"Klootzak."

"Kutkind."

James zuchtte diep en liep de brillenwinkel uit met Percy achter hem aan. James liet hem bijna tegen het glas aanlopen maar Percy merkte het op het laatste moment en stapte weg van het glas.

"Je bent echt een klein onzeker jongetje die geniet van leedvermaak huh?" Vroeg Percy bitter terwijl James een zelfvoldane grijns naar hem stuurde. "Ach wat moet ik zeggen. Leedvermaak is het beste als het mensen zijn die ik niet mag." Zei hij terwijl Percy zuchtte.

"Waarom mag je me ook alweer niet?" Vroeg hij terwijl James zijn schouders ophaalde. "Ik vind het gewoon onlogisch dat je halverwege een fucking oorlog bij ons komt wonen." Zei hij terwijl Percy humorloos lachte."Ja ja. Je wilt gewoon niet dat ik met Lucy praat omdat je bang en onzeker bent." Zei hij terwijl James hem een boze blik gaf en betwijfelde of hij ermee weg zou komen als hij Percy zou slaan.

"Hoe lang moet ik nou ook alweer wachten op mijn bril?" Vroeg Percy terwijl James zijn ogen rolde. "Heb je überhaupt wel opgelet? Hij zei vier dagen." Zei hij terwijl Percy zuchtte. "Tuurlijk heb ik opgelet. Ik denk ik verander het onderwerp, maar dat werkt dus ook niet echt." Zei hij waarop James zijn ogen rolde. Plots trok James hem een verlaten steegje in.

Hij duwde Percy met kracht tegen de muur en Percy keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan, niet in der de indruk.

"Wat?" Vroeg hij geïrriteerd terwijl James hem aankeek. "Je bent een klootzak en ik weet dondersgoed waarom je hier bent. De laatste paar dagen heeft Lucy meer tijd met jou doorgebracht omdat je zo gezegd pijn had. Je probeert ons uit elkaar te drijven, en ik laat het niet zomaar toe." Zei hij terwijl hij Percy boos aankeek en Percy diep zuchtte.

"Oh Jezus je pik moet wel klein zijn als je zo fucking onzeker bent." Zei hij waarna James hem in zijn ballen trapte en Percy een pijnlijk gezicht trok en op de vloer viel, zijn rug tegen de muur. Hij keek omhoog naar James en grijnsde terwijl James hem ongelovig en boos aankeek.

"Je snapt het leven niet zo goed geloof ik Potter. Ik maak je alleen maar boos, ik heb geen interesse in Lucy." Zei hij waarop James humorloos grinnikte. "Dat zeggen ze allemaal ja." Zei hij sarcastisch waarop Percy zijn ogen geïrriteerd rolde.

"Als je nou eens luistert. Ik ben in een relatie met een jongen, dus ik snap niet waarom je me niet gelooft." Zei hij terwijl James hem aankeek. "En hoe heet de jongen? Jezus Christus de heilige?" Vroeg hij waarop Percy glimlachte. "Wel voor mij. Maar nee, misschien ken je hem wel zelfs. Andrew Stonewell? Rinkelt dat een belletje?" Vroeg hij waarna James zijn wenkbrauw optrok.

"De jongen die pas getrouwd is met een meisje?" Vroeg hij waarop Percy diep zuchtte en zijn ogen rolde. "Ze zijn niet getrouwd, want Andrew hield niet van haar. Ik eh.. ik heb de trouwdag in principe verpest. Maar ze waren beiden blij dat ze niet getrouwd waren." Zei hij terwijl James ongelovig knikte.

"Ja ja. Ik heb je gewaarschuwd Pierce." Zei hij terwijl hij Percy hielp opstaan. Altijd de heer. "En ik heb je verteld dat ik in een relatie ben met een jongen." Zei hij waarop James zijn ogen rolde.

~

"Lucy, wees en schat en geef de suiker aan alsjeblieft?" Vroeg Percy terwijl Alex en lach onderdrukte en Remus diep zuchtte. Lucy gaf de suiker aan en James staarde Percy aan in de hoop dat hij zou sterven van zijn blik.

