De week daarna spendeerde Lucy in een mix tussen het ministerie en het ziekenhuis.

De aurors vonden het nodig dat iedereen die iets te maken had met de horcruxes op te pakken. Verschillende overhoringen vonden plaats en tot nu toe was er nog niemand veroordeeld. Ze wilden eerst alles horen blijkbaar.

"Perseus Pierce?" Vroeg de rechter terwijl Percy knikte. Hij was bleek van spanning geworden. "Er bestaat geen Perseus Pierce in onze documenten." Zei hij waarop Percy slikte en knikte. "Ik heb geprobeerd om mijn naam aan te laten passen, in Frankrijk. De zomer van 1977 als ik correct ben. Toen gooiden ze me het land uit." Zei hij, waarna de rechter fronste.

"En waarom was dat?" Vroeg hij, waarna Percy naar de vloer keek. "Omdat iemand hun wijs had gemaakt dat ik een jongen van 15 had vermoord en ze geen moordenaar in hun land wilden hebben. Dus toen ben ik gevlucht." Mompelde hij. "En wat was de naam van deze 15 jarige jongen?" Vroeg hij waarna Percy zijn ogen sloot tegen de tranen.

"Callum Jest."

~~

"Goedemorgen mevrouw Malfoy, wilt u iets te drinken?" Vroeg de heler aan haar terwijl Lucy zacht knikte. "Koffie alsjeblieft, met melk en suiker graag." Zei ze waarna de heler wegliep en haar alleen liet in de kamer.

"Hey James... Percy had zijn rechtszaak vandaag. Ze willen hem opsluiten voor vijf jaar, omdat hij al eerdere klachten aan zijn naam heeft hangen..." mompelde ze terwijl ze voorzichtig zijn haar uit zijn gesloten ogen haalde. "De helers voorspellen dat je snel beter wordt, ze denken dat je volgende week alweer wakker bent. Ik hoop het, ik mis je heel erg."

~~

"Narcissa Malfoy?"

"Black. Narcissa Black."

De rechter knikte kortaf en keek Narcissa aan die met rechte rug en kille ogen terugkeek.

"Klopt het dat u verantwoordelijk was voor de dood van uw man, Lucius?" Vroeg de rechter waarop Narcissa haar hoofd schudde. "Zoals u zegt edelachtbare. Hij was mijn man, ik hield van hem. Voldemort vermoorde hem omdat hij twijfelde." Zei ze. Haar leugens waren zo geloofwaardig dat Lucy het zou geloven als ze de dag ervoor het verhaal niet had gehoord.

"Twijfelde? Over wat?" Zei de rechter waarna Narcissa's ogen zacht werden en ze naar Lucy keek. "Over of hij zijn zusje wilde vermoorden." Mompelde ze zacht. "Zijn zusje? Lucy Malfoy? Correct?" Zei hij waarna Narcissa knikte.

"Waarom heeft u besloten om toch uw eigen naam terug te nemen in plaats van de Malfoy naam te houden?" Vroeg de rechter, waarna Narcissa naar de vloer keek, schuldig.

"Om mijn dode zus te eren."

~~

"Hey James, ben ik weer." Mompelde Lucy terwijl ze ging zitten naast zijn ziekenhuisbed. "Narcissa komt er gelukkig goed vanaf. Zij wordt waarschijnlijk vrijgesproken omdat ze zo overtuigend over kwam."

"Sirius is morgen aan de beurt.. ik ben wel bang voor hem, ook al heeft hij niets gedaan." Zei ze zacht, waarna ze zuchtte.

Ze wist niet hoeveel langer ze het zo volhield.

~~

"Sirius-" "sorry edelachtbare, maar ik ga u daar stoppen. Gewoon Sirius alsjeblieft. Anders meneer Sirius. Dankjewel." Zei hij waarna hij glimlachte.

"Klopt het dat u heeft ingebroken..? In de kluis van Bellatrix Lestrange, voormalig Black? En toen het gehele glazen dak hebt... gesloopt?" Vroeg de rechter, waarna Sirius fronste. "Ben ik daarom hier? Als ik dat niet had gedaan hadden we nooit de horcrux kunnen slopen en dan was Voldemort nog steeds niet dood." Zei hij, waarna de rechter hem droog aankeek.

"Wie was de opdrachtgever? Om de horcruxes te bemachtigen en verwoesten?" Vroeg de rechter, waarna Sirius fronste. "Dat wisten jullie toch al?" Vroeg hij. De rechter schudde zijn hoofd.

"Dumbledore natuurlijk."

~~

"Daar ben ik weer James. Het plan om Dumbledore eindelijk zijn verdiende loon te geven is in start gegaan. Hij had ons moeten vertellen wat eraan kwam en ons niet zo moeten gebruiken voor zijn plannen." Zei ze terwijl ze zacht zuchtte. "Remus en Sirius komen er beide goed vanaf gelukkig."

"Morgen zijn Parker en Alex. Hopelijk met goed nieuws morgen."

~~

"Parker Pierce?"

Parker knikte kort.

"Klopt het dat u een ziener bent? En de gehele oorlog had voorspeld, maar dit enkel tegen uw vertrouwden vertelde en niet tegen het ministerie?" Vroeg de rechter aan Parker. Zijn ogen waren geel, van woede.

"Ik wist niet wat het betekende. En buitenom dat, waren jullie geïnfiltreerd door honderden dooddoeners. Misschien moeten jullie hun oppakken en in de gevangenis gooien in plaats van de mensen die jullie oorlog hebben opgelost. Zonder hulp van het ministerie." Zei hij.

