Tüm bu sessizliğin tadını çıkar.

Göz kapaklarımın arasında nerede olursan ol,

Ben de oradayım.

Theia nasıl olduğunu, hatta ne zaman olduğunu hatırlamıyor gibi görünüyordu. Ama kısa telefon görüşmeleri gece geç saatlerde aşkla ilgili konuşmalara dönüşüyordu. Gündelik metinler sürekli konuşmaya dönüşüyordu. Zalim dünyanın çizimleri onun güzel çizimlerine dönüşüyordu. Ama Heeseung'u daha da yakınına çekiyordu.

Ve onu yarı yolda bırakmıyordu.

Arka arkaya arama geliyordu. Kavga eden ebeveynlerinin sesleri hoparlörden patlıyor, kıza atılan küfürler kulaklarında yankılanıyordu. Başını örtüyor, acı tüm vücudunu sarıyor, kalbine sızıyor ve onu bir
yastık gibi paramparça ediyordu. Tüyler her yere uçuyor ve etrafındaki dünyayı gerçekliğinin kalıntılarıyla kaplıyordu.

Ama Heeseung oradaydı.

Kendinden şüphe duyma nöbetlerinden sonra cesaretlendirme fısıltıları, acı dayanamayacak kadar fazla olduğunda kucaklayan kollar ve dünyası yıkılıyormuş gibi hissettiğinde ağlayacak güçlü, güven verici göğüs.

O oradaydı. Yan yana, rahat bir sessizlik içinde yüz yüze, söze gerek yoktu. Güvenle kapanan gözler, yumuşakça birbirine karışan nefesler. Devam etme gücü, birbirine kenetlenmiş ellerin yumuşak dokunuşuyla aktarılıyordu.

Yan yana yatarak birlikte vakit geçiriyorlardı. Birbirinin sütunları, kayaları, destek sütunları. Başka kimseleri yoktu. Birbirlerini ve kendilerini iyileştirmeyi öğrenen kırılmış, kırılgan insanlardı. Nereye giderse gitsin, kendisinin de onunla olacağını biliyordu.

❝Kalbimi hissediyor musun?❞

❀

Oy ve yorum yapmayı unutmayın, seviliyorsunuz muah. Bu arada beşinci bölümü de az önce saldım, onu okumadan buraya geçmeyin lütfen. 💛