Η Κλαίρη άνοιξε την σακούλα που βρισκόταν πάνω στο καλοστρωμένο διπλό κρεβάτι.Με λαχτάρα έβγαλε το μαύρο,ελαφρώς στρετς φόρεμα που κρυβόταν εκεί μέσα.Δεν το είχε δοκιμάσει στο μαγαζί μα ήταν σούπερ προσφορά μιας και ήταν το τελευταίο κομμάτι.Το γεγονός ότι ήταν ένα νούμερο μικρότερο από αυτό που φορούσε κανονικά δεν την ενοχλούσε και ιδιαίτερα.Άλλωστε τι το είχε τον θαυματουργό λαστέξ-κορσέ;

"Κεράκι θα ανάψω σε αυτόν που τον έφτιαξε!"συνήθιζε να λέει στις φίλες της.

"Ξέρεις τι είναι να είσαι φάλαινα και με το που το φοράς να φαίνεσαι....φαλαινίτσα;Μεγάαααλη υπόθεση!"Ύστερα από δυο αποτυχημένες προσπάθειες τελικά μπήκε στο φόρεμα.Το αποτέλεσμα δεν την ικανοποιούσε βέβαια πλήρως αφού οι ραφές του έδιναν την εντύπωση ότι ήθελαν να ανοίξουν.

"Για να μην με βοηθάει ούτε ο κορσές σημαίνει ότι τα πήρες πάλι τα κιλάκια σου κορίτσι μου"μάλωσε το είδωλό της στον καθρέφτη.

Λίγο πριν βγάλει το ρούχο κοίταξε το ρολόι του τοίχου.Πω πω κόντευε ήδη μια!Είχε μείνει πολύ πίσω με όλα αυτά που ήθελε να κάνει.
Βλέπετε σήμερα δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα.Ήταν ημέρα γιορτής και χαράς.Ήταν η εικοστή επέτειος του γάμου της με τον Αναστάση.Είκοσι χρόνια όμορφα,είκοσι χρόνια με γκρίνιες,είκοσι χρόνια με τα πάνω και τα κάτω τους.Περνώντας από το ζαχαροπλαστείο για να παραλάβει την τούρτα υπερπαραγωγή που είχε παραγγείλει για την αποψινή βραδιά,το βλέμμα της έπεσε τυχαία πάνω σε μια τούρτα σχετικά μικρή.To ροζ γλάσο και οι αμέτρητες λιλιπούτειες καρδούλες που την κοσμούσαν,την έκαναν σωστό κομψοτέχνημα.H περιέργειά της την έσπρωξε κοντά της.Ήταν απολύτως σίγουρη πως κάτι έγραφε επάνω.Κι όντως επιβεβαιώθηκε."Για την επέτειο μας,με απέραντη αγάπη Αναστάσης"διάβασε σχεδόν φωναχτά.Η Κλαίρη χάρηκε κι εκνευρίστηκε ταυτοχρόνως.Ήταν σίγουρη πως ο γλυκός της σύζυγος πήγε να της κάνει έκπληξη με αυτή την τουρτίτσα.Και τώρα τι θα τις έκανε και τις δύο;Αλλά ας το σιγούρευε καλύτερα.Κουνώντας τσαχπίνικα τους θεόρατους γοφούς της,οι οποίοι λίγο έλειψε να γκρεμίσουν μια γυάλινη βιτρίνα με εκλέρ,ρώτησε την κοπέλα που εργαζόταν στον χώρο.

"Κοριτσάκι μου μήπως αυτή την καταπληκτική τούρτα την έχει παραγγείλει ο άνδρας μου,ο κυρ -Αναστάσης;"Η κοπέλα ένευσε καταφατικά."

Μην του πείτε όμως ότι σας το μαρτύρησα!"την ικέτευσε.

 Η Κλαίρη πήρε την τεράστια τούρτα της και την τοποθέτησε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της,το οποίο και σκόπευε να πάει για πλύσιμο.

