A/N: Sorry na pipol. Nagbabalik na ang paru-parong panandaliang naging tao :3

CHAPTER 22

GAIGE'S POV

Nag-angat ako ng tingin mula sa binabasa ko na mga papeles ng makarinig ako ng pagkakagulo sa labas mula sa office room ko dito sa bahay. Maghapon kong hinarap ang tambak ko na mga trabaho dahil sa matagal naming pagkawala ni Chianti. But it's worth it.

Napakunot noo ako ng pabagsak na bumukas ang pintuan at humahangos na pumasok roon si Duane.

Hindi normal ang ganitong kilos ng lalaki. Alam niya na ayokong iniistorbo kapag nagtatrabaho ako. Maliban na lang kung importante. "What is it?"

"Mrs. Hendrix is-"

Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya at kaagad na tumayo ako mula sa kinauupuan ko. Nilagpasan ko siya at halos takbuhin ko ang kinaroroonan ni Chianti. Madali kong nalaman kung nasaan siya dahil nagbubulungan na nag tipon-tipon ang mga kasambahay sa bukana ng bahay.

Bumuka ang mga labi ko para magtanong ngunit naputol iyon ng makita ko si Chianti na nakatayo sa labas ng bahay. She was drenched with rain, her make-up's running, and she's clutching something tight on her hands.

"Mr. Hendrix-"

Hindi ko pinatapos muli ang sasabihin ni Duane na nakasunod sa akin at may inaabot na payong. Dali-daling nilapitan ko si Chianti na hindi pa rin kumikilos sa kinatatayuan niya.

Mahinang napamura ako nang malapitan ko siya at mahawakan. She's shaking. "Chianti, let's go inside. Nilalamig ka na. You can tell me what happened after I take care of you, okay?"

"I-I shouldn't..." she whispered. "I shouldn't subject you to this. But I-I...I have no choice."

Bumaba ang tingin ko sa mga kamay niya. Marahang hinawakan ko iyon at kinuha ko ang papel na nalukot sa mahigpit niyang pagkakahawak. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita. I look at the date and cursed again. It was even before our wedding.

For some reason hindi agad ito nakita ni Chianti. It's the same letter that my security team were receiving. The same letter, same content...same hand writing.

"I-I'm sorry..."

Ibinato ko kung saan ang papel at binuhat ang nanginginig na babae. Itinakbo ko siya papasok ng bahay kung saa nag-aabang na ang isang kawaksi na may hawak na tuwalya. Kaagad na ibinalot ko iyon sa kaniya.

"M-Mababasa ko ang carpet mo." bulong ni Chianti.

"Let's not think about that right now, angel. Just let me take care of you, okay?"

"O-Okay."

Dinala ko siya sa master bedroom, diretso sa bathroom. Inilapag ko siya sa bathtub at walang imik na hinayaan niya lang ako. I started the bath and while waiting for the tub to fill, I reached out for her clothes. Tahimik na nagpaubaya siya.

Niyakap niya ang mga tuhod niya at ipinatong niya ang ulo niya roon. Nanginginig pa rin ang katawan niya habang panay ang tulo ng mga luha mula sa mga mata niya.

"Akala ko...akala ko ligtas na ako. Akala ko maayos na ang lahat sa buhay ko. It's so unfair that life would still do this to me. Pero...pero gano'n siguro talaga. Everytime that life will give me something good, it will slapped me hard and kicked me. Like it's telling me to wake up....that everything's not real."

"Chianti-"

"He's a monster. Akala ko nakakawala ako sa kaniya pero dahil din sa kaniya, dahil sa pagtakas ko sa kaniya, nakulong ako sa Exquisite. There's no escape for me."

Kumuyom ang mga kamay ko. Gusto kong itanggi lahat ng sinasabi niya. Gusto kong iparating sa kaniya na hindi totoo ang lahat. Tht she deserve more and I will give it to her. But I need to step myself because right now, Chianti's not here with me. Animo nasa isang bahagi siya ng buhay niya at pinapanood iyon. I need to give this time to her.

