτερη του επιθυμία ήταν να βρει την αδερφή του.Τα δυο μου παιδιά χάθηκαν με τον πιο άδικο τρόπο.Ομως αυτή την στιγμή είναι μαζί.Tyler και Samantha αν με ακούτε αυτή την στιγμή να ξέρετε πως σας αγαπάω με όλη μου την καρδιά και θα μας λείπετε κάθε μέρα και περισσότερο.",είπε και κατέβηκε από το βήμα ρίχνοντας ένα τριαντάφυλλο στον τάφο του γιου της.

Σκούπισα από τα μάτια μου τα δάκρυα που είχαν τρέξει από τον συγκινητικό και σπαρακτικο της λόγο και σηκώθηκα από την θέση μου περιμένοντας την σειρά μου για να ρίξω το δικό μου τριαντάφυλλο στον τάφο του Ty.

H May μόλις έριξε το δικό της ξεκίνησε να κλαίει με λυγμούς λες και έχανε τα λογικά της και για αυτό έτρεξα στο πλάι της.

"Σς ηρέμησε..",της είπα και την έσφιξα στην αγκαλια μου,καθώς προσπαθούσα να την ηρεμήσω.

Εκείνη με κοίταξε με ένα απόλυτα λυπημένο ύφος και μου ψιθύρισε στο αυτί μου.

"Θέλω τον Liam να πληρώσει για όλα."

Την κοίταξα και της έγνεψα θετικά.Ο Liam θα πλήρωνε για όλα αυτά και ήταν σιγουρο αυτό.Η May απομακρύνθηκε από την αγκαλια μου και εγώ έριξα το τριαντάφυλλο μου στον Ty.Ξεκινησα να περπατάω στο γρασίδι και να κατευθύνομαι προς το μέρος του Grayson.

Η κατάσταση του δεν ήταν καλύτερη.Ο θάνατος του Ty σήμαινε πως θα έχανε ένα κομματι του εαυτού του,καθώς ο Ty ήταν εκείνος ο οποίος τον ισορροπούσε.

Μόλις έφτασα κοντά του με έσφιξε στην αγκαλια του με όλη του την δύναμη,κάνοντας τον ωμο μου να πονέσει.Αλλα δεν παραπονέθηκα.Μου είχε λείψει το κράτημα του.

"Συγγνώμη σε πόνεσα;",με ρώτησε μόλις με άφησε και κοίταξε το χέρι μου.

"Όχι μην ανησυχείς.Μου λείπεις Gray.",απάντησα και τον κοίταξα.

Φορουσε ένα μαύρο κοστούμι,ένα λευκό πουκάμισο και μια μαύρη γραβάτα.Για την ακρίβεια πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα τόσο καλά ντυμένο.Ο κρίκος από την μύτη του όμως δεν έλειπε.Ηταν ένα από τα στοιχεία που μου υπενθύμιζε πως ο δικός μου Gray δεν χανόταν.

"Και εμένα Stormy.Αισθανομαι πως θα καταλήξω στην παράνοια εκεί μέσα.",είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο και εγώ έκλεισα τα μάτια μου απολαμβάνοντας το κράτημα του.

"Μην ανησυχείς.Συντομα όλα θα μπουν στην θέση τους.",τον διαβεβαίωσα και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.

"Είμαι σίγουρη για αυτό.Ησουν τόσο δυνατή.",μου είπε αναφερόμενος σε εκείνη την μέρα.
"Να ξέρεις πως έτσι και πιάσω τον Liam στα χέρια μου θα τον φυτέψω στο έδαφος για όσα έκανε στην κοπέλα μου."

Και όχι μόνο στην κοπέλα σου..

"Gray...μπορώ να σου πω κάτι;",τον ρώτησα και έβαλα το χέρι μου στο στόμα ξεκινώντας να μασουλαω τα νύχια μου.

Εκείνος έγνεψε και μου έκανε νόημα να συνεχίσω καθώς περπατούσαμε στο γρασίδι.

"Την τελευταία φορά που εμείς..",είπα και έκανα μια παύση και τον κοίταξα προσπαθώντας να του δώσω να καταλαβει τι εννοούσα.

Εκείνος άνοιξε τα μάτια του και κατάλαβε για ποιο πράγμα μιλούσα.

"Ναι τι συνέβη;",με ρώτησε.

"Δεν-δεν φορούσες προφυλακτικό.",είπα και εκείνος σταμάτησε να περπατάει.

"Δεν θυμάμαι ποτέ να φοράω μαζί σου.",απάντησε και γέλασε ελαφρά.

Τον χτύπησα στον ωμο.Γιατι μου το έκανε τόσο δύσκολο και έπρεπε να το πω εγώ,αντί να το καταλαβει;

"Grayson,είμαι έγκυος.",είπα άμεσα και εκείνος έμεινε να με κοιτάζει χωρίς να έχει κάτι να πει.
"Νευριασες;",ρώτησα γεμάτη τύψεις.

"Είσαι με τα καλά σου;Χριστέ μου θα γίνω μπαμπάς.",είπε περισσότερο στον εαυτό του.

"Αυτό είναι καλό ή κακο;",ρώτησα και σήκωσα το ένα μου φρύδι ενώ δαγκωνα το κάτω χείλος μου.

Εκείνος με κοίταξε και μου χαμογέλασε,ενώ έπιασε την κοιλιά μου.

"Αυτό είναι κάτι παραπάνω από υπέροχο.Και εσυ εκεί μέσα το καλό που σου θέλω να είσαι αγόρι.",είπε και με αγκάλιασε δίνοντας μου ένα φιλί.

Ίσως ήταν μια από τις λίγες στιγμές που σε τόσες μέρες είχα νιώσει κάπως καλά.Και αυτό επειδή βρισκόμουν με τον άνθρωπο που αγαπούσα περισσότερο από οτιδήποτε.

Βρισκόμασταν μερικά βήματα από το να ξεκινούσαμε μια νέα αρχή.Και έπρεπε να φροντίσω πως αυτή η αρχή θα συνέβαινε.Και για τους τρεις μας.

Και θα το έκανα.

Γεια σαααας!

Αυτό το κεφάλαιο νομίζω είναι μια τεράστια αντίθεση.Απο την μια μεριά ο θάνατος και από την άλλη η ζωή.

Αλλά μου άρεσε πολύ όσο το έγραφα και ελπίζω να αρέσει και σε εσάς!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα συγχαρητήρια που μου δώσατε γιατί σας αισθάνομαι σαν οικογένεια μου!

Αυτά από εμένα!

Θα τα πούμε σύντομα σας στέλνω την αγάπη μου!