Voldemort was woedend.

Er vlogen reeksen van vuur over het hele plein en zijn ogen waren wild. Zijn bruine haar leek grijzer te worden met ieder stukje van zijn ziel dat hij verloor, maar Alyssa moest toegeven dat hij er nog steeds verbazingwekkend jong uitzag.

Voldemort's ogen vonden die van Alyssa en hij grijnsde breed, zijn tanden wit tegenovergesteld van zijn duistere persoonlijkheid. Alyssa fronste. "Wat? Je hebt verloren Voldemort, kijk om je heen!" Zei ze, waarna Voldemort ging lachen.

Hij stak zijn hand uit en een schreeuw klonk plots vanaf Alyssa's rechterkant. Haar ogen vielen op Alex die zijn eigen keel vastgreep en richting Voldemort werd getrokken. "Ik denk, dat het gevecht nog niet voorbij is. Kom nou Alyssa, wat ben je bereid om te doen voor de veiligheid van je broertje?" Sneerde hij, zijn grijns zo breed dat Alyssa zich afvroeg of het pijn deed.

"Wat wil je van me?" Vroeg ze terwijl ze haar handen langzaam liet zakken. "Ik wil... dat je-" Voldemort's woorden werden nooit afgemaakt want er stak een zwaard door zijn middel. Zijn pupillen werden klein en hij draaide om om Austin in zijn ogen aan te kijken. "Je blijft met je smerige handen van mijn broertje af."

Austin trok het zwaard uit Voldemorts middel en hij viel op zijn knieën op de grond. "Ik heb je alles gegeven. Een huis, een familie. Een reden om te leven." Stotterde hij uit.

De grootste vijand van de eeuw. Op zijn knieën gebracht.

"Ik sluit mezelf nog liever alleen op in mijn eigen huis met de herinneringen die door de gangen spoken tot ik mezelf gek maak en mezelf besluit op te hangen. Dit is geen goed doel, ik kon het niet door laten gaan, maar het gevoel van een familie was fijn voor zo lang het duurde." Zei Austin waarna Voldemort zijn ogen sloot en zijn laatste adem nam.

Austin liep richting Alex die hevig aan het ademen was, zijn ogen gesloten. Hij ging op zijn knieën naast hem zitten en Alex keek hem aan. "Dankjewel Austin. Ik hou van je." Zei hij, waarna hij Austin een knuffel gaf en Austin hem geshockeerd aankeek. "Ik... Ik hou ook van jou Alex." Fluisterde hij terug terwijl hij Alex terug knuffelde en zijn ogen sloot tegen de tranen die begonnen te vormen.

"JIJ VIEZE VERRADER!!!" Bellatrix haar stem overviel de stilte als een bandiet in de nacht. Ze rende richting Austin en begon allemaal spreuken op hem af te vuren die hij met hulp van Alex blokkeerde. "Bella luister nou-" "NEE!! NEE! JIJ HEBT HEM VERMOORD!" Schreeuwde ze terwijl ze Alex uit de weg duwde en Austin op de vloer duwde. Zijn toverstok was uit zijn hand gevallen en hij keek Bellatrix bang aan.

De angst in zijn ogen sprak boekdelen en Austin gooide zijn handen in de lucht ter bescherming. "Avada kedavra!"

Maar de spreuk raakte Austin niet.

Austin keek op en zag Nathaniels lichaam voor hem vallen, een kalme glimlach nog op zijn gezicht. Zonder dat Austin het doorhad begon hij hard te huilen en hij trok Nathaniels lichaam dichterbij.

"Hij verdiende het." Zei ze, waarna haar pupillen plots klein werden en ze ook op de grond viel.

Austin keek rond en zag Alyssa met haar toverstok gericht op Bellatrix staan, haar ogen kil.

Ze had het niet eens gezegd.

De spreuk was nooit van haar lippen gevallen.

Ze knipperde en keek richting Alex die naar haar toe rende. Hij vloog huilend in haar armen en ze ging op de vloer zitten met hem in haar armen. "Allie..." stotterde hij door de tranen terwijl Alyssa ook begon te huilen en hem knuffelde.

Om hun heen verdwenen de dooddoeners een voor een van het plein. Ze hadden nu niets meer om te doen.

Austin keek naar Alyssa en Alex. Zijn ogen vielen op Parker. Stille tranen vielen over zijn wangen als een waterval.

Hij had het recht niet om te huilen.

Hij.

Hij was de reden dat alles zo was gelopen.

Met zijn vervloekte voorspellingen.

Austin stond op met het zwaard nog in zijn handen en hij liep richting Parker. "Jij denkt dat jij het recht hebt om te huilen om mijn broer? Wat heb jij ooit voor hem gedaan?! Niets! Jij bent de reden dat hij nu dood is met je vervloekte voorspellingen!" Riep hij boos terwijl Parker hem aankeek, zijn ogen schuldig en vol tranen.

"Austin het spijt me zo erg... Ik... Ik..." Hij wist niet wat hij moest zeggen.

Austin had gelijk.

Austin hief het zwaard, maar stopte net voordat het zwaard door zijn keel sneed.

Parker deed er helemaal niets tegen.

"Austin." Alyssa stond op en duwde Percy's arm die haar tegenhield weg. "Austin, alsjeblieft. Parker kon hier niets aandoen. Hij heeft het recht om te rouwen om het verlies van een vriend." Zei ze terwijl Austin Parker aankeek. "Een vriend? Zeg eens eerlijk Parker, was Nathaniel een vriend voor jou?" Vroeg hij kil terwijl Parker zijn hoofd schudde.

"Hij was meer dan dat voor mij. Ik hield van hem."

Austin liet het zwaard vallen. Het kletterde op de vloer en Castor liep langzaam richting de twee om het zwaard te pakken voordat ze weer elkaar wilden gaan vermoorden.

"Je hield van hem?" Vroeg Austin, zijn stem klein en stil. Parker knikte en keek Austin aan. "Het spijt me Austin, ik wist niet dat dit zou gebeuren." Zei hij terwijl Austin zacht knikte.

Zonder een woord te zeggen liep hij terug naar Nathaniel en verdwijnselde hij met zijn lichaam naar huis. Hij zou hem een prachtig graf geven, met bloemen en edelstenen en decoratie.

Want dat verdiende hij.

~~

Het was donker.

Nacht was gevallen over het bijna lege plein en Lucy was alleen overgebleven met James.

Iedereen was binnen, om te slapen of te eten of hun wonden te laten helen, maar Lucy kon hem niet achterlaten.  Niet alleen, niet hier.

Hij kon niet dood zijn.

Ze hadden te veel samen overleefd. Hij kon zijn leven nu niet verloren zijn aan Lucy's trieste excuus voor een broer.

"Lucy je wordt nog ziek als je buiten blijft." Lucy negeerde Regulus die naast haar kwam zitten. "Nou en. Ik hoef toch niet meer te leven als James dood is." Zei ze terwijl Regulus haar bezorgd aankeek. Hij keek richting James en terug naar haar. "Lucy..."

"Nee, laat me gewoon met rust Reg!" Riep ze terwijl Regulus zijn hoofd schudde.

"Nee Lucy je snapt het niet." Zei hij, waarna Lucy hem aankeek. "Wat?"

"James ademt nog."

~~~
A/N: jullie dachten toch niet dat James dood zou gaan?

Neeeeeee.

Dit was het weer :P

1100 woorden.