"When I was fifteen, my parents died because of a car accident. They never really thought about me and it became more obvious when they left me with a huge debt. Oo, nabayaran dahil lahat ng iniwan nilang pera ay para lang pambayad sa mga utang nila. Hindi nila inisip kung anong mangyayari sa akin. They never thought of me as their child anyway. Responsibilidad lang ang tingin nila sa akin. Dahil hindi ako kasama sa schedule nila...hindi ako planado. With no other relatives to take me in I was left with him...my father's half-brother with his mother." Pagak na tumawa si Chianti. I can feel my heart breaking as I look at her. As I look how this pains her. "I hate him. I told my father before that he looks at me differently. But they never believed me...no one did. At the fourth day that I was left with him...Reynaldo Casi, he violated me. He destroyed more than a piece of me...he destroyed everything. He made a promise. Na kahit saan ako pumunta, kahit anong mangyayari hindi niya ako pakakawalan. That I'm his. Believe me, I wanted to die. Wala naman ng saysay na mabuhay pa. But I guess, life's not done with me and now here I am."

"Chianti, listen to me." I said to her, gripping her hands tightly. Nag-angat siya sa akin ng tingin. Mga mata na walang emosyon na bumabakas, It was blank...dead. "He won't get to you. I will kill him with my own hands if that is the only way for you to be safe."

I promise.

CHIANTI'S POV

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. May pumapasok na na sinag ng araw mula sa maliit na siwang sa kurtina. Tinangka ko na bumangon ngunit naramdaman ko ang mahigpit na pagkakayakap sa akin.

Inikot ko ang katawan ko hanggang sa nakaharap na ako kay Gaige. Iniangat ko ang isa ko na kamay at marahang hinaplos ko ang mukha niya. He was patient. Hindi ko alam kung anong oras na akong tumigil sa pag-iyak kagabi. I was a mess but still he never let me go.

Nanatili siya sa tabi ko kahit na alam kong pagod na rin siya. Hindi niya ako tulugan at hindi siya nagsawa sa pagsabing magiging ayos lang ang lahat.

He also told me everything. Na pinababantayan niya ako, na alam niya na may nagpapadala sa akin ng mga sulat at bulaklak. Gusto kong magalit dahil itinago niya sa akin lahat pero hindi ko nagawa. Gaige will never do anything to hurt me. I know that now.

"What did I do to deserve you?" I whispered.

"Being you."

Napaatda ako ng bigla siyang magsalita. Nagmulat siya ng mga mata at bahagyang umangat ang sulok ng labi niya nang magtama ang mga mata namin. "Good morning, angel."

"Sorry to wake you up." I said in a hushed tone.

Imbis na sumagot ay hinila niya lang ako para mas lalo akong mapalapit sa kaniya. Sinubsob ko ang mukha ko sa leeg niya at bahagya akong napangiti. Isang bagay na hindi ko magawa kahapon. "Wala ka bang balak na pumasok?"

"Hmm...nah." he said sleepily. "I'm the boss so everything and everyone could wait."

"My gallery needs me though."

Nag-angat ako ng tingin para tignan ang reaksyon niya. Iminulat niya ang isa niyang mga mata at nagbaba ng tingin sa akin. "Ipagpapalit mo ako sa gallery mo?"

"Yup. For half a day at least."

Napairit ako nang mabilis na kumilos siya hanggang sa nakakubabaw na siya sa akin. There's a playful glint in his eyes, his lips curved up as if he's readying himself to devour me. "Ano nga ulit 'yon?"

"Napaka importante ng gallery ko." pang-aasar ko. "Especially, my employee Manuel-"

"Now you've really done it."

Mabilis na inalis ni Gaige ang suot niyang pang-itaas. Tinaasan ko siya ng kilay at nakangiting hinintay ang susunod niyang gagawin. Mukhang wala namang balak umtras si Gaige sa panghahamon ko dahil nagbabaga ang mga mata na sumunod nawala ang pang-ibaba niya.

Napalunok ako at pinigilan kong mapatitig sa ibababang parte ng katawan niya. Iniangat ko ang katawan ko at bahagya ko siyang itinulak hanggang ako naman ngayon ang nasa ibabaw niya.

Alam ko na mas malakas sa akin si Gaige ngunit hinayaan niya lang ako sa gusto kong gawin. I know that he knows. That I'm trying to distract myseld and he's okay with it. My beautiful distraction.

Kampanteng inilagay ni Gaige ang mga kamay niya sa likod ng ulo niya at umunan roonn. "I'm ready to be use, Mrs. Hendrix."

I smiled at him shyly. A complete contradiction on what we're about to do...dirty and brazen.

