Wat weet je over horcruxes.

Vijf woorden.

Vijf woorden die Lucy's leven voor altijd veranderde.

Ten goede of ten slechte was de vraag.

Lucy en Alex sprongen van de trein af in een serieuze mood, maar haar glimlach brak uit het moment dat haar ogen James' vonden halverwege het perron richting haar rennend.

Hij tilde haar op en draaide haar rond in de lucht waarna ze hem kuste alsof haar leven ervan afhing.

"Dramaqueens." Mompelde Evan die van de trein afsprong en Hazel eruit optilde en ronddraaide waarna hij zijn arm rond haar schouders sloeg. "Hoor wie het zegt." Mompelde Alex waarna Lucy omkeek naar de twee.

"Nou nou, doe eens lief. Komen jullie mee of gaan jullie naar huis?" Vroeg ze terwijl James zijn wenkbrauw optrok en naar Evan keek. "Rosier? Naar mijn huis?" Vroeg hij waarna Lucy fronste en even knipperde.

"Oh kom op, je weet dat we vrienden zijn geworden James. Hij valt eigenlijk wel mee als hij met Hazel is." Zei ze waarna Evan haar verontwaardigd aankeek. "Grapje Evan." Zei ze zacht waarna Evan zijn schouders ophaalde.

"Ben de eerste twee weken bij Hazel. Misschien handig dat we eerst naar jouw huis gaan en overmorgen komen ofzo." Zei hij waarna Hazel knikte en Lucy ook instemde.

"Kom we gaan naar huis want dan kan ik je kussen tot de nacht valt en je vredig in mijn bed kan slapen." Zei James terwijl hij Lucy's arm vastgreep de de twee verdwijnselden.

Eenmaal thuis liep James bijna gelijk de keuken in.

"We hebben een hele maaltijd klaargemaakt, weet je? Voor je terugkomst. We hadden het alvast klaargezet zodat we gelijk konden eten als je terugkwam." Zei hij terwijl hij omdraaide naar de eettafel die met uitzondering van een paar kruimels en stukjes eten leeg was. 

"Wat de fuck?" Sprak James terwijl zijn mond ongelovig openviel en Remus en Sirius de keuken ook  binnenliepen.

"Jezus wat is hier gebeurd?" Vroeg Remus terwijl Apollo de keuken binnenliep, nog likkend van de resten tomatensoep rond zijn mond.

"Apollo!!" Schreeuwde James boos terwijl Lucy en Sirius begonnen te lachen. Apollo racete de keuken uit, naar boven. Gevolgd door James, schoot hij de kamer van Lucy binnen waar hij onder de kast kroop waar James niet bij kon.

"Jij kleine kut kat! Je bent verdorie een paar uur thuis! Ik heb dertien uur eraan gewerkt!" Riep hij terwijl Lucy zacht grinnikte en haar handen op James' schouders legde. Ze draaide hem om zodat hij haar aankeek en hij kalmeerde bij het zien van de al te bekende groen-blauwe ogen.

"Ik vind het ongelofelijk lief dat je zoveel tijd en moeite erin hebt gestoken, maar Apollo is nou eenmaal Apollo en we kunnen er weinig aan veranderen. Zullen we anders samen iets maken? Dat is ook heel gezellig, mag ik het persoonlijk zeggen." Zei ze waarna James glimlachte.

"Oké. Wat wil je maken Luce?" Vroeg hij terwijl Lucy even nadacht en glimlachte.

"Spaghetti dan maar?" 

"Graag." 

~~

"Lucy er is een brief voor je binnen gekomen!" Riep Remus naar boven terwijl Lucy nog half slapend de trap afliep, gevolgd door James.

Ze fronste en pakte de brief aan. "Dankjewel?" Mompelde ze zacht terwijl ze hem opende en hem doorlas. De verbazing stond op haar gezicht geschilderd zo goed dat Sirius bijna in een keer raadde waar de brief overging.

"Laat me raden, je hebt geld van je familie geërfd?" Vroeg hij waarna Lucy opkeek, verbaasd en verward. "Hoe in hemelsnaam wist je dat nou weer?" Vroeg ze waarna Sirius zijn schouders ophaalde. "Had gewoon een voorgevoel." Mompelde hij terwijl hij Remus dramatisch kuste en op de bank ging zitten.

"Oké, maar wat moet ik ermee? En waarom heb ik het in hemelsnaam geërfd?" Vroeg ze terwijl James zijn schouders ophaalde. "Wat had je verwacht? Beide ouders zijn gestorven voor je uit de familie bent gegooid. Hun wil stond al vast. Wat heb je allemaal geërfd?" Vroeg hij waarna Lucy fronste.

