"Asjeblieft, laat me het uitleggen-" "nee!! Je was dood! Weet je wel niet hoe hard we hebben gehuild?!!" Schreeuwde ze terwijl hij zijn ogen dichtkneep en een stap achteruit zette.

"Sorry." Mompelde hij zacht terwijl Sirius Lucy's arm vastgreep en een poging deed door zijn tranen te praten. "R-reg." mompelde hij zacht waarna Regulus kort knikte en zwak glimlachte.

"Hoe?" Vroeg hij terwijl Regulus schuldig naar de vloer keek en hij kort naar Alex keek die tegen de muur zat, half bewusteloos van schok.

"Het is een lang verhaal. Mag ik naar binnen om het te vertellen alsjeblieft?" Vroeg hij waarna Lucy haar hoofd schudde. "Nee, je bent dood. Je kan net zo goed een dooddoener zijn die ons komt vermoorden in ons eigen huis." Zei ze stern terwijl James zijn hand op haar schouder legde en haar omdraaide. "Luce, ik denk niet dat het een dooddoener is." Zei hij waarna Regulus hem dankbaar aankeek en schuldig weer wegkeek.

"Je hebt wel fucking veel uit te leggen Regulus." Zei ze, hem niet aankijkend terwijl ze de woonkamer inliep, op de voet gevolgd door James. Evan en Hazel keken verbaasd toe terwijl Remus Alex voorzichtig wakker schudde en de twee de woonkamer inliepen.

"Sorry, mag ik vragen wat hij hier doet?" Vroeg Regulus, signalerend op Evan wiens wangen rood werden. "Lang verhaal." Mompelde hij een beetje wazig waarna hij Hazels arm vastpakte en haar richting de keuken trok.

"Wij zijn hier als we nodig zijn, want dit is geen gesprek waar wij iets mee te maken hebben." Zei hij terwijl de keukendeur dichtviel en Sirius in geschokte stilte naar Regulus keek die nog steeds buiten het huis stond.

"Lucy heeft gelijk, Reggie. Dit is een kutstreek en je weet niet wat het ons allemaal heeft aangedaan om jou te verliezen." Zei hij waarna Regulus zacht zuchtte en naar binnen liep, zonder iets te zeggen tegen Sirius.

Hij keek in stilte rond de bekende woonkamer terwijl hij Lucy's ogen ontmoette en hij tranen weg knipperde en wegkeek.

Lucy merkte dat Regulus' haar langer was gegroeid en hij een stuk dunner was, maar veel boeide het haar niet want ze wilde weten hoe hij in hemelsnaam leefde.

"Ik snap dat het een schok is dat ik leef, en ik snap ook dat je boos bent Luce-" "Lucy." "Lucy, want het was een rot streek maar het moest gedaan worden." Zei hij terwijl Lucy hem zuur aankeek en James in stilte knipperde, zich afvragend hoe fout dit kan gaan.

"Waarom moest je zo nodig doodgaan?" Vroeg ze waarna Regulus kort naar Sirius keek die de woonkamer deur sloot. "Denk je dat mijn ouders me ooit alleen zouden laten als ik niet dood was? Natuurlijk niet." Zei hij waarna Lucy kort knikte.

"Oké, dus je bent dood voor je ouders, prima. En dan? Je had het ons kunnen vertellen en gewoon niet dood kunnen gaan voor ons ofzo." Zei ze waarna hij zijn hoofd schudde.

"Nee. Ik was van plan om dood te zijn tot mijn ouders overleden waren, maar het is nodig dat ik hier ben, nu. Voor de wereld en de oorlog en jullie." Zei hij terwijl Lucy haar ogen rolde. "Ja ja. Nog meer leugens. Hoe kan je verwachten dat we je zomaar vertrouwen?!" Vroeg ze waarna hij weg deinsde en kort naar Sirius keek die hem met opgetrokken wenkbrauw aankeek.

"Niet naar mij kijken, Lucy heeft gelijk." Zei hij onverschillig terwijl Remus opstond en James wenkte mee te gaan. Ze liepen beide de woonkamer uit en Lucy keek kort naar James die haar een blik gaf.

Wees niet te extreem op hem. Hij is jong, net als jou. Hij is je beste vriend.

"Waar kom je vandaan?" Vroeg ze terwijl Regulus ging zitten op de vloer voor het haardvuur en haar aankeek.