Inihagis ko kung saan ang mga damit ko. Then I started moving above him...grinding myself to his heat. I hear him groan in approval and meet my movements.

Umuklo ako sa lalaki at naglapat ang mga labi namin, The kissed was hard...frantic. I explored every inch of his mouth as if I was thirsty and he's the water to quench that thirst.

Hindi pinuputol ang halik na kinuha ko ang isa niyang kamay at dinala iyon sa aking pagitan. I hear him growl in response and immediately moved his fingers. His digit entering my wet entrance. I cried out when I felt his thumb rolled the nub of my sensitive flesh, playing with it as I writhed above him. My body shook with delight but he pulled his finger out before I even reach what I was reaching out for.

He smiled his sexy smile and bring his finger in his mouth. "Not yet, angel. I want to be inside you first."

I found myself beneath him again but before I can speak, it was as if air was been pulled out off me, when he suddenly probe me with his thick manhood. I squirmed in response, my body bucking from the bed as I curled my arms around his shoulder. "G-Gaige..."

Hindi siya sumagot at sa halip ay muli siyang gumalaw hanggang sa tuluyan ko ng maramdaman ang kabuuan niya sa kaibuturan ko. He moved and pulled himself until the only thing inside me is the hilt of his length then in the next second he's buried inside me again. My lips parted in pure bliss and a whimper escape from it.

Gaige can be sweet. He can make love to me with such tenderness yet he can also do this. Fuck me raw and wanting for more. "M-More...please..."

He pulled out again and flipped me until I was on fours. There was no time for me to breath when suddenly he's inside me again. This position however made me feel so full...and he's...he's so much in me deeper. I felt his hand snake around me, reaching the nub between my parted legs. My legs was shaking with the pleasure he's giving me as he move his thumb over it furiously.

He never missed a beat. Him moving inside me, ramming his thick rod while his hand continued to play with my sensitive nub. I arched my back as I cried out his name, moving my own body to meet this thrust.

"Gaige....Gaige!"

I took it all. Everything he's giving me...everything. Then I started to beg for more and he still give me what I want without any hesitation. In no time I was screaming so loudly my own ears even started to ring with the sound as I reached my orgasm. He didn't stop moving and chase after his own peak, pushing me to another one that I didn't expect as he groan and whispered incoherent words in my ears.

"Gaige!"

I arched my back but this time I put so much strength it it as I found another climax. Dahil na rin sa bigla kong paggalaw ay naramdaman kong dumausdos kami pababa. Napatili ako ngunit kaagad akong nasalo ni Gaige. Buong bigat ko ang dumantay sa kaniya habang ang katawan niya ang sumalo sa pwersa namin ng mahulog kami ng tuluyan mula sa kama.

"Oh, God." I whispered. "Did we really fuck so hard that we fell from the bed?"

Hindi siya sumagot at tanging malakas niyang pagtawa ang pumalibot sa buong kwarto. Soon after, I joined his laughter.

A beautiful distraction.

HINDI ko pinansin ang paminsan-minsan na pagtingin sa akin ng mga empleyado ko. Manuel, short for Emmanuelle, a new employee or to be exact my intern is the only one not giving me weird looks.

Hindi naman kasi niya ako kilala katulad ng iba ko pang empleyado na alam na hindi ako palangiti. Something that I can't help doing right now.

Hindi ko parin kasi maiwaksi sa isip ko si Gaige. Inihatid niya pa ako dito sa gallery kung saan nameet na niya ang pinagseselosan niya na si Manuel na hindi "he" kundi "she".

"Akala ko talaga ma'am may nagawa akong kasalanan sa asawa mo. Nakasimangot kasi siya ng banggitin mo ho ang pangalan ko." napapakamot sa ulo na sabi ni Emmanuelle. "Hindi ko din siya masisisi, ang sagwa naman kasi."

Nakangiting umiling ako. "Wala 'yon. Gano' lang siya talaga sa umpisa." Lalo na kapag napagtitripan ko.

"Pero okay lang din ma'am kasi mukha namang mabait. Gwapo pa. Bagay na bagay kayo ma'am."

Lalong lumawak ang ngiti ko. Hindi na ako nagsalita at inabala ko na lang ang sarili ko sa pag-aayos ng mga papel na nasa ibabaw ng counter. Sa tagal ko na hindi nakakadalaw dito sa gallery nagsipagtambakan na iyon.