Het was de vierde opmerking die Percy vandaag gemaakt had. Hij deed het puur om James te ergeren en hij kreeg motivatie om het vaker te doen toen hij zag dat het werkte. Als Lucy hem vroeg om te stoppen zou jij dat doen, maar voor die tijd zou hij het blijven doen tot James ontplofte.

"Dus.. Eh jongens, wat gaan we met de ketting doen?" Vroeg Regulus terwijl hij op de ketting wees die James de laatste paar dagen gedragen had. "Geen idee. Waarom draagt Potter hem eigenlijk?" Vroeg Percy terwijl James hem scherp aankeek.

"Omdat ik niet zo incompetent ben zoals jij en mijn ketting niet zomaar zal verliezen." Zei hij terwijl Percy hem boos aankeek en opstond van de tafel.

"Percy!" Riep Lucy terwijl ze opstond en James zijn ogen rolde. "Ja ja, ga maar weer achter hem aan hoor." Zei hij terwijl Lucy omdraaide naar James. "Ja, dat ga ik doen." Zei ze geïrriteerd terwijl ze naar buiten liep, achter Percy aan.

"Percy wacht!" Riep ze. Percy stopte tegen zijn zin in met rennen en draaide om naar Lucy, tranen over zijn wangen stromend. Lucy fronste en stopte met rennen toen ze bij hem aankwam.

Wat was er aan de hand?

"Percy, wat is er?" Vroeg Lucy zacht terwijl Percy haar aankeek, zijn zich wazig door het gemis van zijn bril en de tranen in zijn ogen. "Vraag het aan die klootzak van een vriendje van je. Ik vertel hem een fucking ding en hij gebruikt het gelijk tegen me! Ik dacht dat het vredig voor hem zou zijn als hij iets over me wist wat me meer mens liet lijken!" Riep hij woedend terwijl Lucy zijn schouders vastpakte en hem langzaam naar beneden liet gaan, tot hij op het gras zat met Lucy voor hem.

"Hey, hey. Shh.." mompelde ze terwijl hij haar aankeek. "Wat heb je aan hem verteld Percy?" Vroeg ze terwijl hij haar aankeek.

"Ik heb mijn ketting in het meer verloren toen ik werd verdronken. Hij betekende veel voor me." Zei hij door de tranen heen terwijl Lucy zacht fronste. "Oh Percy.. Ik snap echt niet waarom James zo verbitterd doet, maar hij gaat nu echt wel te ver. Mag ik vragen wie de ketting aan je had gegeven?" Vroeg ze terwijl Percy zacht knikte.

"Een jongetje, Greyback had hem gebeten toen hij 13 was en hij leefde onder mijn bescherming bij de wolven. Later zijn we weggerend samen, maar Greyback had ons gevonden en hem vermoord." Zei hij zacht terwijl Lucy met open mond hem aanstaarde. "Oh Percy, dat is verschrikkelijk. Hoe heette hij?" Vroeg ze voorzichtig.

"Callum Jest."

De naam viel van Percy's lippen zo gemakkelijk, bijna alsof het hem niet achterliet met een leeg gevoel in zijn hart iedere keer als hij aan Callum moest denken.

"Wat voor soort ketting was het? Misschien kunnen we ergens een replica vinden. Ik snap dat het niet de emotionele waarde heeft, maar het is tenminste iets." Zei Lucy, voorzichtig proberend om Percy minder te laten huilen. Hij keek haar licht verbaasd aan en knikte zacht.

"Graag, kunnen we dat doen?"  Vroeg hij waarna Lucy knikte. "Natuurlijk Percy."

~~~
A/N: Oke, ik heb officieel het einde van alle boeken vastgesteld en gepland in de grote lijnen.

Het gaat tot het 3e jaar na Lucy's school (1981). En daarna is het gewoon klaar.

Mn levenswerk.

Wat ik in iets meer als een jaar heb gemaakt.

Dat is pas iets om trots op te zijn.

1180 woorden