Hij keek Alex niet aan.

Hij wist dat hij de blik in Alex' ogen niet zou kunnen verdragen.

"Huize Malfoy."

"Wat?!"

"Nee! Luister naar me, ik leg het uit." Zei hij terwijl hij zijn handen in de lucht schoot ter bescherming en Lucy hem boos aankeek. "Ik had iets nodig van Narcissa. Een voorspelling om precies te zijn." Bij die woorden schoot Alex' hoofd op naar hem terwijl Regulus hem aankeek en hun ogen elkaar ontmoette.

"Alyssa's voorspelling." Zei hij zacht waarna Regulus zijn hoofd schudde. "Ja en nee. Een deel daarvan." Zei hij terwijl Lucy Alex aankeek en Alex diep in en uit ademde.

"Kennen jullie Percy of Perseus Pierce?" Vroeg hij terwijl Alex' pupillen groot werden en hij kort knikte. "Allies beste vriend.. wat heeft hij ermee te maken? Hij is haar vergeten zoals iedereen." Zei hij waarna Regulus zijn schouders ophaalde. "Of niet."

Hij pakte een papier erbij waar hij de voorspelling op had geschreven van percy.

De zoon van de lucht zal zijn lot bevinden als het verraad plaats gaat vinden. Hij zweert niet te zwijgen over haar, de oudste zoon krijgt het zwaar. Geen keuze kunnen maken, de vader zal zich via zijn zoon wraken. De vaders dochter zal verdrinken, de ziener zal zijn lot mee laten zinken. Hij zou hoe dan ook klaar zijn met leven, mits de kat hem een kans gaat geven.

"Zijn jullie bekend met Horcruxes?" Vroeg hij terwijl Lucy een blik deelde met Alex die na een tijdje knikte. "Goed. Ik denk namelijk dat Herman Nott de horcrux ketting heeft en hij hem door een van jou broers gaat laten verstoppen in een beveiligde cave." Zei hij waarna Lucy fronste. "Oké. En wat heeft die Perseus Pierce ermee te maken?" Vroeg ze terwijl Regulus haar aankeek.

"De cave waar ik het over heb, heeft een mensenleven nodig om de ketting te beveiligen. Als hij weer weet wie Alyssa is-" "komt hij bovenop het lijstje van mijn vader te staan." Maakte Alex de zin af waarna Lucy hem licht geschrokken aankeek.

"Maar ik denk dat er een manier voor ons is om de ketting te krijgen voordat Perseus moet sterven ervoor." Zei hij terwijl Lucy fronste en op de laatste zin wees van de voorspelling.

"Hij zou hoe dan ook klaar zijn met leven, mits de kat hem een kans gaat geven. Ik ook." Zei ze terwijl Alex fronste en hij de twee vragend aankeek.

"Zeg mijn IQ is niet de beste, kunnen jullie het misschien uitleggen?" Vroeg hij terwijl Lucy hem aankeek.

"Het is niet uit te leggen. Het komt op Lucy aan of hij leeft of sterft." Zei Regulus waarna Alex kort knipperde en Lucy's ogen plots groot werden van schok.

"De verloren Slytherin in het huis apart. Daar hoort ze thuis, diep binnenin haar hart. Liefde bloeit op waar niemand het zoeken zou. Ze wilt het niet, maar blijft hem altijd trouw. Maar de wereld is niet gemaakt voor Liefde en blijheid. Ze zal sterven, mits ze haarzelf overgeeft aan de kwaadheid. Sterven zal ze in de armen van de jongen die haar hart bezat, haar leven onder haar neus weg gejat."

Alex en Regulus keken haar beide versteend aan terwijl ze opkeek en de voorspelling van Percy erbij pakte. "Wie heeft de voorspellingen gemaakt?" Vroeg ze terwijl ze Regulus aankeek die fronste en zijn schouders ophaalde.

"Want diegene die heeft niet alleen Percy's toekomstige leven verteld, maar ook het mijne."

~~~
A/N: Lucy die effe rustig haar eigen voorspelling herinnert lol.

Maar om even duidelijk te maken, nee, Lucy gaat niet weer dood ofzo, dit is de voorspelling van boek 1 waar ze zegmaar dood ging.

Dat was het weer, tot morgen waarschijnlijk!

1250 woorden