Karamihan sa mga iyon form para sa pagbili ng mga paintings ko na hindi nasa kategorya na pwedeng mabili agad. Ilan kasi sa mga iyon ay hindi pa ako sigurado na ipagbili at nakadisplay lang habang ang iba naman ay sa magaganap na auction pa ibebenta.

Nawala ang ngiti sa mga labi ko ng makita ko ang isang form na nakaagaw ng pansin ko. "Manuel?"

Lumapit sa akin ang babae. "Yes, ma'am?"

"Kailan dumating ang form na ito?"

Tinignan niya ang hawak ko. "Ma'am noong isang araw pa po 'yan. Itatanong nga po namin sana sa iyo kasi wala naman tayong painting na G. Hendrix ang pangalan."

Of course. Because she's not after the painting but my husband. Nakapangalan ang form kay Lindsey. Wala siya talagang balak na tigilan ako...o si Gaige.

"That's her Ma'am! Siya 'yong nag fill up ng form."

Nag-angat ako ng tingin at sinundan ko ang tinuturo ni Emmanuelle. Naningkit ang mga mata ko nang magtama ang mga mata namin ni Lindsey na umangat ang labi at taas noong naglakad palapit sa akin.

"I'll handle her." I whispered to the intern who immediately moved away.

Nang tuluyan ng makalapit si Lindsey ay inilibot niya ang paningin niya sa paligid na animo ngayon niya lang napagtuunan ng pansin ang lugar. "Hmm, this is actually a huge place, huh? Tell me. Anong position ang pinagawa sayo ni Gaige para makuha mo 'to?"

Binigyan ko siya ng pekeng ngiti. "Unlike you, Lindsey, I don't need a wealthy man so I can live."

Pagak na tumawa ang babae. "At bakit saan mo ba kinuha ang pera mo, Chianti? Hindi ba sa mga lalaki din?"

Nawala ang ngiti sa mga labi ko. Lindesey won't stop. Hindi siya titigil hanga't hindi siya kuntento na mapahiya ako at makuha si Gaige sa akin. She's delusional because she can never have him. Not because I'm with Gaige but because my husband has a mind of his own and he's not lead by his dick. "Clearly, you don't know me. Lahat ng nakikita mo dito ay dahil mas mautak ako kesa sa'yo. The only thing that those men gave me were nightmares. I used their money for an education rather than a pair of Louboutins because I know I will need it once I'm out of this spider web. However, my paintings were made because I can use my hands to something more creative than let's say...five minutes of a hand job." I smiled at hear haughtily. "And honey, just saying, a hand job from me can only take two minutes max."

"You bitch!" he hissed.

"Pareho lang tayo."

"You're a prostitute!"

"Sorry. Graduate ka na ba do'n?" tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. "Mukhang hindi pa. Kulang ka pa ata sa mamahaling gamit. Hindi pa rin matakpan ang totoo mong balat."

Umakto siyang susugod sa akin ngunit sa isang iglap ay may dalawang lalaki na hindi ko kilala ang biglang sumulpot at pinigilan siya. Naghumiyaw siya habang kinakaladkad siya ng mga ito.

"Everything's okay." I said to my employees and clients who were completely shock. Hindi ko alam kung narinig nila ang mga sinabi ni Lindsey. But I don't care. Not anymore.

Sinundan ko ang sumisigaw pa rin na si Lindsey. Lumingon sa akin ang isang lalaki. "Please get back inside, Mrs. Hendrix. We'll just take care of her."

Tinanguhan ko ang hindi kilalang lalaki ngunit hindi ako kaagad pumasok sa loob dahil naagaw ang atensyon ko ni Lindsey na sandaling tumigil sa pagsigaw para ngitian ako ng makahulugan.

Kumunot ang noo ko sa inakto niya at binalot ng hindi inaasahang kaba ang dibdib ko. Maybe it's nothing but for some reason...pakiramdam ko plando ang lahat. Na isa lang distraction si Lindsey para sa isang mas malala na bagay.

Maybe I'm putting too much into this but...it's weird. Bumuntong-hininga ako. I'm too stressed out. Masyado na akong nagiging paranoid. Akmang tatalikod na sana ako para pumasok sa loob ng gallery nang maramdaman ko ang pagtakip ng kung sino sa bibig at ilong ko. Kasabay niyon ay unti-unting nagdilim ang paningin ko.

_____End of Chapter 22.