"Ik houd van je Lucy." Mompelde James terwijl Lucy zijn trui aantrok en glimlachte naar hem.

"Ja?" Vroeg ze terwijl ze naast hem ging liggen op de parkeergarage vloer en James haar dichterbij trok. "Ja." Mompelde hij terwijl Lucy hem op zijn voorhoofd een kus gaf.

James liet zijn handen dwalen over haar gezicht. Haar wangen, haar lippen, haar voorhoofd, de losse krullen die langs haar gezicht vielen. James hield van alles van Lucy. Van de manier hoe haar ogen al haar gevoelens lieten zien als ze las, tot de manier hoe ze iedere nacht de dekens onbewust afpakte van hem.

Hij wilde voor de rest van zijn leven met haar zijn en hij wilde haar knuffelen en dichtbij houden en kussen en samenwonen met Lucy in een groot huis, want een klein huis verdient Lucy niet.

Lucy schuifelde iets dichterbij James die zijn armen om haar heen sloeg en haar gezicht begon te bedekken met kleine kusjes overal. Lucy begon te lachen en haar ogen sloten zich terwijl James een kus op het puntje van haar neus drukte. Hij voelde haar wimpers op zijn gezicht terwijl hij kusjes op haar wangen drukte. Lucy pakte voorzichtig zijn gezicht vast waardoor James stopte. Toen hij haar goed aankeek zag hij dat een rozige blos op haar wangen was. De blos was ook zichtbaar net onder James' trui in haar nek waardoor James zacht glimlachte.

"Ik houd zo veel van je Lucy." Zei hij waarna ze hem een kus op zijn lippen gaf en haar hoofd in de kromming van zijn nek legde. "Dat hadden we al vastgesteld dacht ik." Mompelde Lucy slaperig terwijl James glimlachte en zijn hoofd boog om haar een kus te geven op haar voorhoofd.

"Hey! Potter handen omhoog waar ik ze kan zien! Geen seks in de parkeergarage!" Riep Alyssa terwijl ze haar wenkbrauw optrok en haar armen over elkaar sloeg. James en Lucy keken haar allebei vragend aan terwijl James langzaam zijn handen omhoog in de lucht stak en Alyssa hem aanstaarde. "Niemand gaat hier seks hebben, oké?" Zei ze waarop James zuchtte. "Dat is best wel logisch Alyssa, maar dankjewel voor de reminder ik was het bijna vergeten." Zei Lucy sarcastisch waarop Alyssa haar een blik gaf. "Niet zo'n grote mond Lucy, ik ben nog steeds ouder dan jou." Zei ze waarna Lucy zuchtte en terug ging liggen.

"Ook goed Alyssa. Welterusten." Mompelde ze nog voordat ze haar ogen sloot en slaap haar overnam.

~~

Lucy werd de volgende dag wakker door een uil die bijna haar oog uitprikte. De uil zat bovenop James' hoofd en leek een belangrijke brief te dragen.

Lucy ging rechtop zitten en greep de brief van de uil die haar verontwaardigd aankeek en toen wegvloog zonder een reactie van Lucy. James leek er gewoon doorheen te slapen. Hij probeerde Lucy nog slapende terug te trekken in zijn armen terwijl ze grinnikte en de brief opende.

Lucy, dit is ondertussen mijn zevende poging om jou te bereiken door uilenpost.

We hebben je nodig hier op Hogwarts en ik heb het gevoel dat jullie hier vinden waar jullie naar op zoek zijn.

Er is woord gekomen van een aanval op Hogwarts van de duistere Heer op 14 september.

Jullie kunnen de trein per 1 september nemen naar Hogwarts.

McGonnagoll.

De brief was kort en snel geschreven, maar Lucy wist genoeg om de rest wakker te maken en klaar te maken om terug naar Hogwarts te gaan.

Iedereen was nog half aan het slapen toen ze de parkeergarage verlieten, maar ze moesten doorgaan als ze de trein wilden gebruiken. Het was de eerste van september vandaag, en het was bijna tijd voor de trein om te vertrekken.

"Is het niet vreemd? Dat we met de trein meegaan? Ik bedoel, we zijn allemaal volwassen." Zei Sirius terwijl Lucy haar schouders ophaalde. "Wil jij naar Schotland verdwijnselen dan?" Vroeg ze waarop Sirius zijn hoofd schudde.

