"Lucy nee!" Riep Alex terwijl ze in de boot stapte, gevolgd door Regulus die haar arm vastgreep. "Wat ga je doen?! Alex heeft het vast gewoon bedacht, het is bijna onmogelijk dat hij nog leeft." Zei hij terwijl Lucy hem aankeek en Regulus' adem kort haperde.

In sommige manieren leek Lucy veel meer op Narcissa dan op Lucius.

"Regulus, ik moet het zien voor mezelf. Hij verdient dit niet." Zei ze terwijl ze Alex een blik stuurde. "Laat hem absoluut niet het toverdrank je drinken." Zei ze waarna Regulus uit de boot stapte en Lucy naar de overkant begon te varen, haar toverstok gereed.

Regulus draaide naar Alex die hem aankeek en kort naar Lucy in het bootje staarde. "Ik ga het drinken. Lucy mag het absoluut niet doen." Zei Regulus waarna Alex zijn hoofd schudde en zijn handen richting het toverdrankje uitstak.

"Absoluut niet. Ze heeft jou nodig. En ik kan niet zonder jou leven. Dus ik doe het." Zei hij terwijl Regulus' ogen groot werden en hij Alex' handen vastgreep. "Nee! Nee. Ik ben toch al dood, je moet begrijpen dat hoe dan ook het of ik of Lucy gaat zijn die het gaat drinken omdat ze fucking dwars is." Alex begon tranen in zijn ogen te voelen en hij schudde zacht zijn hoofd.

"Je mag het niet doen Regulus. Alsjeblieft." Zei hij zacht terwijl Regulus zwak glimlachte. "Het is beter als ik het doe." Zei hij zacht terwijl Alex zijn handen liet zakken en Regulus hem dichterbij trok voor een kus op zijn voorhoofd.

"Alex zorg alsjeblieft voor haar. En beloof dat je me hoe dan ook laat drinken, zonder stop tot het op is." Zei hij terwijl Alex hem aankeek en begon te huilen. "Alex je moet het beloven, alsjeblieft." Mompelde Regulus. Er vormde een brok in Regulus' keel, maar hij slikte het weg en haalde zijn hand voorzichtig lang Alex' wang.

"I-ik..." Mompelde hij zacht terwijl Regulus zijn ogen zacht sloot. "Alex.. Alsjeblieft." Vroeg hij zacht waarna Alex kort knikte en Regulus zijn handen losliet. "Ik ga je smeken om me te laten stoppen, maar je moet me laten drinken." Zei hij stern waarop Alex kort knikte.

Hij begon met het drankje te drinken en Alex zag de pijn en leed door zijn ogen vliegen, maar Regulus maakte geen geluid. Hij nam nog een slok en nog een en nog een, maar toen ging hij op de vloer zitten, zijn hoofd tegen de bak met het drankje erin leunend.

"Ik wil niet meer. Alex het doet pijn." Mompelde hij terwijl hij een pijnlijk gezicht trok en Alex slikte. Huilend maakte hij een bakje van zijn handen, waaruit hij Regulus liet drinken tegen Regulus' zin in.

Hij begon tegen te stribbelen en te huilen en schreeuwen van de pijn, maar Alex bleef trouw en bracht hem huilend het drankje tot het op was.

Het deed Regulus meer pijn als hem.

Het deed Regulus meer pijn als hem.

Het deed Regulus meer pijn als hem.

Maar hoe vaak Alex het zichzelf ook maar vertelde, de woorden leken telkens gelogen te zijn.

Er leek een soort kalmte over Regulus' gezicht te vallen bij het laatste beetje van het drankje, en Alex pakte de ketting uit het bakje waarna Regulus weer begon te huilen en Alex hem geschrokken aankeek.

"Hey hey, wat is er?" Vroeg hij zacht terwijl Regulus hem aankeek en zijn ogen sloot. "W-water." Mompelde hij, zijn stem schor, waarna hij naar het meertje begon te bewegen, half lopend half kruipend.

Alex draaide zich om om water in het nu lege bakje te toveren, maar precies dat moment schreeuwde Lucy hard "nee!!!" En raakte Regulus' handen het water aan.

Hij trok geschrokken zijn handen weg en Lucy keek hem bang aan terwijl Alex omdraaide en zijn toverstok liet vallen.

"Laat hem niet het water aanraken Alex!!" Schreeuwde ze terwijl hij knikte en Regulus aan zijn schouders wegtrok. Het enige probleem was dat Regulus alleen maar water wilde, en hij was altijd al sterker als Alex geweest.

Bijna met gemak duwde Regulus Alex hard weg waardoor hij terug op de stenen viel met zijn rug en Regulus' handen een schepje water naar zijn lippen brachten.

Maar nog voordat Regulus het water had kunnen drinken grepen mysterieuze wezens zijn armen en benen vast en werd hij het water in getrokken.

Plots leek Regulus uit de spreuk te gaan en schreeuwde hij geschrokken "Alex!!", maar het had geen nut meer. Alex kon niet opstaan en hij was binnen twee seconden het water ingetrokken.

"REGULUS!!" Schreeuwde Lucy huilend terwijl Alex zijn toverstok op de vloer vond met zijn handen en zijn rug tijdelijk verdoofde waardoor hij op kon staan.

Hij sprong zonder na te denken achter Regulus aan het water in, en Lucy keek met open ogen toe terwijl ze hard schreeuwde en betwijfelde om er zelf ook achteraan te springen.

Alex greep Regulus vast en trok hem mee terug naar het eiland, maar net toen hij hoop kreeg kwamen er meer inferni en werd hij zelf ook onder getrokken.

Lucy begon de boot sneller te roeien, maar ze werd vertraagd door Parker of Percy die achterin de boot dood of bewusteloos lag. Het boeide haar vrij weinig en verblind door emoties en tranen stak ze haar handen uit die in twee vurige cirkels rond Alex en Regulus vielen.

Alex gilde geschrokken, maar leek niet in pijn te zijn en de inferni raceten weg voor het vuur terwijl Alex Regulus meetrok, terug richting het eilandje.

Lucy kwam aan op het eilandje toen Regulus net bijna wakker werd en Alex hielp haar om Percy of Parker of wie dan ook uit de boot te halen.

Maar nog voordat Lucy uit de boot stappen kon, werd de boot omgegooid en viel ze achterover in het water, de boot boven haar hoofd waardoor ze niet kon wegzwemmen.

Om haar heen zag ze de inferni cirkelen. Ze waren woedend door haar vuur streek en nu mocht zij de prijs gaan betalen.

Ze voelde de scherpe klauwen van een van de inferni in haar rechterarm en ze wilde schreeuwen, maar spaarde haar adem en probeerde weg te zwemmen.

Maar voordat ze het wist werden haar benen meegetrokken en werd ze naar de diepte van het meer getrokken.

Ze stribbelde tegen en trapte een inferni in zijn gezicht, maar kwam geen stukje verder naar boven en ze greep hopeloos naar iets op het oppervlak.

Maar er was niets.

Het ging haar haar leven kosten.

Maar Alex en Regulus waren veilig.

En zolang ze veilig waren maakte het Lucy niets uit.

~~~
A/N: sorry...

1100 woorden