"Ίσως προκύψει κάτι πονηρό ύστερα από την σημερινή δεξίωση"σκέφτηκε χαμογελώντας .

Α όλα κι όλα!Είχε καλέσει γύρω στα δεκαπέντε άτομα για να γιορτάσουν μαζί της την επέτειο γάμου.Βέβαια δεν το είχε πει στον Αναστάση,αλλά γιατί να τον πειράξει;Περνώντας από το ανθοπωλείο για να πάρει λευκά τριαντάφυλλα για τα δυο βάζα δαπέδου,μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή ανθοδέσμη αποτελούμενη από τις πιο ακριβές ορχιδέες του καταστήματος,την σαγήνευσε σε μεγάλο βαθμό."Ω μα τι τέλεια!"σκέφτηκε χαϊδεύοντας με προσοχή τα άνθη της.Ακριβώς στο κέντρο της ανθοδέσμης τοποθετημένο με πολύ έξυπνο τρόπο,βρισκόταν ένα βελούδινο κουτάκι.
 Η έμφυτη "γυφτειά "της ξαναβγήκε στην επιφάνεια και την έκανε να το ανοίξει κρυφά από τον ανθοπώλη.Ένα μονόπετρο απίστευτου κάλλους στραφτάλιζε περισσότερο κι από τα αστέρια.Το δαχτυλίδι συνόδευε και μια καρτούλα πάνω στην οποία έγραφε:"Για την επέτειό μας λυγερόκορμή μου,με αγάπη Αναστάσης".Η καρδιά της χτυπούσε σαν ταμπούρλο σε επαρχιώτικο πανηγύρι.Ήταν σίγουρη ότι η ανθοδέσμη ήταν για εκείνη.Είχε αναγνωρίσει τον γραφικό του χαρακτήρα.Και το ωραίο ποιό ήταν;Δεν την ενθουσίασε τόσο το διαμαντικό όσο η λέξη κλειδί"λυγερόκορμη"!Ξέρεις τι είναι να σπας όλα τα κοντέρ ανεβαίνοντας πάνω στην ζυγαριά κι ο άλλος να σε θεωρεί γαζέλα;

"Μα τόση μυωπία πια;"σκέφτηκε τρισευτυχισμένη.

Τελευταία στάση πριν την μεγάλη βραδιά το ταξιδιωτικό γραφείο.Ένα διήμερο στην Ναύπακτο μόνο καλό θα τους έκανε ως ζευγάρι.

"Μα κυρία Κλαίρη ο σύζυγός σας έχει ήδη κλείσει εισιτήρια για την ημερομηνία που λέτε.Πετάτε για Ντουμπάι!"της ανακοίνωνε περιχαρής η υπάλληλος.

"Ντουμπάι;;;;"αναφώνησε η γυναίκα ενώ ταυτοχρόνως της ξεκολλούσε η γέφυρα.

"Ε αυτό δεν το περίμενα από τον τσιγκούναρο τον Αναστάση!"Η Κλαίρη πετούσε από την χαρά της.

 Η ώρα είχε πάει δέκα.Ο Αναστάσης άφαντος,οι καλεσμένοι ορατοί.Η Κλαίρη έτοιμη να εκραγεί από νεύρα και στενό φουστάνι.Μεσάνυχτα...η Κλαίρη τρώει μονάχη τα απομεινάρια της τούρτας.Ήχος κινητού.Το σηκώνει.

"Κλαίρη ο Αναστάσης είμαι.Θέλω να χωρίσουμε και δεν είναι απόφαση στιγμής,το έχω σκεφτεί πολύ σοβαρά.Σήμερα γιορτάζω την πρώτη επέτειο γνωριμίας με την Τζένη....την ερωμένη μου.Θα φύγουμε...δεν μπορώ να σου πω για που..θα..."

Την άλλη μέρα η Κλαίρη ετοίμαζε την βαλίτσα της για Ντουμπάι...το μικρό περίστροφο θα το περνούσε με τρόπο από τον έλεγχο αεροδρομίου....

                     ΤΕΛΟΣ