"Nee, maar ik bedoel, je bent 21 Luce. Vind je het zelf ook niet vreemd? En ik bedoel Nathaniel is ondertussen, hoe oud?" Vroeg Sirius terwijl Nathaniels wangen rood werden van schaamte en hij "28" mompelde.

"Dus? Ik ben 30." Zei Parker met een gaap waarna Alyssa hem verbaasd aankeek. "Oh Jezus ik vergeet steeds hoe oud we allemaal al worden." Zei ze terwijl Percy grinnikte. "Je wordt al bijna grijs Allie." Zei hij waarop Alyssa een grimmig gezicht trok.

"Houd maar weer op, ik vind het wel genoeg." Zei ze terwijl James omdraaide naar de groep. "Dat is nou maar goed ook, want we zijn er." Zei hij terwijl iedereen de buitenkant van het gebouw aanstaarden.

"We moeten wel opschieten als we de trein nog willen pakken." Zei Regulus terwijl iedereen instemde en ze in kleinere groepen verdeelden en ze een voor een naar binnen liepen.

De eersten die naar binnen liepen waren Alyssa, Narcissa, Percy, Andrew en Parker. Een paar minuten later volgden Hazel, Evan, Castor, Nathaniel en Alex.

Lucy had James' hand vast en een arm rond Regulus geslagen. Ze wist nog zo goed dat ze hier voor de eerste keer kwam. Klaar om een pureblood leven te leiden met Regulus aan haar zijde voor alles.

Ze wist nog dat ze hier in haar vierde schooljaar stond. Zonder vader, levend in James Potters huis terwijl ze hem haatte met alle botten in haar lichaam.

En ze wist nog hoe ze hier drie jaar geleden stond voor haar zevende schooljaar. Zonder Regulus, zonder James. Ze had zich nog nooit zo leeg en alleen gevoeld.

Nu stonden ze hier om een oorlog te gaan vechten. Een oorlog die niet van hun was om te vechten. Maar toch stonden ze hier en vochten ze mee.

Want dat doen de helden.

Toch?

~~

Het was donker buiten toen Lucy en de rest aan waren gekomen. De leerlingen die hun zagen staarden hun vragend aan, maar Lucy probeerde ze te negeren.

Ze kon het niet begrijpen waarom alle leerlingen dit jaar kwamen als ze wisten dat er een aanval kwam over twee weken.

Ze splitsen nogmaals op in drie karren die hun naar het kasteel brachten.

Ze werden verwelkomd door McGonnagoll die hun binnenliet via de achterdeur en hun uitleg gaf over waar ze slapen.

Ze hadden hun eigen leerlingenkamer gekregen met zes verschillende kamers. Ze mochten de indeling zelf maken, en waren verwacht om de leerlingen alleen te laten en hun eigen ding te doen.

Lucy en James zaten samen op da bank, Lucy's hoofd op James' schoot en James' hand in Lucy's krullen. Lucy was aan het voorlezen, om haar gedachten weg te houden bij de oorlog die komt. Zo hielde ze James ook afgeleid, wat hij erg waardeerde.

"Hey, hoe gaan we slapen? De kamers zijn niet allemaal even groot." Sirius kwam binnenlopen, zijn arm om Remus' schouder heen. Op momenten zoals deze was Lucy altijd geshockeerd hoe snel ze ouder werden. Iedereen was zo volwassen, maar Lucy voelde zich nog steeds als een meisje van twaalf die een knuffel van haar beste vriend wilde hebben.

"Ik stel voor dat ik en Remus een van de enkele kamers nemen." Zei Sirius, waarop Alyssa opkeek en begon te lachen. "Wat? Zodat je de hele nacht seks kan hebben? Wij zijn ouder groentje, gun ons de privacy." Zei ze terwijl Sirius boos terugkeek naar haar, Remus lachend achter hem.

"Laat hun maar de enkele kamer hebben. Sirius praat vreselijk veel in zijn slaap dus dat wil je niet in je kamer hebben." James keek richting Alyssa die hem twijfelend aankeek. "Vooruit."

