"Angela," zei mijn vader.
"Robert," zei mijn moeder.

Mijn vader zette zijn koffer op grond en keek even naar mij.

"Heb jij haar uitnodigd?" vroeg hij.

"Natuurlijk heb ik haar niet uitgenodigd. Ze stond ineens voor de deur," antwoordde ik geïrriteerd.
"Ik sta gewoon hier hoor," reageerde mijn moeder.

Mijn vader keek haar aan en ik zag de verbazing en verwarring in zijn ogen.

"Ryan, zou je even naar je kamer kunnen gaan? Ik wil even met je vader praten," zei ze en ik kon mijn oren niet geloven.

"Doe je dit nou echt? Dit is niet jouw huis! Dat heb je 4 jaar laten zien toen je met die Sander moest neuken!" schreeuwde ik naar haar.

"Let op je taal Ryan Lindens! Ik ben je moeder!" riep mijn moeder naar me.

"Dat ben je al 4 jaar niet meer!" riep ik en mijn vader probeerde me te kalmeren.
Ik wilde niet dat hij me aanraakte en duwde zijn handen van me af.

"Je hebt ons in de steek gelaten en nu wil je terugkomen, omdat je relatie uit is!" bleef ik schreeuwen.
"Hey!" schreeuwde mijn vader en hij greep mij toen hard vast.
Ik stopte met schreeuwen en het was doodstil in de kamer.
Mijn vaders hand zat om mijn arm en hij keek me met een bloedserieuze blik aan.
Alleen mijn gehijg was te horen.

"En nu doe je rustig," zei hij boos en liet me los.
Ik keek naar mijn moeder. "Hij is de enige die nog respect heeft," zei ik en liep naar de gang.

Ik trok mijn jas en schoenen aan en ging de regen in.

Ik reed op mijn scooter door de harde regen en dacht alleen maar aan de ruzie. Mijn moeder die zomaar voor de deur stond en dacht dat ze het weer kon 'proberen'.
Ik geloofde daar niet in en dat bleek. Dat was nog het ergste.
Ze loog weer! Weer! Alsof liegen een hobby van haar was. Alsof het niet uitmaakte tegen wie ze loog. Ik was haar zoon.
Hoe kon mijn vader niet woedend zijn? Was ik dan de enige die het zag?

Ik stopte bij een coffeeshop en dacht na over wat ik zou gaan halen.
Ik zag dat er mensen in de rookruimte zaten en aangezien de regen niet uitnodigde om buiten te gaan roken besloot ik ook binnen te zitten.
Deze coffeeshop was nieuw en had een grote rookruimte met veel banken, stoelen en tafels.

Ik haalde wiet en nam plaats aan een tafel voorin de rookruimte.
Langzaam draaide ik een joint en stak deze op. Daarna pakte ik mijn telefoon en opende mijn Instagram.
Daar zag ik een volgverzoek van Yasmine staan.
Ze wilde me volgen. Natuurlijk mocht ze mij volgen.
Ik accepteerde het verzoek en volgde haar terug. Ze had een open account en ik scrolde door haar foto's, terwijl ik rustig van mijn joint pofte.
Ze had leuke foto's. Van een bikinifoto op het strand tot aan een lieve foto met haar hond zittend op de bank.
Ik likete een foto van haar dat ze haar haar in een knot had.

Toen kwam er een jongen de rookruimte binnen. Hij had donkerblond haar en droeg een nette jas. Hij zag er 24 uit.
Ik zag hem naar een tafel lopen waar een paar jongens aan zaten.
"Liam, je bent te laat zoals altijd. Hoe gaat het met je chickie?" vroeg één van de jongens.
Liam? Mijn hersencellen begonnen te denken.

"Het regent knetterhard, man. Met Yaz gaat het wel goedkomen. Binnenkort is het weer officieel," reageerde Liam.

Yaz? Als in Yasmine? Dit was de ex van Yasmine.
Ik begon de groep onopvallend te observeren.

"Daar moeten we eentje op roken," zei een andere jongen lachend.

"Sowieso! Sowieso!" lachte Liam en ging naast ze zitten. Hij nam een trekje van de joint en nadat hij de rook uitblies keek hij zijn vrienden aan.

"Het komt goed, omdat ze weet dat haar moeder weet dat ik een goeie jongen," zei hij. "Yaz ziet hoop in ons, dus dat komt echt goed jongens. Binnenkort weer een dubbeldate, he?" ging hij verder en legde zijn hand op de schouder van de jongen naast hem.
Was dit serieus?
Nu kwam het ineens goed tussen Yasmine en Liam?
Ik wist het allemaal even niet meer en drukte mijn joint uit.
Daarna stond ik op en verliet de coffeeshop.

Ik was boos door wat ik Liam hoorde zeggen en besloot weer naar huis te gaan.

Thuis wilde ik meteen naar mijn kamer gaan, maar mijn moeder opende de woonkamerdeur. Ze keek me met een vreemde blik aan.

"Je ruikt naar wiet," zei ze.

"Hoe weet jij hoe wiet ruikt?" zei ik en liep de trap op.

"Laat hem maar," zei mijn vader en ik hoorde de deur dichtgaan.

Radeloos staarde ik naar het plafond toen ik op bed lag, denkend aan Yasmine. Ik dacht dat ze me wilde, maar blijkbaar was ze nog met Liam.
Daarna dacht ik aan mijn moeder die hier was. Ik werd zo woedend en plots liep ik naar beneden. Zonder dat ik zelf wist wat ik precies ging doen.
Ik stormde de woonkamer binnen en zag mijn ouders aan tafel zitten.
Allebei in tranen.

"Ryan? Wat is er?" vroeg mijn vader met een bezorgde blik.
"Kunnen jullie me nu gaan vertellen wat er gaat gebeuren?" vroeg ik met een grote woede in mijn stem.
"Wil je alsjeblieft even rustig worden?" vroeg mijn moeder. "Alsjeblieft?"

Ik ging aan tafel zitten en ze keken elkaar even aan.
"Je moeder en ik hebben gepraat en er zijn nog dingen die nog moeten worden uitgesproken. Ik vind dat je moeder hier mag zijn en ik geef haar een kans om het goed te maken. Of jij haar een kans geeft is aan jou," zei hij. "Ze is en blijft je moeder. Ja, ze heeft ons pijn gedaan en ja, dit is niet in één dag opgelost, maar toch,".

Ik kon zijn woorden nog niet accepteren, want ik zag die wanhopige liefdesblik in zijn ogen.

"Dat is jouw keuze," zei ik en ging van tafel af.