"Oke. Wat. De. Fuck." Mompelde Sirius terwijl Percy knipperde en hem vragend aankeek.

"En ik dacht dat ik getraumatiseerd was door mijn leven." Zei hij terwijl Percy zacht grinnikte. "Ach weet je, wees blij dat het niet zo erg is. En iedereen vat het anders op." Zei hij waarop Remus zacht zuchtte en hem gelijk gaf.

"Oké, maar jullie weten nu mijn hele verhaal, dus vertel. Wat zit er achter Sirius Black en Remus Lupin?" Vroeg hij terwijl Sirius kort richting Remus keek terwijl hij glimlachte.

"Nou, dat is best een goede vraag eigenlijk." Zei hij terwijl hij begon het verhaal te vertellen.

~

"Oi moony!" Sirius liep richting Remus die bij het meer zat, starend naar de kalme golfjes die over het meer vielen door de wind.

Hij keek om richting Sirius, zijn ogen net iets te lang blijven hangend op Sirius' lippen, maar Sirius keek het niet te merken. Sirius liet zichzelf vallen in het gras naast Remus waarna hij een hand door zijn haar haalde.

Hij begon met zijn handen te spelen terwijl hij naar hetzelfde punt in de horizon staarde als Remus. "Gaat het? Je was ineens weg zonder iets te zeggen." Mompelde Sirius terwijl Remus' blik wegviel van het water en op de gras sproetjes voor hem viel. "Ach. Je kent me, ik ben niet echt een van feestjes." Zei hij met een kleine glimlach. Sirius stootte zijn schouder zachtjes tegen die van Remus en glimlachte.

"als je iets had gezegd was ik meegegaan!" Zei Sirius waarna Remus zachtjes glimlachte. "Maar het is zo goed als jouw feestje! Aangezien jij de reden bent dat we überhaupt gewonnen hebben. Je hoort binnen te zijn, feest te vieren en niet met mij in het dampe gras te zitten."

"Mijn feestje of niet, ik wil dat jij het ook gewoon naar je zin hebt!" Zei Sirius verontwaardigd terwijl hij naar Remus keek en hij zacht zuchtte, tijdelijk zijn gedachten verliezend door de lucht sproetjes op Remus' wangen die alleen van heel dichtbij zichtbaar waren. "Het is prima Padfoot." Zei Remus waarna de twee stilvielen en Remus zuchtte. "Echt waar. Ga nou maar, het leek alsof je veel plezier had." Mompelde hij zacht.

Remus' hart deed pijn toen hij het zei. Sirius had inderdaad veel plezier. Hij was aan het flirten met een oudere jongen, en Remus kon het niet meer verdragen.

"Maar je hebt die blik in je ogen. Ik haat het als je die blik hebt en ik haat het om je alleen te laten met die blik in je ogen." Sirius gaf Remus plots een knuffel en Remus keek hem licht geschokt aan. Daarna relaxte hij in de knuffel en sloeg hij zijn armen ook over Sirius' rug.

"Weet je, ik ga je opvrolijken." Zei Sirius terwijl hij opstond en in zijn animagus vorm veranderde.

Remus keek toe hoe Sirius heen en weer sprong en achter de blaadjes in de lucht rende. Hij begon rondjes te  draaien om zijn eigen staart te pakken en sprong in gekke sprongen in de lucht om Remus op te vrolijken. "Je doet echt te gek voor woorden!" Zei Remus terwijl zijn mond in een kleine glimlach veranderde.

~

"Oh oh! En toen kwam Lily!" Onderbrak Sirius Remus terwijl hij grinnikte en Sirius in zijn wangen prikte. "Ja, toen kwam Lily." Zei hij terwijl hij vertelde hoe Lily het volledig had verpest en Percy telkens moest lachen tussendoor het verhaal.

"Ja weet je zo kan het ook." Zei hij terwijl hij zacht glimlachte en dacht aan de eerste kus van hem en Andrew.

Hij werd alleen ruw uit zijn herinneringen gebroken toen Alex van de trap af wankelde en op de bank ging zitten naast Remus en Sirius die allebei verbaasd hun benen introkken.

Alex leek geen schade te hebben op zijn lichaam, voor zover als zijn pyjama het liet zijn. Maar zijn ogen waren dof en vol met herinneringen vanuit de cave. Hij was stil toen hij ging zitten en keek naar Percy zonder enige emotie op zijn gezicht.