De rechter had niets meer om te zeggen en besloot Parker vrij te spreken.

~~

"Alexander Nott."

"Ja? Oh sorry, mocht ik al praten?" Zei hij terwijl hij schuldig naar de vloer keek. Zijn handen waren aan het trillen net zoals zijn benen van nerveusheid.

"Klopt het dat u een moordpoging heeft gedaan op Parker Pierce nadat Voldemort al was gestorven?" Vroeg de rechter waarna Alex fronste. "Huh? Nee? Parker is zo goed als mijn beschermer geweest door de oorlog heen?" Zei hij verbaasd terwijl de rechter zijn wenkbrauw optrok.

"Wie was dat dan volgens u?"

"Dumbledore. Hij zei dat Parker zijn plan had verpest ofzo." Zei hij, waarna de rechter knikte.

"En uw teken? Wat is uw uitleg daarvoor?" Vroeg de rechter, waarna Alex hem aankeek. "Dumbledore.. hij heeft me gedwongen om een spion te worden zodat we ogen aan de binnenkant hadden." Zei hij, waarna de rechter nogmaals knikte.

"Dan was dat alles Alexander. U mag gaan."

"Wacht ik krijg geen uitslag ofzo? Oh..."

~~

"Oké oké, Lucy kon vandaag niet komen omdat ze morgen haar rechtszaak heeft en Sirius haar niet weg liet gaan ofzo, dus ik ben er vandaag."

Evan ging op de stoel naast het bed zitten en fronste. "Wat moest ik ook alweer doen? Ohja, ik weet het weer."

"Alex is vrijgesproken, ze hadden helemaal niets op hem want hij heeft uiteraard niets illegaals gedaan. Ik bedoel, hij durfde niet eens een sigaret te roken op school dus wat verwachtten ze, maar goed. Parker heeft waarschijnlijk een taakstraf omdat hij een klootzak was tegen de rechter. De rechter zei het in andere woorden natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel. Morgen zijn ik en Luce aan de beurt, daarna Alyssa..."

"Ja nee, dat was het wel. Ik hoop dat je snel wakker wordt James."

~~

"Lucia Malfoy?"

"Lucy." Zei ze waarna ze zuchtte. "Er staat op mijn geboorteakte echt dat ik Lucy heet, waarom noemt iedereen me Lucia." Mompelde ze tegen haarzelf, waarna ze terug naar de rechter keek.

"Klopt het dat u de moord spreuk heeft gebruikt?" Vroeg de rechter waarna Lucy fronste.

Ah. Daarom was ze hier.

"Om een horcrux te verwoesten? Gaan jullie iedereen die de spreuk heeft gebruikt ondervragen? Want dan zijn jullie nog zeker een jaar bezig. Het was oorlog. We hadden geen andere mogelijkheid." Zei ze waarop de rechter kuchte. "Het gaat niet om de reden, het gaat om het feit."

"Nee het gaat wel om de reden! Zonder reden had ik dat nooit gedaan!" Riep ze, waarna haar ogen groot werden en ze naar de vloer keek. "Sorry." Mompelde ze, maar ze kreeg geen reactie.

"We doen alles wat we kunnen mevrouw Malfoy. Als u denkt het beter te kunnen, mag u het best proberen."

"Oké. Ik help wel hoor."

"Pardon?"

"Ik help wel."

~~

"Evan Rosier."

Evan knikte zacht en keek kort richting Castor die aan het kijken was naar het proces.

Dit was de laatste keer dat hij Castor zou zien voor een lange tijd.

Hij wist het zeker.

Hij had geen reden voor zijn teken. Niemand zou het opnemen voor hem. Het zou hem niets verbazen als de rest hem de schuld gaf.

"Alexander Nott was een spion bij de dooddoeners onder leiding van Dumbledore, correct?" Vroeg de rechter. Evan fronste en knikte. "Was u ook een van die spionnen?" Vroeg de rechter waarna Evan knipperde.

"Ja, ja ik was een van Dumbledore's spionnen." Zei hij waarop de rechter knikte. "En de dood van je broer? Heeft u daar een verklaring voor?"

Evans hoofd schoot omhoog, zijn lichaam gespannen en ogen plots groot. "Wat? Brax is dood?" Vroeg hij terwijl hij de tranen uit zijn ogen probeerde te wellen.

"Ja. Hij werd gevonden door een groepje zesdejaars Ravenclaws in de kamer van hoge nood een week geleden." Zei de rechter terwijl Evan zijn hoofd zacht schudde.

Hij wist dat Braxton geen goed mens was geweest, maar Braxton bleef zijn broer. Hij had hem zo lang niet gezien. Het laatste wat hij tegen hem had gezegd wist hij niet eens meer.

Hij was boos geworden, omdat hij niet snapte waarom Braxton dit alles deed.

Hij had opgegeven.

Had hij nou maar niet opgegeven.

Misschien was Braxton er dan nog.

"Wist u daar niets vanaf?"

"Nee. Dankjewel voor het vertellen." Zei hij waarna hij opstond en de kamer uitliep.

Stemmen volgden hem op zijn weg naar buiten, maar het boeide hem niets.

~~~
A/N: halloooooo.

Het gaat echt lekker de laatste dagen met mn schrijfkicks.

Oke en doei doeiiii.

1500 woorden