Alyssa sloeg haar armen over elkaar en ze gaf Narcissa een blik. "Ik wil Lucy niet op een kamer met Potter." Zei ze terwijl Lucy rechtop schoot. "Hoezo niet? Ik ben volwassen Alyssa!" Zei ze verontwaardigd terwijl Percy diep zuchtte. "Zo komen we nergens jongens. Allie, Narcissa, jullie slapen met mij en Andrew. Sirius Remus, Lucy en James, jullie pakken een enkele kamer. Hazel, Castor, Evan, jullie pakken de drie persoons kamer. Nathaniel, Parker, jullie gaan samen." Percy wees de verschillende groepen op de verschillende kamers terwijl hij ze indeelde. Iedereen begon spullen te verplaatsen en op een gegeven moment was de kamer leeg behalve hem en Andrew.

Andrew sloeg zijn armen rond Percy's middel. "Wat is er Perce?" Mompelde hij terwijl hij een zachte kus in Percy's nek plaatste. "Regulus en Alex zijn weg. Ze zijn volgens mij nooit mee naar binnen gelopen met ons." Zei hij terwijl hij zich omdraaide om Andrew aan te kunnen kijken.

"Ze kennen dit kasteel nog beter dan wij het kennen Perce. Ik denk dat ze even alleen tijd nodig hebben om alles te verwerken. Ze zijn morgenochtend echt wel bij het ontbijt. En zo niet, gaan we ze zoeken. Oké?" Vroeg Andrew in een poging om Percy te kalmeren. Percy knikte zacht, nog niet helemaal overtuigd. Toch volgde hij Andrew mee hun kamer in.

~~

"Hoe voel je je?"

"Vreemd genoeg beter dan eerst."

Geluk zou Alex het niet durven noemen. Hij kon het nog steeds niet helemaal geloven dat Regulus weer terug was. Hij was bang om hem los te laten, bang dat Regulus dan zou vervagen en verdwijnen.

"Gelukkig. Ik was bang weet je. Dat je doodging toen Pierce je... vastgreep in zijn bezeten staat." Mompelde Regulus zacht terwijl hij ging liggen op zijn rug, het klamme gras een onwelkome verkoeling op zijn rug. Alex ging naast hem liggen en plaatste voorzichtig zijn hoofd op Regulus' borstkas. "Maar dat was niet zo." Fluisterde Alex terug.

Het was leeg buiten. En stil. Het voelde geweldig om zo'n lawaai te maken in de stilte van de nacht. Maar ook alsof ze samen de natuur verstoorde in hun poging om de stilte te zoeken.

"Heb je er... last van? Of voel je het helemaal niet?" Vroeg Regulus. Alex haalde zijn schouders op. "Eigenlijk niet. Soms, als Parker in de buurt is, en we oogcontact hebben krijg ik een rilling alsof mijn lichaam zelf wilt uitbarsten in een of andere voorspelling. Maar ik kan het altijd tegengaan. Ik heb de touwtjes zelf in handen en Parker ook." Vertelde Alex terwijl Regulus luisterde in stilte.

"Dat is heel fijn." Regulus was even stil. "Ik ben blij dat we oké zijn. Allebei." Ging hij door. Zijn hand vond zijn weg door Alex' haar. Alex vond het ontspannend, hoe Regulus' vingers een mini massage gaven op zijn hoofd. Het liet Alex kort aan niets denken. Alleen maar hem en Regulus.

"Ik ben ook blij. Maar voor hoelang zal alles oké zijn?"

"Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat we er samen doorheen gaan. Hoe dan ook."

"Hoe dan ook."

~~~
A/N:

HAAIIIII.

Omg jongens wat lang geleden.

Ondertussen leest niemand meer want niemand houdt het nog bij, maar der zijn wel regelmatig nog wat nieuwe lezers in m'n eerste Lucy boek waar ik reacties van krijg dus die ga ik zeker ook eens bekijken allemaal.

Met een beetje motivatie krijg ik eindelijk de hele series af en ga ik het herschrijven en printen, want nu heb ik alleen de oude versies van boek 1 en 2 heel zielig op m'n plankje staan.

Voor nu was dat het wel weer eigenlijk.

Byeee.

1855 woorden.