"Hoe gaat het Alex?" Vroeg Remus zacht terwijl Alex omkeek naar hem en zijn schouders ophaalde. Hij sprak niet, en Percy deelde een bezorgde blik met de twee jongens.

"Wil je iets te drinken?" Vroeg Sirius terwijl Alex zijn hoofd schudde. "Iets te eten?" Alex schudde nogmaals zijn hoofd. "Iets anders?" Vroeg hij terwijl Alex naar Remus keek die kort verbaasd knipperde en rond de kamer keek.

"Eh.. een boek? Om te lezen?" Vroeg hij waarop Alex zijn hoofd schudde en licht geïrriteerd zuchtte. Hij liet zichzelf in de bank zakken en Remus fronste terwijl Alex zijn hoofd in een kussen verborg. "Alex, gaat het?" Vroeg hij terwijl Percy zacht op zijn rug tikte.

Alex keek hem aan en Percy schrok kort van de elektrische blauwe ogen die hem aanstaarde, tranen in de ooghoeken. "Eh- hai. Ik eh, ik wilde vragen of je misschien alleen tijd wilt hebben." Zei hij waarna Alex fronste. Hij schudde zijn hoofd en zuchtte zacht terwijl Remus rondkeek in de kamer.

"Wil je dat we van de bank afgaan?" Vroeg hij terwijl Alex knikte en Sirius verbaasd knipperde. "Wat? Sorry hoor, maar wij waren hier toch echt eerst." Zei hij terwijl Remus kort van Percy naar Alex keek en Sirius' arm vastgreep.

"Wij gaan eh.. naar de keuken." Zei Remus waarna Alex hem een dankbare blik gaf en Percy ook opstond. "Ja! Goed idee. Ik eh, ik ga wel mee." Zei hij waarna Alex zijn hoofd schudde en Remus de deur in Percy's gezicht dichtgooide. "Nee, sorry." Zei hij terwijl hij de keuken inliep met Sirius.

"Lekker dan." Mompelde hij terwijl hij weer terugging zitten in de sofa.

"Maar je kan niet praten? Waarom moet ik dan hier blijven?" Vroeg hij terwijl Alex een notitieboekje tevoorschijn haalde en de bladzijdes langzaam omdraaide zodat Percy ze kon lezen.

"Je voorspelling is klaar nu, Percy. Wat gebeurt er nu? Je bent niet dood, is er een kans dat Alyssa nog leeft? Alex, sorry maar ze is echt dood. Ik kan er niets aan veranderen. Maar haar lichaam was nooit gevonden. Wacht wattes? Sinds wanneer?" De realisatie raakte Percy en hij keek Alex verbaasd aan.

"De voorspelling, van Alyssa." Zei hij terwijl Alex in zijn notitieboekje bladerde en hem omhoog hield.

"Families zullen branden, bloed aan de zoons handen. Echo's van haar stem in de hallen, door de ijsprinses gevallen. De wolf vindt de lynx na verraad, bij dageraad. Verstopt in het bos, onvindbaar voor de vos. Ze is gevonden door een wolf, maar er staat niet dat ze dood is. En de andere?" Alex hield hem omhoog en Percy beet op zijn lip terwijl hij nadacht.

Het derde seizoen van haar zestiende jaar zal de vader zich van zijn dochter ontdoen zonder bezwaar. De ziener en de broer, hun rollen draaien om. De blonde dochter, kiezen tussen pijn of dom. Water en verdrinken, het ligt dicht bij elkaar, maar voor de dochter is dat niet het gevaar. De wolf zal de ziener veranderen tot een beest of een feest, maar de lynx veranderd nog altijd het meest.

Percy begon hoofdpijn te krijgen van het denken en terwijl hij verschillende dingen voorstelde schreef Alex ze allemaal op in zijn boekje. "De wolf vindt de lynx na verraad, bij dageraad. Dat kan niet zomaar een wolf zijn, toch? En deze zin dan? De ziener en de broer, hun rollen draaien om. Dat zijn ik en Parker, maar wat is omgedraaid?" Plots viel Percy stil en keek Alex hem vragend aan.

De realisatie raakte Percy alsof hij een steentje tussen zijn ogen had gekregen en ieder moment de vloer zou kunnen instorten onder zijn voeten.

"Jezus Christus. Parker is met Alyssa."

~~~
A/N: ik ga helemaal niets zeggen, want ik ben een beetje in gevaar volgens mij.

Tot ooit! (Hoop ik).

1300 woorden