"Al mijn moeders geld. En 50% van mijn vader. En het strandhuisje waar we altijd op vakantie gingen." Zei ze zacht waarna Sirius verbaasd knipperde. "Al je moeders geld? Ging er niets naar Lucius?" Vroeg hij waarna Remus fronste. "Dat is heel vreemd. Ze zou haar wil niet meer aangepast kunnen hebben na jou geboorte want zij eh, nou ja ze stierf tijdens de bevalling." Zei hij waarna Lucy knikte.

"Wacht nee, het kan wel. Het kan dat ze in haar wil had geschreven dat het geld onder de dochter of dochters zou worden gesplitst. Ook al had ze er nog geen. Of misschien wist ze dat ze zou sterven na jou bevalling en had ze het van tevoren al aangepast voor de zekerheid." Zei Sirius terwijl hij zijn hand uitstak. "Mag ik de brief lezen?" Vroeg hij waarop Lucy knikte en de brief aan hem gaf.

"Jup, er staat in, mijn jongste kind, ongeacht gender, leeftijd of toekomst, krijgt al mijn geld." Zei hij terwijl Lucy knikte en ze een teleurgestelde blik trok. "Wel een beetje zuur dat ik het strandhuisje krijg en niet het huis." Zei ze waarna Remus grinnikte. "Ja weet je, dat is ook logisch. Want Lucius is wel de erfgenaam van de Malfoy bloedlijn." Zei hij waarop Lucy hem gelijk gaf.

"Maar we kunnen in ieder geval op vakantie naar het strand!" 

~~

"Oi Evan ga eens normaal zitten!" Mompelde Lucy terwijl ze de koekjes neerzette op tafel en Evan er eentje pakte.

Hazel porde hem in zijn zij waarna hij normaal ging zitten tegen zijn zin in en naar Alex staarde die een mislukkende poging deed om zijn boek te lezen.

"Wie heeft de koekjes gebakken?" Vroeg hij terwijl James Lucy op zijn schoot trok en glimlachte. "Ik. Vind je ze lekker?" 

"Nee."

"Goed, want ik heb ze vergiftigd speciaal voor jou." 

Bij James' bittere antwoord spuugde Evan het koekje uit en keek hij geschrokken naar James die hem boos aankeek. Remus en Sirius begonnen beide te lachen terwijl Alex zuchtte en zijn boek weglegde. "Iedereen vindt mijn koekjes lekker." Zei hij waarna Evan zijn schouders ophaalde.

"Helaas James, ik niet. Het mist een flare, iets wat het echt smaak geeft." Zei hij waarna James zijn wenkbrauw optrok. "Daar zijn deze koekjes niet voor gemaakt. Je hoort er jam op te smeren, maar de jam was op." Zei hij waarna Lucy een pruillipje trok en James grinnikte.

"Geen zorgen, ik ga later vanmiddag nieuwe halen. Ik had al besteld." Zei hij terwijl hij zijn gezicht in haar haar verstopte.

"Oké, maar als je jam niet lekker vind-" "Heb je pech. Als je chocolade niet lekker vindt, eet je toch ook geen chocolade koekjes?" Vroeg James waarna Evan zijn schouders ophaalde en Sirius grinnikte. De jongens vielen beide stil toen de deurbel ging en Lucy sprong op.

"Ik ga wel." Zei ze kort waarna Evan en James weer doorgingen met zeuren.

Ze opende de deur en fronste kort "Ha..." Het woord stierf in haar keel en werd vervangen door een harde schreeuw die Lucy herkende als haar eigen.

Nee.

Nee.

Nee.

Dit was onmogelijk.

Dit was een nachtmerrie, net als alle anderen hiervoor.

Dit was niet echt.

Maar het was wel echt en het paar grijze ogen staarde Lucy aan, zijn pupillen groot en serieus, maar oplettend.

"Lucy, luister-" Lucy schreeuwde nogmaals en James, Alex en Sirius renden de hal in, gevolgd door Remus, Evan en Hazel. 

Sirius was de eerste die huilde, Alex viel bijna gelijk bewusteloos op de vloer, nog net opgevangen door Remus. 

"Regulus?"

~~~
A/N: Wie dacht dat hij dood was? 

Ik moet zeggen, zelfs ik begon te twijfelen of hij nou wel of niet permanent dood was maarja .

Dit was het voor nu. Ciao!

1240 woorden.